Zakrycie f Tauri przez Księżyc (880 FPS ultra slow motion)

[LibMar]

Witam,

 

Pogoda się poprawiła (nie wierzcie prognozom pogody!), więc postanowiłem wybrać się na dzisiejsze zakrycie gwiazdy f Tauri (5 Tau) przez Księżyc. Tym razem postanowiłem nagrać je w prędkości większej niż 200 FPS. Okazało się, że kamerka spokojnie pociągnęła w 880 klatkach na sekundę

 

Canon FD 300mm f/4, EQ5, ASI178MM-c. Ogniskowa 300mm, przysłona f/4, gain 510/510, czas ekspozycji 0.7ms.

 

Gwiazda była zakrywana jakby przez kilka milisekund, jednak przyczyna jest inna - seeing. Pięknie widać falowanie atmosfery. W momencie znikania "widzimy" zakrywaną gwiazdę, której promienie biegły najpierw w linii prostej. Przez krótki moment gwiazda jest jeszcze widoczna dzięki załamaniu światła. Te fotony musiały przebyć dłuższą drogę, dlatego pojawiają się w detektorze z delikatnym opóźnieniem.

 

 

[ekolog]

"Te fotony musiały przebyć dłuższą drogę, dlatego pojawiają się w detektorze z delikatnym opóźnieniem"

 

Ale chodzi Ci o dłuższą drogę z racji zakręcania w naszej atmosferze czy o coś innego (np zakrzywianie czasoprzestrzeni przez Księżyc)?

Atmosfera ma max 100 km. Ile one "nadrabiały? Niechby nawet 100 km To najwyżej jedna trzytysięczna sekundy dłużej by leciały.

Może raczej gwiazda zachodziła skośnie i kwant czasu re-odkrywała się na obniżeniach terenu?

 

Pozdrawiam

[LibMar]

A teraz już sam nie wiem - chyba raczej niemożliwe. W ciągu jednej milisekundy światło przejdzie drogę 300 kilometrów. To przecież wciąż kilka razy za wolno

 

W takim razie ciekawe jaka jest przyczyna powolnego znikania. To nie jest tarczka - f Tauri jest podwójna, a składniki oddalone są od siebie o 0.005". To odpowiada około 6 klatkom.

[ryszardo]

Tak ogólnie, to zjawiska dyfrakcyjne powodują, że gwiazda nie znika za przesłoną natychmiast, tylko następuje takie zanikające falowanie światła. Kształt i długość tego impulsu pozwala na określenie średnicy kątowej gwiazdy ( do wzoru wchodzi też średnica obiektywu). Dawno temu trochę się tym zajmowałem, ale notatek raczej już nie mam.

[szuu]

bardzo dobre pytanie, ekologu!

 

jeszcze jedna rzecz, która mogłaby się stopniowo ściemniać nawet przy punktowej gwieździe, to cień ksieżyca, zasłaniający coraz więcej apertury teleskopu ale też nie wierzę że efekt byłby wystarczająco powolny żeby dało się go zaobserwować!

 

może więc było to zupełnie przypadkowe nałożenie się przygasania z powodu seeingu na zgaśnięcie z powodu zasłonięcia?

[Koziołrogacz]

Wydaje mi się, że pulsowanie gwiazdy odbywa się w pewnym rytmie spowodowanym turbulencjami atmosfery i jej zanikanie również zgodne jest z tym rytmem. Dlatego myślę, że przyczyny tego zjawiska należało by szukać jednak w atmosferze ziemskiej. Tworzące się na granicach warstw powietrza soczewki mogą powodować efekt zanikania, bądź chwilowego wzmacniania obrazu znikającej gwiazdy poprzez naprzemienne rozpraszanie lub skupianie. Błądzenie światła w atmosferze dające opóźnienia rzędu milisekund wydaje mi się zjawiskiem mało realnym.

[Kacper R.]

Mam wrażenie, że tutj powodem było zakrzywienie światła, które bez atmosfery znalazłoby się kilkaset metrów od teleskopu, ale wpadło do tuby - czyli paralaksa i atmosfera.

Edytowane 5 Lutego 2017 przez Kacper R.

[szuu]

Mam wrażenie, że tutj powodem było zakrzywienie światła, które bez atmosfery znalazłoby się kilkaset metrów od teleskopu, ale wpadło do tuby - czyli paralaksa i atmosfera.

 

jeżeli światło zakręca o kilkaset metrów na grubości atmosfery to seeing jest rzędu kilku stopni czyli księżyc jest widoczny jako rozmazana plama o nieokreślonym kształcie a gwiazd nie widać w ogóle.

więc raczej to nie to!

[LibMar]

Jeśli zakrycie towarzysza nastąpiło 6 klatek później, to w filmiku powinniśmy mieć osłabienie przez 0.2 sekundy. No i faktycznie trwa to 0.2-0.4s. Myślę, że zakrycie będzie trzeba powtórzyć na gwieździe pojedynczej i podwójnej, którego składniki oddalone są od siebie przynajmniej o 0.025".

[Kacper R.]

 

jeżeli światło zakręca o kilkaset metrów na grubości atmosfery to seeing jest rzędu kilku stopni czyli księżyc jest widoczny jako rozmazana plama o nieokreślonym kształcie a gwiazd nie widać w ogóle.

więc raczej to nie to!

Faktycznie, nie przeczytałem tego, że to nagranie z 880FPS (wziąłem pod uwagę 24) - w takim razie wychodzi ok. 11-12m - czyli dużo mniej.

[MateuszW]

 

jeżeli światło zakręca o kilkaset metrów na grubości atmosfery to seeing jest rzędu kilku stopni czyli księżyc jest widoczny jako rozmazana plama o nieokreślonym kształcie a gwiazd nie widać w ogóle.

więc raczej to nie to!

Szuu, przez ciebie będę miał koszmary!

[Kacper R.]

Szuu, przez ciebie będę miał koszmary!

I przeze mnie, bo pomyliłem 24 z 880