Bliski Księżyc

[astrokosmo]

cdn

 

jum , wszyscy mamy taką nadzieję

[jum]

Wiem, wiem. Wytrwałość. Niebawem zabieram się za część trzecią Kinga, wcale nie ostatnią.. Pozdrawiam.

[lemarc]

Oczekiwałem na tę fotke odkąd japońska sonda KAGUYA weszla na księżycową orbitę. Jak widać krawędź uskoku jest zadziwiajaco ostra i nie jest zerodowana "zębem" czasu, co może sugerować młody wiek geologiczny tego tworu. Przydało by się zbliżenie tej skarpy w oświetleniu z lewej strony, lub bardziej z góry, mozna by zobaczyć warstwy i ewentualne osypiska u podstawy.

[Art 69]

Ja również z wielka chęcią zobaczyłbym dokładne zbliżenie stoków Rupes Recta. Jej różnej jakości zdjęć z teleskopów amatorskich, szczególnie z okolic ósmej doby po nowiu, jest "zatrzęsienie" brakuje natomiast ujęć pod małym kątem, pokazujących plastykę tego bardzo ciekawego terenu. http://translate.google.pl/translate?hl=pl...6lr%3D%26sa%3DG Podobna rozbieżność dotyczy podawanej długości uskoku 90-120km oraz jego nachylenia od 7 do 45stopni. Jednak o malowniczym, stromym urwisku pod którym biwakować będą księżycowe wycieczki można raczej zapomnieć. Przy wysokości stoku ocenianej na 300m jego szerokość wynosi ok. 2,5km co daje nachylenie 1:8 . Ciekawą sprawą są widoczne dobrze na zdjęciach wykonanych przez sondy Lunar Orbiter , charakterystyczne przejścia, "rampy" łagodnie łączące dwie płaszczyzny leżące po obu stronach ściany. Widać że powstały one w czasie jej formowania. Być może dzięki nim ścianę będzie można sforsować bez użycia specjalistycznego sprzętu wspinaczkowego.

[lemarc]

Dane o rozmiarach Prostej Ściany są jak widac mało dokladne, gdyż pochodzą z epoki pomiarow wizualnych. Patrząc na tę fotkę z japońskiej sondy od razu rzuca się w oczy że szerokość zbocza jest rzędu 1km a nie 2,5 km. jak podaje np. Atlas Rukla. Twierdzę to na podstawie średnic kraterków u jej podstawy które zanaczyłem na zbliżeniu dla porównania, w związku z czym szerokość zbocza można szacowac po szerokości cienia, co daje nie więcej niż 1-1,3 km. a w rzeczywistości może się okazać jeszcze mniejszą wartością gdyby cień sięgnął do podstawy skarpy. Wówczas nachylenie skarpy można szacować na 1:4, 1:3, przy założeniu wyskości 300 m. (Pomiary wyprowadziłem ze średnicy krateru Birt widocznym w cantrum)

Edytowane 1 Stycznia 2009 przez lemarc

[lemarc]

Dodam jeszcze że mój amatorski pomiar długości Rupes Recta na bazie własnego zdjęcia daje wielkośc rzędu 115-120 km. nie uwzględniając skrótu perspektywicznego.

[lemarc]

Ciągnąć temat Prostej ściany przyszło mi na myśl żeby zapolować fotograficznie lub wizualnie na moment kiedy nastąpi zanik cienia na zboczu tej skarpy. Znając odległość terminatora w stopniach, można oszacować kąt pod jakim ten cień znika, tym samym określić nachylenie zbocza. Pozwoli to na wyliczenie wysokości skarpy od podstawy. Taką zabawę proponuję posiadaczom teleskopów o średnicach nie mniejszych niż 20cm. Trzeba użyć na tyle dużego powiększenia by obiekt był widoczny wyraźnie i zanotować moment obserwacji z dokladnością do minuty. Wskazać też trzeba długość selenograficzną terminatora na tej szerokości co Rupes Recta. Granicy cienia nie można określić zbyt precyzyjne, ale to tylko amatorska zabawa. Temat pasuje bardziej do wątku o zakamarkach ksieżycowych, ale niech tu pozostanie na odświerzenie tego.

[lemarc]

Na fotce z sondy Clementine Prosta Ściana przy oświetleniu pionowym (zdjęcie jest mozaiką) wyraźniej pokazuje z góry że szerokość skarpy jest mniejsza niż 1km i oscyluje ok. 500m. Może się okazać że jej wysokość też może być większa i w związku z tym kąt zbocza może sięgać 40-45 stopni i wcale bym się nie zdziwił że tak jest, w końcu znamy inne miejsca gdzie podobne stromizny istnieją, jak np. Dolina Hadleya, ze zdjęć wyprawy Apollo 15, czy wewnętrzne ściany krateru Nort Ray, gdzie dotarła Apollo 16.

[juram]

W nowym roku witam ponownie WSZYSTKICH na starym Księżycu!

 

RUPES RECTA - temat rzeka widziany na nowo doskonałymi japońskimi obiektywami w systemie HDTV. Robi wrażenie!

 

Leszek ma rację pisząc, że ta skarpa może być bardziej stroma, niż nam się dotąd wydawało, dlatego bardziej mnie przekonują zdjęcia z sondy CLEMENTINE, ukazujące strukturę tego klifu w łagodnym, zachodnim oświetleniu.

 

 

[sumas]

juramie, czyżbyś to był Ty jumie?

jeżeli tak i masz problem z zalogowaniem się na stare konto, to służę pomocą

ale jeżeli Ty to nie Ty, to wybacz za to małe zamieszanie

i witaj na forum

pozdrowienia

[Ori2711]

juramie, czyżbyś to był Ty jumie?

 

Hi hii, Ja w zeszłym roku już Jurama na A4U pytałam czy jest Jumem...

Nie dość, że nicki podobne, to jeszcze te same Księżycowe upodobania.

 

pozdrawiam

Ori

[juram]

Ponownie witam wszystkich starych i nowych znajomych. Tak Sumas, to ja 56 i jum - obecnie juram. Chyba powinienem podziękować bratu (Lemarc), który wyperswadował mi powrót na ASTRO-FORUM.ORG. No to trzymajmy się razem!

 

Ps: Ori wybacz.

Edytowane 5 Stycznia 2009 przez juram

[Ori2711]

Ps: Ori wybacz.

 

Najważniejsze, że jesteś

pozdrawiam

Ori

[hanysiak]

A ja nigdy nie miałem wątpliwości:)

[juram]

Dopóki któraś z azjatyckich agencji kosmicznych nie opublikuje szczegółowych obrazów księżycowego klifu RUPES RECTA (Prosta Ściana), o morfologii tego selenologicznego fenomenu można mieć dość enigmatyczne wyobrażenie.

Przyczyną jest zbyt mała rozdzielczość fotografii tego obszaru (0.1km w poziomie) i brak szczegółowych danych o wysokości. Dysponując nielicznym materiałem archiwalnym, jedynie z grubsza można opisać topografię Prostej Ściany. W oparciu o zdjęcia z zasobów LPI i znaną średnicę pobliskiego krateru BIRT, długość tego uskoku oceniam na - 118km. Jego szerokość jest dość zróżnicowana z uwagi na liczne załamania, osuwiska i tarasy. Na zdjęciu z sondy CLEMENTINE oświetlone z góry zbocze tworzy nieregularnie pofalowaną linię począwszy od szerokości 0.2km na północy do około 0.6km w centrum. Zdjęcie nr.113 z LO-4 wykonane w ukośnym oświetleniu szczegółowo uwidacznia linię cienia, szeroką miejscami na 0.6 ? 1.0km. Co kilkanaście kilometrów wyłaniają się z cienia opadające ku zachodowi płaszczyzny niższych tarasów. Rzeczywista wysokość uskoku może sięgać 0.5-0.8km, dlatego miejscami nachylenie jego zboczy powinno być dość strome.

Efektowny i perspektywiczny obraz panoramy RUPES RECTA pokazała nam ostatnio kamera HDTV japońskiej sondy KAGUYA/SELENE, na którym widać, jak dalece różna od prostej, jest linia tego uskoku.

Edytowane 12 Stycznia 2009 przez juram

[Art 69]

Szukając pewnych informacji natrafiłem na filmik wykonany przez japońską sondę KAGUYA. Ukazuje przelot nad Sinus Iridum. Zdjęcie wykonane jest pod małym kątem i dla tego wyglada szczególnie ciekawe.

 

 

http://wms.selene.jaxa.jp/selene_viewer/en...s_iridum_e.html

Przydałoby się więcej takich filmów i w lepszej rozdzielczości.

[lemarc]

Moje wyobrażenie Prostej Ściany w zbliżeniu jest mniej więcej takie jak na tej fotce, którą zmajstrowałem na bazie zdjęcia szczeliny Ariadeus, podczas niskiego przelotu Apollo 10. Szacowany kąt stoku to przeciętnie jakieś 60-70 stopni, ale z wychodniami skał, a nie jak tu, przysypany regolitem.

[juram]

Podobnie sobie to wyobrażam, tylko w mniejszym stopniu zerodowane.

[jarzbi]

W książce "Photographic Moon book" Alana Chu znalazłem taki o to przekrój Rupes Recta.

 

 

Przy okazji - to świetna książka. Polecam zajrzeć na stronę autora i pobrać najnowszą wersję. http://www.alanchuhk.com/

Edytowane 16 Stycznia 2009 przez jarzbi

[lemarc]

Wielu powtarza nie sprawdzone do końca informacje nie przeprowadzajac wlasnego dochodzenia i umieszcza je w swoich książkach, na stronach internetowych etc. Polecam link do anglojęzycznego tekstu, kóry podsumowuje wiedzę nt. Rupes Recta w epoce obserwacji naziemnych.

http://digidownload.libero.it/glrgroup/selenologytoday10.pdf

[Hermes1937]

Witam,

 

chcecie zobaczyć szczegółowy widok Prostej Ściany ?

 

to niżej ilustracja z jednej z książek z II połowy XX wieku

 

 

fajna jest stromość ściany - niektóre fragmenty są niemal pionowe. Tak wyobrażano sobie w ogóle wiele szczegółów na Księżycu. Było to spowodowane dużym kontrastem obrazu Księżyca w teleskopie - wszystko było ostre i poszarpane.

 

P.S. A pokazać rysunki przedstawiające fragmenty Księżyca według ilustracji z XIX wieku ?

[Ori2711]

P.S. A pokazać rysunki przedstawiające fragmenty Księżyca według ilustracji z XIX wieku ?

 

Świetna ilustracja, w pierwszej chwili myślałam, że jakiś lądownik w rzeczywistości pstryknął zdjęcie...

Co do dalszych ilustracji jestem za

 

pozdrawiam

Ori

[Hermes1937]

Witam,

 

Świetna ilustracja, w pierwszej chwili myślałam, że jakiś lądownik w rzeczywistości pstryknął zdjęcie...

Co do dalszych ilustracji jestem za

 

pozdrawiam

Ori

Więcej dawnych rysunków Księżyca z kraterami umieszczę w nowym wątku: "Księżyc z bliska - z czasów sprzed fotografii".

[juram]

Krater KING jest zaliczany do najmłodszych kraterów typu uderzeniowego, położonych na niewidocznej z Ziemi półkuli Księżyca. Potwierdza to jego podobieństwo do wielu tego typu obiektów, poznanych z obserwacji teleskopowych. Jak wspomniałem wcześniej, jego wnętrze posiada wiele morfologicznych cech wspólnych, obserwowanych w kraterach podobnej wielkości (Tycho, Copernicus, Aristarchus). Topografia terenu otaczającego krater KING, jest wyjątkowo urozmaicona i nosi na sobie olbrzymie ślady degradacji w postaci pokryw wyrzutowych, powstałych podczas tworzenia krateru. Szczególnym rodzajem tworów geologicznych są olbrzymie rozlewiska zastygłej lawy, znalezione w odległości ponad 50km od zachodniej strony wału krateru. Co jest najbardziej interesujące, potoki lawy musiały przemieszczać się bardzo dynamicznie, by móc pokonywać liczne wzniesienia i nierówności terenu. Dobrze ilustruje to zdjęcie (A) niewielkiego krateru, przepołowionego zastygłą warstwą lawy, której liczne jęzory SA widoczne na znacznie większym obszarze.

Tuż przy północnym skraju wału krateru KING widzimy wyrównaną powierzchnię przypominającą taflę jeziora. Jest to wypełnione lawą nieregularne zagłębienie, w którym osadziły się osady wyrzucone z krateru (fot.-. Na południowo-zachodnim stoku otaczających ?jezioro? widać spękane ślady spływu lub zsuwania się gleby a płaskie dno zryte jest drobnymi zagłębieniami.

Najgrubsze warstwy osadów wyrzutowych zalegają po wschodniej stronie wału krateru KING (fot.-C), gdzie czoło moreny dzieli odległość niemal 30km. Bardziej na północ potężne osady pokrywają przyległe zbocza starego krateru ? IBN FIRNAS. W tym obszarze dostrzeżono wąską strefę zalegania rozkruszonego materiału o wyraźnie ciemniejszej barwie.

Edytowane 25 Stycznia 2009 przez juram

[juram]

Do poprzedniego tekstu dodaje przeoczony obrazek - B, natomiast temat krateru KING na razie zamykam do czasu, aż pojawią się nowe bardziej aktualne materiały. Ich zapowiedzia niech będzie piękna panorama okolicy tego krateru uzyskana kamerą telewizyjną NHK.