Księżycowe zakamarki.

[emeł]

Herkules (średnica 69 km) i Atlas (średnica 87 km).

 

[Loxley]

Kolejne kadry z 24 kwietnia br., MAK 150, ASI 120M z filtrem red GSO#29, AS2, Registax6 (450/2500). Księżyc 1 dzień i 6 godzin przed pierwszą kwadrą.

Wschodnie obrzeże Morza Jasności (Mare Serenitatis) - krater Posidonius i niżej Le Monnier, który przypomina Zatokę Tęcz, dlatego nazywam go "Minor Sinus Iridum, a dalej na wschód - Góry Taurus. W kotlinie południowej formacji przylądkowej lądował Apollo 17. Dobrze widoczne są rowy koło krateru Romer (Rimae Romer).

Na kolejnym zdjęciu, urokliwe Morze Nektaru ze zjawiskową (w tym oświetleniu) trójką kraterów: Theophilus, Cyrillus, Catharina. Masywne czernie cieni wschodniego obwałowania i górek centralnych są ładnym ozdobnikiem. Rupes Altai stanowiąca część zachodnią zewnętrznego pierścienia impaktowego pięknie meandruje wśród cieni terminatora jakby była świetlistą rzeką.

[*Wojtek*]

Dzisiejsze zakamarki.

 

Nie chciało mi się obcinać krawędzi.

 

Ogniskowa 2350 mm i 5875 mm.

 

[Loxley]

Przepiękne niebo, ciemno błękitne, na którym Księżyc opalizował elektrycznym, biało chabrowym światłem, jakby był rtęciową lampą uliczną. Jeszcze wschodni horyzont do końca nie wchłonął pióropuszy niezwykłych wieczornych tęcz, już pierwszy avik zapisał się na dysku. Obraz lekko drżący, czysty, nostalgiczny. Grzebienie cieni na terminatorze przypominają wilcze albo krokodyle szczęki. Nadgryzają ciemność i prawie iskrzą.

 

Przed dwudziestą drugą wilgoć podnosi się już dramatycznie, spływa kroplami. Mgła i zmętniałe od niej niebo stają się okowami nie do przezwyciężenia. Poddaję się w końcu.

 

Oto pierwszy "wysuszony" zwiastun tej sesji zdjęciowej. Część (nomen omen) Morza Deszczów z grzebieniami cieni Apeninów (zęby krokodyle), Kaukazu (wilcze) i Alp (prehistoryczny Alozaur). Teren wokół kraterów: Archimedes, Aristilus i Autolycus wygląda bardzo plastycznie - są tu subtelnie zaznaczone rowy, wybrzuszenia, ostre linie formacji górskich i promienie materii wyrzuconej z kraterów. Samotne górskie szczyty, niczym graniaste megalityczne stelle o świcie, rzucają wysublimowane cienie.

 

Dwa zdjęcia zrobione po upływie 70 minut pozwalają śledzić subtelne zmiany cieni.

Edytowane 28 Kwietnia 2015 przez Loxley

[zbignieww]

Sympatyczny Martin Trojan , nick Cztwerec, zatytuował poniższę mozaikę "przelotem koło Księżyca". Nic, tylko wybierać miejsce na lądowanie...ale czego?

 

http://astrofotky.cz/gallery.php?show=Cztwerec/1430151553.png

[Loxley]

Sinusoidalny kształt terminatora biegnącego po zachodnich koronach Ptolemeusza, Alfonsa i Arzachela - pięknej trójki wielkich kraterów - ozdoby centralnego księżycowego południka. Z prawej strony dwa inne duże kratery: Hipparchus i Albategnius w pełnym oświetleniu i już oddane nie tak plastycznie. Na północy Ptolemeusza widać łańcuch kraterów - Catena Abulfeda.

W bliskości terminatora, czasem masywne cienie wypełniają dużą część wnętrza głębokich kraterów (Alphonsus i Arzachel), czasem jednak sprawiają, że w tych płytkich i rozległych (Ptolemaeus) najdrobniejsze nierówności są plastycznie odwzorowane (niewielkie koliste obniżenia sugerujące zdarzenia impaktowe we wczesnym etapie wypełniania magmowego w plastycznej jeszcze skorupie bazaltowej).

Prawie godzinny odstęp między jednym zdjęciem a drugim pozwala śledzić subtelne zmiany cieni wewnątrz kraterów (także w przyległym terenie).

26 kwiecień br., MAK 150/1800, ASI 120M, filtr red GSO#29, AS2 (450/2500), Registax6.

[Adam Tomaszewski]

Z dumą prezentuję moją najnowszą mozaikę Księżyca z 23.04.2015r. To chyba największa taka mozaika w PL?

Sprzęt: Losmandy G11, Sky-Watcher SCT 11", PGR Blackfly z IMX249, Filtr pomarańczowy wizualny Baader. Poznań
Drizzle 150%

 

Wersja 100% ponieważ na forum się nie mieści: http://www.adam.poa.com.pl/astrofoto/ksiezyc23.04.2015r/panorama1full.jpg

 

Wersja 50%: http://www.adam.poa.com.pl/astrofoto/ksiezyc23.04.2015r/panorama1fullresize50.jpg

Edytowane 4 Maja 2015 przez Adam Tomaszewski

[enkoder]

Miodzio

[Paether]

No to tych księżycowych zakamarków dostarczyłeś na tydzień co najmniej

[*Wojtek*]

Adam, mozaika super!

[bas.sic]

Adam - super!

[MateuszW]

Super! Jaka ogniskowa, ile kawałków i ile klatek na kawałek?

[Loxley]

26 kwiecień br., MAK150/1800, ASI 120M z filtrem red GSO#29, AS2 (450/2500), Registax6.

Od Walthera w kierunku południowym terminator rozpada się na wiele zatok, wyspowych plam światła i cienia, jasnych i ciemnych punktów. Zawsze podobały mi się te "deficyty" morfologiczne - wyrwy na terminatorze powstałe wewnątrz kraterów lub na terenach przesłoniętych koronami kraterów.
Taką "malowniczą" wyrwą, dominująca swoją rozległością, jest ta w kraterze Maginus. Podwójną plamę cienia, blisko południowego bieguna, tworzy zespół kraterów: Moretus i Gruemberger (bliskość krawędzi wynika z dużej północnej libracji).

[Adam Tomaszewski]

Dziękuję koledzy za pochlebne opinie

 

 

Super! Jaka ogniskowa, ile kawałków i ile klatek na kawałek?

 

Już piszę: Ogniskowa bazowa F10 czyli 2800mm ale podobno po dodaniu wyciągu zwiększa się do 2900mm. Jest to stack 6 paneli po 400 klatek na każdy. Użyłem funkcji drizzle 150%.

[Loxley]

Charakterystyczna formacja dużych kraterów: Purbach, Regiomontanus, Walther i na lewo od niego, częściowo oświetlony Deslandres. Na wierzchołku centralnego wzniesienia Regiomontanusa powstał mały krater, a wzniesienia centralne Walthera i Purbacha zostały "rozstrzelane" łańcuchami kraterów.

Świt w kraterze Deslandres jest spektakularnym i dynamicznym zjawiskiem, i pozostawia w pamięci niezatarte wrażenia. Światło nie tworzy bariery przemieszczającej się na zachód i oświetlającej coraz to nowe struktury - ono je wydobywa z mroku, nagle, jakby w losowych miejscach samoistnie wyrastały spod ziemi. Na połaciach czerni nagle rozświetlają się jakieś pojedyncze punkty lub niewielkie faliste linie, albo stożkowy promień światła skacze w mrok i dosięga jakiejś struktury daleko od lini terminatora. Światło wydaje się być żywe i przypomina fosforyzujące macki jakiegoś gigantycznego głowonoga, które czepiają się skalistych form koralowców - małych kraterów w interiorze.

26 kwietnia br., MAK 150/1800, ASI 120M z filtrem red GSO#29, AS2 (450/2500), Registax6.

[astrokarol]

Adamie, oczywiście fota genialna.Chodzi mi o widoczny na zdjęciu krater Cleomedes nad Morzem Przesileń. To tylko przykład ale są tam kratery na północ od centralnego wzniesienia o wymiarach około 1,8 - 2,5 km I to nie koniec, bo dalej mam problem z kompem.

Pytanie do wszystkich - otwieram takie zdjęcie w galeria fotografii (win 8), powiększam tym suwakiem i w pewnym monecie obraz staje się nie ostry. Czego to wina ? Rozdzielczości ekranu czy grafiki/procesora ? Można to poprawić np. w gimpie ?

[*Wojtek*]

Wczorajsze zakamarki.

 

Ogniskowa 2350 mm.

 

Celestron SCT 9.25, Orion Atlas EQ-G, iDS CMOS UI-1240LE-C-HQ,

FireCapture 2.3, PIPP, AutoStakkert_2.5.1.7, RegiStax 6, Corel PaintShop Pro X7.

[Antoni]

Moje próbki focenia księżyca z 29.04.2015r. Warunki nie były najlepsze za duże drgania atmosfery spowodowały ze musiałem sobie odpuścić. A to co mi się udało prezentuję ponizej. Kamera ASI 120MM i teleskop Newtona i brak dokładnej kolimacji.

[Adam Tomaszewski]

Wrzucam 3 ostatnie zakamarki, które sfotografowałem 23 kwietnia, dopiero teraz znalazłem czas na obróbkę, panorama pochłonęła mnie bez reszty

 

Sprzęt: SW C11, Barlow GSO 1,5x (2x na krótkim nosku), PGR Blackfly IMX249, Filtr pomarańczowy wizualny Baader, Losmandy G11.

 

Seeing był fatalny ale jak trafię na dobry spróbuję avikować z Powermatem 2x oraz 2,5x.

Edytowane 4 Maja 2015 przez Adam Tomaszewski

[jutomi]

Wrzucam 3 ostatnie zakamarki, które sfotografowałem 23 kwietnia, dopiero teraz znalazłem czas na obróbkę, panorama pochłonęła mnie bez reszty

 

Świetna skala odwzorowania na mozaice i na ostatnich fotkach. Sprawdzałeś może jakie najmniejsze kratery udaje Ci się zarejestrować? Wydaje mi się, że na ostatniej fotografii wewnątrz Mare Crisium jest kilka kraterków o średnicy sporo poniżej 1km.

 

Ps. A nie planujesz może seryjki panoram Księżyca w tej samej skali (~7500pix) ale w różnych fazach? Wyszedłby świetny fotoatlas Łysego.

Edytowane 5 Maja 2015 przez jutomi

[Adam Tomaszewski]

Hej

 

Niestety nie wiem jak dokładnie stwierdzić ile mają najmniejsze kratery na zdjęciu, na pewno załapały się kratery o średnicy 1km, nie wiem jak sprawdzić te mniejsze? Ktoś podpowie?

 

O seryjce panoram myślałem od dawna ale jest kilka problemów: seeing, bezchmurne niebo, w miarę wysokie położenie Księżyca, oraz moja dyspozycja zdrowotna. W planach mam również super mozaikę Księżyca w pełni o rozdzielczości 8k na 8k pix.

[emeł]

Wszedłem do tematu z zamiarem wrzucenia swoich zakamarków, ale zobaczyłem Wasze i mi przeszło A poważnie - świetne, aż miło się ogląda

Edytowane 5 Maja 2015 przez emeł

[*Wojtek*]

Emeł, dawaj swoje, ciekawi mnie jak wyglądają.

[Adam Tomaszewski]

Emeł weź przestań, każdym zdjęciem warto się dzielić. Gdy zaczynałem przygodę z astrofoto planetarnym jakieś 9-10 lat temu moje fotki nie były tak dobre jak teraz, mimo wszystko wrzucałem te fotki a dzięki uwagom forumowiczów zdobywałem coraz to większą wiedzę.

[emeł]

To budujące - dziękuję. Spróbuję tylko jeszcze je dopieścić i wrzucę