piotrs

Witam, Wpadłem na jeszcze jeden pomysł i tego chyba wcześniej zabrakło. Mianowicie zrobiłem tak, aby obraz z Hubble’a zredukować do rozdzielczości jak moje zdjęcie. Wykonałem tę operację tak, a by kwadraciki pixeli były na zdjęciu z CT8 i z Hubble’a takich samych rozmiarów. Celem było doprowadzenie do porównania obu obrazów przy takiej samej rozdzielczości. Wynik potwierdza początkową tezę że w ramach tej samej rozdzielczości rejestrowane są takie same obiekty (tak samo ciemne obiekty - choć nie wszędzie, czasami sygnał ginie w szumach). Przy okazji widać także że mimo wprowadzenia „pixelozy” obraz z Hubbla dalej zachowuje większą rozdzielczość (to chyba wpływ drgającej atmosfery na teleskop na Ziemi). Ponadto obraz z Hubble’a jest znacznie mniej zaszumiony. Porównanie jest widoczne poniżej w dwóch animacjach. Jedna pokazuje cykl CT8-Hubble (zredukowany), a druga CT8-Hubble(zredukowany)-Hubble. Dla chętnych współrzędne PGC58586 ( w pobliżu centrum kadru) RA: 16h36m 14.9s DE:+66°12' 56"

W każdym razie dzięki (w imieniu swoim i forum) za ten "wykop" :-)

Zobaczcie ten screen z dzisiejszego Googla, pozycja nr 6 i 8: To jest pierwsza strona w Googlu (!) na hasło "Abell 2218" "Efekt wykopu" ;-) ?

Sprawdź czy z boku nakrętki nie ma małych wkrętów robaczkowych (bez łba) które wkręca się bezpośrednio w gwint. Bez ich (lub jego) poluzowania gwint zostanie zmasakrowany przy odkręcaniu. Dostęp do niego może być przez otowory w bokach białej obudowy.

Witam, 1. Wprowadzenie Pamiętacie ten genialny wątek Jale-go: http://astropolis.pl/topic/21633-gromady-i-super-gromady-galaktyk/ ? Ja pamiętam go od 2008 roku i przez cały czas do dziś miałem Abell 2218 na szczycie listy życzeń. Wreszcie, w te wakacje udało mi się zebrać 7 godzin materiału w bezksiężycowe noce (02-04 sierpień 2011) w czasach naświetlania 8 i 15 minut, przy dobrym niebie nad Odyseją ( http://astropolis.pl/topic/28048-dziennik-budowy-obserwatorium-by-piotrs/ ). Nie będę ukrywał że to jest dla mnie najważniejsze zdjęcie w tym roku. Jest to spełnienie jednego z moich marzeń. Kamera DSI III Pro, montaż CGEM, teleskop ORION UK CT8. Oto ono: Wprawne oko zauważy że to zdjęcie zawiera tylko 26 klatek po 8 minut. To są klatki o najwyższej jakości, dobrane do zdjęcia jako całości. Całość materiału wykorzystałem do nieco innego celu, o czym za chwilę. Opis ważniejszych obiektów na zdjęciu: 2. Soczewka grawitacyjna i otchłanie czasoprzestrzeni Spójrzmy na rejon Abell 2218, która to gromada galaktyk odległych o około 3 miliardy lat świetlnych stanowi soczewkę grawitacyjną dla światła z dużo dalszych obiektów. Prawdopodobnie po raz pierwszy szokujące obrazy potwierdzające istnienie soczewki grawitacyjnej pokazane zostały w tej publikacji z 1996r.: http://articles.adsabs.harvard.edu//full/1996ApJ...471..643K/0000643.000.html To samo (lub podobne) zdjęcie z teleskopu Hubble’a trafiło w 2001r na APOD: http://apod.nasa.gov/apod/ap011007.html Widoczne łuki są wynikiem działania tzw. soczewkowania grawitacyjnego, zaproponowanego jeszcze jako teoria przez samego Alberta Einsteina. Pierścienie Einsteina są obrazami odległych obiektów. Tu: http://osservatorio-cerreto.jimdo.com/astronomia/universo/abell-2218/ są zaznaczone ich przesunięcia ku podczerwieni: Okazuje się że taka soczewka jest całkiem przydatna. Tu: http://www.msnbc.msn.com/id/4274187/ns/technology_and_science-science/t/galaxy-ranks-most-distant-object-cosmos/ na powiększeniu widać galaktykę odległą o 13 miliardów lat świetlnych (lewa górna ćwiartka). (podobna informacja także tu: http://www.spacetelescope.org/images/heic0814e/ ) Udało się nawet sięgnąć dalej, bo aż po odległości rzędu 13,4 miliarda lat świetlnych (http://www.spacetelescope.org/news/heic0113/ ) !!! 3. Starcie z Hubblem No dobrze, już okazało się o co chodzi w podtytule wątku „soczewka grawitacyjna i otchłanie czasoprzestrzeni”. A co ze „starcie z Hubblem”? Czy ośmiocalowy newton ma jakiekolwiek szanse silić się na jakieś porównania z teleskopem Hubble’a? Na pewno nie może, przynajmniej bez jakiegoś założenia. Załóżmy więc że porównamy zdjęcia przy ograniczeniu rozdzielczości do tego słabszego - ośmiocalowa na Ziemi. Zapraszam ma podróż do Abell 2218. Zaczynamy od całego zdjęcia z CT8. Pod koniec podróży przesiadamy się z obrazu składającego się z 3 godzinnego materiału i złożonego w grzeczne zdjęcie, na hardcorowy zestaw 7-miu godzin obrobiony bez kompromisów. Potem Hubble. Poniżej animowany gif. [ Tą podróż można kontynuować tu: ] Czy udało mi się zarejestrować pierścienie Einsteina? Chyba tak. Pisze „chyba”, bo sygnał jest bardzo blisko szumu, to jest astrofotografia hiper-ekstremalna. Tak daleko nigdy się jeszcze nie posunąłem, ale zastrzegam – nigdzie nie było żadnej ręcznej ingerencji, żadnego stemplowania czy podobnych naciągów. Poniżej animowany gif na którym strzałki pokazują przypuszczalne miejsca rejestracji pierścieni Einsteina. Przy okazji – okazuje się że także „przypuszczalnie” zarejestrowały się obiekty o jasności przekraczającej mag 24. Oto animowany gif wskazujący te miejsca. Miejsca te zostały zidentyfikowane przeze mnie przez porównane z obrazami dostępnymi w „The Aladin Sky Atlas” z załadowanym katalogiem NED. Na koniec animacja porównująca maje zdjęcie z CT8 ze zdjęciem z Hubble’a. 4. Wnioski Moim zdaniem wynik z CT8 jest czymś więcej niż by można było się spodziewać … Sądzę że dysponujący lepszym sprzętem powinni podjąć wyzwanie i wybrać Abell 2218 jako najbliższy cel swoich działań. Sądzę takze że w ramach rozdzielczości CT8 mało jest na zdjeciu Hubble'a obiektów na tyle słabych że nie widocznych na zdjęciu z CT8 - i to jest dla mnie źródłem satysfakcji :-) P.S. Tu się chyba także załapał samolot. Taka ciekawostka:

Super. To musiało być pracochłonne.

Witam, Poniżej zdjęcie pary galaktyk (plus trochę DS-ów w tle) NGC 5905 i NGC 5908. Zdjęcie zostało zrobione w dniach 18-20.08.2011, z obserwatorium Odyseja z użyciem teleskopu Orion UK CT8, kamery DSI III Pro, montażu CGEM i kilku innych niezbędnych sprzętów. To tylko kanał L, niecałe dwie godziny, dwadzieścia klatek, o czasach naświetlania od 4 do 15 minut. Zebrany materiał był niskiej jakości (m.in. spory gradient od Księżyca) i było go trochę za mało. Obróbka była bardzo trudna. Tło zawiera wyższy niż zwykle poziom szumu celowo – aby nie usuwać odszumianiem dalekich obiektów. Poniżej identyfikacja kilku obiektów (program Unimap): Przyjrzyjmy się bliżej obu galaktykom. Stanowią one odległą od nas o 140 mln lat świetlnych ( http://www.starsurfin.com/constellations/draco.htm ) parę powiązaną grawitacyjnie. Krążą wokół siebie w odległości od 345 do 500 tys. lat świetlnych (zależnie od źródła informacji). (z http://aas.aanda.org/index.php?option=com_article&access=standard&Itemid=129&url=/articles/aas/full/1998/09/ds1351/node2.html#SECTION00020000000000000000 ) W tym artykule ( http://aas.aanda.org/index.php?option=com_article&access=standard&Itemid=129&url=/articles/aas/full/1998/09/ds1351/ds1351.html ) para NGC 5905 - NGC 5908 jest podana jako przykład układu podobnego do znanego w popularnej M51. W przypadku tak rozległych układów jak NGC5905 - NGC5908 obserwuje się ich wzajemny wpływ manifestujący się silnym gradientem koloru u jednego ze składników. Myślę że widoczna asymetria w NGC 5905 może także być wynikiem grawitacyjnej interakcji z NGC 5908. Układ NGC 5905 – NGC5908 został sfotografowany przez Kena Crawforda (http://www.imagingdeepsky.com/Galaxies/NGC5908/NGC5908.htm ). Jeden z programów badawczych w jakich bierze udział, pod nazwą „Star Stream Survey” polega na wyszukiwaniu na zdjęciach z małych teleskopów tzw. „Stellar Tidal Streams” (wyrzuty materii gwiezdnej z galaktyk, powstałe w wyniku oddziaływań grawitacyjnych) (http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1003/1003.4860v1.pdf ). Na swoim zdjęciu Ken wskazał podobieństwo NGC 5908 do NGC 1055 (http://www.imagingdeepsky.com/Streams.html ) w której wykryto takie wyrzuty materii. I w tym przypadku być może wynika to z sąsiedztwa NGC 5905. W 1990 roku z kierunku NGC 5905 odebrano bardzo silną flarę X-ray (http://iopscience.iop.org/0004-637X/576/2/753/fulltext ). Wg badaczy był to efekt rozerwania i wchłonięcia gwiazdy przez supermasywną czarną dziurę. Jasność tej emisji opadała przez kilka lat! NGC 5908 jest przykładem galaktyki której ruch wirowy stanowi poszlakę dla istnienia „ciemnej materii” (http://ned.ipac.caltech.edu/level5/Bosma2/Bos3_2.html ). Wiki (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ciemna_materia ): „W latach 70. i 80. XX wieku liczne obserwacje, zwłaszcza krzywych rotacji galaktyk przeprowadzone przez Verę Rubin i współpracowników wykazały, że masa obserwowanej materii we Wszechświecie jest niewystarczająca, aby wytłumaczyć istniejące siły grawitacji wewnątrz galaktyk i pomiędzy nimi. W szczególności gwiazdy na obrzeżach galaktyk poruszają się znacznie szybciej, niż wynikałoby to z przyciągania przez obserwowaną materię.”

Tak to wyszlo swego czasu z teleskopu RC6 (F9, DSI III Pro, LRGB) i spod W-wy [sorki za wtrącanie się do wątku]:

Taka przekładnia jest zastosowana np. w IEQ-45 (tyle że jest to pasek z zębami). Zdjęcia np. tu: http://astro4u.net/yabbse/index.php?topic=17661.0 Ma to sens ze względu na to, że eliminuje się zakłócenia od zazębiania się kół zębatych. W montażach typu EQ6 i CGEM to są zakłócenia co 10 sekund. Z przekładnią pasową zębatą przebieg PE jest gładszy.

Załączam stosowną lekturę do projektów DIY: http://astropolis.pl/topic/30126-guiding-cgem-eq6/page__view__findpost__p__396354 http://astropolis.pl/topic/31074-rozpacz-szarego-usera-nierowna-walka-z-eq6/ http://ejcruz.smugmug.com/Photography/EQ6-Pro-Assembling-RA/11245351_SHPoX#788696838_s3Yen http://www.beevo.com/rework.htm http://picasaweb.google.com/100094530302169587848/Mount?gsessionid=U_uf915NsSvpllqctANQ3A# http://www.astro-baby.com/heq5-rebuild/heq5-m1.htm Tu ( http://www.deepspaceproducts.com/HyperTune-Service_8_4226.html ) można a ) dostać na DVD instrukcję video jak to zrobić b ) j.w. + części do wymiany c ) wysłać montaż i dostać go po jakimś czasie w stanie zhipertuningowanym

Ładne te gwiazdki. Można prawie zobaczyć 3-ci wymiar.

Jest też takie coś: Orion StarShoot AllSky Camera http://www.telescope.com/Astrophotography/Astrophotography-Cameras/Orion-StarShoot-AllSky-Camera/c/4/sc/58/p/100319.uts Warto rzucić okiem na to video: Wygląda na to że można tego użyć do wielu celów i jest to raczej przemyślany produkt. EDIT: są jeszcze akcesoria: http://www.telescope.com/catalog/search.cmd?form_state=searchForm&keyword=allsky+camera

Witam, 21.08.2011 zrobiłem z Odysei dziewięć 8-mio minutowych klatek NGC6946 w kanale L, czyli 1 godz. 12 minut. Obiekt obfotografowany ze wszystkich stron przez wielu astro amatorów, więc nie poświęciłem mu wiele czasu. Chciałem zrobić eksperyment polegający na połączeniu kanału L z CT8 (f=900mm) z R, G i B pochodzącym z MT-800 (f=800mm), po 7..10 klatek bin2x2 po 120 sekund. Tak więc można powiedzieć że zdjęcie jest zrobione z dość kiepskiego materiału. Swoją drogą te same kanały R,G i B były już prezentowane w mojej poprzedniej NGC6946 (http://astropolis.pl...post__p__302161 ) i wynik nie był porywający. Tym razem wyszło tak: Muszę powiedzieć że jestem z tego dość zadowolony (porównując dysponowany materiał z wynikiem teraz i kiedyś). NGC6946 jest od nas odległa o 10mln lat świetlnych, należy do najbliższych sąsiadów naszej Grupy Lokalnej. Na niebie leży na granicy Łabędzia i Cefeusza. Ma średnicę 40 000 lat świetlnych. Zaobserwowano w niej 9 supernowych: SN 1917A, SN 1939C, SN 1948B, SN 1968D, SN 1969P, SN 1980K, SN 2002hh, SN 2004et i SN 2008S [1]. Z racji tak dużej aktywności zwana jest „Fireworks Galaxy”. Teraz zacznijmy dokładnie się przyglądać temu kadrowi. Obiekt jest prawie tak powszechny jak katar, czy da się tu znaleźć coś frapującego? Da się! Oto wyniki głębszych poszukiwań (piszę „głębszych”, bo to wyniki intensywnej tygodniowej pracy). 1. Gdzie były te wszystkie supernowe? Udało mi się znaleźć zdjęcie z Aladin Sky Atlas [8] specjalnie przefiltrowane na zobrazowanie wszystkich supernowych w NGC6946 [3]. Tak wygląda jego porównanie z moim zdjęciem: Moje zdjęcie po prawej, po lewej fotka z [3] (czerwone kwadraciki oznaczają miejsca wybuchów znanych nam supernowych). Jednocześnie [3] to ciekawy tutorial dotyczący jak przy pomocy Aladina weryfikować ew. odkrycie supernowej. 2. Supergromada gwiazd w NGC6946 W naszej galaktyce można odnaleźć supergromadę młodych gwiazd, obszerne miejsce zatłoczone młodymi niebieskimi gwiazdami. W [2] jest zdjęcie tego obiektu pochodzące z 2,56 metrowego Nordic Optical Telescope. Na zdjęciu poniżej porównanie z moim zdjęciem (na górze): Zawsze podobało mi się że takie 8-mio calowe byle co może jakoś się porównywać z dorosłymi teleskopami … 3. Odległe galaktyki w tle Mimo tylko 72 minut w L, udało się zarejestrować trochę słabych obiektów. W tle widać troszkę bardzo odległych galaktyk, np. takie: Galaktyki zaznaczone czerwonymi kreskami. Opisy pochodzą z [9]. Ciekawe jest to że o tych galaktykach wiemy zwykle tylko tyle że mają jakiś numer katalogowy. W żadnym znanym mi źródle nie znalazłem nawet ich przesunięcia ku podczerwieni, odległości, jakiegokolwiek opisu. Jednak sporo jeszcze musimy (my ludzie) się dowiedzieć … 4. Pozostałości po wybuchu supernowej Okazuje się że w NGC6946 odkryto pozostałości po wybuchu supernowej zwane MF16 [4] (SNR – supernova remnant) o ekstremalnie dużej emisji energii w różnych postaciach. MF16 emituje energię zarówno w paśmie widzialnym jak i w promieniowaniu rentgenowskim. To jest najjaśniejsze źródło promieniowania rentgenowskiego z obiektu typu SNR znane ludzkości [10]. Skoro tak, to go poszukajmy. W [10] podane są współrzędne MF16: „MF 16, rec=20h35m0 dec=+60°11 30 5 (J2000.0)”. Pierwsze podejście przez Aladin Sky Atlas: Po lewej Aladin Sky Atlas, gdzie czerwony krzyżyk jest na podanej pozycji, po prawej moje zdjęcie (czerwone kółko wokół rejonu MF16), w prawym dolnym rogu fragment tekstu z [10]. W [4] jest zdjęcie MF16. Niestety mimo długich poszukiwań nie udało mi się w żaden sposób dopasować zdjęcia z [4] z moim lub z Aladina. Zacząłem szukać innych źródeł, i znalazłem [5] gdzie jest obraz NGC6946 z naniesioną siatką współrzędnych i źródłami Rtg [6] odnalezionymi przez niedawno zdeorbitowany ROSAT. Okazuje się że te współrzędne wskazują inne miejsce niż Aladin Sky Atkas! Oto porównanie z moim zdjęciem: Tu też nic nie chce się to zgrać z [4]. Niestety, trzeba tu przyznać się do porażki, moje zdjęcie ma za małą rozdzielczość. Może to zadanie dla Adama Jesiona i 3m ogniskowej? P.S. Dociekliwym polecam [7] gdzie podana jest metoda wykrywania SNR. Odnośniki: [1] http://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_6946 [2] http://neurohack.com...st/NGC6946.html [3 ]http://wwwas.oats.in...6_supernova.pdf [4] http://articles.adsa...000030.000.html [5] http://iopscience.io.../2/791/fulltext [6] http://iopscience.io...990499.fg2.html [7] http://www.cnrt.scsu...r.scsu.ap03.pdf [8] http://aladin.u-stra...a/nph-aladin.pl [9] http://www.skymap2.s...img_source=DSS2 [10] http://iopscience.io...90433.text.html

Witam, Ostatnio składam sobie powolutku nowy kanał L (Orion UK CT8 f=900mm) ze starym kolorem (Soligor MT800 f=800mm, bin2x2). W ten sposób otrzymam kiedyś zdjęcie z dwóch różnych teleskopów. To mi przypomniało ten genialnie szalony projekt: http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php/Cat/0/Number/3874354/page/3/view/collapsed/sb/7/o/all/fpart/all/vc/1 http://pixinsight.com/forum/index.php?topic=1878.0 Zdjęcie z tego w zasadzie daje się oglądać tylko klęcząc na kolanach: http://www.bcsatellite.net/bao/M51/M51-2010.jpg (pełna rozdzielczość dostępna w linku powyżej) Może by tak zrobić podobną akcję na forum? Można to zorganizować np. tak: - wybieramy obiekt w miarę długo w skali roku dostępny - wybieramy jakiś internetowy magazyn plików - każdy foci i wybrane najlepsze klatki wrzuca do w/w magazynu (hasła trzeba by rozpropagować tylko przez PW żeby uniknąć śmieci). Koniecznie trzeba precyzyjnie podawać parametry i nazwy użytego sprzętu (cały tor optyczny). - każdy ma dostęp do pobierania i może sobie sam składać, a potem się pochwalić na forum - ktoś spośród naszych najbardziej doświadczonych guru astrofoto co jakiś czas pokazuje co można z tego zrobić. Może uda się w ten sposób uzbierać np. 100 godzin M81? Można to zawęzić np. do posiadaczy jakiegoś sprzętu, np. CT8 albo do posiadaczy jakiejś kamerki (np. Atik 383). To tylko taki wstępny projekt, do dyskusji. Adam Jesion - może będziesz chciał z tego zrobić coś bardziej oficjalnego? P.S. Niestety nie nadaję się na osobę ciągnącą taki projekt, praca nie zostawia mi wiele czasu na hobby, sorry... Dlatego kto chce skorzystać z pomysłu, prosze bardzo bez żadnych warunków z mojej strony.

ROSAT już na ziemi http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Orbitalne/2011-10-22-rosat.html "DLR podaje - deorbitacja sondy ROSAT nastąpiła pomiędzy godziną 03:45 a 04:15 CEST." Czyli zdążyłem z moim zdjęciem ;-)

Witam, Przedstawiam zdjęcie NGC6764 i okolic. Jest to galaktyka spiralna z poprzeczką (SBbc), znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Odkrył ją Lewis A. Swift w 1885r. Moje zdjęcie to złożenie 9x8minut+27x4minuty=180minut, czyli równo 3 godziny. Sprzęt: teleskop CT8, montaż CGEM, kamera DSI III Pro, guider, obserwatorium Odyseja. Materiał do zdjęcia zebrałem w dniach 19-20.08.2011. Zdjecie miało być po prostu fotką ciekawie wyglądającej galaktyki. W czasie jej przygotowywania dokonałem dwóch spostrzeżeń: znów udało się zarejestrować dość ciemne obiekty, ale co ważniejsze - zdjecie wygląda bardzo ładnie. To drugie, to chyba dlatego że na jednym kadrze widać słabe gwiazdki, odległe galaktyki i dość silne gwiazdy z naszej galaktyki, które rozświetlają kadr. Oto porównanie mojego zdjęcia z kadrem z Aladina: Okazuje się że moje zdjęcie wypada zupełnie nieźle (porównując to, jak ciemne obiekty się zarejestrowały) z przeglądem DSS (Digitized Sky Survey). Tym razem w kadrze nie ma znanych kwazarów, ani jakiejś szalonej liczby odległych galaktyk. Ogólnie, to Aladin (zawierajacy kilka naprawdę zaawansowanych katalogów) nie był w stanie dostarczyć zbyt dużo informacji. Jednak jest coś ciekawego - to sama NGC6764. Otóż w sieci dostępny jest raport http://iopscience.iop.org/0004-637X/545/1/205/fulltext pt. "The Young Starburst Nucleus of the Wolf-Rayet LINER Galaxy NGC 6764". W raporcie tym m.in. jest napisane że: - NGC6764 to tzw. galaktyka Wolfa-Rayet'a, czyli m.in. taka w której zachodzą bardzo silne procesy gwiazdotwórcze - Tą galaktykę obserwował satelita ROSAT który właśnie za chwilę zdeorbituje się i spadnie na czyjeś podwórko lub chlupnie do oceanu. Oto porównanie mojego zdjęcia (po prawej) z nałożeniem obrazu emisji xRay na zdjęcie z DSS. Obraz emisji rentgenowskich z ROSAT pokazuje silną emisję z jądra galaktyki i rodzaj "jetów" wyrzuconych na Pn i Płd. W sumie to wszystko co ciekawego (i zrozumiałego dla nie-astronoma) udało mi się znaleźć o NGC6764. Okazuje się że jest to obiekt o którym wiemy stosunkowo niewiele i do tego rzadko fotografowany.

Ja bym dorzucił jeszcze coś. Stare (a przydatne) posty nie są wyszukiwane, a Google sobie z tym radzi. Np "mycie lustra głównego" => brak wyników, Google: "mycie lustra głównego" site:astropolis.pl => http://astropolis.pl/topic/10834-mycie-lustra-gwnego/ Trafiłem na ten problem wielokrotnie.

Gdybyś się nie wahał, to albo z niewiedzy albo z niemądrej brawury - bo nie wierzę żebyś miał doświadczenie z takim zestawem. To nie jest "kwestia kasy". To nie jest prawda że sprzęt sam robi zdjęcia. Mój zestaw jest dużo tańszy niż Adama ale jestem pewien że gdybym go podarował komuś początkującemu to przez pierwszy miesiąc by się cieszył, a przez nastepny rok popadał by w cięzka frustrację. Jestem tego pewien. Do zakupu takiego sprzętu potrzebna jest odwaga, nie wiesz nigdy czy to nie będzie głęboka wtopa.

Jeszcze niedawno takie ogniskowe były stosowane do planet. Brawa za odwagę.

Tak, tak, wiem. Jak zawsze - jestem tam gdzie Ty już byłeś (na wszelki wypadek - to oczywiście nie jest ironia, tylko stwierdzenie faktu )

Jeszcze dwie informacje które mogą być ciekawe: 1) W poszukiwaniu ciemnych obiektów natknąłem się na zjawisko polegające na tym, że nie wszędzie pole jest tak samo "mag głębokie" czyli nie wszędzie widać tak samo ciemne obiekty. To pewnie wynika z: - wpływu MPCC - winietowania (tyle że ta "mag głębokość pola" faluje po całej klatce, a nie tylko po rogach) - ciemnych mgławic w Kosmosie - seesingu - zaświetlenia przez sąsiednie jaśniejsze obiekty 2) Kiedy rozglądałem się po swoim zdjęciu odniosłem wrażenie że to jest jakby powrót do wizuala! Obiekty jakich szukałem były na skraju postrzegania, wymagały wypoczętego oka i dobrych warunków oświetleniowych. Ciekawe zatoczenie koła - powrót do wizuala przez astrofoto

Witam, Na przełomie lipca i sierpnia korzystając z mojego obserwatorium "Odyseja" i CT8 wykonałem serię zdjęć gromady galaktyk Abell 2199 w Herkulesie. Zamierzałem zrobić zdjęcie sięgające w głąb ciemności i czeluści Kosmosu. W te wakacje noce nie rozpieszczały, więc plan powiódł się tylko częściowo. Na zdjęcie jakie prezentuje w tym poście składa się 23x4min+22x8min=4godz28min na 45 zdjęciach (to jest mniej więcej 2x mniej niż planowałem, połowę zdjęć wyrzuciłem ze względu na Księżyc i chmury). Pozostały sprzęt to kamera DSI III Pro, montaż CGEM, guider. Tak wygląda moja skromna fotka (po bardzo podstawowej obróbce, bez upiększania): O Abell 2199 nie znalazłem zbyt dużo informacji, ale jest kilka ciekawostek. [ Na podstawie http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php/Cat/0/Number/4787409/page/5/view/collapsed/sb/5/o/all/fpart/1 ]: W centrum gromady znajduje się gigantyczna galaktyka NGC6166, położona w odległości około 410 milionów lat świetlnych od nas. W środkowej części galaktyki widać ciekawy układ kilku obiektów, zupełnie jakby galaktyka miała kilka jąder. Te składniki mają jednak różne przesunięcia ku podczerwieni, istniej więc przypuszczenie że (chyba) nie należą do galaktyki. [Na podstawie http://findarticles.com/p/articles/mi_m1200/is_n1_v136/ai_7727829/ ]: NGC6166 to najbardziej odległa galaktyka w której udało się odkryć gromady kuliste. [Na podstawie http://wszechswiat.astrowww.pl/superc/her.html ]: Abell 2199 należy do supergromady w której skład wchodzą Abell 2197 i 2199, a tuż obok (w skali Kosmosu) Abell 2147,2151 i 2152. Cytat: „Obie supergromady są ze sobą połączone i dlatego czasami określa się je jako pojedynczą supergromadę.” Przyjmuje się że Abell 2199 jest w odległości 395 milionów lat świetlnych od nas. Świadomość ludzkości o istnieniu supergromad galaktyk jest bardzo świeża! Cytat: „Pierwszą osobą, która była świadoma istnienia supegromady w Herkulesie był prawdopodobnie Harlow Shapley w latach 30-stych XX wieku. Zauważył on pare gromad A2197/A2199 oraz 3 gromady: A2147, A2151 i A2152. Przykładowo, w w wykładzie [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1934MNRAS..94..791S ] opublikowanym w 1934 roku, Harlow Shapley zamieścił tą mapę [http://adsbit.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?journal=MNRAS&year=1934&volume=..94&letter=.&db_key=AST&page_ind=838&plate_select=NO&data_type=GIF&type=SCREEN_GIF ]. Gromadą na górze jego mapy jest A2151, natomiast na dole znajdują się połączone A2147 i A2152. Dopiero w latach 70-tych XX wieku zaczęto sobie zdawać sprawę z istnienia supergromad w tym miejscu. Massimo Tarenghi w 1976 roku, podczas badania gromady A2151, zasugerował, że jest ona częścią supergromady. Na konferencji o wielkoskalowej strukturze Wszechświata w Estonii w 1977 roku zaprezentował on dowód [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1978IAUS...79..263T ] razem z W. Tifft, G. Chincarini, H. Rood i L Thompson, że jest to supergromada. Później, w 1979 i 1980 roku opublikowali oni bardziej szczegółowe analizy supergromady zawarte w dwóch artykułach (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1979ApJ...234..793T , http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1980ApJ...235..724T ). Oto ich mapa [http://adsbit.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?bibcode=1979ApJ...234..793T&db_key=AST&page_ind=6&plate_select=NO&data_type=GIF&type=SCREEN_GIF ] stworzona 45 lat po tym, jak Harlow Shapley opublikował własną mapę. W 1981 roku w tym artykule [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1981ApJ...249L..47C ] , G. Chincarini, H. Rood i L. Thompson wykazali, że supergromada południowa jest połączona z supegromadą północną ścianą galaktyk. S. Gregory wraz z L. Thompsonem opublikowali analizy supergromady północnej w tym artykule [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1984ApJ...286..422G ] z 1984 roku. ” Najbardziej interesujące amatorskie zdjęcie jakie znalazłem w sieci zostało wykonane przez użytkownika RickJ np. tu: http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php/Cat/0/Number/4787409/page/5/view/collapsed/sb/5/o/all/fpart/1 ] Oto ono: http://www.spacebanter.com/attachment.php?attachmentid=3713&stc=1 A to jest to samo zdjęcie z opisem widocznych na nim galaktyk: http://www.spacebanter.com/attachment.php?attachmentid=3714&d=1315076059 Sporo tego, prawda? Na moim zdjęciu prócz galaktyk jest także kilka kwazarów. Najdalszy z nich ma przesunięcie ku podczerwieni z=2,15 co daje odległość rzędu 10,26 miliardów lat świetlnych. Co do zasięgu zdjęcia to, jest dość głęboko. Obiekty 21...22mag są widoczne bez specjalnych problemów. Jeśli chodzi o ekstrema, to w kilku miejscach podchodzi pod 23mag. Oto dwa przykłady (żeby to zobaczyć trzeba zdjęcia oglądać w ciemnym pomieszczeniu, przy sporej jasności ekranu): W efekcie można powiedzieć że przebiłem barierę 23mag, ale jestem pewien że można więcej. Podobno 24mag to max (albo lepiej powiedzieć min) jeśli chodzi o naziemne teleskopy.

W W-wie dało się zobaczyć 22:00-22:20 od 4 do 7 na 10 minut w zasięgu wzroku jednej osoby, czyli 24 do 42 na godzinę (teoretycznie). Wszystkie dość słabe.

Jak będziesz tak dalej szalał, to sobie pixele zużyjesz, LG zmatowieje i ślimak w moncie się wyrobi, nie wspominając o zawiasach w drzwiach do obserwatorium (pisanie o kółkach od dachu to by był truizm) ;-)

Sieć pełna jest teraz nagrań, 99,9999% z nich do fałszywki. Oto przykłady. Dwa najpopularniejsze to: 1) Nagranie z pokładu okrętu wojennego na Pacyfiku http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=xAmuVs1Ys1U 2) Nagranie z Kanady http://www.youtube.com/watch?v=2OfWgu5jk5g Jest także nagranie z Polski http://www.youtube.com/watch?v=Os90JzJp-TU Na dziś nie wiadomo gdzie UARS spadł. Nie ma żadnych wiarygodnych doniesień. Poprzednie z Kanady (koło miejscowości Okotoks) też raczej się nie potwierdziło. Bardzo ciekawe relacje w Polsce: http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Orbitalne/2011-09-22-uars.html http://www.astronautyka.org/index.php/topic,765.0.html