kuba_527

Parabola jest potrzebna przy promieniach równoległych (odległość nieskończoność). Im mniejsza odległość tym zwierciadło (idealne dla danego przypadku) powinno przechodzić w kulę... chyba... Różnicę jest widać na księżycu - przy kuli coś jest widać ale nie można idealnie ustawić ostrości i więcej szczegółów jest widocznych przez mały achromacik niż przez te 8 cali.

Sfera czy nie faktycznie najczęściej się sprawdza na nożu. Ale jest jeszcze jedna jedna metoda - szybka i bez potrzeby wykonywania oprzyrządowania - test Ronchi: -ustawiasz teleskop na jasną gwiazdę -zamiast okularu montujesz siatkę dyfrakcyjną (brzmi groźnie ale o tym za chwilę) -obserwujesz obrazy gwiazdy przed i za ogniskiem (siatka przed i za ogniskiem regulując normalnie wyciągiem "ostrość") -przy lustrze sferycznym linie będą równoległe przy lustrze parabolidalnym wygięte Jak zdobyć siatkę dyfrakcyjną? -metoda na lenia - kupić - np http://www.gerdneumann.net/english/ronchi-okular-ronchi-eyepiece.html -metoda ATM - wydrukować na drukarce laserowej na folii i zamocować w wyciągu okularu https://stellafane.org/tm/atm/test/images/atm_ronchi_screen.pdf Jak sprawdzić "organoleptycznie" sfera czy parabola przy tak szybkim lustrze - przy sferze nie ma jednoznacznego punktu ostrości, regulując ostrość w pewnym zakresie "niby robi się lepiej ale się nie polepsza" obrazy są mdłe i nieostre, księżyc znacznie lepiej widoczny przez dziurkę w dekielku niż całą aperturą.

Ja był bym trochę ostrożniejszy w ocenie - kupiłem kiedyś Nostrusa 200 750mm i tam też było lustro sferyczne. Są zresztą dalej dostępne takie (i mniejsze) szybkie lustra sferyczne. Tylko nie wiem po co.

Moim zdaniem coś jest nie tak z elektroniką - teoretyzuję - albo masz włączoną prędkość Ra "księżycową", albo sterownik z siebie podaje złą prędkość. Wniosek po tym że korekty Ra masz tylko w jedną stronę. Jak sprawdzić czy prędkość Ra jest ok? Bez włączonego guide obiekt nie może (nie powinien) uciekać z kadru nawet po godzinie (i dłużej). Prędkość "nieba" jest stała i z taką powinien poruszać się mont, a guide ma tylko regulować jego niedoskonałości.

Nie ma sprawy

Jakaś stal czarna niskowęglowa (miękka). Nie łamią się. W dotyku/właściwościami podobne do blachy na konserwach - można przeginać i nic się nie dzieje.

Na alle wpisz "podkładka dystansowa 48". Kupowałem 42 na T2 i wszystko jest ok. Jakość bez zarzutu.

Z miesiąc-dwa temu ktoś podlinkował porównanie guide przy użyciu kamery 8 bit i 16 bit. Jeżeli guide ma pracować na ułamkach piksela (mała ogniskowa guidera) to lepiej pozycja gwiazdy jest wyliczana z tych 16 bitów. Jeśli ma pracować w OAG (przy podobnej skali co główna kamera) to bez większego znaczenia ile jest bitów.

Z własnego doświadczenia: -do 30s bez guide - uzysk z klatek pewnie około 70-80% (zależy od detektora i co kto lubi) -z guide jest szansa zrobić dłuższe ekspozycje ale: -jeśli chcesz rozstawić sprzęt, ustawić kadr i ostrość odpalić guide, uruchomić sesję i bezstresowo patrzeć na spływające klatki - można zapomnieć -jeśli lubisz dużo dłubać przy sprzęcie, usztywniać, kasować luzy, wymieniać łożyska, wyważać, przeważać... to jest sprzęt właśnie dla Ciebie Miałem taki setup. Montaż eq3-2 uważam za idealny do postawienia na nim aparatu z obiektywem, zapuszczenia sesji pilotem na całą noc i można zapomnieć o problemach. Z obiektywem 50mm klatki 3 min nie są problemem, z 135mm przy 2 minutach już trochę widać jego niedokładności.

A czy ja gdzieś Cię tępię? Nie. Jeśli tak to odebrałeś to nie było to moją intencją. Stosując filtr wąskopasmowy trzeba mimo wszystko zastosować długą ekspozycję, co przy jasnym obiekcie w kadrze może powodować różne efekty (sam o tym wspomniałeś). Miałem pod ręką klatkę kilkuminutową na której widać jest co się jeszcze może wydarzyć. Po co się odzywałem - sam nie wiem, pewnie takich klatek (i lepszych) masz dziesiątki, więc moje wtrącenie jest tylko zaśmiecaniem wątku. Dziękuję za dyskusję i już nie przeszkadzam. Dla jasności - również nie mam nic do Ciebie.

Nie, nie teraz. Czysto teoretycznie. Starego pająka już nie będę zakładał, ale poszukam jakichś starszych fotek i ewentualnie dorobię teraz dla odniesienia.

Piszę o dwóch rzeczach. Pierwsza to taka, że spajki nie zawsze muszą być czymś co powinniśmy eliminować - w tym przypadku skupienie się dyfrakcji na spajkach może spowodować zmniejszenie halo wokół obiektu (cudów nie ma, gdzieś to się musi pojawić). Absolutnie nie neguję Twojego rozwiązania, tylko piszę że zamiast spajków pojawia się halo, które może, ale nie musi przeszkadzać w zarejestrowaniu celu. Druga rzecz dotyczy odblasków wewnętrznych w układzie matryca-filtr-(barlow)-lustra i do tego nawiązuję swoim zdjęciem, na którym widać że na długich czasach pojawia się dużo dodatkowego syfu nie związanego z punktem pierwszym. Czy wąski filtr jest w stanie sobie z tym poradzić - nie wiem i na razie nie sprawdzę.

Właśnie to są wady i zalety tego rozwiązania - dyfrakcja zamiast skupić się na "spajkach" będzie powiększała halo wokół obiektu. Przy "dobrym" ustawieniu spajków względem obiektu (torusa) "likwidator" może robić złą robotę. Dodatkowo 6 spajków vs 4 w standardowym pająku też nie jest szczęśliwe w tym przypadku. Przykładowy strzał w Jowisza N150/750 +barlow TV2x (ogniskowa wypadkowa chyba około 2100mm) Canon 450d, ISO800, 4 minuty, bez filtrów (tylko UV/Ir-cut). Chyba wewnętrzne odbicia na filtrach/lustrach/matrycy też będą przeszkadzać. A pająk zrobiłem taki jak tu.

Mam ten drugi do K100d i jest wszystko OK. Odległość bazowa bagnetu PK i gwintu M42 jest taka sama, więc adapter musi być taki, który pozwoli na "zetknięcie się" obiektywu i korpusu.

Jedna z opcji: W PS zaznaczasz gwiazdy (select -color range), następnie powiększasz zaznaczenie (select-modify-expand) 2-3 pix, następnie zmiękczasz krawędzie (select-modify-feather) 1-2 pix, zmniejszasz gwiazdy funkcją minimum (filter-other-minimum) 1pix, w razie potrzeby "regulujesz" przyciemnienie gwiazd przez edit-fade minimum

Po wymianie filtra przed matrycą w tym samym czasie złapie się 4 razy więcej mgławic wodorowych. Pomyśl o modyfikacji - teraz to jazda na zaciągniętym ręcznym. Ile można wyciągnąć - dla porównania - podobna ilość materiału (dłuższe klatki ale przymknięty obiektyw) - http://astropolis.pl/topic/51036-skrzydelko-z-labedzia-i-klejnoty-cefeusza/

Myślę - jak kolega pierwszy odpowiadający w temacie - że książka z fotografiami ale również z artykułami jakie są na naszym forum była by czymś naprawdę ciekawym i wartościowym. Pytanie tylko kto miał by być "targetem" (przepraszam ). Jeśli ktoś kto siedzi w temacie - to faktycznie to będzie taki "leżak półkowy", ale myślę, że dla mniej obeznanych w temacie była by to bardzo dobra pigułka wiedzy. Na prezent dla młodego miłośnika astronomii - idealna sprawa do dotknięcia różnych tematów, problemów i ciekawostek.

Jeśli zdjęcie jest zrobione prawidłowo, to nierówności tła to będą tylko związane z winietowaniem obiektywu - i dokładnie to miałem na myśli. Na wyekstrahowanym tle tylko to powinno być widoczne. Jeśli zdjęcie zawiera również gradienty od zaświetlenia to również one tam się znajdą - racja, ale to w tym przypadku pomijam. Jeśli przy DBE sample będą na obszarach gdzie jest halo gwiazd lub nie ma czystego tła (mgławica, inne rozległe DS) to oczywiście na wyekstrahowanym tle będzie to widoczne. Teraz pojawia się pytanie co dalej z tym tłem się robi - do czego to jest potrzebne? Ja odejmuję od obrazu wejściowego i uzyskuję obraz bez gradientów tła (w tym winiety). Jeśli sample będą źle rozmieszczone to wychodzi taka plamiasta kaszana. Mimo wszystko dalej winietę będę usuwał w ten sposób

Jeśli robisz DBE i nic nie ruszasz to losowo któryś z kwadracików może być umieszczony na jasnej gwieździe lub na jej halo. To błąd, który może powodować takie plamy. Trzeba sprawdzić czy te kwadraciki nie obejmują obszarów gwiazd czy mgławic i albo je przesunąć albo usunąć w miejsce gdzie jest tło. Utworzony obrazek do odjęcia (wyekstrahowane tło) nie powinien mieć żadnych plam ani jaśniejszych obszarów, a jedynie klasyczną winietę. Ten niebieski pasek na dole zdjęcia może być spowodowany światłem wpadającym do aparatu przez wizjer...

Im "ciemniejszy" teleskop (wiązka światła padającego na matrycę jest bardziej skupiona) tym wszystkie śmieci lepiej widać. Przy kamerze wyjętej z wyciągu, światło na sensor pada pod różnymi kątami i śmieci już tak nie widać. Załóż barlowa to będą jeszcze lepiej widoczne

Nie jest to możliwe - im dalej "śmieć" jest od matrycy tym bardziej się "rozmywa". Ten ze zdjęcia jest na 100% na matrycy (jest wyraźny, kontrastowy). Śmieci na filtrach są widoczne w postaci ciemniejszych kółek - im dalej tym większych i mniej wyraźnie widocznych. Nie może być widoczne nic co jest na lustrze, bo przecież ani cienia LW ani otworu w LG nie widzisz na zdjęciu.

Wczoraj się na to natknąłem: https://www.astromarket.org/astrofotografie/ccd-cameras---gekoeld/atik-ccd/atik-accessoires/desiccant-pack

Najprościej - jakaś małe koło zębate na silnik - np. coś takiego http://www.ebmia.pl/kolo-zebate-t25141f-p-1461.html (można zamówić z gotowym otworem na wałek silnika) i do tego pasek zębaty o odpowiedniej długości (coś z tego) Pasek może chodzić po pokrętle wyciągu i nie powinien się ślizgać. Jeśli chcesz mieć super-profesjonalnie to możesz również wymienić gałkę wyciągu na koło do pasa zębatego (o odpowiednio większej liczbie zębów dla uzyskania potrzebnego przełożenia).

250? Ponieważ zaciekawił mnie temat zrobiłem małe dochodzenie https://stargazerslounge.com/topic/202124-tal-120/?page=1

Jeżeli napęd masz "za wolny" lub "za szybki" to korekty będą w jedną stronę i wykres będzie właśnie po jednej stronie "zera", bez falowania wokół zera. Domyślnie PHD nie koryguje 100% błędu tylko mniej, ale to już zależy jak masz w nim ustawione.