diver

Wow!

Mapkę zrobiłem swoim zwyczajem z jednego ze złożeń HOO, po przekształceniu go na skalę szarości. Więc luminancja jest taka, jak na złożeniu HOO. Dlatego zdziwiłem się, że widzisz tam w tle więcej światła nim na fotce kolorowej.

Udało mi się tak na szybko zrobić w PS animację. Oczywiście jakość dramatycznie spadła, ale "film" poglądowy jest.

Nie rozumiem. Gwiazdy w NB zdominowały obraz? A ja sądziłem że to w RGB zdominowały. Nie pokazałem żadnego Ha. Dużo tych niuansów, czyli właściwie wszystko jest do d... Również jesienne pozdrowienia.

W podpisach materiałów SHO znalazł się błąd: podałem łączny czas akwizycji 11 godz., a razem było 15 godz. Poprawiłem te podpisy.

Piękny szczegół, ale moim zdaniem warto byłoby z tła zdjąć nieco niebieskiego.

Ostatnio "jadę" po katalogu Sharplessa, więc tytuł posta to Sh2-184. Ale o zacnym NGC281 również należy wspomnieć, tudzież o LBN616 Lyndsa. Wielu ludzi zabierało się za katalogowanie i nazywanie mgławic. Mgławica doczekała się również nazwy własnej "Pacman". Sh2-184 to jasny, ale stosunkowo niewielki wizualnie klasyczny emisyjny obszar Ha. Odległość: ~9500 ly Rozmiar fizyczny: ~48 ly Rozmiar wizualny: ~35' Obszar mgławicy zasilany jest energią z gromady otwartej IC1590, składającej się z bardzo młodych gorących gwiazd typów O i B. Szczególnie interesujący jest centralnie położony wizualny układ wielokrotny gwiazd HD5005 (WDS 00528+5638). Układ składa się z wielu składników, z których pięć pierwszych (A-E) ma jasność magV 8,58 - 12,1. Gwiazdy te zamykają się wizulanie w promieniu ~15". Jako że w złożeniach SHO gwiazdy w polu mgławicy są zawsze słabiej widoczne, jako ilustracyjny bonus dodaję materiał RGB na którym w centrum mgławicy wyraźnie widać gromadkę gwiazd IC1590. Tak wyglądał mój Pacman trzy lata temu zebrany z miasta w materiale OSC: https://astropolis.pl/topic/73256-ngc281-pacman-ic1590-z-księżycowych-nocy Teraz prezentuję obrazy Pacmana z nieco lepszego nieba, większej ilości materiału i narrowband. Jest dokładnie tak jak napisał kolega @Krzysiek Gaudy w swojej zacnej pracy https://astropolis.pl/topic/90241-ngc-281-pacman/, "Większość zdjęć tej mgławicy ogranicza się do niebieskiej plamy na środku i rdzawej obwódki wokół (w dużym uproszeniu oczywiście)". SHO wymyślono zapewne po to, żeby w wyrazisty sposób obrazować bogactwo struktur obiektów mgałwicowych. I tej idei się trzymam. Więc w obróbce SHO najważniejsze jest dla mnie żeby wydobyć to, czego z materiału RGB nigdy nie otrzymam - morfologię i bogactwo struktur obiektów mgławicowych. Nie oszczędzam więc na saturacjach i kontrastach, nie staram się malować "pastelowych" obrazków, o które zabiegam przy RGB. Tak, żeby obraz mgławicy nie ograniczał się do "niebieskiej plamy na środku i rdzawej obwódki wokół". Pokazuję tutaj kilka wersji złożeń materiału narrowband, w których starałem się wydobyć morfologię i struktury Pacmana w różnych kombinacjach kolorystycznych i tonalnych. Podczas zbierania materiału pogoda była bardzo kapryśna: a to cirrusy, a to wiatr, a to zmienna temperatura. Podczas ostatniej nocy "akwizycyjnej" 21. września temperatura oscylowała w granicach 20 st. Więc finalne 15 godzin materiału zebrane było z trudem. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro HII: 60 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong HII 6,5 nm OIII: 60 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong OIII 7 nm SII: 60 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong SII 7 nm RGB: 3 x 60 x 60 s; gain 120; temp. -10; filtry Optolong RGB Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3680x2760; resize 2200x1606 SHO v1 SHO v2 HOO v1 HOO v2 Bonus RGB Mapka

Ładny kadr i kolory. Ale jestem przekonany, że da się tam dać więcej światła w dolnych partiach. Chyba warto, nawet za cenę lekkiego szumu.

Cieszę się, że tym razem mogę obejrzeć obrazek nieco inny niż z cyklu "krwisty stek na czarnej patelni". Gratki za pomysł i wykonanie.

Ja próbowałem składać swoją M31 również z różnych materiałów (mam tego w cholerę), ale nigdy nie udało mi się osiągnąć tak dobrego efektu jak Twój.

Bardzo harmonijna fotka, kolory dobrze skalibrowane.

Ze skalą i kadrem trafiłeś idealnie. Piękna obróbka.

Ładną fotkę referencyjną mi zrobiłeś, dzięki!

Jeżeli jesteś totalnie zagubiony i nie wiesz co sfotografowałeś , możesz spróbować użyć tego: https://nova.astrometry.net/upload

Piotr, obydwa setupy są moje, tzn. newton i apo. Jednak jakoś bardziej związałem się z newtonem i niechętnie zdejmuję go z montażu. Ale w końcu musi przyjść czas na szersze kadry z apo, bo strasznie się już zakurzył. Poza tym swojego Askara 500 jeszcze nawet nie przetestowałem z reduktorem 0,7. Więc musi być i na to czas.

Ta wersja jest moim zdaniem całkiem ok. Kolory trafiły właściwie, usunąłeś przesaturowanie tła, histogram jest dobrze wyrównany. Szumu się nie czepiam, bo nie jest jakiś nadmiernie wielki i nie przeszkadza mi w odbiorze.

Sama M31 jest niczego sobie, udało Ci się nieźle skalibrować luminancję jądra. Kolory odpowiednie, ale moim zdaniem przesaturowane. Ale gdzie podziało się tło i słabe światła?

I ja też się cieszę!

Natura ciemnych mgławic ciągle jeszcze jest naukową zagadką. Prawdopodobnie są to obszary pyłowe o dużej gęstości i silnych właściwościach absorpcyjnych. Lynds opublikował swój katalog ciemnych mgławic w 1962 roku i tę mgławice oznaczył numerem 1165. Z kolei u Barnarda mgławica ma symbol B174. Wizualna rozciągłość kątowa mgławicy wynosi ~20' Nie udało mi się znaleźć informacji o odległości tej mgławicy od Ziemi. Obserwacje w podczerwieni pokazują w rejonie mgławicy wiele młodych gwiazd, więc w katalogu Herbiga-Haro został oznaczony jako rejon gwiazdotwórczy HH354. Na skraju ciemnej mgławicy widoczny jest mały jasny obiekt, który na mapie oznaczyłem jak SEN (small emission nebula). Za pomocą HST zebrany został ciekawy materiał tego mikro-obszaru: https://www.nasa.gov/image-feature/goddard/2021/hubble-images-dark-nebula-cloaking-stars-within-dusty-depths W kadrze występują jeszcze inne, mniej intensywne bądź mniejsze ciemne mgławice, jak choćby LDN1166. Gwiazdy HD210220: magV 6,44; typ widmowy G6III HD210433; magV 7,14; typ widmowy A0; ; WDS 22086+5917A; tworzy fizyczny i wizualny układ podwójny z HD210432 o separacji 22" HD210479: magV 7,63; typ widmowy K0 HD210432: magV 7,98; WDS 22086+5917BC; ciasny fizyczny układ podwójny o separacji 0.82" z TYC3981-1586-2 V643 Cep: zmienna długookresowa Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro; gain 120; temp. -10 L: 60 x 240 s; filtr Optolong L RBG: 3 x 60 x 60 s; filtry Optolong RGB Skala: 1"/px Obróbka: PIX; crop 3600x2700; resize 2000x1500

Panie @Robson_g, zaczynasz Pan nieźle wymiatać!

Na razie wstrzymuję się od komentarzy, bo jestem w trakcie zbierania Pacmana. Łatwo jest krytykować, gdy samemu nie robiło się podejścia do obiektu. Więc najpierw "podejdę" sam, a potem ewentualnie będę krytykował. Jednego mi brakuje w Twoim opisie. Nie wspomniałeś że z NGC281 nierozłącznie związana jest gromada otwarta gwiazd IC1590.

Mgła, mgła. Więc masz piękną LDN673 przez mgłę. Mimo tej mgły jest na co popatrzeć. NGC 253 też całkiem nieźle.

Miałem Panowie taką pokusę, jednak ją wyparłem.

Na razie newton jest w użyciu i jakoś się do niego przywiązałem. Jak Askar pójdzie w ruch, pokuszę się pewnie o szerszy kadr tej pięknej mgławicy. Ooo, przepraszam - zdarza mi się sięgać po materiał "zdalny", gdy nie ma pogody i nie mam własnego materiału do zabawy. A w czym "zwykły", dobrze skorygowany newton jest gorszy od CDK24. Jest nawet lepszy, bo ma znacznie większą światłosiłę.

Podoba mi się to, że nie wycinasz nadmiernie tła. I gwiazdki też całkiem udane.