JSC

Typowy błąd! O jasnosci obiektu decyduje źrenica (i powiększenie przy danej źrenicy). Swiatłosiła nie ma nic do rzeczy w obserwacjach wizualnych. Znaczenie ma średnica przelotu wyciagu, bo decyduje jaki największy okular mozesz włożyć. Ale nie ma co szastać wielkimi źrenicami, bo w małych często wiecej widac (myslę o DSach) niz w duzych (szczególnie w mniejszych teleskopach). Przykładowo. Ostatnio obserwowałem pod Słupskiem M13 i M57. Najlepszymi źrenicami były gdzieś tak około 1mm na te obiekty (kwestia powiększenia i sciemnienia tła), więc byle przelocik wyciagu obsłuzy taki okular, który daje źrenice 1mm. Znaczenie ma jednak pole teleskopu, które uzyskujesz dzieląc pole okularu przez powiększenie. Im średnica wyciagu większa tym większe może obsłuzyc pole okularu, tym większe tez okulary np. 2".

Raczej odpuść Barlowa do refraktora. Zamiast niego dokup dobry okular o krótkiej ogniskowej.

Czy ktoś może kupował te orciaki Masuyama z Astroshopu? Widzę, że chyba już od roku mają w opisie "gotowy do wysyłki 3-5 tygodni". Nie mają ich na stanie, a na każde zamówienie sprowadzają pojedyncze sztuki po 3-5 tygodniach? Czy po prostu tych okularów de facto w ofercie nie mają? https://www.astroshop.pl/okulary/masuyama-okular-ortho-5mm-fmc/p,64925

Chyba lepszy niż w achromacie 120/600. Ten 90mm Maczek Celestrona , to rzeczywiście zabójczo skuteczna broń :) Z drugiej strony troche zmieniłem kolory tego Twojego Jupka z achromata i wydaje mi się, że teraz detal jest wyraźniejszy.

To dyskusja na kilka stron Nie będziemy tu zasmiecać ogłoszenia W skrócie, z tego co czytałem na zachodnich foorach to: ma większe o 7mm lustro główne, ma mniejsze o kilka milimetrów LW (mniejsza obstrukcja centralna, a uwzgledniając wieksze LG to tym bardziej), łatwiej sie go kolimuje, ma dłuzszą ogniskową (co pewnie przekłada się na mniejsze aberracje)... Wadą jest ponoć bardziej delikatna budowa.

Pająk jest potrzebny, bo muchy srają na lustro.

Czyli zepsuł teleskop!

Mak Bressera jest lepszy od Maka SW :)

Koncentryczny, ale chyba nie okragły, przy niecentrycznym ustawieniu jakiejś przeszkody. To tak jak z pająkiem o jednym ramieniu - da symetryczne spajki po dwóch stronach.

Otwierasz oczy niedowiarkom Brawo!

Chodzi mi o ten https://www.astrozakupy.pl/teleskop-bresser-messier-mcx-127-1900-az-eq/2394/

Z tymi obejmami, to chodzi przede wszystkim o pozycje szukaczy. Przy EQ przekrecaja sie one w rozne miejsca, a typowy katadioptryk obejm nie ma i nie mozna sobie szukacza ustawic w dogodnej pozycji. Bresser ma w ofercie Maka w widlach na klinie paralaktycznym i z GoTo. Ale chyba tylko 100 i 127...

Przez te mikrochwile, to tez ten fragment widzialem w 102ed f/11. Niezwykle, zadziwiajaco ostry, ale... przez mikrochwile, az sie zastanawialem, czy to w ogole jest mozliwe do zobaczenia w setce. Mysle, ze kluczowy jest jednak seeing.

Rasowym montazem katadrioptryków sa widly na klinie paralaktycznym. Jesli montaz EQ tzw. niemiecki, to do teleskopow w obejmach.

Heh... najwygodniejszy do wynoszenia to byłby taki wielkości szukacza :)

Ja jakoś nie zwracam na balkonie na to zupełnie uwagi. Ani długość, a ni ciężar nie są tam dla mnie dostrzegalne. Co innego jak mam wyjechać gdzies z teleskopem, wtedy ciezar i niewyoda dają sie mocno we znaki.

Ja (i nie tylko ja) uważam, ze do planet powinna byc mała swiatłosiła, czyli długa ogniskowa. Obraz przez to jest bardziej stabilny i przede wszystkim lepszej jakosci, mozna uzywać okulary o małej liczbie soczewek i także z długą ogniskową. Jeśli teleskop ma wystarczająca srednice przelotu optycznego, to nawet w tym o małej światłosile uzyszkasz duże źrenice wyjściowe. Wielkim mitem jest postrzeganie w teleskopach światłosiły tak samo jak w fotografii. W obserwacjach wizualnych obiektów DS liczy sie źrencica wyjsciowa (i powiększenie wynikające z apertury) i to decyduje o jasnosci obiektu, a nie swiatłosiła teleskopu. Wiem, ze to jest trudne do zrozumienia, więc nie polecałbym tzw. "docelowych" teleskopów, chociaż niektórym udaje sie trafić. Najlepiej jak sam dojdziesz do odpowiednich wniosków. Bardzo trudne jest też opanowanie miontazu EQ. Trudne w sensie, ze trzeba ze dwa trzy dni poswięcic na zrozumienie jego ruchów, a poczatkujący zwykle nie mają aż tyle zapału, aby poświęcić tyle czasu na rozgryzienie sprzetu Jak rozgryziesz "system" to ustawienie montażu EQ do obserwacji wizualnych nie zajmie wiecej czasu niż montazu AZ. Moim zdaniem kluczem do zrozumienia co jest bardziej dla Ciebie przydatne, jest sposób obserwacji obiektów. Montaz AZ, Dobson to montaże do szybkiego wyszukiwania obiektów i skakanie z jednego na drugi. W ten sposób w ciagu jednej nocy mozna sobie przegladnąć wiele obiektów. Natomiast montaz EQ (tym bardziej z napedem przynajmniej w jednej osi) jest do studiowania detali, do przegladu maksimum kilku obietów, ale z maksymalnym skupieniem i uwagą. Teleskop podąża za obiektem (sam jak ma naped lub kręcąc jednym pokretłem jak nie ma napedu), więc obiekt nie ucieka i można go sobie łatwiej studiować, łatwiej szkicować, łatwiej robic proste zdjęcia (o zdjęciach wysokiej klasy to bez montażu EQ w ogóle nie myśl). Generalnie to jestem zdania, ze nie ważne jakim teleskopem obserwujesz, ważne jest, ze wiesz co obserwujesz i wiesz co chcesz obserwowac. Czyli inaczej mówiąc sprzet jest mniej ważny niz zainteresowanie astronomia. Oczywiście im lepszy teleskop tym lepiej widac, ale naprawde nie ma aż tak kolosalnych różnic jak to zwykle opisują własciciele sprzetów. To taki swoisty folkor, ze jak ktos pisze iz różnica w obrazach jest "powalająca", to de fakto prawie niedostrzegalna szczególnie dla poczatkujących. Wytrawni obserwatorzy walczą o nawet najmniejszy detalik, który kosztuje jednak fortunę. Te tematy sa wałkowane w kółko - poszukaj podobnych watków - wszystkie sa takie same, więc jak przeczytasz kilka z nich, to w tym watku na pewno nic sie nie zmieni Jako motto dałbym wypowiedź naszej forumowej królowej: PS Dla mnie nie jest problemem metrowa rura na balkonie o szerkości metra - tak więc opinie są różne . Dla niektórych nawet duzy Dobson nie jest problemem. Wszystko zalezy od własnych upodobań.

W bardzo długich achromatach aberracja chromatyczna nie jest w ogóle zauważalna. Obraz jest jak w APO. Ale to musi być tzw. standard Conrady, czyli tak jak pisałem: dla 80mm f/15 dla 100mm f/18 dla 125mm f/22

Wiem, ze rzadko kto czyta tematy starsze niz kilka dni... Wkleje moze linka z obrazkami ilustrujacymi AC (i AS) na Księzycu.

Aberracja chromatyczna w achromatach o dużej swiatłosile istnieje. Istenieje też aberracja sferyczna. Achromat 120mm musiałby mieć światłosiłę ok. f/22, aby aberracja chromatyczna nie była widoczna - tak jak np. ten we Fromborku (125/2700): Praktycznie rzecz biorąc achromat bez aberracji chromatycznej kończy sie na 80mm f/15, no dla mocno zapalonych jest jeszcze do przejscia z moblinoscią achro 100mm f/18, czyli o ponad półtorametrowej długości tuby. Nieco lepszy od tego SW 120/1000 jest chyba Celestron OMNI 120/1000 z asferyzowanymi soczewkami (ale to pomaga, jesli już, tylko na aberrację sferyczną). Bez aberracji chromatycznej są "EDki" - akurat ktos tu na giełdzie sprzedaje SW 100/900 ED. Ale jak Ci sie akurat ten podoba, lepiej prowadzic obserwacje teleskopem, który sie podoba - tak to juz jest Na aberrację chromatyczną różnie się reaguje, jednych drażni bardziej, a innych mniej, zalezy od indywidualnych cech. Na aberracje sferyczna wszyscy reagują mniej wiecej tak samo - widzi sie rozmydlony obraz (przy duzych swiatłosiłach).

Takie zdjęcie w zasadzie nic nie daje. Najważniejszy jest obraz dyfrakcyjny gwiazdy. Próbowałes podglądac gwiazdy (średniej wielkości powiedzmy 3...5 mag, dość wysoko nad horyzontem)? Zobacz jak wyglądają znane Epsilony w Lutni. Muszą mieć idealnie okrągły i cienki pierwszy pierścień dyfrakcyjny. Muszą byc ostre jak brzytwa, bez jakiegokolwiek zamglenia. Najlepiej ogladaj w powiększeniu 2,5xD. Pewnej wiedzy moga tez dostarczyc lekko rozogniskowane gwiazdy. Jak wyglądją takie krążki? Tutaj masz ściagawkę co i jak wygląda i jaki jest powód takiego wygladania https://www.telescope-optics.net/diffraction_pattern_and_aberrations.htm Nie mam pod ręką szkicu Epsilonów, ale mam przykładowo Alulę Australis. Dosłownie tak to musi wyglądać w dobrze nastawionym refraktorze.

Lepsza większa średnica i krótsza ogniskowa, czy mniejsza srednica i dłuższa ogniskowa? Znalazłem takie porównanie dwóch achromatów Vixena - 80mm i 60mm. Zdjecia nie moje i zrobione kompaktem z przyłozenia do okularu, ale pokazują dośc dobrze różnice, pomimo nie najlepszej jakosci samych zdjęc. Róznica w rozdzielczości obydwu refraktorków to 33% (na korzyść 80mm oczywiście). Powiększenie 100x w jednym i drugim. Vixen A80SS (80/400) Vixen 60L (60/910) Link http://www.astrotreff.de/topic.asp?ARCHIVE=true&TOPIC_ID=190272&whichpage=2 Nie bez powodu wertowałem neta... ale może niedługo ktoś z forumowiczów zamieści tu swoją relację

Tak mi się przypomniało oglądając "Most O'Neilla" o innej światłocieniowej ciekawostce (może nie tak spektakularnej, ale cieszącej oko) . Pewnie już tu na forum gdzieś było, ale nie mogłem się dokopać.... Dla pamięci pozwolę sobie tutaj wkleić informację, aby to za jakis czas sobie sprawdzić ,: konkretnie za kilkanaście dni, bo pewnie przy oświetleniu z drugiej strony tego nie widać... Znaki "V" "X" pozostawione na Księżycu zapewne przez kosmitów Dla tych, którzy takich skojarzeń nie cierpią - po prostu ciekawe formacje. https://www.universetoday.com/tag/lunar-letters/ EDIT Niektórzy dopatruja się jeszcze literki "L" W poniższym linku jeszcze inne ciekawostki https://astronomy.com/magazine/2018/11/observe-shadow-play--on-the-moon

Nawet fajnie wyszło jak na pierwszy raz :) Ostro i klimatycznie.

Tak przy okazji - pięknie tłumaczy to wszystko Sacek https://www.telescope-optics.net/eye_chromatism.htm