WielkiAtraktor

Zapędziłeś się Zmienna 14-bitowa może reprezentować liczbę 4 razy większą niż zmienna 12-bitowa. Ale informacji przechowuje (i miejsca w pamięci zajmuje) 14/12 ≈ o 17% więcej. W praktyce wiele programów zapisuje pewnie 12- i 14-bitowe wartości na 16 bitach z wygody. Też uważam, że najwygodniej byłoby wycinać z kadru np. kwadraciki wokół kilku(dziesięciu?) wybranych gwiazd w polu i tylko je zapisywać. Rzecz jest do zrobienia, mamy w końcu otwarte narzędzia do przechwytywania wideo (np. oaCapture, GuLinux Planetary Imager), można by się dopisać. Albo stworzyć plugin dla FireCapture (acz nie wiem, na ile pluginy mogą sobie pozwolić).

Zaszło nieporozumienie. Gdy w fizyce mówimy o stałości prędkości światła, mamy na myśli oczywiście prędkość światła w próżni.

Koledzy, jak już rozmiawiamy poważnie o (astro)fizyce, to bądźmy dokładni. Teoria fizyczna to spójny zbiór praw potwierdzonych doświadczalnie (jak teoria względności, teoria elektromagnetyzmu Maxwella itd.). Powyżej miałeś chyba na myśli hipotezy. Zgoda, to hipoteza (w sensie: póki co nikt do GN nie doleciał i odwiertu nie zrobił) o mocnych podstawach, mająca najwięcej sensu z punktu widzenia modelu ewolucji gwiazd i Modelu Standardowego w obecnym kształcie. (hipoteza?) Veto. Jeśli obserwujemy astronomiczne linie widmowe o strukturze identycznej jak w pewnych warunkach laboratoryjnych, to nie ma rady – temperatura, ciśnienie, pole magnetyczne w astronomicznym źródle są takie, jak mierzymy w laboratorium. W jakim sensie? Przecież bez problemu je obserwujemy. Nawet bardzo ciasne układy, np. dysk akrecyjny i zniekształcenie zgodne z Roche'em w β Lutni (https://arxiv.org/abs/0808.0932). Słyszałeś o zwolennikach teorii hipotezy ciekłego Słońca? Oczywiście standardowy model gwiazdowej ewolucji ciągle wymaga uzupełnienia pewnych luk (np. są problemy z określeniem wartości przenikalności plazmy o różnym składzie dla promieniowania, przewidywania Standardowego Modelu Słońca mocno od tego zależą; czytałem niedawno, jak to robi się nowe obliczenia numeryczne – w laboratorium tego póki co nie odtworzymy – bo stare mogły być kiepskiej jakości, itd.).

Na solarchatforum.com też kilka osób raportowało, że mają więcej szumu, gdy zasilają pewne kamery z USB (jest lepiej, gdy prąd idzie przez dedykowane gniazdko, o ile oczywiście kamera je ma). Zauważ, że program odbierający może nie być zbyt wybredny i np. akceptować pakiety uszkodzone (ale nie orientuję się w szczegółach protokołu USB).

Nowa wersja: 0.5.1 Nowe funkcje: Lista ostatnio używanych ustawień Ulepszenia: Ikony narzędziowe o wysokiej rozdzielczości Usprawnienie rysowania krzywej tonalnej na ekranach o wysokiej rozdzielczości Pobieranie: https://github.com/GreatAttractor/imppg/releases/tag/v0.5.1 Parę miesięcy temu ktoś prosił o pokazywanie informacji o ostatnio wczytanym pliku ustawień, zrobiłem to razem z listą wyboru: Oprócz tego naprawiłem pewne niedogodności zauważone po przesiadce na monitor o wysokiej gęstości pikseli. Po pierwsze, ikony narzędziowe mają wyższą rozdzielczość i można wybrać ich rozmiar (w menu Ustawienia). Po drugie, edytor krzywej tonalnej mocno zwalniał, gdy jego okno było bardzo szerokie; problemem nie były obliczenia krzywej, a same komendy rysujące. Dotychczas krzywa była zawsze rysowana z 1-pikselową dokładnością, co nie sprawiało kłopotów dla np. kilkuset pikseli, ale dla 1,5-2 tysięcy zauważalnie zwalniało (rysowanie krzywej oraz odświeżanie edytowanego obrazu). Obecnie rysowana jest tylko stała liczba segmentów krzywej (i histogramu), domyślnie 512. Można ją zmienić w pliku konfiguracyjnym (Windows: C:\Users\<użytkownik>\AppData\Roaming\imppg.ini, Linux: ~/.imppg) edytując pozycję ToneCurveEditorNumDrawSegments. Wartość 0 oznacza rysowanie po staremu (1-pikselowa dokładność).

Dodam, że stan wycinka atmosfery, przez który patrzy teleskop, też nie zmienia się tak szybko: w tempie rzędu kilkuset Hz. Zatem nagrywanie kilku tysięcy klatek na sekundę złego seeingu już nie zniweluje, da nam tylko więcej materiału do polepszenia stosunku sygnału do szumu. Na naprawdę kiepski seeing i stackowanie nie pomoże Jeśli komórki turbulencji są znacznie mniejsze niż apertura, to w każdej chwili obraz jest tworzony przez promienie (odmiennie) załamane i po dyspersji w różnych komórkach, jak w pierwszej części tego materiału: Znaczy, każda klatka jest do niczego. A przynajmniej znacznie poniżej zdolności rozdzielczej teleskopu. Podejrzewam, że mój mógłby przełknąć Klatki wczytywane są sekwencyjnie, w pamięci trzyma się tylko fragmenty referencyjne o najlepszej ostrości i położenia punktów odniesienia.

A są zdjęcia dantejskich scen z kolimacji teleskopu Bellatrix?

Rozumiem, że Adam zjada jednego batonika po każdym kanale LRGB. Jest to jakiś pomysł na systematyczność...

Powodzenia i pisz regularnie o postępach!

Zobaczcie na blogu: astroccd.org (schematy, wsad kontrolera, driver ASCOM), np. tutaj: http://astroccd.org/2015/04/cam84/#more-941

W kwestii kamery polecam do poczytania fajny (i obszerny) wątek na cloudynights: [DIY] Astro CCD 16-bit Color 6Mpx Camera Parę osób już zbudowało wg instrukcji i fotografuje. Kamera oparta jest o sensor ICX453AQ, który można zdobyć m.in. kupując za grosze popsute Nikony (kilka modeli).

Pamiętaj, że Maksutowach-Cassegrainach i Schmidtach-Cassegrainach efektywna ogniskowa zależy od odległości między zwierciadłami. Ale nie wiem, czy o to tutaj chodzi, bo spodziewam się, że dla wyostrzenia z kamerą płaszczyzna ogniskowa musi być bardziej do tyłu niż dla typowego okularu, czyli lustra bliżej siebie, czyli ogniskowa nieco wyższa od nominalnej...

Tutaj: https://github.com/skywatcher-pacific/skywatcher_open Używam z powodzeniem tego API pod Windows i Linuksem (z HEQ5 i kabelkiem od PierroAstro), wieczorem mogę podesłać prostą i wygodną w użyciu klasę w C++.

Obsługuje tylko nieskompresowane TIFFy; mógłbyś podesłać mi przykładowy niedziałający TIFF do sprawdzenia?

Stackowanie JPGów to średni pomysł, bo kompresja rozmyje nam najmniejszy detal (acz dotkliwość tego może być różna). Do powyższych rad kolegów dodam, że mógłbyś wypróbować Stackistry

Faktycznie, ale rozgrzane (względem otoczenia) lusterko będzie wzbudzać wokół siebie prądy termalne. Możliwe, że będą negatywnie wpływać na obraz, zwłaszcza przy dużej aperturze i ogniskowej.

Nie ma problemu! Piszą „waży”, czyli najwyraźniej chodzi o ciężar, nie o masę spoczynkową/bezwładnościową. Oklej go woreczkami z helem, żeby, mówiąc językiem ww. rozporządzenia, ważył < 0,6 kg, i po krzyku.

Kolejna sesja z tyczkowym Newtonem. Seeing kapryśny, zdążyłem nakręcić trochę z Barlowem 2x, ale po włożeniu 3x warunki się pogorszyły na dobre i koniec. Wszystko z Newtona ATM 300/1500 mm, PGR Chameleon 3 mono (ICX445) + Baader IR-pass 685 nm, obróbka w Stackistry i ImPPG, składanie mozaik w MS ICE. Obrazy pomniejszone do 80%. Większe kratery od lewej: Clavius, Maginus, Tycho Apeniny i Alpy:

Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zapisać 8-bitowe wideo jako SER i w świetle niedawnej dyskusji o (nie)kompatybilności dużych AVIków polecam właśnie wybrać SER (o ile program nagrywający to umożliwia). Bezstratny kodek HUFFYUV jest stosowany od lat, ale niestety w narzędziach astro istotnie się nie przyjął.

Dziś sesja bez ekscesów chromosfery, przynajmniej fale w penumbrze ładnie wyszły. Refraktor 90 mm + etalon Lunta 50, PGR Chameleon 3 mono (ICX445), obróbka w Stackistry i ImPPG, 15-sekundowe odstępy, ok. 1 h: Samotna protuberancja, czyli wychodzący za krawędź filament:

To jeszcze zdjęcia mojego zaawansowanego astrografu... (tutaj z kamerką Blackfly): Obiektyw mocowany przejściówkami C-mount/Nikon i Nikon/M42. Wewnątrz tej pierwszej wkleiłem uchwyt na filtry 1,25" (urżnięty z plastikowego noska kitowego Huygensa).

Czas różni się o niecałe 2 minuty, położenie też trochę, ale to prawdopodobnie Iridium 44.