NGC 4216 & supernowa 2024gy

Tuvoc · 22 Stycznia

Supernowe i komety to obiekty, które z racji swojej ulotnej natury zawsze pozwalają mi na korzystanie ze zdalnych teleskopów z czystym i spokojnym sumieniem. Tak jest i tym razem. Bohaterką prezentowanego kadru jest supernowa SN 2024gy w galaktyce NGC 4216.

NGC 4216 (PGC 39246 lub UGC 7284) odkryta 17 kwietnia 1784 roku przez Williama Herschela to galaktyka spiralna z poprzeczką typu SAB(s)b, znajdująca się na obrzeżach gwiazdozbioru Panny. Obserwujemy ją niemal krawędzią z kątem nachylenia wynoszącym około 85°. Odległa od nas o ok 40 milionów lat świetlnych ma blisko 100 000 lat świetlnych średnicy i należy do gromady galaktyk w Pannie (masywnej gromadzie galaktyk w centrum Supergromady Lokalnej o średnicy 15 mln lat świetlnych. Znajduje się w obrębie gwiazdozbiorów Panny i Warkocza Bereniki).

Jest to galaktyka ze stosunkowo aktywnym jasnym i zwartym jądrem, otoczonym charakterystycznymi pyłowymi pasmami. Galaktykę otacza bardzo rozmyta halo gwiazdowe z włóknistymi strukturami i prądami pływowymi. Uważa się, że te struktury są wynikiem wcześniejszego intensywnego oddziaływania ze strony towarzyszących galaktyk karłowatych. Bardzo niska prędkość radialna wynosząca 129 km/s, znacznie różniąca się od średniej prędkości obiektów we wspomnianej Gromadzie w Pannie, gdzie średnia prędkość radialna wynosi 1300 km/s. Wskazuje to, że galaktyka NGC 4216 porusza się stosunkowo szybko względem centrum gromady.

Z ciekawostek należy jeszcze nadmienić, iż nasza bohaterka podobnie jak inne wielkie galaktyki spiralne, urosła pochłaniając mniejsze galaktyki satelickie. Od jej galaktycznego halo na tysiące lat świetlnych rozciągają się słabe strumienie gwiazdowe. Są one rejestrowane na zdjęciach o długich sumarycznych czasach naświetlań.

Sama supernowa odkryta została 4 stycznia 2024 roku przez amatora - słynnego odkrywcę supernowych Koichi Itagakiego (170 supernowych na koncie, a ostatnie odkrycie zaliczył w wieku 77 lat). Szybkie potwierdzenie przez profesjonalne obserwatoria dało ponadto informacje o typie supernowej. Jest to supernowa typu Ia. O ile pogoda pozwoli, a supernowa nadal będzie mieć sensowną jasność to oczywiście spróbuję uzupełnić projekt o jej widmo. Jest to już moja piąta fotografia supernowej w kolekcji , a w przypadku trzech obiektów mam także ich widmo.

Tayson · 22 Stycznia

Niesamowite, odległe światy.

Pomyslcie sobie patrząc na te nierówności w strukturze, ze to setki tysiecy gwiazd..... i kazda ma planety!

diver · 22 Stycznia

Jestem pełen podziwu dla Twojej pasji (projektu) do śledzenia supernowych. Oraz oczywiście ich obrazowania razem z widmami. :thmbup:

Andrzej78 · 23 Stycznia

Super zdjęcie

Gratulacje

Pozdrawiam

MarcinSn · 17 Lutego

Ponieważ nie chcę zakładać nowego wątku pozwolę sobie zamieścić tu moje wczorajsze zdjęcie tej supernowej zrobione na szybko. Jest to pierwsze zdjęcie głębokiego nieba od kilku miesięcy, więc cieszy mnie mimo kiepskiej jakości (Kraków, Księżyc w otoczce, mgły, (ale gwiazdy widać było:) Myślałem, że już się nie załapię na supernową (ze względu na warunki), a tu niespodzianka - jeszcze jasno świeci!

WO Zenithstar 70, TV 0.8x, Celestron NexStar, Nikon D5300, 61x10s., ISO 3200.

Edytowane 17 Lutego przez MarcinSn

tomekL · 28 Marca

Wczoraj u mnie było sporo wysokich chmur, ale na tyle było przejrzyście, że poszedłem do budki trochę pobawić się swoimi milusińskimi. I tak z ciekawości skierowałem teleskop na tą super nową, pomyślałem sobie, że w tamtym roku była SN w m101 to teraz czas na kolejną. Poniżej efekt: crop oraz cała klatka (lekki crop). Trochę przygasła ale generalnie ciągle daje do pieca Technikalia: 38 x 240s, asi2600mc, Askar600, EQ6, obróbka Pix