Behlur_Olderys

Mam ES 82* i nie widzę żadnego akwarium. W porównaniu do innych posiadanych przeze mnie okularów (nie było tego znowu dużo...) ES to totalny mistrz. Może jak nie chcesz kompromisu to jakiś Ethos 13mm będzie rozwiązaniem? To tylko 3k zł

Myślałem, że szerokie kadry to ogniskowa max 200mm dla FF, przy czym zdecydowanie raczej 50, może 135mm?

BTW: ten manual, szczególnie wykres na stronie 11, sugeruje też, że robienie dark flatów nie ma sensu, bo dark current na ekspozycji 2-3s nawet w temperaturze 20st C będzie poniżej poziomu 1e https://astronomy-imaging-camera.com/manuals/ASI294 Manual EN.pdf Ciekawe, jak to się ma do rzeczywistości? Realnie dark_flat będzie tym samym, co bias

Jeśli D ~ 0 i rezygnujemy zarówno z darków jak i dark_flatów, to odpowiedź sama się nasuwa: G = (light - bias)/(flat -bias) Tymczasem w kwestii ilości: cóż, biorąc pod uwagę fakt, że kalibracyjne klatki można zbierać w dzień (znając temperaturę i czas), to nie rozumiem, czemu ludzie nie robią setek darków, flatów i dark flatów, tylko zawsze zatrzymują się na zasadzie "10-20 wystarczy".... @wessel zawsze powtarza, że nie ma się co śpieszyć w astrofoto, a jednak kwestia kalibracji wydaje się być traktowana po macoszemu i byle jak najszybciej. Infrastruktura potrzebna do "stukania" porządnej ilośc wartościowych klatek kalibracyjnych jest chyba rząd wielkości tańsza, niż do robienia lightów?

B = sygnał biasa D(T) = dark current (funkcja temperatury T) TL - temperatura, w której robiłeś lighty TF - temperatura, w której robiłeś flaty tL - czas, w którym naświetlałeś lighty tF - czas, w którym naświetlałeś flaty f - funkcja transferu przez obiektyw (winieta, pyłki,...) G - sygnał z obiektu, chcemy go oczyścić(*) z innych dodatków (B, D, f) A tak wyglądają sygnały rejestrowane przez kamerę: light = B + D(TL)*tL + f*G flat = B + D(TF)*tF + f dark = B + D(TL)*tL dark_flat = B + D(TF)*tF z tego jasno wynika, że: light = dark + f*G f = flat - dark_flat i wreszcie: G = (light - dark) / (flat - dark_flat) B (bias) pojawia się w każdym wyrazie więc się kasuje przy odejmowaniu. Dlatego, jeśli masz dark flaty i zwykłe darki to biasy są do niczego nie potrzebne, o czym pisze też Jon Rista: https://www.cloudynights.com/topic/658692-why-do-you-need-bias-frames-if-you-do-darks/ (*) - oczyścić z innych sygnałów. Oczyszczanie z szumów odbywa się przez stackowanie.

Mgławica wodorowa (w rogu, ale jest), galaktyka, gromada gwiazd i ciemny pył na jednym zdjęciu.... To się nazywa dobry kadr!

Byłoby dobrze - na potrzeby przyszłych pokoleń - dopisać gdzieś w pierwszym poście o co chodziło, jakie były objawy i jakie remedium W szczególności: Jeśli Twój stack wygląda podobnie, to najpewniej odjąłeś flata, zamiast przez niego podzielić Może stworzyć dział w rodzaju: błędy proste do naprawienia, ale trudne do zdiagnozowania

Mówisz o filtrze planetarnym czy typowo do astrofotografii? Tak czy inaczej, to bardzo dziwne, skąd przekonanie, że tak jest?

Ale efekt oryginalny, ja bym zostawił

Wystarczy że układ laboratorium-waga-odważnik jest inercjalny. Nie ma miejsca w nim na efekty STW (kontrakcja, dylatacja itp) bo nie ma żadnych prędkości względnych, wszystkie przedmioty w nim spoczywają względem siebie. Co najważniejsze, istnieje układ, w którym nawet Ziemia, no i oczywiście laboratorium, waga i odważniki stoją w miejscu względem siebie. Jest to nieinercjalny układ, w którym pojawia się siła odśrodkowa (oczywiście wpływającą na wyniki, co ujmuje drugi człon potencjału grawitacyjnego). Ale w tym układzie również nie występują żadne prędkości względne więc STW (w przeciwieństwie do OTW) nie ma zastosowania, na pewno nie na zasadzie jaką podałeś (wzrost masy). Efekty nieinercjalne oraz poprawki opisywane przez OTW mieszczą się w potencjale z metryki Schwarzschilda, o którym pisałem. Być może lepiej byłoby użyć metryki Kerra, ale weszlibyśmy wtedy na poziom dyskusji, w którym nie wiadomo bez skomplikowanych obliczeń, czy efekt będzie na korzyść kuli czy sześcianu, na pewno jakiś będzie.

Elegancko, tyle powiem

Na rogach odjęło Ci kolor niebieski a w środku odjęło czerwony. Jak dla mnie to wygląda na problem z debayerowaniem albo z formatem plików. Tak, jakbyś przemnożył rawa przez rgb albo coś takiego.

Jak zrobisz ich dostatecznie dużo * to po stackowaniu szum będzie poniżej progu 1ADU i na masterze szum efektywnie zniknie. * Bardzo dużo N powinno być rzędu ilości poziomów w przetworniku, np. dla obrazów 8b N=256

Dla obiektów będących w ruchu względem obserwatora. Tutaj waga (obserwator) i odważniki stoją w tym samym układzie odniesienia i nie poruszają się względem siebie, więc STW nie znajduje tu zastosowania. Ich masa byłaby różna względem układu, w którym Ziemia spoczywa. Ale w układzie laboratoryjnym to nie jest prawdą. Proponuję kolejny raz przyznać się do zbłądzenia... Jedyny tego typu efekt będzie wspomniana już zmiana g na skutek mniejszej odległości od środka Ziemi. Przypominam, że wzór na potencjał grawitacyjny w ogólności ma postać: V = -(siła grawitacji - w dół) + (siła odśrodkowa - w górę) - (poprawka OTW w metryce Schwarzschilda - w dół) https://en.m.wikipedia.org/wiki/Schwarzschild_geodesics Dwa pierwsze człony będą się różniły przy danym problemie o dziesiąte miejsca po przecinku, a ostatni, relatywistyczny, da wkład na poziomie 20-go miejsca po przecinku.* Potencjał grawitacyjny zawsze będzie odczuwalny, ale ze względu na nieruchomość laboratorium odważników i wagi względem siebie - siły dużo silniejsze od grawitacji trzymają wszystko w kupie - żadnych prędkości względnych nie powinno się zauważać.... * Oczywiście szacunkowo, +/-2 rzędy wielkości.

1. Jeśli odważniki są w spoczynku wobec siebie to nie ma to najmniejszego znaczenia, przynajmniej nie efekt o którym napisałeś. Będzie zmiana wartości g względem środka ciężkości, szacuje tą zmianę na ((pi-3)/2)*wysokość sześcianu (dajmy na to 10cm, razem jakoś 7e-3* m dalej od środka Ziemi, zmiana w Fg na poziomie 1e-9, czyli w sumie nawet sporo... ) ale to mechanika klasyczna, żaden Einstein. 2. Druga zasada dynamiki Newtona mówi, że szalka będzie działała na odważnik z dokładnie taką samą siłą, więc siły się zniosą... Z rzeczy, które przychodzą mi do głowy o bardzo małym wpływie to ciśnienie promieniowania z oświetlenia. Żadne fotony nie będą uderzały w ściankę stojąca na szalce, więc kula będzie lżejsza. Ciśnienie promieniowania słonecznego to wartości rzędu mikropaskali, więc przy podobnym oświetleniu (nie słonecznym, ale na pewno jakieś tam jest...) efekt będzie - zgaduję - w okolicach 10, 11 miejsca po przecinku... Edited: Jeszcze jedna rzecz- przeciwieństwo tego z ciśnieniem fotonów : promieniowanie cieplne. Obiekt o większej powierzchni straci więcej energii w tym samym czasie. Efekt będzie rzędu wielkości mniejszego, niż ciśnienie fotonów ale w drugą stronę, więc może się zniosą. Mamy tu dwa przypadki: 1. Obiekty są izolowane termicznie od robota i szalki (np. w jakimś absurdalnie silnym polu magnetycznym) - wtedy efekt będzie silniejszy, a kula będzie cięższa (bo cieplejsza). 2. Obiekty są zawsze w równowadze termodynamicznej z robotem, szalką i laboratorium. Wtedy cóż, efekt będzie raczej wyeliminowany, choć przepływ ciepła w sześcianie będzie większy, więc pewnie będzie minimalnie cięższy ze względu na większą energię wewnętrzną....o ile to tak działa. No, to ciekawy przypadek, trzeba by policzyć... * obliczenia na brudno w głowie, rząd wielkości +/-1.

Dlatego takie eksperymenty przeprowadza się w warunkach kontrolowanej, niereaktywnej atmosfery albo w bardzo wysokiej próżni.

A czemu Africano?

Nie można znać się na wszystkim W każdym razie myślę że ktoś mógłby na tym zarobić, a astrofotografowie zaoszczędzić, win-win.

Nikt nie chciałby tego skomercjalizować? Naliczając 2x marże i tak jest chyba 3x taniej, niż w sklepie

Przy pikselu 4um nawet 11um różnicy może być widać na matrycy. Druga sprawa: przy skali 2"/px i tubie o rozmiarach rzędu 1m musisz się liczyć ze zmianami geometrii rzędu 10um. Co do ogniska, o którym mówi ZbyT - przy małych wartościach zawsze można stosować przybliżenie liniowe i koniec końców obliczenia są proste: jeśli ogniskowa ma f=1m i zależy od materiału o rozszerzalności A to przy *niewielkiej* zmianie temperatury o X kelwinów można zgrubsza przyjąć, że rząd wielkości zmian ogniskowej będzie równy f*A*X. To już każdy może sobie policzyć, ja z pamięci nie znam współczynnika dla szkła Bak7

Restart może wynikać ze zbyt wysokiej temperatury CPU (to można sprawdzić) - kurz i starość nie pomagają w dobrej wymianie ciepła. Czyszczenie powinno trochę pomóc, i ogólnie doradzałbym trochę przedmuchać tak czy inaczej. + Jak można to wymienić pastę do radiatora na procku... Druga możliwość to problemy z zasilaniem: miałem tak w jednym laptopie, że całkowicie się wieszał gdy np. karta graficzna zaczynała ciągnąć zbyt dużo mocy. Oczywiście błąd fabryki, nie wiem, czy to powszechne. EDITED: oczywiście, problem może być zupełnie inny, niestety, tak to jest z 10-letnią elektroniką

Mam Maka127 2" na vixen porta i alu statyw. Z mikroruchami chodzi jak po maśle. Czasami podłączam do tego aparat i widać, że problemem raczej nie jest statyw, tylko montaż i ogniskowa Do wizuala jestem bardzo zadowolony. Myślę że statyw da radę z cięższym sprzętem spokojnie, mechanicznie na pewno wytrzyma.

Na ręku jest oczywiście notes, co widać w przybliżeniu. Ziemia ma cztery razy większy promień od Księżyca więc oczywiście jest 4x większa, skoro patrzymy na nią z tej samej odległości. Każdy, kto próbował kiedyś zrobić zdjęcie Księżycowi w nocy wie, że jest on tak jasny, że trzeba ustawić minimalne naświetlanie, żeby widać było coś więcej, niż wielką jasną plamę. Cztery razy większa od niego Ziemia na Księżycowym niebie będzie na oko 16x jaśniejsza, więc efekt będzie jeszcze bardziej wyraźny.

Nie mówcie LibMarowi