Jakość wzroku i duże powiększenia

[Mareg]

30 minut temu, JSC napisał(a):

(...)

 

Pomimo tego ze do młodziezy sie juz nie zaliczam, to mam dobry wzrok, stad moje upodobania do duzych powiekszen i niezbyt jasnych ( nieprzeswietlonych) obrazów. Zupelnie inne priorytety moga miec ci, ktorzy maja słabszy wzrok...

 

 

Również lubię duże powiększenia kosztem jasności obrazu, bo wtedy widzę więcej detali.
Natomiast jestem zdania, że to czasem może być oznaką słabszego wzroku, który potrzebuje większego obrazu w okularze, żeby zobaczyć szczegóły.

 

[JSC]

19 minut temu, Mareg napisał(a):

 

Natomiast jestem zdania, że to czasem może być oznaką słabszego wzroku, który potrzebuje większego obrazu w okularze, żeby zobaczyć szczegóły.

 

Na pewno warto liznąć ten temat, bo jest pomijany. 

Czułośc oka moze byc różna (w sensie postrzegania ciemnych obrazów). Wraz z wiekiem zwykle spada. 

Ale jak odnieśc się do dostrzegania malych szczegółów? Generalnie teleskop odwala za nas robote ostrosci widzenia (?) 

 

 

Edytowane 24 Stycznia przez JSC

[Mareg]

2 godziny temu, JSC napisał(a):

(...)

Ale jak odnieśc się do dostrzegania malych szczegółów? Generalnie teleskop odwala za nas robote ostrosci widzenia (?)

 

 

Może tak być, że goniąc teleskop, odciążamy oko.

A może po prostu jak optyka i seeing puszcza, to w ten sposób szukamy najmniejszych możliwych detali ?

 

Myślę, że jakimś miernikiem jakości wzroku jest najmniejsze powiększenie, przy którym da się rozdzielić np. Epsylony w Lutni.

Tyle, że tu chyba trzeba brać pod uwagę źrenicę, z którą się obserwuje, bo ona wyznacza teoretyczną rozdzielczość oka.

Ja na przykład testowałem się dla źrenicy 0.8 mm, dla której rozdzielczość oka z kryterium Rayleigha dla 550 nm to jakieś 175", bo rozdzielczość 1" jest dla apertury ~ 140 mm.

Tak więc dla Epsylonów (tych łatwiejszych o podobnych jasnościach) z separacją 2.4", teoretycznie powinno wystarczyć ~ 70 razy.

Ja potrzebowałem 100 razy.

Natomiast dla źrenicy 1.3 mm, gdzie powinno wystarczyć ~ 43 razy, nie wystarczyło mi 60.
To potwierdza, że mój astygmatyzm zmniejsza się wraz ze źrenicą wyjściową wpadającą do oka, co widzę nawet w życiu codziennym, kiedy o zmierzchu rozszerzają się moje źrenice oczu.

W moim przypadku to jest na pewno też powodem używania dużych powiększeń.

 

 

@Miesilmannimea, poprosiłem Administrację o wydzielenie moich dyskusji z @JSC do osobnego wątku (np. "Jakość wzroku i duże powiększenia").

 

Edytowane 24 Stycznia przez Mareg

[Paether]

Godzinę temu, Mareg napisał(a):

@Miesilmannimea, poprosiłem Administrację o wydzielenie moich dyskusji z @JSC do osobnego wątku (np. "Jakość wzroku i duże powiększenia").

 

Zgodnie z życzeniem 

[JSC]

Sprawa jest na pewno bardzo zlozona i skoplikowana.

Seeing to jedno, ale jest jeszcze przejrzystość atmosfery i jasnosc obiektu ( magnitudo). Ja mam wypracowane swoje powiekszenie  ok. 2,5xD na jasne i srednio jasne gwiazdy  podwojne ( a przynajmniej taki główny slładnik) , gdzie nie razi blask gwiazd, widoczny jest pierwszy pierscien dyfrakcyjny (dla mnie wazne, bo dzieki temu mozna oszacowac separację skladnikow) i plamka centralna jest ładnie odcięta od tła.

 

Co do meritum - na razie zadałem sobie prace domową  wybrałem trzy linki, aby jakos w miare merytorycznie pogadać. Jeszcze nie przeczytałem, więc na razie wstrzymam sie z jakimis konkretniejszymi wnioskami. Gdyby ktos cos jeszcze fajnego z tego zakresu znalazl, to prosze o linki.

 

 

http://www.biecek.pl/eseje/indexObraz.html

 

 

https://www.klinikaoczna.pl/Journal/-124/pdf-48682-10?filename=23_001_2008_POG_JANOSIK_ZDOLNOSC.pdf

 

https://www.telescope-optics.net/eye.htm

 

 

Edytowane 25 Stycznia przez JSC

[Miesilmannimea]

Pytanie z sali od laika:

 

- "pierwszy pierscien dyfrakcyjny" widoczny jest przy ustawionej ostrości czy rozogniskowanym obrazie?

 

M.

[JSC]

9 minut temu, Miesilmannimea napisał(a):

Pytanie z sali od laika:

 

- "pierwszy pierscien dyfrakcyjny" widoczny jest przy ustawionej ostrości czy rozogniskowanym obrazie?

 

M.

Oczywiscie ostrośc ustawiona w punkt! 

No i seeong, ktory nie poszarpie tego pierscienia. 

[Miesilmannimea]

Hmm, no to nigdy nie widziałem chyba czegoś takiego. Zwrócę uwagę

[dj_]

Podpowiem, że w refraktorze 100mm widać go nieźle w powiększeniu 100x, a w 150x i więcej już całkiem dobrze.

[barti1972]

 

13 godzin temu, dj_ napisał(a):

Podpowiem, że w refraktorze 100mm widać go nieźle w powiększeniu 100x, a w 150x i więcej już całkiem dobrze.

 

Czy gwiazda powinna być wtedy ostra i mieć jakiś krążek wokół?

Pytam głupio, bo nie miałem doświadczenia na pow powyżej 100x, a od jakiegoś czasu obserwuję ref 102/1300 na 200x i zastanawiałem się, czy nie jest skopany właśnie, bo gwiazdy dziwnie się rozmywają, choć sam Księżyc i kratery są ostre.

 

 

[bartolini]

27 minut temu, barti1972 napisał(a):

 

 

Czy gwiazda powinna być wtedy ostra i mieć jakiś krążek wokół?

Pytam głupio, bo nie miałem doświadczenia na pow powyżej 100x, a od jakiegoś czasu obserwuję ref 102/1300 na 200x i zastanawiałem się, czy nie jest skopany właśnie, bo gwiazdy dziwnie się rozmywają, choć sam Księżyc i kratery są ostre.

 

 

 

Przykładowe obrazy ze star testu możesz znaleźć tutaj:

aberrator.astronomy.net/scopetest/

 

Apka aberrator

aberrator.astronomy.net

 

[dj_]

Z braku dobrej pogody warto spojrzeć przez teleskop na sztuczną gwiazdę (np. oświetloną latarką kulkę na końcu długopisu) z największej dostępnej odległości (przydadzą się przedłużki do ustawienia ostrości). Można wówczas oszacować koncenryczność pierścieni. Przydaje się również kontrastowe pole testowe na zewnatrz (np. białe plamy na ciemnym dachu). Okazać się może, że nawet w jasnym, ale skolimowanym refraktorze, przy powiększeniu 2,5D widać dużo więcej szczgółów, tylko męty w oczach trochę przeszkadzają😉

[JSC]

3 godziny temu, barti1972 napisał(a):

 

 

Czy gwiazda powinna być wtedy ostra i mieć jakiś krążek wokół?

Pytam głupio, bo nie miałem doświadczenia na pow powyżej 100x, a od jakiegoś czasu obserwuję ref 102/1300 na 200x i zastanawiałem się, czy nie jest skopany właśnie, bo gwiazdy dziwnie się rozmywają, choć sam Księżyc i kratery są ostre.

 

 

Musiałbyś naszkicować obraz jakiejś gwiazdy (najlepiej podwójnej), wtedy można by było cokolwiek powiedzieć. Jeśli patrzysz przez refraktor i masz dobry seeing, to pierścień powinien być okrągły, cienki i nieposzarpany.

100mm apertura jest jeszcze dość odporna na seeing (ale już nie tak bardzo jak 80mm!) - pierścienie powinny być łatwo dostrzegalne w bardzo dużych powiększeniach (powyżej 2xD). 

 

w poniższym linku masz pokazane jak powinien (albo nie powinien) wyglądać obraz dość jasnej gwiazdy (te zogniskowane kropki pomiędzy obrazami rozogniskowanymi. Dla refraktora po lewej).

 

Diffraction pattern and aberrations (telescope-optics.net)

 

 

Edytowane 26 Stycznia przez JSC

[Mareg]

1 godzinę temu, JSC napisał(a):

(...)

Jeśli patrzysz przez refraktor i masz dobry seeing, to pierścień powinien być okrągły, cienki i nieposzarpany.

100mm apertura jest jeszcze dość odporna na seeing (ale już nie tak bardzo jak 80mm!) - pierścienie powinny być łatwo dostrzegalne w bardzo dużych powiększeniach (powyżej 2xD). 

(...)

 

Zawsze można na obiektyw 100 mm założyć przysłonę 50 mm (albo i mniej).
Wtedy i seeing będzie mniej przeszkadzał, i obraz dyfrakcyjny będzie dwa razy większy (albo i więcej) z takim samym okularem.
Celuj w gwiazdy najbliżej zenitu, bo tu atmosfera jest najcieńsza i najmniej przeszkadza.

 

Mój EDek ma fabryczny dekiel na obiektyw z otworem 50 mm, który ma swój mniejszy dekiel, tak że do takich testów nawet nie muszę nic dorabiać.

 

[JSC]

24 minuty temu, Mareg napisał(a):

 

Zawsze można na obiektyw 100 mm założyć przysłonę 50 mm (albo i mniej).
 

Otóż ti! Właśnie chciałem napisać. Wszyscy, ktorzy maja z tym problem lub maja bardzo duze teleskopy,, powinni sobie zrobic taka przysłone zeby zobaczyc jak wyglada dysk Airego - obraz dyfrakcyjny gwiazdy. Jak juz zobaczymy jak to wyglaďa na zywo, to wtedy i w wiekszej aperturze zauwazymy o co chodzi z tymi pierscieniami.

SW ma dekle z otworem w srodku, ale Bresser chyba nie daje takich do 102/1350 (?)

[stratoglider]

10 minut temu, JSC napisał(a):

SW ma dekle z otworem w srodku, ale Bresser chyba nie daje takich do 102/1350 (?)

Tak, wszystkie SW które miałem i widziałem (ED i zwykłe) - miały otwór w deklu zakrywany dodatkowym kapturkiem. A Bresser 102/1350, ani AR 102/460 XS - miały pojedyńczy dekiel, bez otworu.
Jednek te "otwory" w deklach SW są kiepsko pomyślane, gdyż mają kilkumilimetrową wewnętrzną ściankę równoległą do osi, połyskującą do wewnątrz, co sprzyja odbłyskom i rozjaśnieniu tła. Docelowo, powinien tam być wąski ostry pierścień, taki jak diafragma. Albo chociaż należy te połyskujące ścianki wykleić od wewnątrz welurem dc-fix.

[Miesilmannimea]

A czy taki otworek w deklu Niutona, których jest chyba na mały filtr słoneczny pomyślany też się nada?

[dj_]

Pewnie tak, choć po przysłonięciu refraktora z 10cm do 6cm znika u mnie granulacja Słońca, a pięknie urozmaicona powierzchnia Księżyca robi się gładka jak skóra niemowlęcia.

[m_jq2ak]

Dokładnie, zawsze mnie bawią te przesłony. Raz przetestowałem, wynik był taki jak piszesz...

[JSC]

Ale czytajcie chłopaki ze zrozumieniem. Chodzi o zobaczenie dysku Airego w pełnej krasie....

 

EDIT

Jeszcze raz zwróce uwagę na to, że jak nasz mózg wie co widzi, a najlepiej jak juz to widzial swoimi oczami, to lepiej to widzi. Dlatego czasem starzy doświadczeni  obserwatorzy lepiej widzą szczegóły od młodych, z lepszym wzrokiem, ale mniej doświadczonych.

Edytowane 26 Stycznia przez JSC

[dj_]

Sorki, nie mogłem się powstrzymać czytając o ew. użyciu filtra słonecznego mniejszego niż apertura instrumentu. Trochę było nie na temat😉

Edytowane 26 Stycznia przez dj_

[Mareg]

2 godziny temu, Miesilmannimea napisał(a):

A czy taki otworek w deklu Niutona, których jest chyba na mały filtr słoneczny pomyślany też się nada?

 

Nada się.

U mnie w 12" mieści się pozaosiowo 110 mm.

 

Pozaosiowe przysłony z filtrami słonecznymi w większych Newtonach to wg mnie bardzo dobry pomysł, bo w dzień raczej nie ma seeingu na 300 mm, więc zamiast oglądać bulgotanie jasnego obrazu w pełnej aperturze, lepiej oglądać ciemniejszy ale stabilny obraz z przysłoną.

Ponadto nie ma obstrukcji, czyli lepszy kontrast, i drastycznie spada światłosiła, co dodatkowo podnosi odporność na seeing.

 

Nie wiem tylko, jak jest z termiką przesłoniętego  Newtona wystawionego na Słońce. Ale wkrótce się dowiem.

Przysłona będzie wyklejona folią Alu i będzie wystawać poza obrys teleskopu, żeby cały był w cieniu tej przysłony.