Przerwa Cassiniego czym oglądać?

[Swiss]

Szanowni,

prośba podzielcie się doświadczeniami: jaki sprzęt umożliwia zobaczenie Cassiniego?

Moje doświadczenia na razie następujące:

14.08.2023:

Seeing chyba nie był idealny, jednak niebo około 24tej pokazywało sporo gwiazd w zenicie. Moja lokalizacja generalnie nie jest najlepsza ze względu na zanieczyszczenie światłem.

Do rzeczy:

po założeniu E3.7 do APM 100/45ED Saturn pojawił się jako kulka z dosyć ostrą krawędzią planety bez AC.

Pierścień widoczny doskonale wraz z czarnymi przestrzeniami po lewej i prawej pomiędzy pierścieniem a planetą.

Na planecie widoczna jest ta część pierścienia, która jest przed planetą - w postaci jaśniejszego paska (lub jaśniejszy pas na Saturnie)

To w zasadzie koniec rzeczy, które widoczne na 100% bez żadnego zerkania itp.

Wydaje mi się, że widzę przerwę Cassiniego po lewej stronie pierścienia planety w 1/3 szerokości pierścienia licząc od zewnątrz. Nie jestem pewien, być może to myślenie życzeniowe. Po prawej nie widzę.

[JSC]

3 godziny temu, anatol napisał(a):

Czy dysponując takim teleskopem (6,25 cm F/96, pow. 90x) Cassini mógł teoretycznie dostrzec przerwę ? 

Ggdzies jest w necie tekst, ze doznal złudzenia optycznego, ale patrzac na jego szkic to nie sądze.

Dobre pytanie. Tylko co oznacza "teoretycznie"?  To tak jak ze zdolnością rozdzielczą. Ona istnieje tylko przy danej jasnosci punktów. Jesli pukty maja slaba janosc to łatwiej je rozdzielic, bo widzimy je mniejsze, pomimo tego, że rozmiar dysku Airego pozostaje niezmienny i zalezny tylko od apertury..

Juz pokazywalem wiele razy poniższa grafike - szkic gwiazdy podwójnej.

 

Widzimy na niej dwa dyski Airego o tej samej średnicy oczywiscie!

Plamki centralne w dysku Airego moga przyjmowac jednak dowolnie małą wielkośc (zalezy to od jakosci optyki i pewnie wzroku obserwatora).

Edytowane Niedziela o 23:23 przez JSC

[anatol]

W sumie odbiegamy nieco od tematu więc dzięki autorowi wątku, że nas jeszcze nie wyrzucił.

W sumie można przyjąć, że luneta Cassiniego miała obiektyw odpowiadający Telementorowi (63/840) - oczywiście Telementor to zupełnie inna epoka, ale można przyjąć że ogniskowa aż F/96 powoduje, że pojedyncza soczewka lunety Cassiniego jakością odpowiada zeissowskiemu dubletowi no i że szlifierz tak bardzo się postarał, że obrazy będą podobne.

Wystarczy więc zapytać : czy ktoś ma Telementora i czy widział nim przerwę Cassiniego ? A może ktoś z właścicieli japońskich długich rurek o podobnej średnicy - Lulu, zostałeś wywołany do tablicy - może się wypowiedzieć w temacie ? 

[Mumia]

Mam telementora i potwierdzam, jak tylko warunki pozwalają, to da się ją dostrzec. Co prawda, niekorzystne położenie pierścienia to utrudnia, ale da się zobaczyć  Zwłaszcza w  połączeniu z dobrym orciakiem np: takahashi abbe lub UO HD.

[anatol]

To w zasadzie wszystko wiemy, teoretycznie Cassini mógł dojrzeć swoją przerwę, na pewno pomogły mu warunki w tamtych czasach (pomijalne zaświetlenie) i fakt, że smartfon nie niszczył mu wzroku od dzieciństwa. 🙃

Mumio, możesz coś więcej napisać o swoim Telementorze ? Czy rzeczywiście to tak dobry teleskop jak mówią miejskie legendy czy fejmu dodaje mu zeissowskie logo ?

 

[Mareg]

Zawsze można przysłonić swoje refraktory do 62 mm symulując aperturę Cassiniego i wrzucić powiększenie ~ 90.
Odtworzyć jego światlosiłę będzie trudno, ale ta działała tylko na jego korzyść.
Na naszą działa jakość dzisiejszej optyki, więc może te dwa aspekty trochę się nawzajem kompensują.

 

[JSC]

Paradoksalnie mogla mu pomóc mala transmisja soczewek - ciemny osty obraz. Swiatlosila byla tak mala ze wady optyczne zapewne byly malo zauważalne.

[Mcmaker]

Przerwę Cassiniego widać w większości sprzętu który ma odpowiednią światłosiłę do tego zadania. Na ostatnich obserwacjach w lornecie Lunt/APM 100 mm było już ciężko przy ponad 100x kiedy aberracja sferyczna dawała się już mocno we znaki. 

Ważne jest też to, żeby wiedzieć na co patrzeć i jak patrzeć. Zawsze dyskutuje się o sprzęcie, pomijając najważniejsza kwestię - umiejętność obserwacji.

[Mumia]

W teście gwiazdowym wypada, wręcz wzorowo. Zarówno przed ogniskiem, jak i za nim. Idealnie sferyczny równomiernie rozłożony krążek Airyego. Co prawda na bardzo jasnych gwiazdach pokazuje subtelne ilości fioletu, ale bardziej się trzeba doszukiwać. Nie jest to ewidentne AC. Księżyc pięknie kontrastowy, z bardzo dobrze odwzorowaną czernią i odcieniami szarości. Daje bardzo subtelny zafarb w kierunku odcieni słomkowych.  Obraz na pewno nie taki surowy jak vixenach fl. Powiedziałbym, że to raczej cecha obrazu, niż wada. Jeżeli chodzi o planety, to byłem pod wrażeniem, tego ile detalu jest w stanie pokazać tak mała apertura. Zwłaszcza gdy pierwsze raz zobaczyłem w nim Cassiniego. Na Jowiszu widoczne poszarpania w pasach. Kolory odwzorowane bardzo przyzwoicie. Najpiękniejsze widoki planet widziałem z orciakami Takahashi abbe 6mm, UO HD 6 i 7mm oraz zeiss O-6. Księżyc najbardziej lubię w zeiss O-10. Dodatkowo bardzo fajne pokrętło focusera, przyjemnie się nim operuje

[Mumia]

I foteczka  

[anatol]

Pięknie wygląda. Mokry sen długorurkowców i miłośników klasyki.

[mkowalik]

15 hours ago, JSC said:

Ggdzies jest w necie tekst, ze doznal złudzenia optycznego, ale patrzac na jego szkic to nie sądze.

Dobre pytanie. Tylko co oznacza "teoretycznie"?  To tak jak ze zdolnością rozdzielczą. Ona istnieje tylko przy danej jasnosci punktów. Jesli pukty maja slaba janosc to łatwiej je rozdzielic, bo widzimy je mniejsze, pomimo tego, że rozmiar dysku Airego pozostaje niezmienny i zalezny tylko od apertury..

Juz pokazywalem wiele razy poniższa grafike - szkic gwiazdy podwójnej.

 

Widzimy na niej dwa dyski Airego o tej samej średnicy oczywiscie!

Plamki centralne w dysku Airego moga przyjmowac jednak dowolnie małą wielkośc (zalezy to od jakosci optyki i pewnie wzroku obserwatora).

 

A co drogi kolego JSC będzie jak więcej tych punktów będzie, patrz rysunek poniżej. Brzydko narysowałem ale gdyby je idealnie ułożyć na obwodzie 1 pierścionka :-)

[JSC]

2 godziny temu, mkowalik napisał(a):

 

A co drogi kolego JSC będzie jak więcej tych punktów będzie, patrz rysunek poniżej. Brzydko narysowałem ale gdyby je idealnie ułożyć na obwodzie 1 pierścionka :-)

No bedzie dokladnie tak jak narysowales

Co innego jesli to nie bedzie źrodlo punktowe. Wtedy bedzie to nieskonczenie wiele punktow.

zreszta definicja źrodla punktowego tez nie jest jakas scisla. De fakto zwsze widzimy nieskonczenie wiele zrodel punktowych nawet w pojedynczym dysku Airego jednej gwiazdy. Np.wiele jest gwiazd podwojnych, ktore nie sa wizualnie do rozdzielenia i jawia sie nam jako jeden punkt. Jesli maja nieco wieksza separacje to widzimy rozciagniety punkt...

Bardzo latwo wszystko przyjmujemy w postaci cyfrowej -  zerojedynkowej. A to wszystko jest "analogowe".

To wszystko jest jednak bardzo proste do zrozumienia jesli obserwuje sie gwiazdy podwojne malym teleskopem. Osobiscie uwazam ze 100mm to juz duzo i dyski Airego zbyt czesto sa zdegradowane seeingiem. No ale zawsze mozna sobie porobic przyslony...

 

PS

Moze ktos narysuje dysk Airego z apertury Cassiniego

na tle Saturna?

Edytowane Poniedziałek o 17:27 przez JSC

[mkowalik]

4 hours ago, JSC said:

No bedzie dokladnie tak jak narysowales

Co innego jesli to nie bedzie źrodlo punktowe. Wtedy bedzie to nieskonczenie wiele punktow.

zreszta definicja źrodla punktowego tez nie jest jakas scisla. De fakto zwsze widzimy nieskonczenie wiele zrodel punktowych nawet w pojedynczym dysku Airego jednej gwiazdy.

 

Zalozmy ze wokół gwiazdy krąży pierścień Dysona. Czy sławetna długa i cieńka rurka będzie w stanie odróżnić, że taki pierścień istnieje jeżeli obraz pierścienia pokryje się dokładnie z pierwszym maksimum dyfrakcyjnym od gwiazdy - tak jak narysowałem, ale bez widocznych kuleczek? Czy może cieńka i długa będzie musiała przytyć aperturowo, żeby to zrobić  😄 ?

[JSC]

48 minut temu, mkowalik napisał(a):

 

Zalozmy ze wokół gwiazdy krąży pierścień Dysona. Czy sławetna długa i cieńka rurka będzie w stanie odróżnić, że taki pierścień istnieje jeżeli obraz pierścienia pokryje się dokładnie z pierwszym maksimum dyfrakcyjnym od gwiazdy - tak jak narysowałem, ale bez widocznych kuleczek? Czy może cieńka i długa będzie musiała przytyć aperturowo, żeby to zrobić  😄 ?

To są proste zależmosci jasnosci, powiekszenia, Strehla, transmisji. 

Co da apertury. Zawsze moze zdarzyc sie lokalizacja jakiejs slabej gwiazdki w pierscieniu dyfrakcyjnym, niezalezmie od apertury.

Edytowane Poniedziałek o 20:14 przez JSC

[Mumia]

Wracając do wątku, zachęcony dzisiejszym nawiązaniem do telementora. Postanowiłem wystawić go ma balkon. Takahashi prism 1,25” + Takahashi abbe 6mm. Cassini widoczny  

[mkowalik]

1 hour ago, JSC said:

To są proste zależmosci jasnosci, powiekszenia, Strehla, transmisji. 

Co da apertury. Zawsze moze zdarzyc sie lokalizacja jakiejs slabej gwiazdki w pierscieniu dyfrakcyjnym, niezalezmie od apertury.

 

Nie odpowiedziałeś na pytanie, czy cienka i długa odróżni pierscień Dysona, który będzie świecił dokładnie w 1 maksimum dyfakcyjnym?

[mkowalik]

47 minutes ago, Mumia said:

Wracając do wątku, zachęcony dzisiejszym nawiązaniem do telementora. Postanowiłem wystawić go ma balkon. Takahashi prism 1,25” + Takahashi abbe 6mm. Cassini widoczny  

 

a elewacja budynku przypadkiem nie psuje seeingu? Przecież gorąco było dzisiaj, więc powinna, a patrzać na zdjęcie to obserwujesz blisko budynku.

 

[Mumia]

Balkon jest na wschód, słońce mija budynek po 11. Każde ciepło czy to z okien czy z budynku psuje seeing. Natomiast dziś nie zauważyłem negatywnych efektów, ani od fasady budynku, ani od ciepła wędrującego z okien. 

[Mareg]

13 minut temu, mkowalik napisał(a):

 

Nie odpowiedziałeś na pytanie, czy cienka i długa odróżni pierscień Dysona, który będzie świecił dokładnie w 1 maksimum dyfakcyjnym?

 

Tak, jeśli dysk będzie miał jasność porównywalną z samą gwiazdą.

 

Sama gwiazda będzie miała cienki pierwszy prążek dyfrakcyjny.

Gwiazda z pierścieniem będzie miała pierwszy prążek szerszy i całe tło w polu pierwszego prążka, i poza nim na odległość ponad promień pierwszego prążka, będzie jaśniejsze.

Będzie tak dlatego, że każdy punkt pierścienia Dysona będzie dawał swój dysk Airiego (-> szerszy pierwszy prążek) a prążki dyfrakcyjne tych dysków Airiego dadzą jaśniejsze tło o średnicy trochę większej niż dwa razy średnica pierwszego prążka dyfrakcyjnego.

 

[KrisJot]

W dniu 17.09.2023 o 10:11, fornax napisał(a):

Ja Kolego @JSC nie twierdzę,że nie można zobaczyć tej przerwy tylko łatwiej ją dostrzec kiedy jest większa średnica teleskopu .Tą cienkie rurki też mam.

10" ma moc, ale ostatnio przy przyzwoitym seeingu bez problemu przerwa była widoczna z obu stron planety. Poza tym było widać cienkie pasy po zewnętrznej stronie pierścieni (te od strony planety też chyba były widoczne,a jeśli nie tym razem, przy po poprzednich obserwacjach). Było to w niewielkim refraktorze 120mm TSA120. Niestety Newton planetarny został w domu:-).

[mkowalik]

1 hour ago, KrisJot said:

10" ma moc, ale ostatnio przy przyzwoitym seeingu bez problemu przerwa była widoczna z obu stron planety. Poza tym było widać cienkie pasy po zewnętrznej stronie pierścieni (te od strony planety też chyba były widoczne,a jeśli nie tym razem, przy po poprzednich obserwacjach). Było to w niewielkim refraktorze 120mm TSA120. Niestety Newton planetarny został w domu:-).

 

A jak te srebrne warstwy co napylaleś na lustro główne? Temat jakoś ucichł.

[JSC]

Jeszcze tylko co do tych dyskow Airego. Jesli źródło nie jest punktowe, no powiedzmy planeta, to te dyski airego na powierzchni tarczy sa dośc słabe. Np. Na Księżycu tylko silne odblaski brzegów kraterow daja czasami widoczne pierscienie dyfrakcyjne ( oczywiscue zależy to od powiekszenia, transmisji itp. itd). Reszta dyskow Airego jest na tyle slaba ze widoczne s tylko plamki centralne.

Edytowane Wtorek o 10:14 przez JSC

[KrisJot]

3 godziny temu, mkowalik napisał(a):

 

A jak te srebrne warstwy co napylaleś na lustro główne? Temat jakoś ucichł.

Wydaje mi się, że pisałem o wynikach testów ze srebrem. Ich efektem są zmodyfikowane warstwy 96+, które pracują w paśmie widzialnym podobnie do srebra, jednocześnie będąc mniej wymagającymi w utrzymaniu.

[Mareg]

 

W dniu 18.09.2023 o 23:31, mkowalik napisał(a):

 

Nie odpowiedziałeś na pytanie, czy cienka i długa odróżni pierscień Dysona, który będzie świecił dokładnie w 1 maksimum dyfakcyjnym?

 

Takie oto obrazy dyfrakcyjne będą w tej cienkiej i długiej rurce.
Od lewej:

• Obraz dyfrakcyjny samej gwiazdy.
• Obraz dyfrakcyjny samego pierścienia Dysona uzyskany przez nałożenie obrazu dyfrakcyjnego stu jego punktów.
• Złożenie obrazu dyfrakcyjnego gwiazdy i pierścienia.

 

 

Obraz dyfrakcyjny gwiazdy jest dość dokładnie wyliczony, pozostałe dwa są przybliżone.

 

Edytowane Środa o 00:33 przez Mareg

[biedronek]

9 godzin temu, Mareg napisał(a):

 

 

Takie oto obrazy dyfrakcyjne będą w tej cienkiej i długiej rurce.
Od lewej:

• Obraz dyfrakcyjny samej gwiazdy.
• Obraz dyfrakcyjny samego pierścienia Dysona uzyskany przez nałożenie obrazu dyfrakcyjnego stu jego punktów.
• Złożenie obrazu dyfrakcyjnego gwiazdy i pierścienia.

 

 

Obraz dyfrakcyjny gwiazdy jest dość dokładnie wyliczony, pozostałe dwa są przybliżone.

 

Dalej nie ma odpowiedzi na pytanie, czy okiem da sie odroznic samotna gwiazdke od tej z pierscieniem. Doloze od siebie drugie pytanie: jak zmieni sie obraz dyfrakcyjny gdy zwiekszymy srednice teleskopu.