PGC 2248 - Galaktyka Koło Wozu

Tuvoc · 3 Października 2023

Nie ma co zwalniać tempa dlatego wrzucam następny obiekt nieba południowego

Kolejna zdobycz przywieziona z Namibii to tym razem galaktyka PGC 2248 "Koło Wozu". Obiekt upolowany wspólnymi siłami, razem z kolegą Mateuszem Kaliszem @Mathef, twórcą kanału na YT Astrolife, który gorąco polecam.

W moim odczuciu jest to naprawdę fantastyczna galaktyka i od zobaczenia pierwszego zdjęcia uchwyconego teleskopem Hubble'a (1995 r.) wzbudziła mój zachwyt, a po opublikowaniu fotografii wykonanej z pomocą JWST (2022 r.) jej samodzielne zarejestrowanie stało się jednym moich z celów wyprawy do Namibii. Podobne odczucia i sentyment do Koła Wozu miał Mateusz, stąd nasze emocje gdy zgodnie wybraliśmy ostatnią noc naszego pobytu w Hakos na termin polowania.

Kilka słów jeszcze o samej galaktyce i jej mniejszych sąsiadkach.

Galaktyka Koło Wozu, znajdująca się około 500 milionów lat świetlnych od od nas, z jasnością 19,3 mag widoczna na tle konstelacji Rzeźbiarza, jest rzadko fotografowanym obiektem przez amatorów. Jej wygląd przypominający koło wozu jest wynikiem intensywnego wydarzenia - zderzenia z dużą galaktyką spiralną i mniejszą galaktyką, która nie jest widoczna na zdjęciach. Zderzenia galaktyk o takiej skali powodują kaskadę różnych mniejszych zdarzeń między zaangażowanymi ofiarami wypadku i galaktyka Koło Wozu nie jest tu wyjątkiem. Zderzenie miało największy wpływ na kształt i strukturę tej galaktyki. Galaktyka Koło Wozu ma dwa pierścienie - jasny pierścień wewnętrzny i otaczający go kolorowy pierścień zewnętrzny. Te dwa pierścienie rozprzestrzeniają się na zewnątrz od punktu zderzenia, podobnie jak fale na stawie po wrzuceniu kamienia. Ze względu na te charakterystyczne cechy, astronomowie nazywają to "galaktyką pierścieniową" podobnie jak np. Obiekt Hoaga. Jest to struktura o wiele mniej powszechna niż np. galaktyki spiralne. Jej jasne jądro zawiera ogromną ilość gorącego pyłu, a najjaśniejsze obszary są domem dla gigantycznych młodych gromad gwiazd. Z kolei zewnętrzny pierścień, który rozprzestrzenia się od około 440 milionów lat, jest zdominowany przez formowanie się gwiazd i supernowe. W miarę rozszerzania się tego pierścienia napotyka on otaczający gaz i wywołuje formowanie się gwiazd.

Zdjęcie wykonaliśmy teleskopem SW Synta 16" z kamerą planetarną Player One Uranus-C (IMX 585). Zarejestrowane 1341 klatki x 1.5 sek składają się na sumaryczny czas ekspozycji, całe 33.5 minuty

Biorąc pod uwagę jej szalony rozmiar - 1,1' × 0,9' myślę, że uzyskane rezultaty byłe nie całkiem najgorsze

Edytowane 3 Października 2023 przez Tuvoc

lukost · 3 Października 2023

No no... nie wypada chyba używać słów niecenzuralnych, więc nie skomentuję.

PS to teraz pod południowym niebem nie robi się już NGC 55 i 253?

Edytowane 3 Października 2023 przez lukost

diver · 3 Października 2023

No Mirek, wchodzisz na wyższy poziom "lucky imaging".

mack_mnk · 3 Października 2023

Mirek wycisnął całą esencję z Synty 16" i IMX585, takie kadry bardzo lubię!

Zybert · 3 Października 2023

Czad, gratulacje. Odległe nieregularne galaktyki to jest to.

Przypomniało mi się jak kiedyś Newtonem 6" focilem kilka obiektów z katalogu Hicksona... cieszyłem się że w ogóle je widać jako tako.

10" więcej robi różnicę hehe.

MaPa · 4 Października 2023

Kapitalna amatorska astrofotografia mikroskopowa, jak ją ją sam nazywam.

Notabene . Bez opisu pomyślałbym, że to mgławica.

8 godzin temu, lukost napisał(a):

....PS to teraz pod południowym niebem nie robi się już NGC 55 i 253?

Są specjaliści od NGC i są specjaliście od PGC

Marvaz · 4 Października 2023

Imponujace Mirek.

Brawo

Tuvoc · 4 Października 2023

Bardzo Wam dziękuję za miłe słowa i pozytywny odbiór. Zdaję sobie sprawę, że pokazywanie obiektów nieba południowego zawiera w sobie automatycznie bonus w postaci egzotyczności i unikalności. Nie mniej jednak to bardzo budujące i zapewniam, że będzie jeszcze nie jeden projekt w tym roku zarówno z naszej półkuli, jak i z tej drugiej strony dysku