majer

Ja mam Stellarium i Starry Nighta. Mam też Guide'a, ale na płycie niestety. W tym pierwszym programie nie ma księżyców Urana i Neptuna. W Starry Nighcie są, ale jest mało gwiazd (być może dlatego, że mam wersję demo w zasadzie). Trochę namieszałeś we wpisie, bo raz jest napisane "Uran" raz "Neptun". Jeśli chodzi o Urana, to Starry Night dla tej daty i godziny pokazuje coś takiego (północ na górze, wschód z lewej): Jasności księżyców: Miranda - 16,5, Oberon - 16,5... - Starry Night podaje, że wszystkie te ksieżyce mają jasność 16,5 magnitudo, ale to chyba bzdura. Odległości: Uran - Miranda - 6", Uran - Ariel 6", Uran - Tytania - 11", Uran - Umbriel - 19", Uran - Oberon - 36". Blisko Urana są jeszcze jakieś księżyce, ale są słabsze niż 20 magnitudo.

Też się zdziwiłem, że chcesz pokazywać NGC 7293 i NGC 7009. Zamiast tego proponuję polowanie na M2 i M15. Obie to gromady kuliste. Pierwsza z nich jest łatwa do znalezienia, bo tworzy trójkąt prawie prostokątny równoramienny z gwiazdami alfa i beta Wodnika (Sadal Melek i Sadal Suud). Od bety trzeba pójść na północ, kąt prosty przy gromadzie. Z drugą też nie powinno być problemu. Znajduje się nieco (czyli 4 stopnie) na północny zachód od Enifa (epsilon Pegaza) na linii łączącej tetę Pegaza z Enifem.

Rozumiem, że to nie jest samo body, tylko z jakimś kitowym obiektywem, żeby "zwykłe" obrazki też się dało robić.

To nie do końca prawda (choć 2 ostatnie punkty popieram jak najbardziej; statyw jest nawet ważniejszy od aparatu). Koniunkcje planet z Księżycem wychodzą przy czasie ekspozycji mniejszym niż 5 sekund i czułości ISO 200, a nawet mniej. Przykłady: http://gallery.astronet.pl/images/07593.jpg - Wenus i Saturn 28.06.2007 - zdjęcie zrobione minoltą DiMAGE Z1, czułość ISO 200, czas ekspozycji 2 sekundy, http://gallery.astronet.pl/images/04196.jpg - Księżyc, Jowisz i Merkury (na dole w chmurach, czarne punkty to jakieś NOLe) 24.09.2003 - to zdjęcie zrobione praktiką MTL3 na kliszy Fuji Superia 400, czas ekpozycji również 2 sekundy, http://gallery.astronet.pl/images/01578.gif - Księżyc, Jowisz i Saturn 29.06.2000, również praktica MTL3, klisza Fuji Superia 200, czas ekspozycji 1 sekunda. 2 ostatnie zdjęcia są dość marnymi skanami odbitek, dlatego nienajlepsza jakość obrazków. W rzeczywistości wyglądają one dużo lepiej (czas ekspozycji ostatnich zdjęć jest "na oko", żeby ograniczyć drgania miałem ustawiony czas B i wężykiem spustowym regulowałem otwarcie migawki). Oczywiście jak chce się sfotografować słabsze gwiazdki, to czas ekspozycji trzeba wydłużyć (albo zwiększyć czułość, albo jedno i drugie).

Jak na tak małą średnicę to chyba nieźle. Widać fazę i coś na tarczy.

Pajęczaki tworzą w systematyce osobną grupę i nie zalicza się ich do owadów. Widzę, że adams był pierwszy.

http://abstrusegoose.com/96 - dlaczego powinniśmy uczyć się matmy.

Moim zdaniem miałeś aparat ustawiony za blisko radiantu. W Kasjopei to prawie stacjonarne musiały być.

Jeśli byłaby taka możliwość, to ja bym sie pisał na t-shirt MRA, rozmiar 40 i 50 (czyli XL i L). Mogę nawet gdzieś osobiście odebrać w Warszawie, aby nie było problemu z wysyłaniem.

Już myślałem, że zaraz będzie zdjęcie czeszącej się żony

Zapewnia Cię, że żaden poważny astronom z obserwatorium tak nie napisze. Wszystko zależy od tego, do czego dany sprzęt chcemy użyć. Np. błysków gamma szukamy przy pomocy kamer CCD wyposażonych w dość standardowy obiektyw Canona 85/1.2, bo potrzebne jest duże pole widzenia i duża szybkość przesuwania się na wybrany fragment nieba (i jak największy zasięg w magnitudo). Ale jeśli ktoś chce badać cefeidy z M33, czy nawet z Obłoków Magellana to potrzebuje jak największego lustra, bo te gwiazdy na naszym niebie są słabe. To było w ramach "dawania po uszach".

Później w gazetach piszą o takich, co: "Jest zakaz? Walić to! I tak wejdę/wykąpie się/itp.". Ma się swoją chwilę sławy w Wiadomościach, czy innych Faktach.

Nic dziwnego: zbliża się termin przechodzenia Ziemi przez ich plaszczyznę (wrzesień) a sam Saturn jest też widoczny coraz gorzej i na coraz jaśniejszym niebie.

Również przyłączam się do gratulacji, ale przypomnę tylko, że wszyscy (ja też) zapomnieli już o tym: http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/ap070113.html.

A był jakiś koleś (niestety nie pamiętam jak się nazywał), który już dość dawno temu badał tego typu rzeczy, choć może nie do końca, bo on badał powidoki. Ale w tym celu dawał sobie nieźle po oczach jasnym światłem i notował co widzi. Na dobre mu to nie wyszło, bo wskutek tych badań stracił wzrok.

A mógłbys coś napisać o tej skali? Co oznacza zagożenie stopnia pierwszego, co drugiego, jak duża jest ta skala, itd., itp.

A oglądaliście może zakrycie Io przez Europę? Było dzisiaj od 2:51 do 2:55. I tak naprawdę widzieliście 4 księżyce, ale 2 były bardzo blisko siebie. Choć o 2:00 to chyba były jeszcze dość daleko od siebie i powinny być widoczne wszystkie galileuszowe. Ta gwiazdka, której jasność jest podobna do jasności ksieżyców jowiszowych to μCapricorni.

Myślę, że dobrym pomysłem będzie skontaktowanie się w tej sprawie z prezesem warszawskiego oddziału PTMA Januszem Wilandem (namiary pewnie są Tobie znane). Zapraszam też na coponiedziałkowe spotkania PTMA w CAMK-u. W roku akademickim zaczynają się o 17:00 wykładem popularnonaukowym, w czasie wakacji - o 18:00. Drugą taką osobą może być dr hab. Lech Mankiewicz z Centrum Fizyki Teoretycznej PAN (namiary do znalezienia na www.cft.edu.pl), który jest motorem napędowym wielu akcji promujacych fizykę i astronomię wśród szerokiej publiczności oraz ma szerokie kontakty w kraju i za granicą. To dwie osoby z Warszawy, które na szybko przychodzą mi do głowy.

Co prawda nie sprawdzałem tego, ale zdaje się, że nie możesz namierzyć studiów zaocznych z astronomii, bo po prostu uczelnie (przynajmniej polskie) nie oferują możliwości studiowania astronomii inaczej, niż na studiach dziennych. A przynajmniej tak było jeszcze kilka lat temu i raczej nic nie zmieniło się w tej materii - widzę, że Lardux ma świeższe informacje, które to potwierdzają. Czyli albo trzeba pójść na studia dzienne, albo zostać samoukiem. Innej możliwości nie ma. Dodam jeszcze, że oprócz tego, co wymienił Lardux, astronomię można studiować też w Krakowie, Poznaniu i Wrocławiu. Może jeszcze gdzieś, ale te ośrodki są wiodące.

Moim zdaniem Jędrzej Śniadecki też powinien być uznany, bo mając tylko inicjał, a nie pełne imię, to nie wiadomo było tak naprawdę o kogo chodzi. Na szczęście znanych J. Śniadeckich było tylko dwóch. A jakby zamiast Śniadeckiego był Bernoulli?

W jednym z odcinków "Tytusa, Romka i A'tomka" jest taka treść: "...minęło sporo czasu*", a na dole obrazka wyjaśnienie: "* 1 sporo = 5 chwil".

Moim zdaniem z tego parku dobrze to będzie widać. Byłem w poniedziałek i wtorek sprawdzić jak to będzie i w poniedziałek Merkury był widoczny bez problemu (widziałem go nawet przez okno w tramwaju, jak już wracałem do domu), we wtorek widziałem go ze Snajperem tylko przez chwilę, bo przyszły chmury. Ja się tam właśnie wybieram do obejrzenia (i może sfotografowania) zjawiska, więc moglibyśmy się spotkać na wspólnym obserwowaniu. Ale na pewno można sobie wyobrazić lepsze miejsce. Jak ktoś takie zna (i w którego pobliże można podjechać komunikacją miejską), niech pisze. Zresztą jak masz czas, to możemy się dzisiaj wybrać na rekonesans i umówić powiedzmy na 20:15 na górce (jest tam deptak wyłożony kostką i można wejść prawie na samą górę). Z centrum najlepiej dojeżdża się tam tramwajem 7 lub 9 i trzeba wysiąść na przystanku Dickensa i udać się na zachód.

Dość dobrze zachodni horyzont widać z Parku Szczęśliwickiego, ale jest trochę świateł.

To nie do końca prawda. Można je zobaczyć nawet w Warszawie. Oczywiście nie wtedy, kiedy stoi się pod jakąś latarnią, która świeci do teleskopu lub lornetki. Ciemne niebo jest potrzebne, jeśli chce się zobaczyć M44 gołym okiem (widać taką mgiełkę, tak jak to jest napisane wyżej, mniej więcej w połowie drogi od Kastora i Polluksa do Regulusa, trochę pod linią łączącą te gwiazdy), ale przez lornetkę da się tego dokonać nawet przy nieco załunionym niebie. Np. wczoraj bardzo ładnie widziałem tę gromadę przez lornetkę 20x60 z Parku Szczęśliwickiego (choć nie gołym okiem), a księżyce Saturna też byłyby widoczne, gdybym miał lornetkę na statywie (przy ich maksymalnej elongacji, czyli odległości od planety), albo teleskop.

Patrząc na mapkę nieba z Heavens-above zgaduję, że było to zakrycie Nunki przez Wenus. Jeśli tak, to rzeczywiście widok musiał być interesujący.