OBERON RD

No tak, napisałem skrót myślowy. Dziś wieczorem podjechałem ze Szczyrku trochę w stronę przełęczy Salmopolskiej, ustawiłem montaż na śniegu, na parkingu w lesie. Problemem było znalezienie Polaris, bo na północy LP od świateł pod wyciągiem narciarskim (Pośrednie) i ratraków. Po 5 minutach ustawiłem, ale przydałby się może laser, żeby jakoś "zgrubnie" pokazywał gdzie się celuje, tym bardziej, że Wielki Wóz był za drzewami. Przetestowałem: Sigmę 30/1,4 - przymknięta do 2.0 i tak daje potworną komę w narożach. Do kwiatków OK. Sigmę 10-20 - no, szeroki, odkształca, koma mniejsza niż 30/1,4 ale do widoczków ok. Canon 18-135 - Plejady przy 115 mm, 15 sek - ok, dłużej LP nie pozwoli - pomarańczowe. Canon 70-300 - no tracking przy 300 mm ok, ale ostrość odpłynęła i to na 40 klatkach po 15 sek. Trzeba by tamą oklejać, żeby sam się nie przekręcał Ale pierwsze koty za płoty. Wnioski na temat obiektywu bez komy, ustawiania na asfalcie itd. poszukania miejsc z mniejszym LP wyciągnięte.

A jak dusisz MODE nie wychodzi wyżej do ogólnego menu z chęci robienia alignacji? Mam dwa różne GOTO z Meade (podobne do Bresera) i tam to tak działa. Uwaga: Zrobienie alignacji "lipnej" nie zawsze jest ok, bo czasem chciałem coś obejrzeć, a mój pilot wyświetlał: "below horizon" Ściągnąłem i przeczytałem instrukcję Bressera. Na str 16 pisze, że MODE 2x i wyrzuci wyżej.

Wtorek wieczorem zamówiłem, w piątek do pracy dotarł Sky Guider PRO. Zdjęcia kolegi Beny pomogły, dzięki!. No, zdążył dotrzeć z Astroshopu przed feriami. Wyjechałem z córką w sobotę. Teraz tylko żeby było czyste niebo w Szczyrku. No, albo niech sypie śnieg, przyjechaliśmy tu na narty. Wczoraj zrobiłem pierwsze próby Z BALKONU z widokiem na południe ale BEZ POLARNEJ , ustawiane "na oko" : 50/1,4 ISO 3200 30" - łoo, biała klatka 50/1,4 ISO 400 30" hmm jak wyżej 50/4 ISO 200 15" Orion widziany w smogu oświetlonym pomarańczowym LP 70-300/5,6 ustawione na 300 mm 15" ISO 400 lekko poruszone - no ale bez widoku na Polarną cudów nie oczekiwałem. W każdym razie nie są to "krechy" prze klatkę zdjęcia. Ale jak tylko będzie trochę czystego nieba, wjadę gdzieś wyżej, to jest jednak MOBILNY SPRZĘT, niosę go razem ze statywem JEDNĄ ręką! Już ściągnąłem apkę gdzie powinna być Polarna na krzyżu celowniczym lunetki

Jeżeli masz: montaż paralaktyczny USTAWIONY (choćby lunetką) na Polarną, to właczony zawsze będzie szedł z szybkością domyślną, gwiazdową i obiekt będzie w polu widzenia. Jak użyjesz GO TO po wpisaniu daty, czasu itd ( bo ten wspomniany nie ma chyba GPS który zaciąga te dane) i scentrujesz nie gwiazdę ale na Księżyc lub Słońce, potwierdzisz to ENTERem to montaż przestawi się na ich (Księżyca lub Słońca ) szybkość i nie będziesz musiał poprawiać nic klawiszami SLEW (np. avikujesz Księżyc z barlowem 3x - lepiej nie dodtykać żadnych klawiszy, bo tuba zadrga i po aviku). montaż azymutalny (bez klina) musisz znaleźć min. 2 jasne gwiazdy, w miarę odległe do alignowania. Też będzie szedł za gwiazdą, ale pole widzenia lekko się obraca i zdjęć się nie nałoży za łatwo (stąd były derotatory MEADE). Jak gwiazdy w twoim w pilocie (mój tak ma) są ustawione alfabetycznie - warto znać choćby położenie tych na A Klawisze SLEW są do ręcznego poprawiania, naprowadzania na coś obok, czego nie ma w bazie, ale nie do prowadzenia obiektu, no chyba że masz podczepiony równolegle aparat i ciągniesz "ręcznie, ale pilotem" teleskopem za kometą.

Na screenach od Taysona - overlap - zakładka 20%

Ja korzystam, mam kilka kamer, które podłączam do koła filtrowego na zmianę. Zabezpieczając matrycę (szybkę tuż przed nią) używam baderowskiego clear-filter. Paproch tuż przy matrycy psuł zdjęcia - zasłaniał parę pikseli. Paproch na filtrze zamocowanym na nosku kamery daje się usunąć flatem. A paprochy wpadały mimo koła filtrowego i nie wyjmowania kamery z niego. Nie mogę założyć IR-UV cut, bo np. Wenus fotografuję i w IR-Pass i UV.

Mój pierwszy temat z 14.12.2005 był o iluzji (chodziło o to, że ludzie czasem widzą coś co nie istnieje, np. szczegóły kanałów na Marsie) Może mało astronomiczny, ale dlatego, że były chmury i nie było co obserwować. Kolejny był już o Księżycu filmowanym webcamerką ToUcam (rok 2006).

Przerwa w chmurach, to spróbowałem Wenus o 17.00. Planetka ma 14 " średnicy, więc jak ktoś ostatnio napisał - "taka kluska" w okularze. Ognisko główne 3555 mm, kamera ASI 178 mm. Wrzucam trzy klatki, jedną IR - bez szczegółów na tarczy, podobnie G i UV zrobione przez filtr Badera - coś tam majaczy, ale UV generalnie rozmazany. Wiało dziś niemiłosiernie, IR czy G naswietlane 1/1000 sek, UV 1/50. Stack IR i G z ok. 2000 klatek (50%) UV 30%. Od góry UV, IR, G

Co do tabelki - nie tylko body, grip szkło, ale głowica kulowa też. O one ważą 450 - 500 g spokojnie. Ale dyskusja mi się podoba, temat okryty mgłą niewiedzy się krystalizuje. Star Adventure można zasilać przez mini USB, zasilaczem lub bateriami. To tak do dopisania do tabelki No i czekamy na realne wagi głowicy, może ktoś pomoże

To po czym szybko poznam, że nie jest dobrze wycelowany? Czy chodziło ci o to, żeby podczepić kamerkę pod istniejącą już lunetkę Sky Trackera ? Ale jak kamerka, to znów temat taszenia ze sobą laptopa

Ja tam widzę nawet zoom 330X

Dzięki za odpowiedzi. No tak, już sam statyw waży i graci w bagażu a laptop na plaży czy na feriach zimowych wyholowany gdzieś wyżej na nartach nie ma większego sensu. Z tymi feriami zimowymi, to ciekawe, jak będzie działać na mrozie. W instrukcji piszą, że do -10, czyli może przy -12 też nie padnie, byle nie ładować. Kamerek mam kilka, ale przyczepiona wyosiowana nie będzie, liczyłem, że połączę się telefonem z softem, jednak w instrukcji Ipolar pisze, że podłączamy do USB komputer z Windowsem Czyli trzeba mieć 2 kg laptopa działającego na baterii. Sama idea takiego ustawiania fajna, soft pokazuje ile pokręcić w którą stronę, zgrywasz kropkę z krzyżykiem i gotowe. Myślałem nie tylko o szerokich ogniskowych, ale i o jakimś tele np. 200 mm, bo do teleskopu typu 80/500 to prowadzenie w jednej osi to za mało. Czyli byłby to jeszcze jeden gadżet używany przy okazji wyjazdów wakacyjnych i to tylko wtedy, jak będzie pogoda. PS. SkyTracker da się przykręcić na standardowy statyw foto?

Temat idealny, trafił w moje zainteresowania przed feriami. Myślałem o IOptronie, a tu dwie wersje organoleptyczna i elektroniczna. Czy używał ktoś z Was zestawu z elektroniczną lunetką biegunową Ipolar? https://www.astroshop.pl/uchwyty-do-kamer/ioptron-montaz-skyguider-pro-ipolar-set/p,64683#tab_bar_4_select

Ma być opozycja Marsa, warto założyć IR Pass do kamery mono i używać jako kanału R. Przy Księżycu - zależnie od seeingu, ale generalnie w kamerze mono używam IR pass 685 nm. W kolorowej kamerze to raczej wkręć IR/UV cut - lepszy kontrast i ostrzenie - ogniskujesz tylko przepuszczoną przez filtr wiązkę a nie trzy kolory plus IR i UV do tego, bo kamera jest czuła na więcej barw niż oko. Filtr IR pass 685 a 850 to różnica 1 przysłony, przy 850 obraz ciemniejszy. Ale też go używam do Księżyca o zmierzchu. 685 mam Badera, 850 ZWO. Do Wenus ewentualnie filtr Badera UV Venus filter do kamery mono - pokazuje strukturę chmur, ale Wenus musi być choć 20 stopni nad horyzontem.

gryf188 - dziękuję!, ta rozdzielczość to kwestia pogody, piksela kamery i średnicy teleskopu. Lemarc - 3-go wieczorem było piękne niebo, ale ja byłem na rodzinnym wyjeździe, więc zrobiłem zdjęcie Księżyca nad warszawskim hotelem i tyle Wczoraj wchodziło delikatne zamglenie, ale było bardzo spokojnie, bezwietrznie. Ja sprawdzam seeing przez okno na strychu - mrugają mocno czy słabo. Bo prognozy a rzeczywistość to jedno, a i SCT studzi się normalnie dłuższą chwilę. Pogodnego nieba!

Wczoraj ustrzeliłem miejsca lądowania Apollo 12 na Morzu Wysp (Mare Insularum) i Apollo 14 powyżej krateru Fra Mauro. Uczciwie mówiąc, okolice Fra Mauro i A14 robiłem celowo, a miejsce lądowania A12 załapało się przy okazji fotografowania gór Montes Riphaeus (Riphaeus - starożytny grecki geograf), leżących w centrum kadru. Mam Nadzieję, że kwadraciki widać.

Na początku listopada fotografowałem wschód słońca nad Przylądkiem Laplace'a w Zatoce Tęczy. No i teraz wyszło bez porównania lepiej niż w poście z 8 listopada. Ale wtedy jeszcze niepotrzebnie użyłem barlowa. Teraz bez niego, ognisko główne, a szczegółów więcej. Widać różnicę w terenie otaczającym kratery Helicon I le Verirer na Morzu Deszczów (Mare Imbrium). Le Verrier to ten mniejszy, ma 20 km średnicy pomarszczone otoczenie. Położony na zdjęciu ciut wyżej i po lewo Helicon to średnica 25 km. Widać drobniejszy krater w jego wnętrzu. Drugie zdjęcie robione w poziomym kadrze piętnaście minut później pokazuje trochę więcej szczegółów okolic Laplace'a. Prawdopodobnie dlatego, że suszarka zdjęła jednak budujący się co chwilę szron na przedniej szybie. No właśnie marzec - kwiecień ma rosę, ale wystarczy przetrzeć, założyć odrośnik. Szron wchodzi głębiej mimo 50 cm odrośnika.

Kopernik - oj tak ładnie był widoczny, kratery Stadiusa obok. Zrobiłem z nim kilka avików, jedno zdjęcie pionowe Kopernika z setupu wymienionego wyżej w poście.

Przetarło się dziś, co więcej Księżyc było widać bardzo dobrze. Złożyłem na szybko dwa standardowe obrazki, pokazujące w Kraterze Plato i Clavius kratery 1,2 - 1,5 km. Filtr R, ASI 178MM Meade 14", ognisko główne f10. Jak obrobię resztę, może będą jakieś lepsze "smaczki". 30% x 4000 kl składane w AS, wavelety w R6.

Zenon chce mały refraktor w tym obserwatorium ? Przeczytałem o tubie 500 mm średnicy - pod to jest przygotowany obiekt. Mój SCT 14 cali (nie 20) jest niespokojny bez osłony. To ogniskowa 3500 mm. Betonowy pier osadzony 1,6 m pod ziemią, zwęża się do 40 x 40 cm 1,4 nad glebą, 1,2 nad podłogą obserwatorium. Z barlowem 2x - 3x ciężarówki przeszkadzały do czasu remontu jezdni, kiedy kołami wpadały w dziury. Jezdnia jest o 200 m od obserwatorium

Poruszyliście temat drgań od ruchu osób, aut itp. a na wizualizacji tuba teleskopu wystaje na wiatr z dachu (o ile dobrze widzę). Czyli skakać można, wiatr i tak uniemożliwi obserwacje

I to piękne, jak rodzina hobby wspiera Ładne inspiracje - czasem ktoś się mnie pyta "a co byś chciał ... " Szczególne ładna ta mapa, chyba dwa razy większa średnica niż w atlasie PTMA (w atlasie Księżyc ma 72 cm średnicy), no i nie ma tego kłopotu w patrzeniu co na której stronie. W Atlasie Księżyca PTMA zawsze mi się plącze co gdzie, bo kolejność stron swoista. Mój ulubiony Atlas Rukla to mapy z Księżycem o średnicy 144 cm - z ciekawości przed chwilą zmierzyłem. Ścienna mapa PTMA ma podobną średnicę, ale dużo więcej szczegółów (jeden minus - jest mało "przenośna"). Ale tak sobie myślę o ścianie w obserwatorium. Hmm

No właśnie, różne mamy zdolności. A samokrytycyzm pozwala nie publikować każdego swojego tworu. Poza tym jakie szkice? - ołówek, czy pastele ? Przecież na zdjęciach widać, że kosmos jest kolorowy Kiedyś (lata 80-te XXw. ) próbowałem, ale ja zwyczajnie nie miałem i nie mam cierpliwości. Jedne, co teraz z ciekawości odnalazłem, to szkice kształtu Wenus, pasów na Jowiszu czy drogę bolidu na niebie w okolicach Kasjopei (1986 r). I już wtedy przerzuciłem się na ORWO 27 czy FOTOPAN HL i próbowałem zrobić zdjęcia planet i Księżyca. Fotografia jest szybsza i obiektywna (choć efekt także zależy od środków i twórcy). Szkicowanie jak nazwa wskazuje to szybkie, niekoniecznie dokładne notatki jakimś pisakiem. Pastele, olej jak wspomniał HAMAL - tylko ze zdjęcia.

Skoro piszesz "tak niziutko", to pomyślałem, że budynek obok trochę zasłaniał Ci Łysego

Jak pisałem w wątku o Uranie 2019 - dotarło lusterko unoszone (flip mirror) i testowałem. Poprzednio z Uranem było OK, ale filmowanie Neptuna było porażką. Po przejechaniu w inny kąt nieba lustro gubiło ostrość itd. A matryca ASI 178 to nie full frame. Ale mam Neptuna i "ślad" księżyca. Fotka podła, bo Neptun był 12 stopni nad horyzontem i to nad miastem Inowrocław. Uran kiedy fotografowałem był dużo wyżej, i nad polami (bez kominów). Seeing był i tak na poziomie 2-3" (testowy filmik z Aldebaranem pokazał jego średnicę jak średnicę przepalonego Urana). Dopiero na stacku były jakieś szczegóły, ale Tryton ma średnicę Neptuna . Ogniskowa 3500 mm, F10, ASI 178MM, filtr G, gain 350, ekspozycja 4 sek. Bez binningu.