stratoglider

Mi się to od razu skoajarzyło z pyskiem settera, a nie pimpka 🙂

No tak, GSO jest lepsza konstrukcją, jednak te okulary mają skrajnie rózny antyrefleks, czyli transmisję - SW LET 28 ma całkiem niezły, a GSO - jeden z gorszych. To było powodem dla którego napisałem "ewentualnie GSO". Ale to już Wasz wybór. Warto tez wziąć pod uwage, że powyższe symulacje M42 nie odzwierciedlają rzeczywistości - raczej zobaczycie tylko środkową część, zaznaczyłem na zielono. Więc naprawdę jest daleko do wypełnienia nim całego pola widzenia

SW LET 28mm, ewentualnie GSO SV 30mm. Inna sprawa: czy M42 faktycznie jest za duża w tym plosslu 25mm ? Sądzę że nie, zerknij raz jeszcze. M42 to raczej im bardziej powiększyc tym lepiej wygląda i bardziej wypełnia pole...

Część 2 – TYTAN. Na wykesie czarna linia rozdwoiła się, obrazując stałe wartości +/- 0.049. Wielkość wzięła się stąd, że jeśli „b” będzie promieniem Saturna, to „a” będzie … promieniem orbity Tytana. Zapewne już domyślacie się o co chodzi: gdy wartości b/a znajdą się pomiędzy czarnymi liniami, wtedy będą występować zjawiska zakryciowe związane z Tytanem. Gdy b/a ziemskie, pomarańczowa linia znajdzie się pomiędzy czarnymi, wtedy Tytan będzie przebiegał przed tarczą Saturna. Natomiast gdy b/a słoneczne (niebiska) będzie pomiędzy czarnymi liniami, wtedy cień Tytana będzie przechodził po tarczy planety. Gdy cień Tytana padnie na Satruna, to będzie tam widoczny bez względu na to skąd będzie obserwowany, więc niezależnie od b/a ziemskiego. Ciągłość funkcji b/a działa także w tym przypadku: można wyobrazić sobie, że dolna czarna linia to południowy biegun Saturna, wartość zero – to równik, a górna czarna linia to biegun północny. Jeśli w danym miesiącu np. w czerwcu 2024, pomarańczowa linia przebiega hmm, 20 % powyżej dolnej czarnej linii, to też „20 % powyżej południowego bieguna Saturna” będzie przechodzić Tytan 😊 A np. 7 maja 2025 niebieska linia przecina wartość zero (czyli równik), gdyby wtedy wystąpiło przejście cienia Tytana, przechodziłby on niemal przez cały równik planety. Jest więc narzędzie do wstępnego znalezienia okresów gdy te zjawiska wystąpią. CIEŃ TYTANA. Sezon gdy Tytan rzuca cień na tarczę Saturna rozpocznie się 18.10.2024 a zakończy rok później 22.10.2025. Z uwagi na geometrię tego zjawiska, można się domyślić, że podczas każdej równonocy Saturna, występuje tylko jeden taki sezon i trwa zawsze tak samo długo – około 1 rok ziemski. Pierwsze przejście cienia Tytana wystąpi w nocy z 19 na 20 października 2024 o godzinie 0:40, Saturn będzie wtedy 20 stopni nad zachodnim horyzontem. Jak wynika z wykresu będzie to przejście cienia w pobliżu południowego bieguna Saturna, ledwo widoczne, częściowe: Kolejne będą już całkowite, a drogi cienia będą coraz dłuższymi cięciwami. Okres obiegu Tytana wokół Saturna to 15.9454 dni, czyli 16 dni bez 1 godziny i 18 minut. Można więc domyślić się, że każde następne wystąpi 16 dni później i o około 1 godz wcześniej. Saturn niemal nie zmienia swojego położenia na niebie, czyli tak jak każda gwiazda, zachodzi każdego dnia o 4 minuty wcześniej. Czyli w ciągu każdych 16 dni, Saturn zachodzi o … 1 godzinę wcześniej. Czyli jeśli w czasie któregoś przejścia cienia Tytana był 20 stopni nad zachodnim horyzontem, to w czasie następnego przejścia – też tam będzie. Ale zbieg okoliczności, co nie ? Czyli jeśli podczas pierwszego przejścia cienia Tytana, Saturn będzie nad horyzontem (dla obserwatorów z Polski) to znaczy że będzie nad horyzontem podczas wszystkich przejść cienia Tytana 😊 Naturalnym jest, że po kilku miesiącach Saturn tam będzie w ciągu dnia. Tak więc wszystkie przejścia cienia Tytana wystąpią około 20 stopni nad zachodnim horyzontem. W tabelce podane godziny dotyczą początków zjawisk. Szczęścliwym zbiegiem okoliczności, wszystkie początki zjawisk, gdy Saturn będzie najwyżej nad horyzontem podczas całego tranzytu, czyli wejścia cienia na tarczę - będą od strony terminatora Saturna, czyli wchodzący cień będzie geometrycznie powiększony, co ułatwi jego zaobserwowanie. Poniżej przykład dla 6 grudnia: TRANZYTY TYTANA. Jak widać powyżej - wystąpią 3 osobne serie z tranzytami Tytana przed Saturnem. Pierwszy tranzyt wystąpi 13 maja 2024, o godzinie 12:30, czyli w dzień. Jak już wiadomo – jeśli pierwsze wystąpi w dzień, to wszystkie z danej serii wystąpią też w dzień, zwłaszcza że seria jest krótka. Ostatnie wystąpi 12 sierpnia 2024, o godz 6:20. W ciągu wszystkich przejśc z tej serii Saturn będzie nad zachodnim horyzontem, nisko – poniżej 12 stopni. Druga seria rozpocznie się z grubej rury 8 lutego 2025 roku, Tytan wejdzie na tarczę o 14:30, będzie to 33 stopnie nad horyzontem. A 1.5 godz później na tarczę wejdzie jego cień, Saturn będzie jeszcze dość wysoko, 26 stopni nad horyzontem. Następny tranzyt będzie 24 lutego, niemal identyczny, tylko wszystko zacznie się godzinę wcześniej 😊 Następne z tej serii wypadną już w dzień, a ostatni będzie 15 maja. Trzecia seria, najdłuższa, rozpocznie się 4 września 2025 roku, gdy Tytan tylko muśnie pónocny biegun Saturna, ale wypadnie to w poblizu zachodniego horyzontu. Następne zjawiska tej serii zaczną się wcześniej, gdyż Tytan będzie przechodził po dłuzszej cięciwie Saturna, co powoduje dodatkowe przesunięcie się godzin początków tranzytu. Począwszy od 6 października 2025, dla obserwatorów z Polski dostępne będą wszystkie przejścia Tytana, w bardzo dobrych warunkach obserwacyjnych. Tabelka przedstawia zbiorczo wszystkie tranzyty, czyli te z drugiej i trzeciej serii. Na koniec symulacje widoku z tych dwóch pogrubionych, tuż po wejściu cienia Tytan na tarczę:

Wydarzenia w skrócie – na początku tematu, aby były łatwo dostępne. (a szerszy opis dla wytrwałych zainteresowanych – poniżej) PIERŚCIEŃ: Parametr b/a określa kąt nachylenia pierścienia w następujący sposób: Jest stosunkiem małej do wielkiej półosi obserowanej elipsy pierścienia. Określenie to pochodzi z Almanachu Astronomicznego, gdzie od wielu lat jest on podawany w efemerydzie Saturna właśnie w takiej postaci. 23 maja … 31 lipca 2024 – okres minimalnych wartości b/a w 2024 roku (b/a równe około 0.04). Dobre warunki obserwacji, zwłaszcza w lipcu. 23 marca 2025 – Ziemia przechodzi przez płaszczyznę pierścienia Saturna, pierścień ustawiony krawędzią do nas, b/a = 0.000. Warunki obserwacji – raczej niemożliwe, elongacja Saturna zaledwie 10 stopni. 23 marca … 7 maja 2025 – okres, gdy Słońce oświetla pierścień z drugiej strony więc pierścień jest wyjątkowo ciemny, szary. Warunki obserwacji – słabe, lepsze w maju, elongacja 10 … 49 stopni. 7 maja 2025 – równonoc na Saturnie – pierścień staje się czarny, gdyz rzuca cień sam na siebie. b/a = 0.04, więc pierścień będzie widoczny tylko przed Saturnem jako czarna krecha w pobliżu równika. Warunki obserwacji – niezbyt dobre, elongacja Saturna 49 stopni, ale jego deklinacja mniejsza niż Słońca. 1 listopada 2025 … 31 grudnia 2025 - okres ekstremalnie małych wartości b/a, poniżej 0.01. Warunki obserwacji – bardzo dobre, Saturn wysoko na wieczornym niebie. CIEŃ TYTANA na tarczy Saturna: PRZEJŚCIA TYTANA przed tarczą Saturna: (koniec skrótu) _______________________________________________________________________________________________________________________________________________ Na Saturnie zbliża się równonoc, a wraz z nią ciekawe i rzadkie zjawiska, na które wiele osób czeka. Ich wyjaśnienie, opis i rozkład czasowy przedstawiam w dwóch osobnych częściach: 1 – Pierścień, 2 – Tytan. Jeśli chodzi o pierścień, to podczas tej równonocy, warunki obserwacji przedstawiają się wyjątkowo niekorzystnie, m. in. z uwagi na niewielką elongację Saturna w kluczowych tygodniach. Dla kontrastu – podczas następnej saturnowej równonocy będzie znacznie lepiej, jednak za te 15 lat nie wiadomo co będzie na świecie. Teraz jesteśmy w stanie obserwować dobrymi sprzętami, jeździć swoimi autami pod bezchmurne niebo z lepszym seeingiem, mamy dobry wzrok, świetne maszyny do foto planet, z go-to, więc można to robić nawet w dzień. Dlatego warto skupić się na tym co natura pokaże w najbliższych miesiącach, a przede wszystkim być świadomym tego co się będzie działo wyjątkowego i kiedy – o tym jest ten temat, a przybliży też zrozumienie geometrii tych zjawisk. Jest jeden szczęścliwy zbieg okoliczności: w tych tygodniach, Saturn będzie cały czas przebywał zaledwie około 5 stopni od sierpa Wenus, co ułatwi i uatrakcyjni poranne i przedpołudniowe obserwacje. Ja nie jestem fotografem planet, mimo to planuję robienie zdjęć Saturna, co najmniej tej klasy jak tutaj: https://astropolis.pl/topic/82000-wyjazdy-z-krakowa-pod-ciemne-niebo/?do=findComment&comment=985871 Przedstawiam następujący wykres. Na osi pionowej jest b/a, pomarańczowa linia przedstawia wartości obserwowane z Ziemi, te co podane są w efemerydach wspomnianego wyżej Almanachu. Ja dodatkowo przedstawiam niebieską linię, czyli b/a „obserwowane” z kierunku Słońca, czyli źródła światła - będzie to kluczowe, gdy przeanalizuje się obydwie linie na raz. Wykres nie jest skomplikowany, a przedstawia ogrom informacji, będę się do niego wielokrotnie odnosić. Wraz z pierścieniem w tej samej płaszczyźnie jest równik Saturna (a takze orbita Tytana), więc równonoc na Saturnie wypadnie w momencie gdy niebieska linia osiągnie wartość 0.00, czyli przetnie się z czarną: 7 maja 2025 roku. Dodam jeszcze, że wartości ujemne b/a oznaczają, że pierścień przechodzi przed Saturnem od strony południowej, a dodatnie – że od strony północnej. Część 1 – PIERŚCIEŃ. Przez większość lat jest sytuacja, że linia niebieska i pomarańczowa mają ten sam znak, są po tej samej stronie czarnej linii. Oznacza to że Słońce świeci na pierścień z tej samej strony, z której my obserwujemy z Ziemi. Pierścień jest wtedy naturalnie jasny, taki hmm, normalny 😊 Ten okres zaznaczyłem zieloną linią. W poblizu Saturnowej równonocy, zawsze wystepuje taki okres, gdy pomarańczowa i niebieska linia mają różne znaki. Ten okres zaznaczyłem linią żółtą: Wtedy Słońce oświetla pierścień z drugiej strony niż my go z Ziemi oglądamy, więc wygląda znacznie ciemniej, nienaturalnie szaro: Da się zauwazyć że linia pomarańczowa raz jest pod niebieską a raz nad nią. Oznacza to że raz obserwujemy pierścień pod większym kątem niż oświetla go Slońce, a raz pod mniejszym. To odzwierciedla położenie cienia pierścienia na Saturnie. Innymi słowy – słoneczne „b” określa w którym miejscu cień pierścienia przechodzi przez południk Saturna. Większa wartość bezwzględna słonecznego niż ziemskiego b oznacza, że cień pierścienia będzie dalej od równika (oznaczone kolorem niebieskim). A większa wartość bezwzględna ziemskiego b oznacza, że cień będzie bliżej równika (oznaczone kolorem bordowym). Funkcje b/a są ciągłe, więc dla danej daty, rozstęp pomiędzy liniami wprost określa rozstęp pomiędzy pierścieniem a jego cieniem 😊 Gdy pomarańczowa i niebieska linia przecinają się oznacza to, że kąt obserwacji pierścienia jest równy kątowi oświetlenia. Taka sytuacja wystepuje gdy patrzymy z kierunku źródła światła, więc w opozycji i w koniunkcji Saturna. Można się też domyślić, że największe różnice pomiędzy b/a słonecznym i ziemskim są wtedy, gdy Saturn jest w poblizu kwadratury. (na powyższej ilustracji zapomniałem dodać, że określenie „b większe lub mniejsze” dotyczy wartości bezwzględnej) 23 maja … 31 lipca 2024 – wystąpi okres minimalnych wartości b/a w 2024 roku (b/a równe około 0.04). Będą dobre warunki obserwacji, zwłaszcza w lipcu. 23 marca 2025 – Ziemia przejedzie przez płaszczyznę pierścienia Saturna (pomarańczowa linia przetnie czarną) b/a = 0.000, czyli pierścień ustawi się krawędzią do nas. Z uwagi na fakt że b/a słoneczne będzie wtedy różne od zera, będzie minimalne ujemne, będzie widoczny na Saturnie cień pierścienia, ciut na południe od równika: Raczej nie będzie nam dane tego zaobserwować, gdyż elongacja Saturna wyniesie zaledwie 10 stopni. Od tego dnia, Ziemia będzie po drugiej stronie pierścienia niż Słońce, ta sytuacja potrwa do 7 maja 2025. Przez cały ten okres w poblizu Saturna będzie sierp Wenus, elongacja będzie rosła i warunki będą się nieco poprawiać. Być może na początku maja uda się sfotografować ciemny pierścień. Zwłaszcza że b/a ziemskie będzie stale rosło, a b/a słoneczne – malało, co oznacza coraz to słabsze oświetlenie pierścienia. Bardzo ciekawie będzie dokładnie 7 maja 2024, wtedy b/a słoneczne będzie równe zero, co oznacza datę rownonocy na Saturnie. Pierścień będzie wtedy niezwykle słabo oświetlony, nie będzie też rzucał cienia na planetę 😊 Ale będzie ją zasłaniał, więc będzie można stwierdzić obecność pierścienia w ciekawy sposób - po ciemnej lini ciut na połnoc od równika planety. Elongacja Saturna wyniesie wtedy 49 stopni, jednak warunki nadal będą dalekie od dobrych, gdyż jego deklinacja będzie mniejsza od Słońca. Śledząc dalej pomarańczową linię po 7 maja 2025, da się zauważyć jeszcze jeden ciekawy okres: 1 listopada 2025 … 31 grudnia 2025 – czas ekstremalnie małych wartości b/a, poniżej 0.01 w końcu w bardzo dobrych warunkach – Saturn będzie wysoko na wieczornym niebie. Pierścień będzie ułozony niezykle płasko, a porównując pomarańczową i niebieską linię można wyciągnąć wniosek, że jego cień będzie bardzo oddzielony na powierzchni Saturna, w kierunku północnym:

Czołem! Miałem zaszczyt obadać nowiutkiego Askara 140 APO, gotowego do obserwacji na wspaniałym montażu z napędem, w kopule - u @kubaman, wraz z wsparciem Gospodarza i @Piotrek K. Ponieważ seeing nie puścił na niebo pełnych osiągów naszych lunet, nie dałem rady wyciągnąć wielu wniosków. 1) obiektem testowym był Jowisz, a nie np Wenus, czy brzeg Księzyca. 2) pod koniec poprosiłem Kubę o skierowanie lunety na jasną gwiazdę, na większej wysokości niż Jowisz, ona była drugim obiektem testowym. 3) za w 100% wiarygodne wnioski odnośnie obiektywu Askara uważam tylko te, które obserwowałem przez okular Nagler Zoom 3-6 mm, bez barlowa i rozdzielacza bino. W powiększeniach do 200x, Jowisz nie wykazał żadnych wad związanych z możliwą aberracją chromatyczną obiektywu Askara. Był coprawda nieco rozmyty przez seeing, jednak ciągłe wpatrywanie się w brzeg planety przez długi czas, pozwala mi być tego pewnym. Powyżej 200x rozmycie seeingiem już było zbyt duże i mogło ukrywać ewentualne szczątkowe rozproszenie barwne. Startest na jasnej gwieździe został wiarygodnie wykonany tylko na tych większych rozogniskowaniach. Kształt rozogniskowanej gwiazdy był idealnie okrągłe z koncentrycznymi pierścieniami. Najbardziej zewnętrzny pierścień był nieco zabarwiony, jednak jego intensywność była podobna do tych z SW ED80, 100 i 120, większa niż w SW MAK 127, 150 i 180, i znacznie mniejsza niż w achromacie Celestron Omni 102/1000. Bardziej wartościowe obserwacje rozogniskowanej gwiazdy byłyby przy tych minimalnych rozogniskowaniach, gdy gwiazda rozprasza się na okrąg 3-5 sekund łuku, okular Nagler Zoom 3-6 był idealny do takich obserwacji, jednak seeing za bardzo miotał tym obrazem i po prostu nie dało się wiele z tego określić. Dodam jeszcze coś namacalnego odnośnie seeingu w tamch chwilach: Przez ED120, zerknąłem na gwiazdę Alnitak, którego składniki o jasności: 1.7 i 3.9 mag, są odległe o 2.6", miał kształ dwóch zlewających się ruchomych ciapków, był tak jakby półrozdzielony. Podsumowując, Askar 140 APO, egzemplarz od @kubaman , obserwując wizulanie w powiększeniach do 200x, nie odstępuje od pełnego APO.

Będzie pomocny - zwiększy kontrast, pod warunkiem że przenosi linie kometarne CN (tą typową kometarną "zieleń"), ale nie każdy UHC ją przenosi, w zasadzie większość UHC jej nie przenosi. Podpowiem jeszcze, że filtry neodymowe też nie przenoszą pasm CN, więc nie nadają się do komet. Za to większość filtrów CLS łapie linie kometarne, ale ich szerokość jest duża, więc skuteczność jest przez to słabsza. Ale najlepiej będzie oczywiście z filtrem kometarnym, który własnie do tego służy, specjalnie jest tak ustawiony i jest węższy, więc zapewni większy kontrast.

Ja poradzę Ci żebyś zostawił ES 30/82. Pentax 30/70 będzie lepszy pod względem transmisji, ale będzie porównywalny pod względem ostrości i odległości oka, a słabszy pod względem pola widzenia i droższy. APM UFF 30/70 będzie lepszy pod względem odległości oka i ceny, porównywalny pod względem ostrości, ale gorszy pod względem pola i transmisji. Serio, raczej nie ma sensu wymiana ESa skoro piszesz żeby pominąć Naglera. Masz ESa z powłokami EMD czy FMC ? Wypełniony Argonem czy Azotem ? Jeśli nie masz jakiegoś pechowego egzemplarza, to masz na prawdę dobry okular.

Nagler zoom jest 3-6 mm, a SVBony zoom jest 3-8 mm.

Obserwowałem wczoraj pierwszy raz Zimowe Mgławice w szerokim polu widzenia, na ciemnym niebie, obojgiem oczu. Bardzo wyczekiwałem tych obserwacji, gdyż z uwagi na pochmurne noce, dopiero teraz były to pierwsze przez nowy sprzęt, więc wiedziałem że już lepszego sprzętu mieć nie będę. No i tutaj niestety się zawiodłem, gdyż jednak będzie lepiej. Ale nie z powodu sprzętu, tylko warunków: niebo było przymglone i jasne z powodu śniegu, łatwo odbijającego LP w górę. A mróz -16 st C dodatkowo „rozpraszał” moją uwagę … Ostatecznie było co prawda lepiej niż z miasta, ale nie było to zachwycające ciemne niebo, w okolicach Oriona Droga Mleczna była niedostrzegalna, jedynie w okolicach zenitu było dość znośnie. Więc mgławice w Orionie nie były lepiej widoczne niż gdy rok temu je obserwowałem jednym okiem. A mgławicy Mewa - też nie dostrzegłem. Jednak ta sesja nie poszła całkiem na marne, bo skierowałem lornetę wyżej. NGC 1499 mgławica Kalifornia (H-Beta, 15x, 70 stopni) - najlepsza jaką w życiu widziałem, tym razem oprócz obłego rozdwajającego się kształtu, widziałem coś na znak struktury kilka zgrubień i słabszych miejsc. Choć ogólnie kontrast mgławicy wydawał mi się średni, czuję że może być lepiej w bardziej przejrzystrzą noc. Okolice NGC 2174, mgławicy Głowa Małpy – (15x, 70 stopni) patrzyłem w ten rejon tylko w najmniejszym powiększeniu, z filtrem H-Beta, a potem OIII. Główa Małpy w OIII była już widoczna całkiem konkretnie, póki co najlepiej – nie był to tylko „taki odwrócony Helix” jak to rok temu ująłem, ale gwiazda w centrum była wyraźnie widoczna, a także dało się dostrzec tą wnękę z prawej strony koła. Nie miałem czasu obadać w większych powiększeniach, ale wydaje mi się że w przyszłości będzie warto to sprawdzić, gdyż mgławica jest mała a stosunkowo jasna. W tym samym polu widzenia poszukiwałem też mgławicy IC443 Meduza, ale znów jej nie dostrzegłem, ani w H-Beta, ani w OIII. IC 410 i IC 405, mgławice emisyjne w Woźnicy (15x, 70 stopni) pierwszy raz patrzyłem w ten rejon z filtrami H-Beta i OIII, i jestem w szoku jak łatwo te mgławice wyskoczyły! Ich rozciągłość na niebie sięga 2.5 stopnia, przez co łatwo są widoczne na raz, bez znacznego rozglądania się na boki. Najpierw zerknąłem tam z filtrem H-Beta, IC405 to ta z prawej, była oczywistą dużą mgiełką, raczej w okrągłym kształcie, bez tego charakterystycznego ogonka dziewiątki, łatwo wychodzącego na Waszych zdjęciach. A IC 410 była ledwo dostrzegalna wokół grupki słabiutkich gwiazdek. Natomiast po zmianie filtrów na OIII, sytuacja się … odwróciła, heh. IC 405 była ledwo dostrzegalna, natomiast teraz ta z lewej, IC 410 stała się całkiem fajną mgławicą, w kształcie koła, ale z wyraźnie widocznym pociemnieniem u dołu, w kształcie litery A. Tego pociemnienia nie znałem, ale od razu wrzuciło się w oczy. W pobliżu jest jeszcze jedna mgławica IC 417, ale zapomniałem na nią zwrócić uwagę. Natomiast w IC 410 w OIII będzie ciekawa do obadania w większym powiększeniu, w cieplejsze, bardziej przejrzyste noce.

Ja spróbuję dziś obserwować z Dębianów. Może w końcu uda się pierwszy raz obejrzeć spod ciemnego nieba Zimowe Mgławice w szerokim polu obydwoma oczami 😉

Czołem! Dodaję dwie mapy SQM 2023 z powyższego pdfa, obrobione gammą, aby uwypuklić najciemniejsze obszary. Legenda pozostaje właściwa przy obu mapach gdyż podlegała takiej samej korekcji. 1. Mapa uwypuklająca wartości 21.0 ... 21.5 mag/"2 (ale wypłaszcza do zera 21.5 ... 22.0) Bardzo dobrze przedstawia ogólnie pojętą Centralną Polskę - okolice Przedborza, Wielunia, północne strefy nad Krakowem. 2. Mapa uwypuklająca najciemniejsze nieba: 21.5 ... 22.0 mag/"2 (ale spłaszczająca resztę). Rewelacyjnie przedstawia rejon między Szczecinem a Gdańskiem, całą Polskę Wschodnią i Beskid Niski, nawet w Bieszczadach pojawiają się szczegóły.

Ale ten sam sezon: 2023/2024. Kurcze, nigdy nie rozumiałem czemu zmieniane to jest z rokiem kalendarzowym, a nie sezonem obserwacyjnym. Może dlatego że zacząłem to śledzić w 2019r gdy sezony obserwacji pokrywały się z latami kalendarzowymi. Uważam, że poprzedni wątek powinien być kontynuowany aż do ostatniego zdjęcia Jowisza tuż przed koniunkcja że Słońcem, a ten obecny z nowym sezonem zdjęciowym powinien zostać rozpoczęty przez osobę która wykona pierwsze zdjęcie Jowisza rano po koniunkcji że Słońcem. No ale ja nie mam tu nic do gadania, bo wysyłam bardzo mało zdjęć Jowisza 🙂

Frania to pewnie od FRA 🙂

Podajesz mnóstwo informacji o okularach, ale brakuje jednej, bardzo istotnej: pole widzenia! O ile w przypadku Orto Abbe, Kelnera to można się domyślać (ehhh), to w przypadku mało znanego Bertele nawet domysły mogą być błędne. Pole powinno być podane wprost. Zdjęcia pokazują że filtr odbija światło na niebiesko, a to oznacza że jest interferencyjny, czyli jest o półkę wyżej niż filtry barwne pokroju #12 od GSO lub ES, raczej może być porównywalny z Baaderem lub ZWO.

Przyznam się jak przeczytałem temat: "Rotator DIY na podstawie ruchów Browna". No i zanim się zorientowalem, chwilę pomyślałem co może mieć wspólnego jedno z drugim, przyszło mi do głowy że pewnie kamera powinna przy każdej ekspozycji zmienić nieco rotację aby finalnie zmniejszyć szum pikseli i najoptymalniej to wyjdzie gdy rotator wykona ruchy browna, jeden cykl co jedna ekspozycję... heh, ok, zajmę się obserwacjami 🙂

Na początku pomyślałem że ten bezbarwny to polaryzacyjny. Ale po bliższym przyjrzeniu się zdjęciom, raczej nie jest polaryzacyjny, bo wyszedł jako niemal przezroczysty, a polaryzator wyszedłby trochę ciemniej z uwagi na transmisję około 45%.

Czołem! Wyjazdy z Krakowa pod ciemne niebo - jak ciemne ? Przeanalizowałem trochę mapy z pdfa z tego wątku: https://astropolis.pl/topic/90928-raport-light-pollution-think-tank-2023/ Zaciekawiły mnie, gdyż na lightpollutionamap.info od wielu lat nie pojawił się nowy World Atlas. Byłem ciekaw, czy z pdfa da się zrobić choć namiastkę takiego czegoś i postanowiłem nałożyć te mapy na naszą mapę miejscówek, podzieliłem na północ i południe: Wyszło gorzej niż myślałem, ale przynajmniej są aktualne dane. Widać np nowe MOPy na drodze S7 od Moczydła do Jędrzejowa, które już tam są od 2017 roku, a na WOLD ATLAS 2015 ich nie ma. Droga S7 się rozrasta nadal, więc nawet na tej mapie nie ma najnowszego MOPu między Miechowem a Książem, który zaświecił dopiero we wrześniu tego roku. Próbowałem szukać najciemniejszych miejsc, myślałem że będzie to łatwe poprzez dokładną analizę koloru na mapie - bo obok jest legenda. Niestety nie było to takie proste, kolory okazały się bardzo bliskie sobie a legenda nosiła na sobie ślady kompresji czyli kolory nie były dokładne. Ale coś wyszło. Na połnocy wychodzi, że najciemniej jest nieco na wschód od gwiazdek w Trzonów/Zaryszyn, wg kolorów wychodzi tam 21.3 mag/"2. Drugi taki region jest na trasie z miejscowości Krzyż do Wiślicy. Wydaje się, że w przyszłości to tam będzie najciemniejsze niebo, gdyż tamten rejon nie rozwija się szybko. W 2022 roku mierzyłem SQM w Zaryszynie, nigdy nie złapałem ciemniejszego niż owe 21.3, więc wydaje się że te wartości odczytane z mapy są niestety prawdziwe. Może już się nigdy nie udać złapać 21.4 albo 21.5 stamtąd ... Na południu też jest średnio. 21.3 udało mi się zlokalizować tylko w okolicach Babiej Góry, przełęczy Krowiarki. W Gorczańskim PN, najciemniejszy punkt znalazłem że ma 21.1, nieco na południe od miejscowości Rzeki i 10 km od Wilczyc. W samych Wilczycach, czy na Koskowej Górze - wg mapy jest jaśniej.

Dłuższy baffle przy lustrze głównym oznacza większą obstrukcję. To właśnie przez ten fakt nie jest on przesadnie długi, może producent poszedł na jakiś kompromis. Ja np także wolałbym dłuższy, gdyż z tych dwojga złego, wolę winietowanie niż odblask/przebłysk. Ale na pewno tą rurkę wykleilbym od wewnątrz welurem dc-fix. Zanim bym się za to zabrał, przeanalizował bym, czy czasem nie wystarczy lekko przedłużyć bafelka przy lustrze wtórnym, lub/i zwiększyć jego średnice, bo może to finalnie dać mniejsza obstrukcję niż samo wydłużenie baffla przy LG.

... no to nie jest pytanie do mnie, bo nigdy nie miałem NPL 25. Nie wiem.

ES 20/68 ma o 5 mm krótszą odległość od oka niż Vixen NPL 25 mm - to odejmuje jedną cegiełkę od wygody ESowi. Ale raczej nie będzie aż tak źle, moich kilku znajomych spokojnie patrzy przez tą parkę. Owszem - niektórzy za pierwszym razem zwracili uwagę, że "tu jest krótki ER" , ale nikogo nie znalazłem kto nie obejmowałby całego pola w nich w bino. Ale mam w nich całkiem ściągnięte gumki, to ułatwia ich ułożenie względem oczu i nosa, w razie czego też tak możesz zrobić.