pole widzenia teleskopu zależy od jego ogniskowej oraz od średnicy diafragmy pola w okularze
jeśli użyjemy okularu o maksymalnej średnicy diafragmy pola to niezależnie od jego ogniskowej, a tym samym powiększenia uzyskamy maksymalne pole widzenia teleskopu. W przypadku okularów w standardzie 2" maksymalna średnica diafragmy pola musi być mniejsza niż 50 mm, a w praktyce poniżej 47 mm. Niezależnie od długości ogniskowej okularu każdy okular o takiej diafragmie pokaże całe dostępne ple widzenia na niebie. Dla okularów o polu własnym 100* ta ogniskowa będzie wynosiła około 20 mm, dla 82* to około 30 mm, dla 70* to jakieś 36 mm itd. Najdłuższe okulary 2" mają ogniskowe 56 mm (nie spotkałem dłuższych choć może takie też są) ale ich własne pole widzenia jest bardzo małe i wynosi niewiele ponad 40*
w praktyce można spotkać okulary, które mają tak duże własne pole widzenia i ogniskową, że z wyliczeń wychodzi iż ich diafragma pola jest większa niż średnica oprawy okularu (50,8 mm). To efekt dystorsji, która deformuje pole własne okularu ale w obserwacjach astronomicznych to nie przeszkadza
pole widzenia, ogniskowa i średnica diafragmy są powiązane ze sobą wzorem:
tg(alfa/2)=D/(2F)
gdzie
alfa to kątowe pole widzenia
D to średnica diafragmy
F to ogniskowa
wzór jest słuszny dla okularów i teleskopów ale w przypadku teleskopów kąty są małe więc można go uprościć do postaci:
alfa=D/F
przy czym kąt alfa jest tu w radianach. Aby przeliczyć go na stopnie trzeba pomnożyć wyrażenie przez 180/PI=57,3
wzór jest bardzo uniwersalny. Za jego pomocą można obliczyć różne wielkości np. znając rozmiar kątowy obserwowanego obiektu można obliczyć jaki będzie rozmiar jego obrazu w ognisku lub odwrotnie. Jeśli założymy jakąś wielkość obrazu w ognisku i znamy rozmiar kątowy obiektu na niebie możemy wyznaczyć potrzebną ogniskową itd.
pozdrawiam