WielkiAtraktor

Racja. Ale może podobnie jak w ażurowych Newtonach przypinamy czarny arkusz na wprost wyciągu, w przypadku mikrofonu „zewnętrznego” pomogłoby osłonięcie go rulonem z gąbki akustycznej.

Ee, niby dlaczego? Umieścić mikrofon tam, gdzie normalnie jest odbiornik radiowy i gotowe. (Przypomnijmy, że typowy domowy talerz satelitarny to pozaosiowy segment paraboloidy, stąd odbiornik jest nieco z boku).

To bardzo wolno idzie, do tego sześciofluorek uranu jest toksyczny. Ale może np. izolowanie ciężkiej wody ze zwykłej się da domowo?

Już po ptakach, Q. Wang w 1991 podał ogólne rozwiązanie (zresztą było tylko 2500 koron; jakby złośliwie policzyć „na dzisiejsze”, to ~1100 zł ). Bez praktycznego zastosowania, bo ma postać bardzo wolno zbieżnego szeregu. W użyciu są znacznie lepsze, wymyślne metody numeryczne (swoją drogą, zabawa różnymi podejściami to świetne ćwiczenie dla programistów z zacięciem astronomicznym).

Przypomnę, że w 1887 szwedzki król Oskar II ogłosił nawet konkurs matematyczny z nagrodami, jedno z zadań dotyczyło rozwiązania problemu ruchu n ciał. Wtedy nikt jeszcze nie rozwiązał, ale wysiłki zdrowo pchnęły tę dziedzinę naprzód.

Podtrzymuję swoje spostrzeżenie, że jest, co każdy łatwo sprawdzi: Wydaje się tylko, że terminator celuje wyżej, bo nasza kora wzrokowa trochę miesza przy postrzeganiu obiektów na sferze niebieskiej w okolicy horyzontu (podobnie jak w przypadku "wschodzący Księżyc w pełni jest wieeelki").

Ech, szkoda, że astronomia.pl już nie hula, bo tam na forum kiedyś przetestowałem to na sobie (i dałem rysunki, teraz mi się nie chce ). Sprawa jest prosta, ten mylący efekt jest, powiedzmy, "psychofizjologiczny". Polecam sprawdzić samemu! Niech Słońce będzie tuż nad horyzontem po prawej, Księżyc też dość nisko, po lewej. Wydaje się, że środek oświetlonej części Księżyca "celuje" znacznie wyżej niż w Słońce. A teraz: 1. Oprzyj się o coś i przekrzyw głowę o więcej niż 90 stopni w bok; niespodzianka, teraz oświetlona część Księżyca wydaje się celować niżej niż w Słońce. 2. Popatrz na całą scenę przez okno. Przyłóż do szyby długą linijkę, niech jeden koniec dotyka Słońca, drugi Księżyca. Niespodzianka: złudzenie znika i oświetlona część Księżyca celuje dokładnie w Słońce (wzdłuż linijki).

Eksperci z GMT już to opisali (dokument z oficjalnej strony, np. sekcja 1.4 Discovery Space Opened by the GMT). W skrócie: seeing zbytnio nie ogranicza (ale ciągle trochę tak), bo mają optykę adaptatywną. Oprócz tego, większe lustro świetnie podbija stosunek sygnału do szumu (ważne np. przy spektrometrii odległych galaktyk, a i pojedynczych gwiazd w gęstych polach). Do tego dostaniemy jeszcze lepsze bezpośrednie obrazowanie egzoplanet dzięki większej rozdzielczości.

...a dokładniej one-shot color

Znakomite! Też mam to w planie. Nie wierzę, ImPPG też? Wypróbuj funkcję Narzędzia/Wyrównaj sekwencję obrazów.

Nowa wersja 0.2.0 do pobrania z https://github.com/GreatAttractor/stackistry/releases Nowe funkcje: Stabilizacja wideo z użyciem centroidu jasności (przydatna do planet) Ulepszone automatycznie rozmieszczanie punktów odniesienia dzięki wykrywaniu struktur w obrazie Skalowanie podglądu obrazów Więcej ustawień dotyczących automatycznego rozmieszczania punktów odniesienia Wyświetlanie i eksport danych o jakości klatek Generowanie zestawienia najlepszych fragmentów wszystkich klatek Poprawki błędów:Błąd przy otwieraniu plików AVI utworzonych przez FFMPEGPotrzeba matką wynalazków — ww. ulepszone rozmieszczanie punktów odniesienia okazało się niezbędne, żebym mógł stackować wideo Księżyca (z sesji z moim nowym Newtonem ATM) w trybie automatycznym, bez wyklikiwania dziesiątków punktów ręcznie. Funkcję eksportowanie danych o jakości klatek do pliku podsunął kolega z forum Solarchat, który miał okazję porównywać je z wartościami zalogowanymi w trakcie sesji przez amatorski monitor scyntylacji słonecznej (SSM) — jak można się spodziewać, jest wyraźna korelacja (niewielka chwilowa scyntylacja = ostrzejsze klatki). Złożenie najlepszych fragmentów klatek daje dość ciekawe efekty. Wszystko to można zobaczyć w wideoprzewodniku, który w końcu nakręciłem: Polskie napisy powinny włączyć się automatycznie. (Jeśli ktoś ma ustawiony w przeglądarce inny język, YT to wykrywa, trzeba wtedy przełączyć ręcznie na polski). Filmy nagrałem z włączonym angielskojęzycznym interfejsem programu, ale oczywiście wszystkie przyciski/opcje są w tych samych miejscach w polskojęzycznym.

Nowa wersja: 0.5.2 Poprawki błędów: Naprawiono wyświetlanie histogramu i krzywej tonalnej Pobieranie: https://github.com/GreatAttractor/imppg/releases/tag/v0.5.2

Na Jowiszu przydałby się podział na plastry równoleżnikowe i jakaś sprytna przekładnia w środku, żeby była rotacja różnicowa.

Nawet jeśli byłoby takie ograniczenie, nam do wąskopasmowego Słońca wystarczy. A DSiarze-wąskopasmowcy mieliby zestawy wymiennych płyt-„soczewek” do teleskopu (np. do palety HST) zamiast oprócz filtrów na kamerę.

Zastanawialiśmy się już nad tym w czerwcu: http://astropolis.pl/topic/53895-totalna-rewolucja-w-optyce-odmieni-sprzet-astronomiczny-i-fotograficzny/

A skąd! Ja takiego sensu nie widzę Wtrąciłem tylko (poza głównym tematem rozmowy), że gęste ekrany są fajne do tekstu (a i do oglądania dużych mozaik Księżyca i normalnych zdjęć).

Ależ stety, stety Przecież ekran o wysokiej gęstości nie służy do wyświetlania mikroskopijnych liter, tylko do wyświetlania ich w takim rozmiarze bezględnym, jak dotąd, tylko znacznie gładszych i ładniejszych. Trzeba jeszcze tylko trochę zaczekać, aż oprogramowanie dociągnie z możliwościami konfiguracji. Sam mam od niedawna taki 24" 3840x2160 i akurat Fedora z KDE (+ programy, których używam) praktycznie wszystko odpowiednio potrafi przeskalować (zostają jakieś pojedyncze ikonki gdzieniegdzie). Windows 8.1 też daje radę.

Przez nadmierne wyostrzanie podczas obróbki. Przyczyna: tzw. dzwonienie/ringing (https://en.wikipedia.org/wiki/Ringing_artifacts).

U mnie też było 50 stopni: http://astropolis.pl/topic/48891-chameleon-3-icx445/?p=574857, przy pracy w słońcu pewnie i więcej. Nie szkodziło jej.

Proponuję zapoznać się z http://astropolis.pl/topic/48343-zasilanie-heq5-w-terenie/page-2 To prąd maksymalny, a przecież nie będziesz non-stop kręcił montażem z pełną prędkością i hamował. Nb. akumulator AGM (czyli do pracy cyklicznej) 40 Ah to ~12 kg (w podanym wątku wspominam o swoim).

Z punktu widzenia samego przesyłu danych - niemożliwe. Chyba że program nagrywający robi coś po cichu, co zależy od zawartości klatek, i to spowalnia pracę (ale cóż by to mogło być?).

W Stackistry jakość obrazu (lub fragmentu) A to suma różnic bezwględnych między pikselami A oraz rozmytej wersji A: q = Σ |A − Arozm| czyli, innymi słowy, całkowita jasność „komponentu wysokich częstotliwości”. Jeśli A już „na dzień dobry” jest rozmyty, to te różnice są małe, zatem jakość wyjdzie niska. Jeśli A ma dużo ostrych szczegółów, ciągle pozostaną one po odjęciu wersji rozmytej i suma wyjdzie wyższa. To podejście skutecznie sortuje klatki względem rozmycia, więc przypuszczam, że AS!2/Registax używają podobnego. Acz pamiętajmy, że to wszystko dla obiektów rozciągłych. Być może jakość obrazu gwiazdy można oszacować inaczej (dokładniej i/lub szybciej).

Ba, można i kolejkę elektryczną z okazji urodzin dziecka. Dla dziecka, oczywiście.

Za gorąco ! Ang. trillion to nasz bilion, w źródle napisano wprost: zatem skromne 10 (z hakiem) bilionów kelwinów.