Czy na niebie widzimy prawdę....

axel · 3 Maja 2005

:Boink: Jestem zupełnym laikiem, lecz od dawna nurtuje mnie taka sprawa....a mianowicie:

w astronomii podaje się odległości od obserwowanych obiektów w...latach świetlnych, dziesiątkach, setkach i tysiącach lat świetlnych.....czyli światło od takiego obiektu biegło do naszej ziemi - z szybkością 300 000 km/sek - np. kilka tysięcy lat świetlnych, co oznacza.....miliardy lat ziemskich....

i tu nasuwa się pytanie: czy w związku z powyższą tezą, obserwator na ziemi widzi wszechświat realny=rzeczywisty, czy też ogląda sobie film historyczny o tym jak ten wszechświat wyglądał przed miliardami lat ????

Pozdr.: axel

Darek_B · 3 Maja 2005

Realny ale bez zachowania czasu akcji. :Boink:

Gdzie nie spojrzysz to obiekt ma inny wiek i w innym momencie jego życia go widzisz.

I w każdym miejscu kosmosu będzie tak samo.

axel · 3 Maja 2005

Realny ale bez zachowania czasu akcji.
Gdzie nie spojrzysz to obiekt ma inny wiek i w innym momencie jego życia go widzisz.

I w każdym miejscu kosmosu będzie tak samo.

<{POST_SNAPBACK}>

Dzięki za tak szybką reakcję i odpowiedź, lecz....nadal mam takie wątpliwości:

* światło ze słońca na ziemię biegnie bodajże ok. 8 min. i rozumiem, że oglądam to, co wydarzyło się na słońcu przed 8-ma minutami...i lecąc w kierunku słońca wiem napewno że NA NIE PO DRODZE TRAFIĘ !!!

* natomiast światło z tych bardzo odległych obiektów biegło do nas miliardy lat ziemskich, i skąd mam mieć pewność że ten obiekt jeszcze WOGÓLE ISTNIEJE, czy też może w wyniku jakiejś katastrofy kosmicznej (o której jeszcze nic nie wiemy, bo świetlna informacja o tym zdarzeniu jeszcze NIE DOTARŁA NA ZIEMIĘ) tego obiektu dawno już NIE MA, a my....oglądamy tylko jego wizerunek z przeszłości i....lecąc w jego kierunku zobaczymy puste miejsce...

Czy ja popełniam w takim rozumowniu jakiś błąd myślowy....?

Pozdr.: axel

r.ziomber · 3 Maja 2005

czyli światło od takiego obiektu biegło do naszej ziemi - z szybkością 300 000 km/sek - np. kilka tysięcy lat świetlnych, co oznacza.....miliardy lat ziemskich....

Swiatlo przebywa odleglosc 5 tys. l.y w czasie 5 tysiecy lat "ziemskich" - nie milionow.

axel · 3 Maja 2005

Swiatlo przebywa odleglosc 5 tys. l.y w czasie 5 tysiecy lat "ziemskich" - nie milionow.

<{POST_SNAPBACK}>

Dzięki za zwrócenie uwagi na to, że 1 rok świetlny=1 rok ziemski !!! Jasne !!!

Lecz nadal mam wątpliwości, czy po np. 2800 latach świetlnych ten obiekt jeszcze istnieje, czy też np. w wyniku zderzenia się rozpadł, wybuchnął, zmienił trajektorię...bo o taki zdarzeniu dowiemy się za...bagatela 2800 lat !!! Czy ja dobrze myślę ????

axel

Radek Grochowski · 3 Maja 2005

Bardzo dobrze myślisz. Nigdy nie można mieć całkowitej pewności, czy to co oglądamy na niebie jeszcze istnieje. W przypadku gwiazd odległych o dziesiątki czy setki lat świetlnych często można powiedzieć, że szansa na to, że coś im się w międzyczasie przytrafiło jest niemal zerowa. Ale nawet tutaj są wyjątki. W przypadku pewnych typów gwiazd, np. mocno wyewoluowanych nadolbrzymów, mogło się zdarzyć, że gwiazda już wybuchła jako supernowa, jednak sygnał o tym jeszcze do nas nie dotarł. Istnieje pewna szansa na to, że Betelgeuse już wybuchła, a mimo to na naszym niebie świeci sobie jakby nigcy nic.

Generalnie im dalej sięgamy w kosmos tym głębiej sięgamy w przeszłość. Galaktyki odległe o kilkadziesiąt milionów lat świetlnych nie wyglądają już dokładnie tak jak je widzimy, a obiekty odległe o miliardy lat świetlnych w dużej części wypadków już po prostu nie istnieją, gdyż galaktyki doznawały w międzyczasie różnych kolizji, łączyły się ze sobą, kwazary się "wypaliły" itd.

Pozdro.

Robert Bodzoń · 3 Maja 2005

W uproszczeniu można powiedzieć, że znakomita większość gwiazd, które widzisz na niebie wciąż istnieje. Każda z nich na ogół przechodzi jakąś ewolucję i od "narodzin do śmierci" mija przeważnie kilka(naście) miliardów lat. Nasze życie w porównaniu do tego to mrugnięcie okiem. Obserwując gwiazdy możemy określić w jakim stadium ewolucji się znajdują. Czy są kosmicznymi niemowlakami, czy starcami. Większość z nich jest w wieku średnim i nie grozi im nagłe "zejście". Ale są i takie, których są to ostatnie dni (czyli miliony lat ). Wśród tych wielu gwiazd może być i taka, która z naszego punktu widzenia zakończyła już swój żywot (przeszła w inne stadium).

W uproszczeniu można to opisać tak. Jest jakieś święto i widzisz tłum ludzi. Na drugi dzień możesz ponownie zobaczyć wszystkich. Ale może zdarzyć się i tak, że kogoś zabraknie, gdyż skończy się jego ziemska wędrówka. Dla gwiazd w pewnym momencie także kończy się kosmiczna wędrówka. Ale tu nie decydują dni (przynajmniej jeżeli chodzi o te jaśniejsze), ale miliony lat.

Możesz być pewny, że Słońce i Syriusz wciąż świecą.

axel · 3 Maja 2005

Możesz być pewny, że Słońce i Syriusz wciąż świecą.

<{POST_SNAPBACK}>

Serdeczne podziękowania za wszystkie Wasze wyjaśnienia lecz.... korzystając z okazji i Waszej uprzejmości, chciałbym zadać jeszcze jedno uzupełniające pytanie, a mianowicie:

* czy te wszystkie, widoczne gołym okiem na niebie gwiazdy, są obiektami położonymi stosunkowo blisko nas, tzn. takimi że światło od nich dochodzi do nas w kilka, kilkanaście minut czy kilka godzin czyli że widzimy gwiazdy w realu, czy może też widzimy błysk gwiazd sprzed milionów lat, który akurat teraz do nas dociera ???

* wiedząc że oko ludzkie ma ograniczony, minimalny kąt widzenia, chyba coś ok. 1-go stopnia (?), czy można by przyjąć taką tezę, że widzimy gołym okiem tylko

gwiazdy realnie istniejące i położone bardzo blisko nas....jaka jest to mniej więcej odległość od ziemi ???

axel

r.ziomber · 3 Maja 2005

* wiedząc że oko ludzkie ma ograniczony, minimalny kąt widzenia, chyba coś ok. 1-go stopnia (?), czy można by przyjąć taką tezę, że widzimy gołym okiem tylko
gwiazdy realnie istniejące i położone bardzo blisko nas....jaka jest to mniej więcej odległość od ziemi ???

Nie - tu liczy sie czulosc oka a nie jego zdolnosc rozdzielcza.

Tylko przez najwieksze teleskopy mozna zobaczyc tarcze najblizszych gwiazd. Dla nas sa one po prostu swiatlem strumieniowym - gwiazdy powiekszone w teleskopie nadal wygladaj jak punkty.

Edytowane 3 Maja 2005 przez r.ziomber

Krzysztof_TG · 3 Maja 2005

* czy te wszystkie, widoczne gołym okiem na niebie gwiazdy, są obiektami położonymi stosunkowo blisko nas, tzn. takimi że światło od nich dochodzi do nas w kilka, kilkanaście minut czy kilka godzin czyli że widzimy gwiazdy w realu, czy może też widzimy błysk gwiazd sprzed milionów lat, który akurat teraz do nas dociera ???

axel

Tak jak już wcześniej koledzy pisali w tym wątku, nigdy nie oglądamy gwiazd w realu, nawet ta najbliższa nas Słoneczko oddalona jest od Ziemi o około 8 min świetlnych, czyli oglądamy je takim jakie było 8 min temu, a najbliższa gwiazda spoza układu słonecznego to odległość ponad 4 lata świetlne. Pozostałe gwiazdy są jeszcze dalej.

pozdro

Krzysiek

r.ziomber · 3 Maja 2005

http://adk.astronet.pl/sw.shtml

Robert Bodzoń · 3 Maja 2005

Przykładowe odległości niektórych znanych gwiazd (lata świetlne):

Syriusz - 8

Arktur - 36

Wega - 25

Kapella - 42

Rigiel - 770

Procjon - 11

Betelgeuse - 425

Altair - 17

Aldebaran - 65

Spica - 260

Antares - 600

Polluks - 34

Deneb - 3200

Regulus - 78

Gdy światło Kapelli, które obecnie dociera do Ziemi wybiegało w długą drogę przez kosmos mnie nie było jeszcze na świecie.

Gdy wybiegało światło Polluksa, ja dopiero uczyłem się chodzić. W przypadku Wegi uczęszczałem do podstawówki, itd.

TomekG · 3 Maja 2005

T graniczna prędkość c=300000km/s ma także odzwierciedlenie w innych zjawiskach fizycznych, np. grawitacji. Po zniknięciu Słońca wypadlibyśmy z orbity (Ziemia) dopiero po 8 miuntach.

r.ziomber · 3 Maja 2005

Najdalszym obiektem widocznym golym okiem jest oddalona od nas o ok 2 mln l.y Wielka Mglawica w Andromedzie.

3 Maja 2005

Pojęcie jednoczesności przy wielkich skalach odległości jak i przy dużych szybkościach poruszania się względem siebie obserwatora i obiektu staje się niejednoznaczne. Nie można mówić o jednoczesności bez określenia układu odniesienia. Jeżeli widzimy jednocześnie zjawiska jednakowo odległe - możemy mówić o jednoczesnym ich zachodzeniu w naszym układzie współrzędnych. W innym układzie - niekoniecznie są jednoczesne.

To jest dziedzina szczególnej teorii względności, zalecam coś poczytać o tym, jest trochę nieskomplikowanych (rachunkowo) pozycji, ale wszystkie są dość trudne w czytaniu.

PiotrZ · 4 Maja 2005

Realnie to się spotykamy na zlotach . Mam galerię ze zdjęciami w domu na ścianie . Nieraz trudno wytłumaczyć fachowcom od elektryki czy hydrauliki że gromady czy galaktyki pędzą do nas lub się oddalają z niesamowitą prędkością .

Samemu można się pogubić , wszechświat - temat otwarty nikt naprawdę nie wie jaki jest .

axel · 4 Maja 2005

Nie - tu liczy sie czulosc oka a nie jego zdolnosc rozdzielcza.

Tylko przez najwieksze teleskopy mozna zobaczyc tarcze najblizszych gwiazd. Dla nas sa one po prostu swiatlem strumieniowym - gwiazdy powiekszone w teleskopie nadal wygladaj jak punkty.

<{POST_SNAPBACK}>

Czyli z tego co piszesz wynika, że wśród tych miliardów -widocznych gołym okiem - świecących gwiazdek=punkcików na niebie (wybaczcie ten niefachowy język!) mogą być zarówno te blisko nas położone (np. 2 lata świetlne) jak i te odalone o miliony lat świetlnych ????!

Czy ta zasada dotyczy tylko gwiazd tj. obiektów świecących światłem własnym, czy też planet...świecących światłem odbitym ?

axel

4 Maja 2005

Czyli z tego co piszesz wynika, że wśród tych miliardów -widocznych gołym okiem - świecących gwiazdek=punkcików na niebie (wybaczcie ten niefachowy język!) mogą być zarówno te blisko nas położone (np. 2 lata świetlne) jak i te odalone o miliony lat świetlnych ????!
Czy ta zasada dotyczy tylko gwiazd tj. obiektów świecących światłem własnym, czy też planet...świecących światłem odbitym ?

<{POST_SNAPBACK}>

Hm... już chyba nie jestem pewien, czego dotyczy pytanie. Ponieważ rozumiem że dotyczy ono zdolności rozdzielczej oka - spróbuję to tak objaśnić:

Jeśli jakiś obiekt jest MNIEJSZY niż wynosi zdolność rozdzielcza oka albo np. kamerki, natomiast jego jasność jest taka, że przekracza próg czułości, to jest rejestrowany (widziany) jako PIXEL o rozmiarach równych zdolności rozdzielczej. Wszystko co jest MNIEJSZE też będzie "pixelem" o tych samych wymiarach! Zwiększanie powiększenia powyżej tzw. rozdzielczego będzie prowadziło do wyświetlania tego PIXELA jako PLACEK albo KRĄŻEK Z PIERŚCIENIAMI interferencyjnymi.

Edytowane 4 Maja 2005 przez cygnus

teha · 4 Maja 2005

Sięgasz bardzo daleko w kosmos, a przecież to samo dzieje się wokół nas. Jesli patrzysz się na góry tak z odległości 10km, to wcale nie oznacza, że ona tam jest, a jedynie że była tam 10[km]/300 000 [km/s] = 33 mikrosekundy temu. To nie jest znowu aż tak krótka chwila.

Patrząc się gołym okiem jesteś w stanie zobaczyć pojedyncze gwiazdki jedynie z naszej galaktyki czyli tak max kilkudziesięciu tysiecy lat świetlnych. Gołym okiem swiatło tak z paru miliionów lat świetlnych (są tacy co podobno widzieli gołym okiem M81),te jeszcze dalsze powyżej paru milionów tylko przez teleskopy

4 Maja 2005

Ha ha...

Kiedy patrzysz na Księżyc przez teleskop widzisz go starszym niż podczas obserwacji gołym okiem.

Światło przez szkło przechodzi wolniej niż przez powietrze.

Pawlik · 4 Maja 2005

A co byłoby gdybysmy posuszali sie np 2 razy szybciej od światła? Czy poruszając sie z taka prędkościa w kierunku przeciwnym do obserwowanego obiektu, obiekt ten bedze sie dla nas stawał coraz mlodszym :unsure:

DominikM · 4 Maja 2005

Zwiększanie powiększenia powyżej tzw. rozdzielczego będzie prowadziło do wyświetlania tego PIXELA jako PLACEK albo KRĄŻEK Z PIERŚCIENIAMI interferencyjnymi.

Z pierścieniami dyfrakcyjnymi... :Salut:

lemarc · 4 Maja 2005

Cygnus, ty jajcarzu :szczerbaty: :piwa: :buahaha:

Edytowane 4 Maja 2005 przez lemarc

Piotr B · 4 Maja 2005

A co byłoby gdybysmy posuszali sie np 2 razy szybciej od światła? Czy poruszając sie z taka prędkościa w kierunku przeciwnym do obserwowanego obiektu, obiekt ten bedze sie dla nas stawał coraz mlodszym

Tak niestety nie da rady. Zgodnie z panującą teorią nie można przekroczyć "C" ale... można zagiąć czasoprzestrzeń, wtedy znajdziemy się w punkcie docelowym praktycznie w chwili startu :banan:

DominikM · 4 Maja 2005

Tak niestety nie da rady. Zgodnie z panującą teorią nie można przekroczyć "C" ale... można zagiąć czasoprzestrzeń, wtedy znajdziemy się w punkcie docelowym praktycznie w chwili startu

Istnieje też pewna teoria, że istnieją cząstki elementarne, które mogą się poruszać tylko z prędkościami większymi od "c", a prędkości mniejsze są tak samo dla nich nieosiągalne jak dla nas większe od "c"