WielkiAtraktor

Jeśli robiłbyś coś w aluminium, polecam zaopatrzyć się w wiertła kobaltowe. I naturalnie wiercić na niskich obrotach. (Przekonałem się na własnej skórze robiąc tyczkowego Newtona). Dostępność materiału bezproblemowa, oprócz marketów budowalnych jest też mnóstwo na Allegro (różne rurki, płaskowniki, pręty itp.).

Veto Zwiększanie rozdzielczości przy zachowaniu wielkości ekranu służy do wyświetlania ładniejszego (gładszego) tekstu i innych elementów interfejsu – przy zachowaniu ich rozmiaru liniowego. Sam mam teraz 13,3" 1920x1080 i przyszłego laptopa chętnie wziąłbym jeszcze gęstszego. Inna sprawa, że niektóre kombinacje system operacyjny + aplikacja nie potrafią się jeszcze poprawnie przeskalować w takiej sytuacji.

Oczywiście, że nie, jako praktyk obalam ten zarzut. Negatywny wpływ Barlowa jest minimalny. Sam fotografuję od lat pospolitym SW 2x i zdecydowanie szczegółowość obrazów z kamery jest większa z nim niż bez

https://www.google.pl/search?q=site:astropolis.pl+korektor+adc

Uff, skończyłem obrabiać przed spaniem. Wisienka na koniec weekendu, czyli silny rozbłysk klasy M5.3 w grupie AR 2644 (późny poranek):

Ja obrabiam i wyrównuję w ImPPG (link w sygnaturce), potem eksportuję do formatu GIF z GIMPa.

W tym roku inauguracja sezonu prawie miesiąc później niż w zeszłym, ale równie udana. Materiał z refraktora 90 mm z etalonem Lunta 50, PGR Chameleon 3 mono (ICX 445), obróbka w Stackistry (oprócz animacji protuberancji) i ImPPG: 30-sekundowe odstępy we wszystkich animacjach. Wyjątkowo gęsty dym, 0:53 h: Przejście od chromo- do fotosfery (po trochu odkręcałem pokrętło ciśnieniowe etalonu): Niewielka aktywność w obydwu grupach, 1:42 h i 2:20 h (z przerwami): Właśnie kręcę obszar AR 2644 (ten bliżej krawędzi), który wczoraj w nocy mocno strzelił rozbłyskiem. Teraz przed chwilą też coś rąbnęło (w niskiej rozdzielczości można obejrzeć już teraz na http://halpha.nso.edu/w trybie animacji).

Słyszałem, że Amerykanie też produkują (ale działają na nieco innej zasadzie, coś jak CMOS a CCD). Może Adam ma jakieś dojścia i tam? (na forach piszą, że po użyciu seeing jest przez jakiś czas niestabilny).

„Kurtyny” wspaniałe, ale kto to widział z takim brudnym sensorem do Słońca?

Średnio w co drugim ekodoniesieniu przewija się skąpo odziana niewiasta. Przypadek?

Faktycznie czyta się to dziwnie (przed oswojeniem się), ale to normalny język prac naukowych, np. za http://arxiv.org:443/find/astro-ph/1/ti:+metal/0/1/0/all/0/1 The Spatial Distribution of Metals in the Intergalactic Medium The Frequency of Carbon Rich Stars Among Extremely Metal Poor Stars The Metallicity Distribution Function of Field Stars in M31's Bulge A comparative analysis of empirical calibrators for nebular metallicity Cepheid pulsation models at varying metallicity and DY/DZ itd.

Ależ metale (i metaliczność gwiazd) to ugruntowany od bardzo dawna żargon astronomiczny (jak podawanie jasności kwazarów i supernowych w ergach/s) i nie ma sensu, żebyśmy my, miłośnicy, próbowali to „prostować”, bo „jest źle” Z punktu widzenia naukowego w artykule użyto poprawnej terminologii.

Nie, nie, miałem na myśli "instancje" - po prostu uruchom program dwukrotnie

Powinno się dać uruchomić dwie instancje FireCapture i każdą połączyć z inną kamerą (o ile specjalnie tego nie zablokowano w programie, ale nie widzę powodu).

Nowa wersja: 0.5.3 Poprawki błędów: Naprawiono wypełnianie listy ostatnio używanych ustawień pod Windows Pobieranie: https://github.com/GreatAttractor/imppg/releases/tag/v0.5.3

Skorzystałem ze słonecznego poniedziałku i po raz kolejny łapałem Babią Górę z hałdy murckowskiej przerobionym aparatem. Nad celem było pochmurnie, ale i tak bliska podczerwień robi różnicę. Filtr UV/IR-cut: Filtr IR-pass 685 nm: (Pliki JPG prosto z aparatu).

Otóż to, coś jak termokliny pod wodą (granice między strefami znacznie różniącymi się temperaturą; okręt podwodny może się pod taką ukryć, bo odbija fale dźwiękowe).

Zaległe fotki z września, kolejne próby z bliską podczerwienią z Babiej Góry, tym razem apertura 114 mm (Newton 114/500). Dopiero druga wycieczka z tym teleskopem była udana, za pierwszym razem seeing „przyziemny” był do niczego. PGR Chameleon 3 mono, filtr IR-pass >742 nm. Katowice: El. Jaworzno: Kraków; El. Skawina, centrum, elektrociepłownia: AKTUALIZACJA Jeszcze demonstracja seeingu:

Masa to akurat nie problem. Taki Tytan ma ciążenie 1/7 g, a ciśnienie atmosferyczne prawie 1,5x większe niż u nas. Kiedyś już dawałem linka do ciekawego artykułu rozważającego warunki na bliskich planetach czerwonych karłów; jednym z głównych potencjalnych problemów (dla życia typu ziemskiego) była prawdopodobna wysoka aktywność gwiazdowa (silne rozbłyski, moc porównywalna albo większa od słonecznych, a planety znacznie bliżej).

Właśnie chodzi mi o tą wieczność. Czy jest? To bardziej skomplikowane. Wieczny jest ruch jedynie dwóch ciał i pewne szczególne konfiguracje większej ich liczby. Ale zazwyczaj występuje chaos deterministyczny (badań którego prekursorem był Poincaré) i jest całkiem prawdopodobne, że w końcu nastąpi tak skuteczny transfer energii potencjalnej na rzecz energii kinetycznej jednego z ciał, że zostanie wystrzelone z układu z prędkością ucieczki. Z Układem Słonecznym nie jest źle; o ile dobrze pamiętam z kilku artykułów, w długich skalach czasowych zachowanie jest chaotyczne, ale planety trzymane są w ryzach za pomocą rezonansów (powodujących np. fakt, że stosunki okresów orbitalnych wyrażają się – prawie – niskimi liczbami naturalnymi), i całość nie powinna się rozlecieć. Model jest pouczający, ale na fundamentalne pytania o stabilność nie odpowie;) Niby takie „rozetowanie” orbity jest przewidziane przez OTW, ale prawdziwy efekt jest bardzo nieznaczny. Tutaj wynika to raczej z kumulujących się błędów numerycznych (widział je każdy, kto zaimplementował taką symulację z najprostszym tzw. całkowaniem Eulera). Oczywiście są inne schematy całkowania numerycznego (leapfrog, Runge-Kutta, z adaptywnym krokiem czasowym...) z innymi zaletami i wadami.