gawain74

Opisy jak zawsze ok, jednak fajnie byłoby zobaczyć też wersję bez. Może mi się wydaje, ale widoczne jest działanie masek/selektywnej obróbki na Słońce, ale i tak zdjęcie jest godne pogratulowania i pozazdroszczenia.

a u mnie w następnym wcieleniu

Z dwojga złego, to chyba aberracja jest mniej uciążliwa. Bardzo ładnie Ci ten Irys wyszedł, a najbardziej podoba mi się całe to pyłowe otoczenie

Niesamowite jest to, że będąc w swoim przydomowym ogródku, na balkonie - własnym obserwatorium, można nie tylko rejestrować obraz odległych światów, ale też dokonywać własnych pomiarów. Za pomocą spektroskopii określać skład i temperaturę odległych gwiazd, fotometrią zmiany jasności, spowodowanych różnymi czynnikami np: tranzyt innej gwiazdy bądź planety. Piękna sprawa

wcześniej miałeś ładną pamiątkę, teraz jest elegancka fotografia. 3 x więcej materiału zrobiło swoje, gratuluję.

Ładnie wyszło. Supernowa idealnie się wstrzeliła w warunki. M61, góruje wiosną o właściwej porze Szkoda, że chmury nie pozwalają mi na pamiątkowe foto.

Można by pomyśleć, ze to niepublikowana dotąd fotografia Wenus wykonane przez sondę Magellan. Oczywiście, orbiter Wenus obrazował inną techniką - radarową. Ale wspólny mianownik jest - obraz powierzchni Jeszcze nie tak dawno, amatorskie zdjęcia planety to "tylko" fazy. Potem przyszedł czas na chmury, a teraz...aż niesamowite ! Wypada tylko sprostować - zdjęcia @Lukasz83 i kilku innych tu obecnych nie nazwał bym amatorskimi Czapki z głów.

Tak jeszcze myśl mnie naszła, że tym bardziej należy spróbować. Odrobina adrenaliny i niepewności: uda się czy nie...:)

Bardzo jestem efektów tego zadania, będę kibicował jak w supernowych zresztą Przed kilkoma laty zarejestrowałem kwazara B1422+231, który składa się z czterech składników - też w wyniku soczewkowania. Oczywiście nie było mowy aby je rozdzielić ED-kiem. Od dawna fascynują mnie odlegle obiekty, zaczęło się od Dalekich Obserwacji: góry, industrial itp. Potem przyszedł czas na kwazary. Bardzo zainspirował mnie @LibMar takim oto tematem @Darek_B myślę, że z 280mm można spróbować. Na ED, było jeszcze trochę zapasu w rozdzielczości.

Kwazar Q0957+561 należał do listy - muszę mieć, od około 2 lat. Z mojego balkonu, wysokie deklinacje są nieosiągalne, a na wyjazd w teren zawsze brakowało czasu. Q0957+561 to przykład soczewkowania grawitacyjnego i w tym konkretnie przypadku zostało to odkryte w 1979 roku. Widoczne są dwa obiekty, lecz w rzeczywistości to jeden kwazar, którego obraz został wzmocniony i przy okazji zniekształcony przez grawitację galaktyki YGKOW G1, która znajduje się niemal dokładnie między Ziemią, a kwazarem. "Wada optyczna" soczewki grawitacyjnej powoduje, że Q0957+561 widzimy podwójnie. Obiekt jest odległy o 8,7 mld lat świetlnych od Ziemi, a galaktyka odpowiedzialna za efekt soczewkowania YGKOW G1 jest mniej więcej w połowie drogi, 4 mld. lat świetlnych od nas - na fotografii nie widoczna. Aby było ciekawiej, światło obiektu B dociera do nas 14 miesięcy później od składnika A. Separacja wynosi 6 sekund łuku, a jasność 16,7 mag. Niestety nigdzie nie mogę znaleźć info o jasności każdego z komponentów z osobna. Mam pewien niedosyt. Galaktyka NGC 3079 widoczna w lewym górnym rogu jest ucięta. Celowo tak dobrałem kadr, aby kwazara mieć w centrum, gdzie obraz jest najlepszy i tym samym zwiększyć szanse na rozdzielenie. Moja ostrożność była przesadzona, spokojnie można było tak ustawić kadr tak, aby cała NGC 3079 zmieściła się w polu widzenia bez ryzyka, że kwazar będzie gdzieś w rogu ujęcia. Stary dobry przyjaciel Księżyc, jedną dobę przed pełnią nie ułatwiał zadania w zbieraniu materiału, ale zrewanżował się rozstawianiu astroklamotów, żadna latarka nie była potrzebna 6.05.2020. ED80 / ASI 224 light 4,5 sek x 707 z 948 dark x 20 gain 390 (65%)

No i super, przypomniało mi się moje pierwsze zdjęcie rogala Wenus z obiektywu Pentax DA55-300, radość przeogromna. Mam dwa obiektyw z serii M - 50mm oraz 135mm, ale chodzi mi głowie M 200/4, to naprawdę dobry obiektyw do astrofoto, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę cenę.

Zrobiłem tak jak pisze @MateuszWi faktycznie działa Dzięki Tobie Wielkie Mam tylko 4GB RAM, ale wreszcie pobieranie klatek odbywa się równo, w tym sensie, że wcześniej pierwsze kilka avików Księżyca to średnio 8 klatek na sekundę zamiast 60 - masakra. Dopiero z czasem nabierało rozpędu, przeważnie trzeci avik z sesji pobierał 50-60 na sek. Dziwne trochę. Ale bywało, że cała sesja zamulała, mimo prób z różnymi ustawieniami. Dzisiejsza sesja wypadła bardzo obiecująco, od pierwszego avika miałem około 50 klatek na sekundę. Na wszystkich, dzisiejszych avikach, ani razu nie doświadczyłem irytujących przestojów typu że niby kamera nagrywa, a tak naprawdę udaje i zebranych klatek zero przez długie, cenne sekundy. Warto jednak zaopatrzyć się w więcej RAM. Pozdrawiam

Przypomina mi otwartą M67

Przyjemnie się czyta. Garść informacji, o których nie miałem pojęcia i historia ukazująca drogę do odkrycia. Teraz warto spojrzeć na HD 63433 mając świadomość, że gwiazdę obiegają co najmniej dwie planety. Pozdrawiam

Morze Wilgoci, Bagno Epidemii i Jezioro Strachu z 3 kwietnia 2020 ED80 / Barlow Hyperion 2,25 ustawiony na 2,33 - ogniskowa 1400mm / ASI 224 Dwa panele.

To jeden z takich wątków, które po przeczytaniu kilku słów autora robię pauzę zanim przejdę do fotografii...:)

Potwierdzam. Wracałem z pracy autem, widziałem go na wprost, bardzo jasny około -3 mag, może więcej, aż nie dowierzałem, że tak długo jest widoczny. Przez kilka ładnych sekund w maksimum blasku, z krótką przerwą. Godzina około 22:15 - 22:20. Wenus miałem po lewej, bolid na wprost. Wyjeżdżałem z Oleśnicy (północno wschodnie Dolnośląskie)

Proponuję założyć wątek na wzór Księżyca - Hantlowe zakamarki

Kadr - marzenie

IC 1296 też ładnie wyszła, piękne ramiona

8 kwietnia fotografowałem Wolf 359. @Behlur_Olderys zainspirowałeś mnie aby dzisiaj jeszcze raz wybrać się do tej gwiazdy, ale tym razem w podczerwieni. Kurcze...ależ ona jasna w IR ! Szczególnie to widać w porównaniu do gwiazdy TYC 261-221-1 Nie wiem kiedy zestackuję oba materiały, ale teraz wrzucam dwie surowe klatki. 8 kwietnia z IR Cut 22 kwietnia IR Pass Na klatce z 8 kwietnia zarejestrowała się jeszcze asteroida, ale nie jestem wstanie jej zidentyfikować ED80 / ASI 224 ekspozycja taka sama dla dwóch kadrów, 4 sekundy i gain 325

Tuż przed pandemią zainwestowałem w mojego Ed-ka. Zmieniłem wyciąg, nabyłem reduktor oraz kilka tulei i przejściówek. O jedną tuleję za dużo, która okazała się niepotrzebna. Po kilku dniach olśniło mnie, że można ją zastosować do zwiększenia krotności Barlowa Hyperion, którego standardowa krotność wynosi 2,25. Tuleja o długości 75mm, plus 25mm druga, którą stosowałem wcześniej, spowodowało że dystans między soczewką barlowa a matrycą wyniósł 100 mm, co przełożyło się na krotność 3,58 i szaleńczą jak na ED80 ogniskową 2150 mm. Niewiadomą było tylko jak może to wpłynąć na abberację i ogólną jakość obrazu. Dzienne testy wypadły obiecująco i skierowałem zestaw na Księżyc. Byłem pozytywnie zaskoczony, niemal dotykałem powierzchni Księżyca. Apeniny ogromne i wciąż kontrastowe. Mam świadomość, że więcej detalu przy tej ogniskowej nie wypatrzę. Optymalna ogniskowa dla ASI224 i ED80 to około 1400mm, ale punktowo na konkretny obszar 2150mm będę chętnie stosował, detal niby ten sam, ale jednak dużo większy. Niewielkie cienie przy 1400mm, nagle stały się ogromne Dołączam dwa kadry Pierwszy: kreter Clavius, Longomontanus i Tycho stack 2000 z 8000 klatek 2.04.2020 Drugie ujęcie dwupanelowe: Przedstawiający kratery Aristarchus, Herodotus, a na prawo główny cel tej nocy dla mnie, Mons Rumker na ktory wybierałem się od roku albo i dłużej Trochę przypomina mi masyw Ślęży z racji bardzo dużej wysokości względnej. stack 2000 z 3500 klatek (tej nocy laptop strasznie wolno ściągał klatki) 5.04.2020 ED80 / Barlow Hyperion (2,25) 3,58, ogniskowa 2150mm / ASI 224

Dziękuję. Stackowane w AS!3, ale jakoś dziwnie się to odbywało. Po pierwsze "mieliło" materiał 2 godziny, na etapie Buffering and Images Analysis - komunikat Retry i od nowa lecz tym razem zakończone powodzeniem. Przy Księżycu czasami mam po 10000 klatek, ale w 20 minut jest po robocie, nie wiem dlaczego, w tym przypadku tak długo to trwało. Kolejna zagadka to szum. Stacki ds-ów składające się z 800 klatek po kilkukrotnym wyciąganiu poziomami wciąż miałem gładkie, a tutaj na tym samym etapie pojawił się szum, a przecież klatek 2000 sztuk. Poziom wyciągania i gain na zbliżonym poziomie.

Układ Epsilon Lyrae, gwiazdy powiązane grawitacyjnie gdzie główne składowe 1 i 2 dzieli na niebie 209 sekund kątowych. Każda z tych gwiazd to również podwójne. Epsilon 1 dzieli się na składniki A i B (separacja 2,2 sekundy) Epsilon 2 na C i D (separacja 2,3 sekundy) Byłem bardzo ciekaw jak ED80 sobie z tym poradzi, teoretycznie nie powinno być problemu mimo że blisko granicy rozdzielczej tego refraktora. Emocje były przeogromne gdy w miarę zmniejszania ekspozycji dwie jasne kule przeobrażały się w cztery migocące kropki Wspomagałem się Barlowem Hyperion 2,25 ale ustawionym na krotność 3,58 co dało ogniskową 2150 mm. 19.04.2020 ED80 / Barlow Hyperion / ASI 224 czas 10.40ms Gain 315 (52%) stack 2000 klatek z 10200 Zajrzałem do zeszytu obserwacyjnego z dawnych lat, moja pierwsza obserwacja Epsilon Lyr miała miejsce 1 czerwca 1991 roku. Wtedy oczywiście była mowa "tylko" o dwóch gwiazdach. Cóż trochę trzeba było poczekać aby rozdzielić na dodatkowe dwie

Świetnie wyszło, bardzo inspirujące zdjęcie. Od czasu do czasu fotografuję gwiazdki, ale nie pomyślałem, że można i z barlowem, a czasami należy go użyć