Kolimacja SCT 14" w teorii i praktyce

[Marcinos]

Pytanie: 

 

Czy odległość LG od LW w SCT jest istotna? A konkretnie czy różnice +-5mm będą miały wpływ na dawany obraz?

 

Podczas podstawowej kolimacji regulujemy kąt LW poprzez 3 śrubki. Jednak na tych śrubkach możemy podnieść lub opuścić LW, tym samym zmieni się odległość obu luster.

 

Pytam, bo dawany przez Meade 14" ACF obraz jest... dziwny.

 

Zacznę od tego, że teleskop miał luźne mocowanie LG oraz niedziałający mechanizm blokowania LG.

Przeprowadziłem operację wyjęcia LG, która zakończyła się 100% sukcesem. Efektem jest brak kiwania się LG, teleskop trzyma kolimację niezależnie od kąta nachylenia i strony nieba .

Kolimację ustawiłem na gwieździe, metodą wizualną.

 

Wczoraj podczas obserwacji księżyca stwierdziłem że dawamy obraz jest... dziwny. Z jednej strony detal jest powalający, z drugiej na środku pola widzenia jest pewien rodzaj nieostrości. Tak jakby zdolność rozdzielcza w środkowej części obrazu była mniejsza i trudno było ją wyostrzyć. Wygląda to trochę tak jakby ten obraz był wypukły w środkowej części lub jak by dwa obrazy były na siebie lekko nałożone. Co ciekawe, rozgladając się po polu widzenia, to centralne pole "nieostrości" jak by podążało za okiem. Patrząc zerkaniem, po bokach pola widzenia detal jest fantastyczny!

 

Najlepiej efekt ten był widoczny w Panoptic 41mm. Używałem także do obserwacji ES 20mm oraz Pentax XW 10mm.

 

Przez niejeden teleskop już patrzyłem i jestem zaskoczony tym efektem, chociaż jest to mój pierwszy SCT. Może jest to jakaś przypadłość katadioptryków?

 

Sprawdzę jeszcze kolimację za pomocą kamery i softu do kolimacji SCT, ale wizualnie in i out focus, teleskop rysuje idealne okręgi. Obrazy gwiazd są punktowe.

 

Dodam, że płyta korekcyjna była oczywiście oznaczona podczas wyciągania. 

Zastanawiam się czy wysokość osadzenia LG na śrubkach moze mieć aż takie znaczenie...

 

Pozdrawiam 

M

[Szymon Szozda]

Nie potrafię podeprzeć tego żadną teorią, ale wyobrażam sobie że jest to możliwe - patrząc na wprost używasz centralnego fragmentu źrenicy wyjściowej, gdzie znajduje się wada, po bokach jej nie ma bo używasz innej części źw. Przesuń głowę względem osi optycznej okularu. Wówczas na wprost powinno się poprawić.. czy tak to wygląda?

[Mareg]

Przy jakim powiększeniu robiłeś test gwiazdowy ?

Czy obrazy dyfrakcyjne gwiazdy są takie same za i przed ogniskiem dla takiego samego przesunięcia wyciągu od ogniska ?

 

[kubaman]

a to nie przez obstrukcję centralną?

odległość ma oczywiście znaczenie, dlatego ją regulujesz by wyostrzyć.

Edytowane 3 Marca 2023 przez kubaman

[Marcinos]

1 godzinę temu, Szymon Szozda napisał(a):

patrząc na wprost używasz centralnego fragmentu źrenicy wyjściowej, gdzie znajduje się wada, po bokach jej nie ma bo używasz innej części źw. Przesuń głowę względem osi optycznej okularu. Wówczas na wprost powinno się poprawić.. czy tak to wygląda?

Mniej więcej tak to wygląda 

Godzinę temu, Mareg napisał(a):

Przy jakim powiększeniu robiłeś test gwiazdowy ?

Czy obrazy dyfrakcyjne gwiazdy są takie same za i przed ogniskiem dla takiego samego przesunięcia wyciągu od ogniska ?

 

177x , nie sprawdzałem czy jest identycznie przed i za. 

Poza tym nie mam motofocusa, więc tego nie sprawdzę.

[Marcinos]

59 minut temu, kubaman napisał(a):

a to nie przez obstrukcję centralną?

odległość ma oczywiście znaczenie, dlatego ją regulujesz by wyostrzyć.

W Newtonie też jest obstrukcja, a nie ma tego efektu.

 

 kurde, teraz widzę jaką głupotę napisałem...

Przecież LG jest ruchome i nim się ostrzy. 

No dobra, stało się tak dlatego, że mam zamontowany klasyczny wyciąg Crayforda 2" i nim ostrzę. Ale tu rodzi się pytanie czy pozycja LG ma wpływ na wszelkiego rodzaju abberacje sferyczne? Przecież aby założyć bino muszę je cofnąć w kierunku LW z 100mm jak nie więcej. To ogromna wartość, na coś na pewno ma wpływ.

[Gustaw]

Odległość pomiędzy zwierciadłami ma wpływ na ogniskową układu i aberracje.

[kubaman]

Marcin, musisz zdemontować crayforda, wyostrzyć lustrem, zafiksować je i wtedy założyć crayforda. Tam, pewnie coś nie będzie idealnie bo się długość toru i wyciąg pewnie wydłuży układ, ale to dostateczne przybliżenie.

[Marcinos]

Good idea?tak zrobię, zobaczę czy coś się zmieni. Ale rozumiem, że miałeś na myśli całkowite wyrzucenie crayforda. Spróbuję też bez kątówki.

[Marcin_G]

4 godziny temu, Szymon Szozda napisał(a):

Nie potrafię podeprzeć tego żadną teorią, ale wyobrażam sobie że jest to możliwe - patrząc na wprost używasz centralnego fragmentu źrenicy wyjściowej, gdzie znajduje się wada, po bokach jej nie ma bo używasz innej części źw. Przesuń głowę względem osi optycznej okularu. Wówczas na wprost powinno się poprawić.. czy tak to wygląda?

To, co napisałeś jest zupełnie bez sensu.

- oko zawsze musi być na osi optycznej okularu

- patrząc na wprost czy ukośnie, zawsze używasz pełnej średnicy źrenicy wyjściowej (lub źrenicy oka, w zależności co jest mniejsze)

 

@Marcinos odległość zwierciadeł od siebie wpływa na ogniskową ale w SCT jest stosunkowo duży zakres tego ruchu, dający możliwość silnego wysunięcia ogniska za tubus. Cenne przy nasadkach bino lub w opcji dodatkowy Crayford+korektor dyspersji+ barlow+kamera planetarna.

Ciężko mi coś więcej powiedzieć po samym opisie. Przywieź to "mydło" do Bukowca - coś poradzimy.

 

[Marcinos]

13 minut temu, Marcin_G napisał(a):

odległość zwierciadeł od siebie wpływa na ogniskową ale w SCT jest stosunkowo duży zakres tego ruchu, dający możliwość silnego wysunięcia ogniska za tubus.

Dzięki Marcinie! Oto właśnie mi chodziło, niemniej mój ostatni pomysł na ew. przyczynę właśnie padł

 

Zrobię jeszcze pomiary kamerą i softem do kolimacji. Może coś wyjdzie w praniu.

Czytałem dziś twój post o zaawansowanej kolimacji SCT, poprzez ustawienie menisku. Ale nie wydaje mi się, aby to mogło być to.