WielkiAtraktor

Racja, faktycznie jakoś rekonstruują. Wyczytałem, że instrumenty użyte do tego zdjęcia Neptuna (GRAAL i GALACSI) używają 4 sztucznych gwiazd, rzucanych na różne wysokości w atmosferze. A jednak duże teleskopy słoneczne (np. BBSO w Big Bear) też mają optykę adaptatywną, i to działającą dla dużych pól widzenia (do tego bez sztucznej gwiazdy). Ciekawe slajdy: Solar Adaptive Optics @ DST and BBSO aktualizacja: Znalazłem kolejny opis: Adaptive Optics System for 1.6 Meter Solar Telescope in Big... Ciekawe, czyli mając wiele obrazków (małej rozdzielczości) z subapertur (są pokazane na drugim slajdzie z pierwszego linku) wystarczy policzyć ich wzajemne przesunięcia i na tej podstawie giąć lusterko. Z zastrzeżeniem, że dla fali ~0,5 µm działa to tylko przy przyzwoitym seeingu (dla podczerwieni 1,6 µm jest łatwiej).

Pokażę w praktyce, o co chodzi z tymi zlanymi klatkami. Jeśli światło po drodze do teleskopu przeszło przez komórki turbulentne znacznie mniejsze od apertury, to faktycznie ulegnie wielokrotnej dyspersji (która sama z siebie rozmywa) i refrakcji (która pomiesza światło z różnych kierunków). To chyba nie jest odwracalne nawet przez optykę adaptatywną (a na pewno nie przez program stackujący). To jak pierwsza część tego wideo (surowe prosto z teleskopu, Słońce w Hα, apertura 90 mm): Natomiast jeśli komórek jest niewiele i są duże, jest szansa na samą nieznaczną refrakcję (druga część wideo), co jedynie zniekształca/wygina obraz - to łatwo skompensować (mierzymy położenie wybranych punktów na kilkuset obrazach, średnia każdego punktu odpowiada prawdziwej lokacji).

Surowa klatka wygląda dobrze. Artefakty to jakiś problem stackowania, zobaczy, czy AviStack 2 poradzi sobie lepiej.

Racja (...ale można zrobić wersję trussową ). Łamanie ograniczy to możliwości obserwacji Słońca (projekcja i klin Herschela odpadają).

Pamiętajmy, że długi tor optyczny soczewy f/12-15 można zawsze sobie złamać zwierciadłem płaskim (albo i dwoma). Bezobstrukcyjność pozostanie. Konstrukcyjnie nie wygląda to na trudniejsze niż popularne złożenie bino z dwu refraktorów. Przykład: 5" f/15 (źródło): (Więcej ciekawych pomysłów do znalezienia pod hasłem „folded refractor”. Mnie też różne takie chodzą po głowie, ale raczej próbowałbym Kuttera-Schiefspieglera).

Celne pytanie! W skrócie, światło widzialne ma zbyt małą długość fail i jest to prawie niemożliwe - z powodu ograniczeń materiałowych i elektronicznych (ale zob. dokładniejszy opis tutaj: Can radio antennas emit visible light?, albo tu: Plasmonic nanoantennas). (Konkretnie, „antena optyczna” wysyłająca zadany sygnał, pobudzana układem elektronicznym jak radiówka, nie jest możliwa.) Jak koledzy wspomnieli, w praktyce używa się innych technik, bardziej pośrednich - np. coś nagrzać (świeczka, żarówka), wzbudzić wyładowanie elektryczne w rzadkim ośrodku (świetlówka), puszczać elektrony przez złącze półprzewodnikowe (LED)...

Polecam umieścić tę instrukcję również na GitHubie w README.md (można ładnie wszystko sformatować Markdownem).

Najważniejszego zabrakło Jaki to teleskop?

Tutaj kod (implementacja wg Wikipedii): wersja CPU; wersja GPU to praktycznie to samo, ale jako shadery GLSL. Nic sprytnego/adaptywnego... Przyjmuję, że jest stałe i ma kształt powierzchni Gaussa. Użytkownik dobiera tylko odchylenie std. (σ) suwakiem. A Python jak Python, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby tylko "gęste" (i to małe kawałki) napisać w czym innym

Proponuję opublikować na GitHubie - czyli wygodny "issue tracker", wygodne publikowanie wersji (w tym plików binarnych, jeśli trzeba), wiki, możliwość stworzenia strony domowej projektu (GitHub Pages).

A na serio, to dokładnie tak wyglądałem na jednej sesji wyjazdowej, gdy już wszystko poskładałem i okazało się, że zapomniałem kluczowej złączki do kamerki. (Jakoś się ratowałem uciętą z plecaka gumką).

Już chyba ktoś podawał, ale przypomnę link z dokładną analizą artefaktu brzegowego: https://skyinspector.co.uk/mars-edge-artefact/

Tak ogólnie to "Nieprawidłowy odczyt z adresu 0" to skutek jakiegoś błędu logicznego w programie, może nie mieć nic wspólnego z brakiem dostępnej pamięci.

Można by ponacinać to aluminium od strony bloku (np. wzór w kratkę albo co), żeby zwiększyć powierzchnię kontaktu z chłodziwem.

Gwoli ścisłości, format TIFF dopuszcza różne metody kompresji (link), acz faktycznie, najpopularniejsze z nich i tak są bezstratne. I może też przechowywać obrazy z 8-bitową głębią. Co do wideo, AVI i MP4 (i np. MKV) to formaty-kontenery — mogą zawierać różne rodzaje strumieni wideo, z kompresją (bezstratną lub nie) i bez. Nagrywane przez nas "aviki" mają najczęściej format DIB lub Y800 (8 bitów na kanał, brak kompresji), ale do przechowania na później do eksperymentów i dla zaoszczędzenia miejsca można sobie je przelecieć np. bezstratnym kodekiem HuffYUV.

Właśnie, co to jest za teleskopiszcze? Chyba nie C11?

Ćśśś, bo jeszcze LibMar tu wpadnie i przyłoży komuś krzywą blasku z tranzytu egzoplanety

Ha! Czyli zaniebieszczenie na moim Marsie z kamerki OSC to nie od dyspersji:

Należy pamiętać, że umieszczenie przekrzywionej płyty w wiązce zbieżnej wprowadza trochę astygmatyzmu. W zależności od skali obrazu i kąta nachylenia może to pewnie czasem wyjść na obrazku.

Mars z dziś, 01:09-01:33 UTC. GSO RC8, Barlow SW 2x, PGR Chameleon 3 mono (ICX445) + filtr Baader czerwony >610 nm, migawka 11 ms, stack 20% z 4800 klatek, odstępy animacji 3-minutowe, powiększone do 150%: Też złapałem Olympus Mons! To ta mała wypukłość po prawej u góry. Rejestrowałem też kamerką kolorową (Blackfly z IMX136), z ADC i (jak Mars się wzniósł) bez, ale wyszło przeciętnie:

Można by rozważyć małego Crayforda 1,25", np. ten model (ale nie wiem, jak to wygląda z miejscem na tylnej ściance Maka 127). Ja do Maka 180 miałem swego czasu wyciąg 2" Baader Steeltrack (do SCT + odpowiednia makowa przejściówka) i byłem zadowolony.

Roszenie można sprawdzić świecąc czymś w obiektyw/okular/lustra (np. kieszonkową czerwoną lampką, która ogólnie przydaje się do nocnych obserwacji).

Tak, zapewne (o ile nie masz blisko lasu kominów od południa albo czegoś podobnego, żeby rujnowało lokalny seeing). Przesłanką liczne znakomite Jowisze Riklaunima z 2011 r., też z miejskiego balkonu: http://www.astromaniak.pl/viewtopic.php?f=4&t=16495&start=75

Świetna protuberancja! Zastanawia mnie, że widać aż taki "banding" - mógłbyś wrzucić surowy stack 16-bitowy jednej z klatek? Ciekawi mnie, skąd się to wzięło, i chętnie bym spojrzał.

Dziwi mnie, że w ogóle coś takiego tam jest — nie ma zbytnio sensu. Ustawienia nagrywania zależą przecież od efektywnej światłosiły (tj. jaki mamy teleskop i Barlowa/reduktor ogniskowej), przejrzystości powietrza, filtrów, czułości sensora kamery. Podczas rejestracji spójrz po prostu na histogram i (manipulując czasem migawki) pilnuj, żeby nie wyjechał poza maksimum, tak samo jak przy normalnej fotografii.