Samodzielna budowa superlekkiego teleskopu 10-12 cali

[Swiss]

Szanowni,

 

od jakiegoś czasu chodzi mi po głowie budowa teleskopu jak w tytule.

Celem takiego teleskopu byłby głównie Księżyc i planety.

Nie wiem jak się za to zabrać i od czego zacząć. 

 

Czy po prostu wydać monety i kupić https://www.taurustelescopes.com/pl/taurus-t300-2/ ???

 

Wszystkie info będą dla mnie cenne.

[KrisJot]

Coś jest zdecydowanie nie tak. Może faza Księżyca zbyt bliska pelni? Ja w marnych 9" F/10 widziałem o niebo lepiej. Plastycznie z mnóstwem detalu na powierzchni. Tryplet podobnie, ale w mniejszej skali.

[astrokarol]

34 minuty temu, Swiss napisał(a):

Czy to są maksymalne możliwości 16" Newtona? W 30tej minucie jest zupełnie płaski Platon, bez żadnego szczegółu. Myślę, że to seeing słaby a do tego już jasno.

 

Po pierwsze obraz z kamery jest kompletnie nie porównywalny do tego co widzimy własnymi oczyma. A dwa, te małe kratery w Plato nawet przy 300-400x to nadal maleństwa. Nie jestem jakimś wybitny obserwatorem US ale nigdy one nie było łatwe i dobrze widoczne dla mnie. Da się je zobaczyć ale nie są one oczywiste.

Może się mylę ale nawet 40" i 2000x nie da "oczywistych" kraterów które mają 1-3km średnicy.

 

Lepszego szkicu nie znalazłem. 9" i 344x i jak widać szału nie ma. Sporo brakuje, tym bardziej, że w realu ten krater jest w dużo mniejszej skali niż na szkicu. Może i od biedy te 40" z 2000x dało by radę.

 

Edytowane 7 Sierpnia 2023 przez astrokarol

[Mareg]

3 godziny temu, Swiss napisał(a):

Czy to są maksymalne możliwości 16" Newtona? W 30tej minucie jest zupełnie płaski Platon, bez żadnego szczegółu. Myślę, że to seeing słaby a do tego już jasno.

 

Przy obserwacjach US najważniejszy jest seeing i jak nie puszcza, to żadna apertura nie pomoże, a wręcz przeciwnie, bo wtedy mniejszym sprzętem można zobaczyć więcej.

Odkopałem takie oto notatki z obserwacji Taurusem 300/1500 w "noc cudów" z 2020 roku:

 

================

W noc 8/9 sierpnia miałem wyjątkowy seeing, na US najlepszy w tym roku.

A nic tego nie zapowiadało, bo przy zachodzie Słońca było pełno mgiełek podświetlonych na czerwonawo, tak, że nie byłem pewien, czy opłaca się wystawiać Newtona.

Jedyna nadzieja była w tym, że jak patrzyłem na oddalone o parę kilometrów nieliczne jeszcze światła, to ich falowanie było całkiem niewielkie.

 

Obserwacje z T300/1500 na platformie zacząłem około 22-giej od Jowisza, z BCO 6 mm w x250.

No i pierwszy szok: obraz bardzo stabilny, tylko przy lepszym przyglądnięciu się było widać lekką aberkę od atmosfery, ale detal był bardzo dobry, okresami świetny, z zawirowaniami w pasach i szczegółami WCP, tylko lekko odsuniętej od brzegu tarczy.

 

Następnie Saturn: w majestatycznych kolorach z wyraźnie odciętymi pasami i cieniem planety na pierścieniach, Cassini po całym obwodzie, praktycznie cały czas. I na dodatek niedaleko planety pięknie ułożone trzy drobniutkie księżyce.
I tak sobie skakałem pomiędzy Jowiszem i Saturnem, cały czas dziwiąc się i ciesząc z utrzymującego się super seeingu.

 

Następnie był Neptun. Malutka zielono-niebiesko-szara tarczka, ale bez wątpienia to planeta, nie jakaś tam gwiazdka.

 

Potem Uran. Tu tarczka sporo większa, kolorek podobny do Neptuna. Ostry obrys, nic nie faluje, obraz stoi nieruchomo.

 

No i w końcu Mars. Tu też super, z poprawiającymi się szczegółami w miarę wznoszenia się planety. Jarająca czapa lodowa, wyraźny zarys „kontynentów”, w czasie najlepszego seeingu z detalami, których jeszcze nigdy nie widziałem.

 

Ale największy szok przeżyłem, jak spojrzałem tej nocy po raz pierwszy na Księżyc. Zero falowania, obraz ostry i mega szczegóły.

Z całym szacunkiem dla planet, ale najwięcej czasu tej nocy spędziłem jeżdżąc w tą i z powrotem po terminatorze, po równinach z delikatnymi cieniami, sprawdzając jak wyglądają klasyki przy takich super warunkach.

Parę minut spędziłem na Plato licząc jego kraterki i usiłując ilościowo ocenić ten cudowny seeing. I tu spróbowałem x300 przechodząc na TS HR 5 mm, zwłaszcza że przez BCO patrzyłem już parę godzin, co tradycyjnie skończyło się jego zabrudzeniem łzami i w efekcie dziwnymi odblaskami.

O dziwo ten budżetowy okularek kupiony kiedyż do Edka 80 dawał sobie świetnie radę w F5, zero aberki i szczegół lepszy niż w BCO 6 z uwagi na większe powiększenie.

Przy najlepszym seeingu naliczyłem w Plato z dziesięć kraterków, a na największych z nich było widać obrysy ze światłocieniem na obwodzie i cienie na ich wnętrzach.

 

Na Marsie i Księżycu zeszło mi gdzieś do 4:30, kiedy to Wenus wyszła nad moje choinki, którymi zasłaniam się od pobliskich latarni. Tu obrys Wenus lekko falował, ale na takie położenie i tak było super.

Do kompletu przydałby się jeszcze Markury, ale na niego tej nocy nie było szans, bo wschodni horyzont mam zasłonięty.

No ale 6 planet w jedną noc to i tak mój rekord.

Ale tę noc zapamiętam na długo i tak najbardziej ze względu na Księżyc, mimo że jego przecież można obserwować najczęściej.

================

 

Od tamtego czasu wyposażyłem się w dużo lepsze okulary, nauczyłem się lepiej kolimować Taurusa i dobrze go wyczerniłem, tak że obiekty z tego opisu widziałem już wiele razy lepiej niż tamtej nocy, ale oprócz kraterków i szczegółów na Plato.
Te jego kraterki, może poza czterema największymi, wymagają bardzo dobrych warunków i większej apertury, dobrze zaadoptowanej termicznie.
Kraterki A i B widzę dość często w EDku 80, razem z C i D zlanymi razem. Jednak rzadko obraz jest wyraźny, najczęściej ciut ponad granicę percepcji.

Jak dotąd nigdy już nie widziałem takiego Plato jak tamtej nocy, choć wiele razy próbowałem.

 

Edytowane 7 Sierpnia 2023 przez Mareg