Bliski Księżyc

[sumas]

swoją droga, chłopaki mogli wpaść na pomysł, żeby ułożyć z kamieni jakiś wielgachny napis, w stylu "byliśmy tu Mr Gorsky"

[lemarc]

Czy te hieroglify to nie taki właśnie podpis? Ale kto wtedy wiedział że nastaną czasy kretyńskich spisków?

[juram]

Wystarczyło by wyszurać butami jakiś duży znak lub napis, który do dziś był by widoczny na tym zdjęciu, tak jak wyraźnie rysują się linie śladów jazdy LRV.

 

Lemarc, dobra robota! Pamiętajmy, że dolina Taurus-Littrow jest jednym z ciemniejszych zakątków, pokrytych bazaltowymi osadami, być może dlatego odbicia światła od białego pojazdu uległy silnemu skontrastowaniu i widać go jako czarną plamę, która zlała się z cieniem?. Może też mamy tu jakieś elektroniczno-optyczne artefakty? Zwracam również uwagę na fakt, że cały obszar wokół podstawy LM Challenger jest jaśniejszy i widać to lepiej w małej skali.

 

Jak wiadomo, podczas startu powrotnego z okna kabiny LM filmowano wznoszenie i na kilku ujęciach widać podstawę lądownika oraz wiele śladów wokół niego. Okazuje się, że uchwycone przed 37 laty szczegóły idealnie zgadzają się z tymi na najnowszym zdjęciu.

[juram]

Kolejne porównanie zdjęć lądowiska LM-Challenger w dolinie Taurus-Littrow. Zestawiłem "first and second look" z kamery LROC. Pierwsze zdjęcie z 11 Lipca przy niskim oświetleniu (w odcieniu szarości i drugie ujęcie z 1 Października wykonane podczas górowania Słońca (zabarwione na kolor żółto-zielony). W efekcie powstał plastyczny obraz miejsca lądowania, uwypuklający istotne szczegóły.

 

[lemarc]

Jeszcze dodam od siebie powiększony wycinek z samym "roverem" gdzie widać jego cień, choć sam pojazd to tylko kant piksela. Jak widać ciemne obwódki wokół lądownika i rovera to efekt mocnej obróbki levelsami w PS. bo TIF w oryginale wygląda szaro.

Edytowane 29 Października 2009 przez lemarc

[juram]

Zadziwiające skojarzenia podsuwa mi widok spękanego dna krateru Moore F. Pokryte bardzo miałkim osadem obszary wyglądają jak świeżo zaschnięte błotne laguny, z których wyparowały resztki wilgoci. Oczywiście, nie wszystko jest tym, czym na pierwszy rzut oka się wydaje, lecz staram się szukać jakichś podobieństw dla zrozumienia natury tego, co ukazują nam niesamowite obrazy LROC.

[Art 69]

Stopień zróżnicowania ukształtowania powierzchni dna krateru Moore F jest wyjątkowo ciekawy.

http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/categories/2-Featured-Image

Można tu dostrzec wiele typów osadów, szczeliny, pęknięcia a nawet jakąś szczątkową formę górki centralnej.

Wyjaśnienie jaki wpływ miały warunki lokalne na kształtowanie sie tak skomplikowanej topografii tego krateru z całą pewnością zajmie naukowcom trochę czasu.

[juram]

'Art 69', na wklejonym przez Ciebie fragmencie te łukowate, koncentryczne spękania gruntu mogą być rezultatem jego osiadania i przemieszczania. Zgodnie ze skalą, szczeliny mają 2-3 metry szerokości i więcej. Pagórki to efekt lokalnych wypiętrzeń, wywołanych naporem osuwających się ku centrum krateru rozkruszonych mas gruntu. Na dnie zalegają przemielone do rozmaitych frakcji złoża skał - od kilkudziesięciometrowych odłamków, po drobny pył. Grubsze frakcje zalegają niżej, na wierzchu widać najdrobniejszą zbitą warstwę osadu, pokrywającą wszystko. Na tej gładzi bez problemu dało by się posadzić lądownik.

[juram]

Przed 7 laty przetestowano rozdzielczość optyki jednego z teleskopów VLT (Chile), kierując go na Księżyc. Wybór padł na okolicę krateru TARUNTIUS a dokładnie na leżący 72km bardziej na wschód mały krater ASADA z przyległym terenem. Przypominam tamto historyczne zdjęcie, na którym zlokalizowano 140 metrowe szczegóły. Krater ASADA jest widoczny do połowy u góry zdjęcia.

 

Japońska sonda Kaguya/Selene sfotografowała ten zakątek z siedmiokrotnie wyższą dokładnością i dla porównania dodaję fragment obrazu z kamery TC.

Edytowane 1 Listopada 2009 przez juram

[juram]

Dobre pytanie i szczególnie na czasie. Wielkie teleskopy optyczne maja ograniczone możliwości w tym względzie i nadzieje należy pokładać w obrazowaniu radarowym, gdzie apertury są nieporównywalnie większe z możliwością bazowania (współdziałanie dwóch radioteleskopów, np. anten w Arecibo i Green Bank). Ostatnio pojawiły się nowe techniki obserwacyjne wsparte oprogramowaniem, umożliwiające radiowe obrazowanie powierzchni Księżyca z rozdzielczością aż 20 metrów! Próbkę nowych możliwości można obejrzeć pod wklejonym niżej linkiem. Jest tam do wglądu wygenerowana komputerowo mapa okolic południowego bieguna Księżyca podzielona na sektory, oznaczone literowo. Sektory powiększa się kliknięciem niebieskiej litery w rzędzie tuż nad mapą.Obrazy w maksymalnej rozdzielczości można znaleźć w dodatkowym załączniku w tekście nad mapą. Uwaga, pliki są w dużej pojemności.

 

http://the-moon.wikispaces.com/Cornell-Smithsonian+Radar+Mosaic

 

Niżej obrazek sektora H z kraterem Moretus. Szkoda, że nie ma w tej rozdzielczości innych obszarów Księżyca, może jednak się doczekamy?

 

Ps. He, he, coś się porobiło? Proszę admina o skorygowanie wcześniejszego, dublującego wpisu.

Edytowane 2 Listopada 2009 przez juram

[lemarc]

Mamy nowe zdjęcie lądowiska wyprawy Apollo-12 w górnym oświetleniu. Tym razem widać chyba cztery talerzowe podstawy podpór lądownika o średnicy ok. 0,9 metra. (rozdzielczośc fotki =0,49m/pix)

[juram]

W samo południe teren jest trudno rozpoznawalny, lecz przy okazji zlokalizowano silnik hamujący (descent motor) Surveyora-3, leżący nieopodal na północ.

 

Przy okazji również warto zajrzeć na stronę Kagui, gdzie jest troche interesujących fotek a wśród nich ta:

[hanysiak]

Bardzo przepraszam, ale kasując zdublowany post Jurama i swój własny, z rozpędu wyrzuciłem wpis Arta69, do którego odnosi się odpowiedź Jurama w poście trzecim powyżej. Postaram się to naprawić

[Art 69]

Jest tam do wglądu wygenerowana komputerowo mapa okolic południowego bieguna Księżyca podzielona na sektory, oznaczone literowo.

 

Ciekawe czy zespół naukowców mający dostęp do połączonych teleskopów skieruje ponownie te wielkie sprzęty na południe Księżyca a ściśle w rejon krat Cabeus. Nie spodziewam się aby upadek 2,5 tonowego członu rakiety Centaur wytworzył jakiś wielki krater ale deklarowana rozdzielczość radioteleskopów na poziomie 20m powinna zaowocować 1-2 pikselami na zdjęciu. Nie jest to wiele ale i tak pozwoli na wizualne potwierdzenie zarejestrowanego w przez LCROSS błysku w podczerwieni.

http://www.skyandtelescope.com/news/63766222.html

http://www.nasa.gov/mission_pages/LCROSS/main/LCROSS_impact_images.html

Na znakomitą optykę LRO trudno w tym wypadku liczyć. Ciemne i zimne wnętrze krat. Cabeus daje zbyt mało światła rozproszonego by za jego pomocą dostrzec pogrążone w wiecznym cieniu drobne struktury.

 

Ale mnie administracja wycieła, zwłaszcza że nic mi nie wiadomo "w czem" na to zasłużył.

Edytowane 5 Listopada 2009 przez Art 69

[hanysiak]

Nie wycięła, tylko przez pomyłkę odhaczyła i post usunęła.Czekam na odzyskanie postu

 

Swoją drogą żeś zasłużył, ale na nagrodę wielką, bo Wasze rozważania dotyczące Księżyca, pozwalają przetrwać te najgorsze jesienne noce i wieczory

[Art 69]

 

Swoją drogą żeś zasłużył, ale na nagrodę wielką,

 

Oo, jestem mile zaskoczony bo do tej pory pisałem w poczuciu obowiązku odpracowania z przydział atrakcyjnej działki nr 9 http://astro-forum.org/Forum/index.php?showtopic=10275&view=findpost&p=323798

Pozdrawiam.

[juram]

Nadeszło potwierdzenie akceptacji celu, jaki wybrałem dla LROC.

[juram]

Rima Burg II jest już zaznaczona na mapie celów.

Warto zobaczyć stronę z mapa celów, na której kolorem czerwonym zaznaczone są sfotografowane obszary. Interesująca ilustracja, dająca pojęcie o ilości już uzyskanego materiału zdjęciowego. Przed nami ponad 10 kolejnych miesięcy gromadzenia danych.

 

http://target.lroc.asu.edu/output/lroc/lroc_page.html

[juram]

Kolejny przykład pokazujący powierzchnię osadów wyrzutowych z młodego krateru uderzeniowego - Galvani B. Leży on na zachodnim skraju tarczy Księżyca (wsp: 88.50W/49.54N). Dokładną lokalizację krateru i fotografowanego obszaru ukazują zdjęcia z sondy CLEMENTINE.

Na mozaice 6 fragmentów zdjęcia z LROC widać różnorodne ślady powstałe po spadku materiału wyrzuconego z niecki krateru. Szczególna podłużna forma świadczy o niskim kącie spadku odłamków, które utworzyły promieniste smugi, płytkie, równoległe rowy oraz charakterystyczne klinowate zagłębienia, podobne kształtem do płetw. Te ostatnie formy są pospolite na terenach wokół dużych kraterów, np. Copernicus.

[Art 69]

Po ilości zfotografowanych miejsc widać że kamery LRO pracują intensywnie. Jednak uwalnianie do szerszego odbioru efektów tej pracy przy obecnym powolnym tempie zajmie chyba całe lata. A co można powiedzieć o miejscach na które kamera NAC jeszcze nie spojrzała?

http://target.lroc.asu.edu/output/lroc/lroc_page.html

Kaguya zrobiła animację Rupes Recta z profilu a teraz czekamy na fotkę z LRO am face. Te dwa zdjęcia to będzie niezła parka do porównań.

[juram]

Jak wynika z mapy, Prostej Ściany jeszcze nie sfotografowano, natomiast animacja Kaguji potwierdza średnie nachylenie jej stoku na ok.30 stopni względem poziomu. Brzegi klifu są załamane i mają ubytki, co by świadczyło, że grunt w tych miejscach obsunął się i zalega u podnóża.

[Art 69]

Patrząc na pozostałości po wybuchu który doprowadził do powstania młodego krat. Galvani B (średn. 15km) można także dojść do wniosku że że chociaż uwolniona tu została ogromna energia to jednak jej destrukcyjny wpływ był w pewnym zakresie ograniczony.

Przykładowo na poniższym zrzucie widać mały, ok. 150m krater położony niespełna kilometr od krawędzi wału. Pomimo to przetrwał on bez większych zmian tworzenie się znacznie większego krat. Galvani B. Został tylko nieco przysypany i przytarty wyrzuconym ukośnie materiałem który pozostawił po sobie charakterystyczne podłużne ślady. Zakładam że maleńkie kraterki na jego wygładzonej w ten sposób powierzchni powstały kilka minut później w wyniku opadania mniejszych okruchów spadających po bardziej stromych trajektoriach.

Podobna sytuacja dotyczy także tych czterech "przykurzonych" kraterków które zamieściłem tu ze względu na to że przypominają mi swym ułożeniem gwiazdozbiór Krzyż Południa.

Ciekawe co powiedziałby na temat ich tworzenia specjalista od balistyki końcowej.

Natomist do rozszyfrowania zagadki ostatniego zdjęcia wystarczy być spostrzegawczym Harcerzem w stopniu przynajmniej tropiciela lub wyższym.

Edytowane 7 Listopada 2009 przez Art 69

[juram]

Ktoś tam łaził na bosaka?

Edytowane 8 Listopada 2009 przez juram

[lemarc]

Jak wynika z mapy, Prostej Ściany jeszcze nie sfotografowano, natomiast animacja Kaguji potwierdza średnie nachylenie jej stoku na ok.30 stopni względem poziomu. Brzegi klifu są załamane i mają ubytki, co by świadczyło, że grunt w tych miejscach obsunął się i zalega u podnóża.

Ja bym powiedział że kąt 30 stopni to raczej minimum niż wartość średnia. Ten obrazek jest dużym skrótem perspektywicznym na którym uwypuklają się głównie te łagodne stoki zasłaniające miejsca o większej stromiźnie. Jak na razie te fotki z Kaguyi nie są dla mnie miarodajne, potrzeba więcej konktretnych danych.

[Art 69]

Na stronie http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse jest jeszcze jedno nowe zdjęcie lądowiska Apollo 11. Rozumiem że amerykanie sycą się do woli obrazami potwierdzającymi ich wielkie sukcesy z przed 40 lat. Z pewnością przekonali już prawie wszystkich niedowiarków wątpiących dotąd w ich sukces. My jednak czekamy na chocażby jedno zdjęcie obrazujące europejskie (oczywiście w radzieckim wykonaniu ) osiągnięcia w badaniach Księżyca.

Z uwagi na znaczną wysokość Słońca i brak cieni w czasie wykonywania zdjęcia mocno wykontrastowano lądownik Eagle. Wygląda to nieco sztucznie w stosunku do pierwszego zdjęcia http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse ale te zabiegi i większa rozdzielczość pozwalają rozróżnić wiele drobnych detali wraz że śladami asronautów.