Sycorax - zewnętrzny księżyc Urana

[LibMar]

Witam

 

W jednym z celów na najbliższe miesiące jest zarejestrowanie Sycoraxa - najjaśniejszego zewnętrznego księżyca Urana. Dość proste jest zarejestrowanie dużego Oberona i Tytanię, nieco bliżej leży Umbriel, a w blasku planety ledwo wybija się Ariel. Z Mirandą jest już problem, gdyż leży jeszcze bliżej planety niż Ariel, a jest dodatkowo o 2 magnitudo od niego słabsza. W związku z tym, Mirandy nigdy nie zarejestrowałem, bowiem trzeba coś o dużej średnicy i skali <0.5"/px. Mój zestaw (ZWO ASI1600MM-c + GSO 203/800) pozwala uzyskać wynik 0.97"/px i to zdecydowanie za mało (albo f/4 ma taki kiepski kontrast przy jasnych obiektach, to typowe?).

 

Sycorax (link do Wiki) to kolejny księżyc z którym należałoby się zmierzyć, jeśli chcemy złapać następny księżyc Urana. Krąży na długiej orbicie z okresem obiegu aż 3.52 lat ziemskich (!). Może oddalić się od Urana nawet na kilkanaście minut kątowych, pozwalając na rejestrację poza blaskiem planety. Jak na razie, w Internecie znalazłem tylko jedną amatorską obserwację Sycoraxa (z 2008 roku) podlinkowaną tutaj, a później nieudaną przy zasięgu 21.8 mag tutaj. Biorąc pod uwagę możliwości mojego sprzętu, spodziewam się detekcji na granicy...

 

Kilka dni temu zrobiłem stack pewnego rejonu nieba przy Księżycu bliskim pełni. Okazało się, że 7 godzin materiału pozwoliło zejść jedynie do ~21.5 mag, więc nie ma co próbować z Sycoraxem podczas pełni. A ponieważ pogoda w październiku jest w kratkę, wykorzystałem ostatnią bezchmurną noc (19/20 X 2022) mimo wschodzącego Księżyca po północy z fazą ~30%, aby choć spróbować w formie testów. Parametry ekspozycji wybrałem sobie typowe do rejestracji słabych obiektów - 60s, unity gain, bin 2x2 (tak, w CMOSie używam wtedy binningu 2x2 ). Dopiero o 00:15 Uran stał się dostępny zza budynku, rozpocząłem rejestrację, którą zakończyły chmury ~4.5h później. Ostatecznie, spośród 275 klatek, do ostatecznego stacka poszło 240x60s (poruszenia/poziom tła).

 

Dużym problemem okazuje się być ruch. Obecnie to około 2-3 piksele na godzinę (przy bin 2x2, więc normalnie byłoby 4-6!), a stackowanie na kometę z DSSem nie pójdzie. Tak ciemny obiekt nie zarejestruje się przy stacku na gwiazdach, bowiem kreska zniknie w tle. Ale skoro ruch księżyca na orbicie jest tak powolny, to zrobiłem stack na Urana z myślą, że Sycorax będzie miał tak samo  Po rozciągnięciu histogramu i dopasowaniu znacznika przewidywanej pozycji Sycoraxa okazało się, że on tam jest! Szybkie ustawienie na płaskość tła i przedstawiam Wam Go

 

 

Ta słaba kropka w środku kwadratu to Sycorax, czyli ~160 km nieregularna skała o jasności 21.2 magnitudo na orbicie wokół Urana, 18.8 AU od nas. Nie spodziewałem się, że kropka będzie tak wyraźnie widoczna i że będzie trzeba wypróbować dłuższe sesje podczas nowiu Księżyca. Wciąż, 4h materiału pozwoliło więc zejść do ~21.8 mag, już bardzo przewidywalnie do innych swoich sesji. Oczywiście najjaśniejszy obiekt w centrum kadru to Uran

 

A tak wygląda gif podzielony na 5 fragmentów. Sycorax mniej więcej w centrum. To już coś bezpośrednio na granicy

 

Poziom trudności to jak zarejestrowanie Sedny. Do tego obiektu zamierzam przysiąść w ciągu najbliższych 2 miesięcy, bowiem Uran jest w Baranie, a Sedna już obok w Byku

 

Kolejny z księżyców (Caliban) jest zbyt słaby (22.4 mag) i akurat zbyt blisko Urana, by złapać (choć również potrafi oddalić się o wiele minut kątowych). Prawdopodobnie z 10 cali i przy nieco dłuższych obserwacjach (6-8h) dałby się go zarejestrować. Do granicy 22 magnitudo dopiero sięgam, więc na chwilę obecną pozostawiam ten cel za nieosiągalny

[Miedziak]

Świeży pomysł, podoba mi się

[Paether]

Mały kropek, a robi wrażenie 

[Przemo23]

Brawo!

[Charon_X]

Gratulacje, ja to mam problemy nawet z najjaśniejszymi księżycami Urana, dużo trudniejsze niż Tryton Neptuna. Chyba niebo musi być ciemne, bo z balkonu ani razu nie udało się żadnego zarejestrować, raz na polu złapał się 1 (albo Oberon, albo Tytania).

[LibMar]

6 godzin temu, Charon_X napisał:

Gratulacje, ja to mam problemy nawet z najjaśniejszymi księżycami Urana, dużo trudniejsze niż Tryton Neptuna. Chyba niebo musi być ciemne, bo z balkonu ani razu nie udało się żadnego zarejestrować, raz na polu złapał się 1 (albo Oberon, albo Tytania).

Wizualnie czy fotograficznie?  Oberon i Tytania mniej więcej podobnie się łapią. Pozostałe dwa faktycznie dużo ciemniej i dobrze łapię tylko wtedy, gdy nie nachodzi na spajki. Poniżej zrzut ekranu z tej sesji, bez podbicia (widoczne są 4 księżyce, Umbriel najbardziej po lewej). Dodatkowy spajk wziął się z powodu częściowego przykrycia przez budynek, z którego akurat wychodził

 

[Herbert West]

Rewelacyjna praca, gratulacje!

[Charon_X]

 

 

9 godzin temu, LibMar napisał:

Wizualnie czy fotograficznie?  Oberon i Tytania mniej więcej podobnie się łapią. Pozostałe dwa faktycznie dużo ciemniej i dobrze łapię tylko wtedy, gdy nie nachodzi na spajki. Poniżej zrzut ekranu z tej sesji, bez podbicia (widoczne są 4 księżyce, Umbriel najbardziej po lewej). Dodatkowy spajk wziął się z powodu częściowego przykrycia przez budynek, z którego akurat wychodził

 

 

Fotograficznie oczywiście, wizualnie nie ma szans przecież bez wielkiego lustra i ciemnego nieba. Jakie czasy naswietlales ? 

[Mareg]

27 minut temu, Charon_X napisał:

 

    Fotograficznie oczywiście, wizualnie nie ma szans przecież bez wielkiego lustra i ciemnego nieba. (...)

 

 

Tu jest mała relacyjka z obserwacji trzech księżyców Urana w 12" na niebie około 20 mag/arcsec².

Titania, Ariel i Oberon mają około 14 mag, więc jest to jak najbardziej w wizualnym zasięgu naszych teleskopów.

Nie jest to jakoś dużo ciemniej niż 13.7 Tritona, więc zachęcam do próbowania.
Myślę, że jest jeszcze szansa na czwartego Umbriela z jego 14.7 mag, ale jak dotąd mi się jeszcze nie udało.
Do takich celów pomagają większe powiększenia i "kontrastowa" optyka.

No i oczywiście trzeba trafić na dobry seeing.

 

[Tuvoc]

To jest kwintesencja astrofotografii! Gratuluję i czekam na kolejne takie projekty

[LibMar]

W dniu 21.10.2022 o 14:31, Charon_X napisał:

Fotograficznie oczywiście, wizualnie nie ma szans przecież bez wielkiego lustra i ciemnego nieba. Jakie czasy naswietlales ? 

W tym przypadku to 60s na unity gain. Nie zauważyłem, aby podwyższenie gainu wpłynęło znacznie na wzrost zasięgu gwiazdowego. Nie prześwietlam również wtedy gwiazd 13-14 mag, gdyż każdy materiał analizuję pod kątem spotkanych gwiazd zmiennych, a obiekty o takich jasnościach mają bardzo gładkie krzywe 

 

Poprzednio stosowałem 30s naświetlania mając praktycznie 0% odrzut. Teraz wynosi on kilka procent, ale zastosowanie 2x dłuższego czasu naświetlania dało wyraźny wzrost zasięgu gwiazdowego o około 0.3 mag (i 2x mniej klatek do analizy!). Chętnie wypróbowałbym dłuższe czasy, skoro przy 60s na bezksiężycowym niebie mam tło do 2-4%. Ale to już wymaga guidingu, docelowo to ma być OAG. Ale to dopiero jak zmienię tubę