Matheo_89

Ta najlepsza

Z tego co zauważyłem młodzi ludzie w dzisiejszych czasach dzielą się stosunkowo ostrą granicą na tych, którzy nie dostali od rodziców mieszkania/domu i tych drugich. Wydaje mi się, że stąd tak rozbieżne zdania widać w przestrzeni. Jedni piszą o work-life balance, a drudzy marzą, żeby w ogóle kiedykolwiek dorobić się własnej klitki, bo muszą na to zarobić od zera, a ceny odlatują rakietą (i będą odlatywać). Niestety to wszystko skutki systemu monetarnego pieniądza inflacyjnego opartego na długu (a dodatkowo mamy patologiczny rynek kredytowy w PL z niejasnymi zasadami itd.).

Mi się wydaje, że kolimacja jest ok dla wizuala. Wiadomo, puryści od astrofoto zawsze się doczepią

Tak się ostatnio zastanawiam, bo mnie atakują nagłówki, czy za parę lat już nikt nie będzie musiał pracować, bo wszystkim zabierze pracę AI, to znaczy że nie znajdę ekipy do wykonania kompleksowej termomodernizacji domu i będę musiał sam to robić? 🤪Albo np. zrobienie takiego sufitu podwieszanego, czy chociażby gruntowny remont starej łazienki, czy będę rozkazywał AI żeby mi kibel przesunęła jak na słynnym gifie? https://tenor.com/pl/view/graphic-artist-toilet-gif-11205499

Cześć, ktoś z ekipy Rze wybiera się może na zlot majowy?

Też się przejmowałem długością toru w Maku 127, ale po ostatecznym doborze akcesoriów stwierdziłem, że to nie ma znaczenia. U mnie ostateczne akcesoria do 127: - nasadka bino WO (w tym zestawowy Barlow 1,6x) - parka okularów BCO 18mm - kątówkę też wymieniłem, choć nie uważam tego za jakieś kluczowe jeśli chodzi o jakość obrazu, bardziej chodziło mi tutaj o mechanikę, kupiłem na giełdzie GSO 2" lustrzana dielektryk + wymieniłem z tego co pamiętam redukcję, bo był problem z nieosiowością z bino gdzieś pisałem o tym kiedyś jeszcze przed zakupem nasadki WO Ostatecznie jak dla mnie zestaw bino WO + parka BCO 18mm jest gites, jedyne co robisz podczas obserwacji to zakładasz albo wyciągasz sobie Barlowa z nasadki w zależności od seeingu, bez ceregieli ze zmianą okularów - to jest wygodne i szybkie

W scenariuszu najbardziej optymistycznym to będzie raczej podobna do C/2006 P1 (McNaught), a nie do Hale'a-Boppa Obie były spektakularne, ale jednak inne.

Zdecydowanie potwierdzam to co mówi ZbyT, czyli zupełnie inaczej się patrzy na dane zagadnienie jeśli się je przeanalizuje w kontekście rysu historycznego. Trzeba sobie uświadomić, że czym innym jest przeczytanie gotowca w postaci książki z wiedzą w pigułce, a czym innym lata badania danego zagadnienia własnoręcznie i dochodzenia do wniosków na podstawie wyników badań i wieloletniej orki myślowej.

To nie jest bezsensowne. To normalne, że ludzie ze sobą dyskutują, a nie zamykają się we własnych kręgach i poglądach. Sprzeciwiam się przesadnym reakcjom np. na różnego rodzaju sceptycyzm i próbowanie nawiązania dyskusji, dopóki oczywiście to one faktycznie nie staną się one przesadą. Jedyne rozwiązanie jest takie, że ludzie ze świata akademickiego muszą starać się cały czas cierpliwie wyjaśniać tematy "głupszym" ludziom jak np. ja i szukać sposobów na właściwe przedstawienie nauki w postaci popularno-naukowej. W erze cyfryzacji jest na to wiele możliwości. Przychodzi mi np. do głowy video z kanału Veritasium o wybuchach supernowych. Koleś dzięki animacjom i świetnej narracji przedstawił temat tak zwięźle, prosto i zrozumiale, ale jednocześnie na tyle kompletnie, że szczena opada. Ostatnio poszukuję książek popularno-naukowych o tematyce kosmologii, które poziomem kompletności i łatwości przekazu dorównałyby takim podcastom z youtubea jak ten. Zwięźle, merytorycznie, kompletnie, prosto, z pasją. Ostatnią książką popularno-naukową której poziom pod tym kątem oceniłem na 10/10 była historia genetyki Siddhartha Mukherjee: https://www.empik.com/gen-ukryta-historia-mukherjee-siddhartha,p1139145628,ksiazka-p Tylko w tym przypadku cholernie dobrą robotę wykonał także tłumacz oraz edytor, gdyż książka czyta się "na jednym wdechu" niemal jak powieść. Łyknąłem ją już dwa razy, a chyba jeszcze wrócę.

Warto pobawić się kalkulatorem wieku galaktyki w zależności od jej redshiftu, gdyż często zapomina się, że ta zależność nie jest liniowa już w samych założeniach modelu ekspansji wszechświata. https://astro.ucla.edu/~wright/CosmoCalc.html Oczywiście dokładne wartości wieku galaktyk zależą od przyjętej stałej Hubble'a (dlatego tak kluczowe jest jej jak najdokładniejsze zmierzenie i wyjaśnienie problemów z rozbieżnością pomiarów) i od przyjęcia kształtu czasoprzestrzeni jako takiej w dużych skalach (czyli tego medialnego "kształtu wszechświata"). Ogólnie ze stałą Hubble'a wiadomo jak jest - kwestia w trakcie badań, widać skalę rozbieżności pomiarów i trzeba to wyjaśnić. Natomiast jeśli chodzi o "kształt wszechświata" (płaski, wypukły, wklęsły) to też można się tym parametrem pobawić na tej stronce, zaś ogólnie chyba nadal wiele wskazuje obecnie na płaski. Zauważ, że nawet dla z=25 wiek galaktyki wychodzi 13.590 Gyr. Także spokojnie, to nie jest tak, że w założeniach obecnej teorii wszystko się wali tak jak piszesz

Ale podejrzewam, że to już obowiązkowo z napędem, bo pewnie każdy dotyk to drgania?

Czy dobrze mi się wydaje, że przy mocnej burzy z rejonów wysuniętych na północ jak Skandynawia nie widać za bardzo fioletowej zorzy, bo jest wyżej niż zielona i jest przez nią niejako "przesłonięta" z kolei z naszych terenów widzimy wtedy fioletową nad zieloną? Co paradoksalnie powoduje, że subiektywnie ciekawsze foto jest wtedy do zrobienia od nas niż u północników

Tylko że w dużych miastach nie ma już czego ratować. Przepadło, szkoda zachodu. Wg mnie lepiej skupić się na tym, żeby jeszcze przez "parę lat" było gdzie jeździć na zloty. Bieszczady z roku na rok coraz jaśniejsze.....

Ta skala uświadamia mi czego szukać w wizualu, fajne.

Trochę komentarza na ten temat:

Problem w tym, że wszystko się zgadza i trudno powiedzieć, żeby to miało być coś innego niż właśnie dżet Kąt względem tych dwóch małych galaktyk się zgadza, odległość od jądra M87 też pasuje. No ale nie wiem, nie jestem tutaj ekspertem ?

Czy to jest dżet w M87?

Osobiście nigdy nie zapomnę wspaniałych obserwacji Syntą 10" kiedy potrafiłem w minutę ręcznie namierzyć kilkanaście obiektów na niebie z pamięci. To był fajny trening na zaliczanie obiektów i naukę nieba. Jednocześnie niezła gimnastyka np. namierzanie Blinking Planetary w Łabędziu w zenicie "na czas" Jednak balkon wg mnie = planety = Mak na EQ z prowadzeniem i sączenie się widoczkiem jak stary koneser bez pośpiechu, wygodne kontemlowanie się naszym Układem Słonecznym w klapkach z ciepłą herbatką pod ręką.

Dobson to chyba najlepszy wybór na pierwszy teleskop ja po latach zacząłem doceniać wygodę obserwacji stąd pojawił się Mak127 EQ3-2 z prowadzeniem, bo zajebistą sprawą jest usiąść wygodnie na krześle i zanurzyć się w nasadce bino z prowadzeniem za planetą w normalnej pozycji siedzącej bez dotykania teleskopu spędzając dłuuugie minuty na wysłuskiwaniu detalu, często wstrzymując oddech i uspokajając bicie serca, żeby maksymalnie wytłumić wszelkie drgania

Moim zdaniem Mak na EQ to 100% balkon i założenie, żeby to targać za miasto jest kiepskie. Dlatego na wypady za miasto warto mieć drugi sprzęt - lornetki są spoko.

Coś tam da radę wyhaczyć z miasta. Jednak moim zdaniem nawet jeśli zaliczamy taki obiekt z miasta to zaświetlone tło nieba całkiem rujnuje efekt szerokiego pola i równie dobrze można zaliczać Makiem, ale to tylko moje zdanie. Poza miastem szerokie pola rządzą.