Obłoki molekularne Byka i Perseusza

[gryf188]

Ostatnio wysypało się kilka zdjęć tego fragmentu nieba ,ja też zebrałem trochę materiału z pogranicza Byka i Perseusza . W moim zestawie na styk udało się wcisnąć  obydwa obłoki molekularne , szkoda ,że nie zmieściły się Plejady , jednak bardziej zależało mi na tych ciemnych obszarach.

Canon 6d + canon 100/2.8 macro f3,5  106X 4 min,  iOptron CEM54P

Edytowane 28 Października 2018 przez gryf188

[Gość wessel]

Troszkę chyba za niebiesko, po całości. Ale reszta - czad! Nie wiedziałem że Kalifornia ma ogon pyłowy...

[gryf188]

Dodałem nową wersję , mniej niebieską .

[peter5]

Nie wiem czy przycinałeś kadr, ale jak na tanie 100 mm od Canona to wyszło bardzo dobrze. Chyba trafił Ci się dobry egzemplarz. 

Edytowane 28 Października 2018 przez peter5

[dziki]

Akurat to szkło (poza tym, że niedrogie) to jest bardzo dobre

[intruz]

mnie się te kłaczki szaro-czarne bardzo podobają:)

[gryf188]

Obiektyw to nie jest L-ka i ma swoje wady, przy tej rozdzielczości nie rzucają się bardzo w oczy ,ale i cena jest niezła. Kadr przycinałem tylko po brzegach o przesunięcie poszczególnych klatek. 

Pociągnąłem jeszcze ten materiał , pewnie dla niektórych  trochę poza granice przyzwoitości ale nie mogłem się oprzeć .

[Loki]

Ano trochę przeciągnąłeś. Oprócz wypalonych dziur czerni i zbyt mocnych kontrastów rażą mnie te czerwono różowe gwiazdki, które w ostatniej wersji bardziej przypominają hot pixele.

No i szkoda, że kadr kiepski. Piękne są te pyły i fota jest zacna ale skadrowana fatalnie. Dzięki swojej jasności, w kadrze mimo wszystko dominuje Kalifornia, ale jest posadzona tuż przy krawędzi. Po drugiej stronie przycięte Plejady. Moim zdaniem trzeba było inaczej kadrować, albo robić mozaikę.

[gryf188]

Co do jakości zdjęcia masz rację ale z tym fatalnym kadrem to mój wybór .Głównymi bohaterami kadru miały być ciemno obłoki Perseusza i Byka i weszły na styk . Musiałem jednak iść na kompromis , albo Kalifornia albo Plejady, na mozaikę nie wystarczyłoby pogody.

Edytowane 4 Listopada 2018 przez gryf188

[Tom-cio]

Mimo niedogodności i tak jest na co popatrzeć. A Kalifornia z ogonkiem... CZAD!

[peter5]

2 godziny temu, gryf188 napisał:

Co do jakości zdjęcia masz rację ale z tym fatalnym kadrem to mój wybór .Głównymi bohaterami kadru miały być ciemno obłoki Perseusza i Byka i weszły na styk . Musiałem jednak iść na kompromis , albo Kalifornia albo Plejady, na mozaikę nie wystarczyłoby pogody.

Było brać ode mnie samyanga 85 mm to kadr byłby pełny.

[Loki]

3 godziny temu, gryf188 napisał:

Co do jakości zdjęcia masz rację ale z tym fatalnym kadrem to mój wybór .Głównymi bohaterami kadru miały być ciemno obłoki Perseusza i Byka i weszły na styk . Musiałem jednak iść na kompromis , albo Kalifornia albo Plejady, na mozaikę nie wystarczyłoby pogody.

Celowość tego wyboru nie umniejsza jego fatalności

 

Nie odbierz mnie źle, bo nie jest moim celem dokuczyć, czy zdeprecjonować fotkę. To dość powszechny problem astrofotografii, wynikający zapewne z faktu, że jest to odległa dziedzina fotografii. Na tyle odległa, że jakoś zapomina się o tym, że kadr powinien mieć kompozycję, a obiekty, na które chcemy zwrócić uwagę widza nie powinny być posadzone w centrum kadru. Proponuję poczytać o złotym podziale i mocnych punktach kadru. Dobra kompozycja wzmacnia i ułatwia odbiór zdjęcia i warto o nią dbać, nawet w tak specyficznym i wysoce specjalizowanym obszarze jak astrofotografia.

[gryf188]

Generalnie coś tam gdzieś obiły mi się o uszy zasady  trójpodziału , złotego środka i mocnych punktów kadru. Tu jednak bardziej zależało mi na tym żeby zmieścić w całości obydwa obłoki w kadrze. Oczywiście po obrobieniu zdjęcia mogę stwierdzić ,że przekręcając kadr o kilka stopni w lewo trafiłbym przynajmniej jedną ważną częścią zdjęcia czyli obłokiem  Perseusza w "złoty środek".W nocy jednak przy kadrowaniu ciemnych mgławic nie jest to łatwe . Nie jestem fotografem i jak napisałem ważniejsze były dla mnie obiekty niż ich umiejscowienie , co nie musi się Tobie podobać i to rozumiem .

Na marginesie , kilka lat temu podziwiałem Twoje zdjęcie Kalifornii i kawałka obłoku molekularnego Perseusza . Zdjęcie mi się bardzo podobało ale ubolewałem ,że gdybyś przesunął Kalifornię do narożnika i przekręcił odrobinę kadr zmieściłbyś obłok w całości   . Trzeba czasem iść na jakieś kompromisy, i dla mnie w astrofotografii niekoniecznie zasady kompozycji muszą być zachowane. 

[MaPa]

14 godzin temu, gryf188 napisał:

.....

Pociągnąłem jeszcze ten materiał , pewnie dla niektórych  trochę poza granice przyzwoitości ale nie mogłem się oprzeć ..

Za mocne dla mnie:)  Ale zawsze dopowiem: w jakimś sensie poznawcze. 

[MateuszW]

4 godziny temu, Loki napisał:

To dość powszechny problem astrofotografii, wynikający zapewne z faktu, że jest to odległa dziedzina fotografii. Na tyle odległa, że jakoś zapomina się o tym, że kadr powinien mieć kompozycję, a obiekty, na które chcemy zwrócić uwagę widza nie powinny być posadzone w centrum kadru. Proponuję poczytać o złotym podziale i mocnych punktach kadru. Dobra kompozycja wzmacnia i ułatwia odbiór zdjęcia i warto o nią dbać, nawet w tak specyficznym i wysoce specjalizowanym obszarze jak astrofotografia.

Moim zdaniem raczej o niczym nie zapominamy, a celowo olewamy zasady kompozycji fotografii, przynajmniej ja  Oto moje zasady anty-kompozycji:

1)Jeśli mamy jakiś pojedynczy obiekt, galaktykę, która zajmuje powiedzmy 20% kadru, to celowo umieszczam ją na środku, a nie w jakiś mocnych punktach, bo na środku mam najlepiej skorygowany obraz, najmniejsze winietowanie itp.

2)Jeśli obiekt wymagałby obrócenia kadru, żeby ładniej wyglądał, to (mówiąc o newtonie) nie obracam go, bo za dużo z tym roboty, obawa o kolimację itp. Jeśli obrócenie obiektu pozwoli zmieścić go więcej, albo zmieścić jakiś inny dodatkowo, to staram się obrócić, żeby jak najwięcej weszło, ale czasami przeważa obawa o kolimację i strata czasu, więc nawet wtedy nie obracam.

3)Jeśli tak jak tutaj, mamy wiele obiektów obok siebie, szeroki kadr, to tak samo jak gryf staram się tak wykadrować, aby zmieścić jak najwięcej obiektów w kadrze. Nie ważne gdzie, ale żeby gdzieś się wcisnęły. Za dużo godzin wymaga stworzenie takiego zdjęcia, żeby nie wykorzystać maksymalnie ilości pikseli do zarejestrowania kolejnych obiektów. Po prostu czas naświetlania jest zbyt cenny. Robić mozaikę, jeśli coś się zmieści bez niej? Przecież można zamiast tego sfotografować kolejny obiekt.

 

Czyli uogólniając, w astrofotografii poświęcamy zdecydowanie większe nakłady czasu i pracy, aby wykonać zdjęcie, więc nie możemy się godzić na stratę informacji (mniej obiektów, obiekt na gorzej skorygowanym obszarze) z powodu jakiś "zasad"  Tak samo, nigdy nie kadruję zdjęć astro z powodu innego, niż obcinanie artefaktów stackowania lub nieskolimowanych gwiazd. Każdy fragment tła niesie z sobą jakieś informacje, a ilość maksymalizowanie ilości informacji to mój cel.

 

Jak sobie latam z aparatem po polu i robię "pstryk", to można się zajmować takimi "głupotami" jak trójpodział, bo robienie takich zdjęć nic (prawie nic) nie kosztuje 

Edytowane 4 Listopada 2018 przez MateuszW

[Gość wessel]

Na szczęście nie wszyscy tak rozumują jak Mateusz

" Czyli uogólniając, w astrofotografii poświęcamy zdecydowanie większe nakłady czasu i pracy, aby wykonać zdjęcie, więc nie możemy się godzić na stratę informacji (mniej obiektów, obiekt na gorzej skorygowanym obszarze) z powodu jakiś "zasad"  Tak samo, nigdy nie kadruję zdjęć astro z powodu innego, niż obcinanie artefaktów stackowania lub nieskolimowanych gwiazd. Każdy fragment tła niesie z sobą jakieś informacje, a ilość maksymalizowanie ilości informacji to mój cel. "

[Loki]

Skonkludować można zatem, że wszyscy mamy rację