Mare Orientale w sezonie 2020r

Loxley · 12 Września 2020

Mare Orientale w sezonie 2020r - temat zbiorczy.

Księżyc 5 dni i 10 godzin przed nowiem, 12 września 2020r o 03.30, na wysokości około 30 stopni. Warunki dość dobre - obraz drżący ale ostry. Niebo lekko zamglone, plus 12 stopni, wilgotno.
Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (250/2000), Multistacking 5x (1250/10000), Registax6.

Duża libracja zachodnia (W -7.1^o; S -1.6^o). Mare Orientale - kontrastowo widoczne oba jeziora: Lacus Veris i Lacus Autumni, struktury wewnętrzne: Inner Rook, krater Maunder (nie jestem pewien widoczności krateru Kopff), grzbiety gór na krawędzi i przeciwległa obręcz usytuowana grubo ponad 10 stopni za południkiem W-90^o.
Formacje leżące w głębi lądu oświetlone wysokim słońcem też są dobrze widoczne - zarysy dużych kraterów: Grimaldi, Riccioli i Schluter, korona jasnych smug młodego krateru Byrgius A, ciemny owal Crugera i Jezioro Lata (Lacus Aestatis) oraz rowy - Rimae Sirsalis.

Mapa struktur zachodniej krawędzi pomocna przy analizie ich widoczności.

Mare Orientale z 16 sierpnia 2020r gdy libracja wynosiła W-6.3^o ; S-1.9^o ; Księżyc 3 dni przed nowiem.

Edytowane 13 Września 2020 przez Loxley

HAMAL · 12 Września 2020

Mniam Mniam więcej więcej

gawain74 · 12 Września 2020

Żałuję, że nie wybrałem się nad Mare Orientale w sobotę o czwartej nad ranem.

Jechałem do pracy o 5-tej, Księżyc pięknie świecił, powietrze czyste i przejrzyste.

U mnie prognozy na nocne weekendy nieciekawe, nawet Jowisz świeci niemrawo, całe niebo niby pogodne. Dzisiaj nie ma szans, moooże w poniedziałek nad ranem. W kolejnych mam nocne zmiany :/

Ogólnie słabo to u mnie wygląda.

@Loxley pięknie, dziękuję i czekamy na kolejne kadry

Edytowane 12 Września 2020 przez gawain74

ryszardo · 12 Września 2020

Genialne! :like:

Loxley · 13 Września 2020

Księżyc 4 dni i 9 godzin przed nowiem, 13 września 2020r o 05.00, na wysokości około 30 stopni. Warunki dość dobre ale zmienne - obraz drżący. Niebo lekko zamglone a czasami Księżyc przesłaniały mniej lub bardziej gęste pasemka chmur, które przerywały sesję; plus 15 stopni, wilgotno.

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (200/2000), Multistacking 9x (1800/18000), Registax6.

Ekstremalna libracja zachodnia (W -7.2^o; S -3^o). Mare Orientale widoczne kontrastowo. Powiększająca się libracja południowa sprawia, że kierunek korzystnej libracji składanej przesuwa się z zachodniego na południowo zachodni. Ma to niewielki wpływ na lepszą widoczność struktur przy południowo zachodnich krańcach Morza Wschodniego. Na krawędzi pojawiają się nowe górki w obrębie obu grzbietów górskich Montes Rook i Montes Cordillera. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać na animacji ale to dopiero na koniec, ponieważ jest szansa na sekwencję obrazów z kilku dni.

Na przedpolu widać już dominację cieni w kraterach i zmniejszoną jasność powierzchni.

Mam nadzieję, że pojawią się też zdjęcia od innych obserwatorów z dzisiejszego poranka, bo pamiętam, że kilku z nas deklarowało chęć podglądania MO w tym czasie. Może w innych częściach kraju pogoda sprzyjała.

Edytowane 13 Września 2020 przez Loxley

Loxley · 14 Września 2020

Księżyc 3 dni i 8 godzin przed nowiem, 14 września 2020r o 05.00, na wysokości około 27 stopni. Warunki dobre - obraz lekko drżący. Niebo czyste, klarowne, przy gruncie zauważalna mgła, plus 15 stopni, wilgotno. Sesja bardzo obiecująca.

Nadal korzystna, duża libracja południowo zachodnia (W-6.8^o ; S-4.3^o). W obszarze Morza Wschodniego światło słoneczne pada pod mniejszym kątem i wszystkie formacje są widoczne bardziej plastycznie niż w poprzednich dniach. O jakości obrazu świadczą detale widoczne na krawędzi Księżyca i włosowate rozpadliny odchodzące prostopadle od Rimae Sirsalis (na dole zdjęcia - 1). Z uśmiechem zadowolenia analizowałem kształty szczytów wewnętrznego pierścienia (Inner Rook) Montes Rook (5), uświadomiłem sobie też, że widzę cały przeciwległy wewnętrzny brzeg Mare Orientale (6) a to znaczy, że sięgam wzrokiem gdzieś na 103 stopień długości zachodniej. Dostrzegłem łańcuch kraterów (4) biegnących skośnie od krawędzi Srebrnego Globu, będących z dużym prawdopodobieństwem wtórnymi uderzeniami skał wybitych z bliźniaczych kraterów Vavilow (leżą na niewidocznej stronie naszego satelity).

Wpływ basenu Orientale na ukształtowanie powierzchni zachodniej półkuli jest widoczny w wielu miejscach. Promieniście rozlokowane jasne smugi i żleby (płytkie szerokie doliny) świadczą o olbrzymich ilościach wyrzuconych po upadku asteroidy skał. Można sobie wyrobić pogląd na skalę zjawiska patrząc na Jezioro Lata (2), które będąc początkowo dnem starego krateru, zostało w dużej części przysypane zmieniając kształt na nerkowaty.

Góra na krawędzi (3) wyłaniała się stopniowo w miarę pogłębiającego się wychylenia zachodniej krawędzi. Dwa dni temu była ledwo widoczna.
Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (200/2000), Multistacking 9x (1800/18000), Registax6.

Wycinek zdjęcia - skala większa odpowiadająca ogniskowej F-2600mm.

Analiza widoczności formacji Mare Orientale.

gawain74 · 14 Września 2020

Szczyty Montes Rook wyglądają niesamowicie, szczególnie te przy krawędzi tarczy, niczym odległe wulkany stożkowe.

Wielokrotnie podziwiałem okolice Mare Orientale, ale Jezioro Lata jakoś mi umykało. Fantastycznie widać, że częściowo jest on przykryty, zakopany.

Mam pytanie. Czy pod numerem cztery widoczny jest też wał krateru Maunder ? Wydaje mi się, że tak, ale pewien nie jestem

Dzisiaj rano też tam byłem, przed 5-tą. Prognoza się nie sprawdziła Zdjęcia się stackują

Pozdrawiam

Edytowane 14 Września 2020 przez gawain74

Loxley · 14 Września 2020

6 minut temu, gawain74 napisał:

Mam pytanie. Czy pod numerem cztery widoczny jest też wał krateru Maunder ? Wydaje mi się, że tak, ale pewien nie jestem

Tak, w tym samym kierunku widać jasny krater Maunder. Mam wrażenie, że jutro będzie widoczny jeszcze lepiej.

Loxley · 15 Września 2020

Księżyc 2 dni i 7 godzin przed nowiem, 15 września 2020r przed godziną szóstą w słabych warunkach - obraz bardzo zmienny, rozmywający się.

Kadr z Mare Orientale wyszedł słabo i szkoda zaniżać poziom dotychczasowych zdjęć. Teraz więc załączam kadr pokazujący "demolkę" terenu będącą skutkiem utworzenia Mare Orientale. To zadziwiające, że właśnie na południe od MO widać te ślady najlepiej. Nazywam te formacje "pióropuszem", bo przypominają rozpostarte ptasie skrzydło. Łukowate, sierpowate żleby, doliny, bruzdy - megatony wyrzuconej w czasie impaktu materii.

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (150/2000), Multistacking 6x (900/18000), Registax6.

I to by było na tyle...
Dziękuję.

megrez23 · 15 Września 2020

To był wspaniały "lot" nad rzadko dostępnym fragmentem Księżyca. Dziękuję

Loxley · 15 Września 2020

Pamiętacie metodę pozwalającą na powiększenie nierówności terenu przy krawędzi Księżyca?
Zdjęcie Mare Orientale z 14 września br. rozciągnięte w pionie 180%.

lemarc · 15 Września 2020

Dawno temu na powiększalnikach w ciemni z pochylaniem papieru podczas kopiowania z negatywu to się odbywało.

gawain74 · 15 Września 2020

Godzinę temu, Loxley napisał:

Zdjęcie Mare Orientale z 14 września br. rozciągnięte w pionie 180%.

Bardzo fajnie wyszło, np: krater Hofmann jest jeszcze lepiej widoczny, a położny jest nieco dalej niż Maunder, czyli okolice 92 stopni długości zachodniej.

Nawet za Hofmannem jest niewielki pik, pewnie fragment któregoś z wałów Mare Orientale.

Przyjemnie się wędruje po fotografiach, wspomagając się jednocześnie Księżycowymi mapami.

Edytowane 15 Września 2020 przez gawain74