kuba_527

W CS3 jest "Save for web and devices" i wtedy możesz zapisać do jpg. Oczywiście wcześniej można/trzeba zmienić rozdzielczość obrazka. BTW: Szkoda że kadru nie dałeś trochę niżej, tuż poniżej kadru była M33.

Trzeba by sobie odpowiedzieć czego oczekujemy od zdjęcia -mrowia ładnych kolorowych gwiazdek? -pięknych subtelnych mgławic wodorowych? -pasm pyłowych i obszarów refleksyjnych? -??? Aparat masz niemodyfikowany - w związku z tym rejestruje on 4 razy wolniej/słabiej mgławice wodorowe w stosunku do modyfikowanego. Masz duże LP i nie masz filtra którym mógłbyś je trochę ograniczyć w związku z tym niezależnie od przesłony czy ISO większość sygnału (oprócz gwiazd) to zaświetlenie. "Dzięki" temu o ciemnych mgławicach i innych subtelnościach możesz chyba zapomnieć. Rozwiązanie? Najtańsze - na sesje montaż pod pachę i wycieczka gdzieś gdzie nie świecą lampy (aż tak mocno). Droższe - filtr LP i modyfikacja. Jedno rozwiązanie nie wyklucza drugiego.

Mi chodzi o to co w załączeniu - nie wiem jak podesłać linka by za jakiś czas działał, więc w taki sposób to umieszczę.

Obecnie statusach jest ciekawe porównanie "szybkości" f/2 do f/5.6, a Ty miałeś f/12... Chyba faktycznie niebo masz słabe i większość co złapał aparat to LP.

Moim zdaniem coś jest nie tak z materiałem - obwódki wokół gwiazd świadczą o cirrusie/mgle, szum kolorowy o agresywnym wyciąganiu. Nie napisałeś z jaką przesłoną robiłeś zdjęcia - więc trudniej jest się odnieść do tego co tam powinno się wypalić. Chyba to "duże LP" odegrało kluczową rolę... Częściowo wspólny obszar z 50mm f/4, 180s, 450d mod, ISO 1600, CLS ze środka wsi oświetlonej latarniami sodowymi - dla porównania jedna klatka - tak jak wyszła z aparatu. link

Super! Mam pytanie - czy wszystkie dni naświetlałeś czy tylko w niektóre? Pytam bo liczba słonecznych dni w lato była chyba większa niż wynika ze zdjęcia - chociaż wystarczy mała chmura na te kilka minut i słońca na zdjęciu nie będzie danego dnia. PS. Też mam rozpoczęty taki projekt tylko w wersji "cyfrowej" i przez 2 tygodnie słońce złapało się chyba 3 razy.

Lekko na lewo od środka kadru ta największa gwiazda to Wega w Lutni, dalej w kierunku lewego dolnego rogu masz Łabędzia i w samym rogu Kasjopeja. Jeśli wieczorem zobaczysz niebo to jest to do zobaczenia z Polski.

Iris obsługuje takie pliki jak na obrazku - z fitsami nie powinno być problemu. Mnie nigdy (jeszcze) DSS nie wprowadził w maliny więc z tym większą ciekawością przetestowałem Irysa w stackowaniu. Moje odczucia są takie że: -lepiej raczej nie jest -pojawiają się artefakty (mora) - ale to pewnie zależy od funkcji rozmycia stosowanej przy "debayeryzacji" -jest to niesamowity kombajn do działania na hurtowej ilości plików - przygotowanie do stackowania, wyrównywanie, stosowanie klatek kalibracyjnych - tak jak sobie tego życzymy - wszystkie chwyty dozwolone.

Programy do edycji wyświetlają "prawdę" - dokładnie to co jest zapisane w pliku - stąd pikseloza. Programy do podglądania wyświetlają najlepiej jak potrafią - wspomagają się antyaliasingiem dla "poprawienia" zdjęcia lub podczas robienia powiększenia sztucznie zwiększają jego rozdzielczość stosując odpowiednie algorytmy uśredniające wartości "brakujących" pikseli.

To co prezentuje DSS jest domyślnie podbite (uwydatnione) przez krzywą - ten "es" od lewego dolnego rogu do prawego górnego. Inaczej to działa na pierwszy stack i inaczej na drugi. Żeby porównać zdjęcia trzeba by suwakami sprowadzić tą krzywą do prostej. W drugim przypadku też chyba jest gradient ale nie taki. Najbezpieczniej jest w DSS używać przy zapisie opcji "embed..." zamiast "apply.." i wtedy te krzywe nie są aplikowane do stacka i dalej bawić się w PS. Zauważyłem w DSS dziwne zachowywanie się histogramów jeśli zmieniamy coś w kanałach - z tego powodu (też) używam opcji "embed..."

Rozumiem że sprawdziłeś że "dark" jest czarny (z hotami). Na Twoim pierwszym zdjęciu w wątku widać czerwoną ramkę - coś jest nie tak. Może masz włączone jakieś wyrównywanie tła albo balansu bieli i to krzaczy.

Mam pytanie - czy przypadkiem nie podpinałeś aparatu do teleskopu przez soczewkę Barlowa? Najczęściej problem jest taki że aparat trzeba przybliżyć do tuby żeby wyostrzyć a nie odsunąć dalej. Przedłużka może być potrzebna dla naprawdę bliskich obiektów -kilkanaście-kilkadziesiąt metrów.

Jest jeszcze NGC1999 - cacko z dziurką https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_1999

OK. To trochę inaczej. Autor wątku fotografuje Plejady - pewnie nie po to by zobaczyć gwiazdy, ale coś więcej. Zdjęcia robi aparatem - niekoniecznie najlepszym narzędziem do obranego celu - takim jakim ma. Zdjęcia robi ze statywu co też powoduje pewne ograniczenia. Na otrzymanych klatkach podejrzewam że oprócz gwiazdek i małego halo wokół, hot-pikseli i szumu tła (lub LP) nic nie widać. W związku z tym odległość interesującego nas sygnału od szumu jest minimalna. Ponieważ trzeba mocno rozciągnąć histogram zdjęcia (stacka) wzmocnieniu ulega również szum, wychodzą bardziej niedoskonałości matrycy (pasy, amp glow), gradient nieba. Dodatkowo nie pomaga zmienny w czasie bias. Nie jest żadnym moim odkryciem to że im więcej klatek wziętych do procesu stackowania tym mniejszy szum uzyskamy po uśrednianiu. Brutalna rzeczywistość - jeśli chcesz uzyskać "coś" na stacku kilkunastu-dwudziestu klatek z DSLR to w materiale wejściowym musi być wyższy SNR. Ale jeśli czegoś nie ma na zdjęciu to i 1000 klatek nic nie zdziała. Dla tego polecam pierwszą opcję - powoduje mniej rozczarowań (przynajmniej u mnie). Jeśli coś z teorii mógłbyś polecić to chętnie poczytam. Też chciałbym umieć obrobić materiał zbierany w kilka minut ze statywu by wydobyć coś czego tam nie widać.

Obstawiam zaparowanie wtórnego... Kuba

Wyrównaj kolor tła (balans bieli) - W PS: ->Eyedropper tool -> saple size np.51x51-> klikasz na tło bez obiektu (nawet w kilku miejscach)-> operujesz "levelsami" (adjust shadow input level) tak by składowe RGB były zbliżone do siebie (wyrównały się). Teraz jest trochę rudo a ma być szaro.

Właśnie sprawdziłem - ten filtr ma powłoki antyrefleksyjne po obydwu stronach. Wymiary (całkowite) szybki to 0,8x27x38mm. Mały zonk- szukałem zdjęcia do podlinkowania i trafiłem na stronę: http://dslrmodifications.com/rebelmod450d4.html Ten filtr oznaczony jest jako "low-pas 1" czyli jest to również filtr antyaliasingowy (rozmywający).

W canonie "pierwszy" filtr (jeśli jest) to zwykła szybka z której piezoelektryk strzepuje kurz. Drugi filtr to ten właściwy Ir-cut - ten który wymienia się na Baader'owski. Trzecie szkiełko jest już na samej matrycy, ładnie odchodzi po podgrzaniu hot-air. Edit: Z docinaniem chyba bym się nie bawił - jeśli nie będzie przeszkadzać to bym zostawił cały (APSc). Jakby co to mam "luźną" szybkę tą "strzepującą" z C450d.

Kiedyś zgłębiając teoretycznie zagadnienie astrofotografii kilkukrotnie znalazłem informacje o tym że ze zdjęcia (stacka) "wyciąga się" to co normalnie jest tam niewidoczne. Po zderzeniu z praktyką stwierdziłem że jest to półprawda. W rzeczywistości albo trzeba "palić" klatki tak długo by to co ma być widać było widoczne (chociaż majaczyło) na podglądzie w aparacie i wtedy z kilkudziesięciu klatek otrzymasz "coś" , albo trzeba klatek setki/tysiące by program stackujący wydobył coś sensownego z szumu. Twój aparat jest niemodyfikowany - ma standardowy filtr Ir-cut przed matrycą. Powoduje to że do matrycy dociera około 25% światła w paśmie Ha - czyli potrzeba 4x więcej czasu w porównaniu do aparatów modyfikowanych by uzyskać podobny efekt. Te "dziurki" w kształcie Plejad to pewnie błąd polegający na tym że pomieszałeś trochę klatki kalibracyjne i "light" poszedł jako "bias" lub "flat" i tak namieszał.

... a te "spajki" to blooming kamery.

Na 50mm f/2.8 ISO1600 nie zostawiła żadnego śladu. Niebo było słabe i blisko latarnia.

Popatrz na wykres Ra i korekty - ewidentnie widać że korekty wprowadzają po chwili błąd w przeciwną stronę i musi nastąpić kontra - po której znowu jest kontra... i tak w koło. Albo korekty są zbyt duże albo niepotrzebne. Proponuję zmniejszyć agresywność, tak by błąd był korygowany trochę dłużej i zaobserwować jak zmieni się wykres. Moim zdaniem powinien on przechodzić z "+" na "-" ale co przynajmniej kilka cykli guidera. Montaż powinien dać radę poprowadzić bez guide chyba przez 10 czy 15 sekund - nie trzeba mu zbyt mocno przeszkadzać. Druga sprawa to "Min mov" - zwiększył bym wartość do np. 0.5 - małe błędy które są dopuszczalne będą pomijalne i nie powinno tak szarpać. Eksperymentalnie zmień do np 1 i zobacz czy paradoksalnie nie będzie lepiej. Te "małe błędy" mogą być generowane przez seeing nie przez złe prowadzenie. Inny sposób na seeing to wydłużenie ekspozycji guidera - im dłuższy czas tym pozycja środka gwiazdy będzie dokładniej określona. Edit: I jeszcze: http://astropolis.pl/topic/50014-moj-guiding-pomozecie/page-6?do=findComment&comment=586132

Rezystory ograniczają prąd diody LED - kwestia jakie diody będą podłączone (czytaj - bez większego znaczenia do działania całości). Dioda zabezpiecza przed odwrotnym podłączeniem zasilania - powinna być prostownicza lub Shottky. Dioda Zenera - w pewnych warunkach by się nadawała, ale to raczej jakieś nieporozumienie. Edit: Odnośnie silników to nie jest taka prosta sprawa - zależy czy silnik będzie kręcił bezpośrednio ślimakiem czy będzie jeszcze jakaś przekładnia. Jeśli bezpośrednio to "na dwoje babka wróżyła", jeśli przez przekładnię to powinno wystarczyć.

Trafiłem dziś na stronę http://optas.net/m52-bubble/#.VivtOoqBXXE Co mnie zaciekawiło to mapa nieba na górnym "banerze", którą można nawigować jak w Stellarium, jednak posiada dużo więcej obiektów DS. Nie wiem jak uruchomić ją na pełnym ekranie, a było by to przydatne i ciekawe do wirtualnego przeglądu nieba.

Ma 2000ms. Trzeba najpierw ustawić taki czas w programie od kamery (CamLab) i później w PHD działa już z takim czasem. Informacyjnie - działa na sterownikach x86, przy x64 nie jest widoczna jako kamera WDM - chyba brak obsługi DirectShow na x64.