Przyroda w fotografii

fizyk5 · 18 Marca

Zięba z odległości 27,5m.

Rogal · 19 Marca

Takie tam Sroczki w slow motion 😀

Zajadają pistacje i słonecznik(oczywiście niesolone) a ta błyszcząca kulka to prezent który dostałem wcześniej za ziarenka 😀

Samsung S21 Ultra.

fizyk5 · 19 Marca

Czy ktoś z was umie wyjśnić to znalezisko utworzone przy leśniej ścieżce ???

Vader · 19 Marca

19 minut temu, fizyk5 napisał(a):

Czy ktoś z was umie wyjśnić to znalezisko utworzone przy leśniej ścieżce ???

Wygląda, jakby ktoś robił leśne bonsai

suchyy · 19 Marca

2 godziny temu, Vader napisał(a):

Wygląda, jakby ktoś robił leśne bonsai

... a później wykopie do ogródka przydomowego. Przy leśnej ścieżce, łatwiej odnaleźć! :icon_rolleyes:

Pozdrawiam,

Jurek.

fizyk5 · 20 Marca

Odległość do samca krzyżówki to 77,2m.

suchyy · 20 Marca

14 i 15-03-2024. "Rowerem wzdłuż Bystrzycy nad Zalew Zemborzycki" (fotoreportaż cz. 1).

Robi się coraz cieplej (choć z mieszanymi rezultatami), więc jak co roku postanowiłem w końcu wybrać się rowerem nad Zalew Zemborzycki. Raz: żeby przetestować rower po remoncie, jaki niedawno zrobiłem, dwa: sprawdzić wątpliwą, pozimową kondycję :icon_rolleyes: , trzy: zobaczyć jakie zmiany zachodzą w przyrodzie. Nad zalew mam niedaleko, ale żeby się przyjrzeć lepiej naturze, trzeba na to poświęcić trochę więcej czasu, niż na samą jazdę. Żeby za bardzo nie forsować na początek sezonu starych gnatów, wyprawę podzieliłem na dwa etapy. Chciałem też lepiej (niż zazwyczaj) obejrzeć brzegi Bystrzycy, która ostatnio zamienia się w prawdziwie dziką rzekę! Zaraz jak dojechałem nad wodę, to trafiłem na karpę po ściętym drzewie, ładnie obrośniętą mchem. Ponieważ Kolega @Piotr K. ciekawie przedstawił ostatnio dwa okazy mszaków:

wątrobowiec liściasty - płozik różnolistny (Lophocolea heterophylla) |Mszaki w lasach str. 98|,

mech ortotropowy - borześlad zwisły (Pohlia nutans) |Mszaki w lasach str. 70|,

Postanowiłem nie być gorszy.

Mech plagiotropowy - krótkosz rowowy (Brachythecium salebrosum) |Mszaki w lasach str. 92|. Bladożółtozielona darń mchu wypuszcza właśnie cienkie czerwone sety, na których rozwijają się zielonkawe puszki zarodni, silnie zgięte na grzbiecie.

Jazdę ścieżką rowerową wzdłuż Bystrzycy w kierunku zalewu rozpocząłem kolo dawnej stadniny koni (okolice ul. Nadbystrzyckiej przy rondzie z Jana Pawła II i Krochmalną).

źródło

Polecam to miejsce wszystkim fotografującym i/lub kochającym przyrodę. Jest to jedyne miejsce w obrębie Lublina, gdzie Bystrzyca mocno meandruje i tworzy obecnie prawdziwie dzikie i urocze zakola (trzeba zejść po skarpie ze ścieżki rowerowej nad brzeg rzeki).

Nad "dziką" Bystrzycę powróciły bobry (niektórzy powiedzą: rzekę zaniedbaną, ale mnie to pasuje :thmbup: ).

Próbowały zbudować żeremia w kilku miejscach, ale chyba im póki co nie wyszło (może za głęboko i nurt zbyt silny?).

Oglądając powyższą namiastkę żeremia (tuż za kładką ścieżki rowerowej, za mostem kolejowym na Wrotkowie) usłyszałem odgłosy "szczekania" dzięcioła (dobiegały z kierunku ścieżki rowerowej, tam gdzie się właśnie udawałem). Niestety niebo było już w tym momencie pokryte grubą warstwą białoszarych chmur (na szczęście na deszcz się nie zanosiło) i fotki ptaka robione moim kompaktem pod światło, ze sporej odległości, wyszły tragicznie niedoświetlone (nie dało się podejść bliżej: bagniste podłoże). Aparat wyrzucił jpga w postaci szaroburego gniota (nawet nie mogłem poznać co to za ptak). Coś tam udało mi się odzyskać z RAWów, :icon_rolleyes: ale ponieważ jest to mój pierwszy ustrzelony dzięcioł zielony, to i tak Wam pokażę, zwłaszcza, że ciekawa historia z tym się wiąże.

Dzięcioł w czasie niezwykle głośnego "szczekania" wyciągał się bardzo mocno do góry, co widać na poniższym foto. Zróbcie sobie animację klikając na pierwsze foto dzięcioła, a potem strzałkami bocznymi w prawo i lewo.

LINK - cz. 2

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 23 Marca przez suchyy

Swiss · 20 Marca

Film przez szybę, jest potencjał na lepszą jakość.

as1 · 21 Marca

Przyjemne popołudnie po pracy spędzone w towarzystwie perkoza. Okoń nie był tak zadowolony jak perkoz i ja.

Canon R7 + Canon RF 100 - 500

Piotr K. · 21 Marca

Meszki z dzisiaj (naszło mnie rano na małą wycieczkę ). Samsung A51, bez guidingu i klatek kalibracyjnych

Rokiet cyprysowy (Hypnum cupressiforme) w towarzystwie bluszczyków kurdybanków (Glechoma hederacea)

I zbliżenie na sam mech:

Oraz jeszcze więcej borześladu zwisłego (Pohlia nutans), ponownie widok ogólny i zbliżenie:

suchyy · 21 Marca

1 godzinę temu, Piotr K. napisał(a):

Meszki z dzisiaj (naszło mnie rano na małą wycieczkę ). Samsung A51, bez guidingu i klatek kalibracyjnych

Rokiet cyprysowy (Hypnum cupressiforme) w towarzystwie bluszczyków kurdybanków (Glechoma hederacea)

I zbliżenie na sam mech:

Oraz jeszcze więcej borześladu zwisłego (Pohlia nutans), ponownie widok ogólny i zbliżenie:

@Piotr K.,

:like:

... dobrze to wydumałeś: widok ogólny i zbliżenie dla mszaków i śluzowców (którymi też warto się zająć) będzie git!

Dla urozmaicenia polecam również nie zapominać o rosnących dziko w Polsce storczykach (większość kwitnie w maju i czerwcu, w górach do połowy lipca, niektóre jak kręczynka jesienna nawet do października). Więcej o polskich orchideach można przeczytać: TUTAJ

Fragment artykułu z linku:

Cytat

...

Warto pamiętać o tych roślinach, wybierając się na spacer czy wycieczkę przyrodniczą. Choć, wbrew powszechnemu wyobrażeniu, często bywają niepozorne, spotkanie ich dostarcza niezapomnianych wrażeń estetycznych, ale również zapachowych. Przy okazji możemy poszerzać naszą wiedzę, a, przy odrobinie szczęścia, mamy szansę odkryć nowe stanowiska tych rzadkich, często zagrożonych wyginięciem, roślin. Do rozpoznawania gatunków przyda się aparat fotograficzny. ...

Ciekaw jestem, Kto pierwszy wrzuci tutaj swoje fotki dziko rosnącego storczyka krajowego (mamy ok. 50 gatunków)? :thmbup: Co prawda jeszcze trochę trzeba poczekać zanim zakwitną, no i przede wszystkim trafić na taki okaz! Czekamy na foty. Sporo z nich wygląda z daleka niepozornie, tak na pierwszy rzut oka, ale dobre makro potrafi ujawnić piękno nawet ich najdrobniejszych kwiatów.

W moim najbliższym rezerwacie można prawdopodobnie spotkać ze storczyków: podkolan biały i gnieźnik leśny. Sprawdzę w tym roku ile jest w tym prawdy (ten drugi może być trudniejszy do odnalezienia, jako odmiana heterotroficzna, bezzieleniowa - zainteresowanych odsyłam do linku). Ponieważ storczyki mocno wabią owady (nawet gnieźnik, który nie pachnie, a jakoś przyciąga muchówki), to może się przytrafić, że upichcimy dwie pieczenie na jednym ogniu.

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 21 Marca przez suchyy

fizyk5 · 22 Marca

Pełzacz, odległość 10,4m.

suchyy · 22 Marca

21-03-2024. Zaloty dzięcioła dużego.

Korzystając z ładnej, słonecznej pogody w pierwszej połowie dnia (a i tak zeszło mi do popołudnia), wybrałem się do prawdopodobnej ostoi mojego dzięcioła, którego pokazywałem w fotoreportażu "Wiosenne klimaty": TUTAJ (podobnie, jak Kol. @Piotr K. nie mogłem wysiedzieć w chałupie ). Chciałem sprawdzić, czy się tam zadomowił, czy tylko odwiedzał miejscówkę? Fart chciał, że trafiłem na zaloty! Sytuacja była bardzo dynamiczna. Parka dzięciołów skakała z gałęzi na gałąź, niczym nakręcone zabawki w ciągłym ruchu. Poza tym było to w gęstwinie drobnych krzaczorów, zarastających wyższe drzewa, czyli generalnie z brakiem szybkiego i dobrego podejścia dla uzyskania lepszych kadrów. Samiec skakał za wybranką i popukiwał delikatnie dziobem przez moment w gałąź, na której przysiadała. To nie było walenie dziobem, jak przy wykuwaniu dziupli, czy ostrzeganiu rywali: "won z mojej miejscówki!", ale subtelne wysyłanie sygnałów dla wybranki (chyba próba nakłonienia jej do wiadomych czynów ). Posługiwał się najwidoczniej dzięciolim kodem, który miał być atrakcyjny dla samicy, a może zrozumiały, kto to wie? (wyraźnie słyszałem zmienne częstotliwości w każdym krótkim postukiwaniu). Na poniższym foto widać jak samica siedząca wyżej nasłuchuje z uwagą, co amant ma jej do powiedzenia, ...

... niestety, jednak mu coś chyba nie wyszło, bo dostał kosza i odleciał jak niepyszny! Niedoszła połowica została, więc mogłem jej strzelić jeszcze kilka fotek.

Lewy profil.

Prawy profil.

A kuku, to ja! Piękna dzięciolica, ale wybreeednaaa!

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 22 Marca przez suchyy

Piotr K. · 22 Marca

Ekstra te dzięcioły Czym focisz? O ile pamiętam pisałeś gdzieś wcześniej, że kompaktem, ale co to jest konkretnie?

as1 · 22 Marca

W dniu 20.03.2024 o 06:48, fizyk5 napisał(a):

Odległość do samca krzyżówki to 77,2m.

Wygrzebałem jakieś zdjęcie robione poprzednim zestawem ( Canon 90D + Sigma 150-600 ). Pamiętam że musiałem się odsunąć żeby aparat łapał ostrość.

suchyy · 22 Marca

W dniu 22.03.2024 o 17:27, Piotr K. napisał(a):

Ekstra te dzięcioły Czym focisz? O ile pamiętam pisałeś gdzieś wcześniej, że kompaktem, ale co to jest konkretnie?

@Piotr K., jeśli już rozmawiamy o sprzęcie to przede wszystkim muszę napisać, że zazdroszczę Kol. @holeris flagowca Olympusa z najnowszym szkiełkiem M. Zuiko do makro, a innym kolegom małoobrazkowych bezlusterkowców Canona/Sony! Niestety aktualnie nie stać mnie na takie puszki i szkiełka, które same robią zdjęcia, jak to kiedyś słusznie napisał tutaj @Behlur_Olderys! :icon_rolleyes:

Ekstra, to nie są, ale więcej chyba nie wydolę z mojego sprzętu, który nie nadaje się do dynamicznej fotografii przyrodniczej. Ja morduję się już od paru lat z tym "dziwnym" sprzętem, jeszcze produkcji Olympusa (obecnie OM Digital Solutions), który przypadkiem trafił w moje ręce (prezent w komplecie z dwoma obiektywami). Jest to Olympus PEN E-PL9, aparat dedykowany przez producenta do specyficznego odbiorcy: vlogerek/vlogerów internetowych. Szumnie zwany aparatem systemowym, ale bez wizjera elektronicznego, co jest największym jego mankamentem - taka odchudzona wersja tańszych olympusowskich bezlusterkowców! Dlatego nazywam go po prostu kompaktem. Zalety: lekkość, wymienne obiektywy, rozbudowana elektronika (WiFi-przesyłanie fotek z puszki, Bluetooth-zdalne sterowanie aparatem ze smartfona, nagrywanie 4min. klipów 4K, wbudowana lampa błyskowa, niewielka, ale czasami przydatna itd. (więcej: TUTAJ). Z mety musiałem do niego dokupić osłonę na LCD (TUTAJ opisałem i pokazałem foty), bo przy słonecznej pogodzie nie dało się nim fotografować. Swoją drogą taka wygodna osłona przeciwsłoneczna na LCD jest również przydatna dla sprzętów innych marek (polecam). Dokupiłem jeszcze dwa obiektywy systemowe (M.Zuiko), ale te kitowe z dolnej półki (nie pro! :icon_rolleyes: ) i próbuję wykrzesać z tego co się da! Mam również jeszcze z dawnych czasów sprzętu analogowego 3 obiektywy manualne (z gwintem M42), w tym jeden całkiem spory: stałka tele Carl Zeiss Jena 300 / f4 (u mnie daje takie pole widzenia jak 600 mm dla formatu małoobrazkowego), którego używam do polowania na odległe satelity geosynchroniczne (szczególnie szpiegowskie - jeden z wątków tutaj: Advanced ORION - polowanie na szpiega! - wątek jest długi. Cierpliwie obejrzeć i przeczytać do końca ). Niestety używanie obiektywów manualnych z "puszką" digital, która nie ma wizjera to masakra, ale od bidy da się je wykorzystać, jednak nie do dynamicznej fotografii przyrodniczej! Poza tym ten duży tele Zeissa sam waży ponad 1,5 kg, kiedy mój kompakt z akumulatorem systemowym, zoomem M.Zuiko Digital 40-150 / F4-5.6 (u mnie daje takie pole widzenia jak 80-300mm dla formatu małoobrazkowego) oraz osłoną obiektywu i wygodnym paskiem skórzanym do noszenia waży niecałe 0,7 kg. Właśnie tego zooma używam do fotografii przyrodniczej (jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma)! Od noszenia takiego sprzętu przynajmniej ręka nie cierpnie, co sobie bardzo cenię. :thmbup:

Jeśli jeszcze Ktoś nie widział, to polecam również moje wątki konstrukcyjne (szczegółowe przepisy typu: zrób to sam), związane z foto:

Uniwersalne zasilanie zewnętrzne do kamery (Li-ion 2S).
Uniwersalny montaż do fotografii statywowej.

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 24 Marca przez suchyy

Piotr K. · 22 Marca

10 minut temu, suchyy napisał(a):

Niestety aktualnie nie stać mnie na takie puszki i szkiełka, które same robią zdjęcia

Wypasiony sprzęt wiele ułatwia, ale w przypadku fotografii przyrodniczej podstawą jest znajomość przyrody, zwyczajów zwierząt, pór kwitnienia i miejsc występowania roślin itp. Kasą się tego nie załatwi. I bardzo dobrze

Dzięki za szczegółowe wyjaśnienia, super masz to wszystko ogarnięte. To jest właśnie fajne - żeby starać się z posiadanego sprzętu wycisnąć ile się da, zamiast rzucać w problemy pieniędzmi (a czasem, mam wrażenie, nie rozumiejąc nawet do końca, z czego dane problemy wynikają, i jak można je obejść używając rozumu i kreatywnego myślenia, a nie portfela ).

Jedna uwaga do tego co napisałeś:

15 minut temu, suchyy napisał(a):

M.Zuiko Digital 40-150 / F4-5.6 (odpowiednik 300mm dla formatu małoobrazkowego)

14 minut temu, suchyy napisał(a):

stałka tele Carl Zeiss Jena 300 / f4 (dla mojej matrycy to jest odpowiednik 600 mm)

To NIE są odpowiedniki innej ogniskowej. Dany obiektyw ma ZAWSZE daną ogniskową, stałą w przypadku stałki, a zmienną w danym zakresie w przypadku zooma. JEDYNE co się zmienia przy zmianie wielkości matrycy to POLE WIDZENIA zestawu (zakładając stałą wielkość piksela, od której zależy skala obrazowania). Być może to wiesz, ale wolę napisać co i jak, bo robisz świetne zdjęcia, więc jako autorytet stanowisz ważne źródło informacji, również dla początkujących. Wrzucałem już ten mój schemat kilka razy, ale wrzucę jeszcze raz, bo nigdy dość powtarzania Dotyczy obrazowania astro, ale foto dziennej zasada jest dokładnie ta sama Gdy mniejszy wycinek obrazu, złapany na mniejszej matrycy, powiększy się do pełnego ekranu, powstaje wrażenie jakby fotografia była zrobiona dłuższą ogniskową.

suchyy · 22 Marca

@Piotr K., masz rację wyraziłem się niewłaściwie. Już poprawiłem! Można też w skrócie (600 dla FF) i (80-300 dla FF). Dzięki za słuszną uwagę. "Spiesz się powoli" (starożytni dobrze prawili).

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 22 Marca przez suchyy

holeris · 22 Marca

Czuję się wywołany do tablicy, to się wypowiem

Jak zaczynałem przygodę z makrofotografią, to robiłem (też wcale nie tanim) zestawem Nikon D810 + Sigma macro 105 mm. Jednak od kiedy przesiadłem się na OM, różnica jest ogromna.

PS. W zasadzie to w pierwsze makro bawiłem się już komórką, zanim miałem jakikolwiek aparat. Na samym dole przykładowe zdjęcie, żeby pokazać, że się da.

Zalety poprzedniego sprzętu

Nikon D810 to pełna klatka, która jest jednak sporo większa od formatu 4:3, i to czuć! Zwłaszcza, jak fotografuję większe owady, np. ważki. Na starym sprzęcie mogłem zmieścić w kadrze całą ważkę przy powiększeniu dochodzącym do 1:1, na OM nie ma na to szans. Kolejna różnica na plus (choć jednocześnie na minus) poprzedniego systemu, to mniejsze szumy. A na minus dlatego, że wynikają wprost z większego piksela, a w makrofotografii wolę jednak piksel mniejszy. W obrazowaniu mikroświata zależy mi na jak najdrobniejszych szczegółach, więc i tak staram się robić takie zdjęcia przy dobrym świetle, a bardzo często z lampą i dyfuzorem, więc te szumy nie mają aż takiego znaczenia, a mniejszy piksel zwiększa szczegółowość. Trochę inaczej wygląda to przy fotografii ptaków czy innych leśnych zwierzątek, bo tutaj światło już jest przeważnie gorsze. Ale i takich zdjęć raczej nie robię przy słabym świetle. Zawsze staram się wychodzić w plener, jak jest słonecznie. A najlepsze warunki moim zdaniem są przy delikatnym cirrusie. Kiedy wciąż jest bardzo jasno, ale światło jest rozproszone przez chmury.

Ta różnica w szumie jest bardzo wyraźna. Stary sprzęt spokojnie dawał radę przy ~ISO 5000. Nowym staram się nie przekraczać ISO 1600.

Zalety nowego sprzętu

Zacznijmy od puszki. OM-1 jest jednym z najszybszych apartów na rynku. Potrafi zrobić do 120 zdjęć na sekundę (bez ostrzenia między zdjęciami). Do tego ma wbudowany focus bracketing, który potrafi z tej szybkości korzystać. I tak zrobienie 50 zdjęć z automatycznie przesuwaną przez aparat ostrością trwa ok. 2 sekund. To może mieć olbrzymie znaczenie, kiedy owad przystanie tylko na chwilę.

Aparat ma również świetną stabilizację, która robi dużą, zauważalną gołym okiem różnicę. Jak tylko się uruchomi, obraz w wizjerze robi się zdecydowanie stabilniejszy.

Autofokus, automatyczne wykrywanie zwierząt i automatyczne ostrzenie na oku - bajka. Ale nie mam za bardzo doświadczenia fotograficznego, więc ciężko mi to zestawić z innymi systemami. W porównaniu do wcześniejszego sprzętu - przepaść. Gdy jeszcze robiłem makro D810, to praktycznie zawsze korzystałem z ręcznej ostrości i przesuwałem aparat w przód i w tył w nadziei, że któreś ze zdjęć będzie ostre (BTW to całkiem skuteczna technika, którą wielbicielom macro polecam). Czasem nawet udawało się z tego robić focus stacki. Teraz prawie zawsze korzystam z autofocusa.

Kolejna rzecz to waga. Wprawdzie OM-1 jest dość duży jak na bezlusterkowca 4:3 i wymiary ma w zasadzie prawie takie same jak pełne klatki od Sony, ale wciąż jest to sporo mniej i lżej od kloca, jakim jest D810.

Jeśli chodzi o obiektyw, to tutaj różnica jest również olbrzymia. Moim zdaniem jest to najlepszy aktualnie na rynku obiektyw do makro. Wiem, że nie zachwyca światłosiłą (f / 3,5, ale w trybie makro f / 5), ale ma dwie ogromne zalety, których nie ma chyba żaden konkurencyjny obiektyw. Przy powiększeniu 2:1 oferuje stabilizację oraz autofocus. Większość obiektywów macro o powiększeniu większym niż 1:1, to obiektywy manualne, o stabilizacji nawet nie wspominając.

Podsumowując: lepszy sprzęt wiele ułatwia. To jednak nie znaczy, że sprzętem tanim nie można otrzymywać zadowalających rezultatów. Można i to znakomite. Na ogół wymaga to dużo więcej wysiłku oraz % dobrych zdjęć jest mniejszy. Każdy musi ocenić we własnym zakresie czy jest skłonny zapłacić więcej, żeby uzyskiwać lepsze rezultaty szybciej. Jednak zdjęcia to oczywiście nie tylko sprzęt. Doskonale widzę to po sobie. Choć mój zestaw ma świetną stabilizację, to mam jednak wrażenie, że przez mój wątły, a może nieumiejętny chwyt % ostrych zdjęć jest mniejszy, niż mógłby być.

Myślę, że podobnie jest w astrofotografii (a i w wielu innych dziedzinach). Tanim sprzętem można wycisnąć wiele, bardzo wiele. Zwłaszcza jak się ma dużą wiedzę i doświadczenie. Ale lepszym sprzętem można do takich samych, ba - na ogół lepszych, wyników dojść szybciej.

Jeszcze może odnośnie wielkości kadru. Oczywiście 100% racji, że ogniskowa się nie zmienia. Ale zastanawiam się z czego może wynikać fakt, że w fotografii "standardowej" tak często jest używane to zafałszowane porównanie. Myślę, że są to co najmniej dwa czynniki. Raz - kadr jest w fotografii klasycznej najważniejszy. Jak chcemy sfotografować twarz, to niezależnie od sprzętu kadr będzie wyglądał tak samo. A przy takich założeniach faktycznie "150 mm to jak 300 mm". Dwa - producenci sprzętu do APS-C i mniejszych formatów. Wiadomo, że im większa liczba, tym lepiej więc marketingowcy się zakochali w przelicznikach i stosują je namiętnie.

I jeszcze wspomniane wcześniej zdjęcie. Samsung galaxy S8. Zdjęcie z 2018.

Edytowane 22 Marca przez holeris

holeris · 22 Marca

Jeszcze jedna rzecz, o której wspominałem również @Piotr K. podczas ostatniego wypadu. Niedawno odkryłem rządową mapę, na której można podglądać wszystkie parki narodowe, krajobrazowe, rezerwaty przyrody, obszary Natura 2000, itd.

https://geoserwis.gdos.gov.pl/mapy/?usedesktop=true

Ja przeważnie ustawiam sobie mapę topograficzną:

Oraz w filtrach:

Ale to oczywiście wedle uznania. Wynik takich ustawień w okolicy Wrocławia (rezerwaty pomarańczowe, a parki krajobrazowe żółte):

suchyy · 23 Marca

14 i 15-03-2024. "Rowerem wzdłuż Bystrzycy nad Zalew Zemborzycki" (fotoreportaż cz. 2). Link do cz. 1

Dzięcioła zielonego, o którym pisałem w części pierwszej, obserwowałem przez wiele minut i nic w tym dziwnego. Od daaawna nie widziałem tego cudaka na własne oczy! Skubaniec siedział w jednym miejscu i darł się nie na żarty i niemiłosiernie głośno, ...

... aż w końcu przywołał samicę, ale dzięcioła dużego! Ta przysiadła na gałęzi tego samego drzewa z prawej strony korony. Zieloniasty siedział tyłem do zainteresowanej, a ta kiedy zorientowała się (prawdopodobnie), że to pomyłka, czym prędzej zarządziła ewakuację. Ciekawe po czym poznała fałszywego gacha: po wyglądzie, "śpiewie", czy jednym i drugim?!

Żałuję, że nie było dobrego światła dla mojej kompaktowej "puszki", żeby zrobić lepsze foty. Taka gratka zapewne nie przytrafi się już w najbliższym czasie (czytaj cz. 1)

W kolejnym dniu zaplanowanej wyprawy jechałem już wprost nad zalew ścieżką rowerową, biegnącą wzdłuż Bystrzycy i co chwilę podziwiałem widoki z brzegu rzeki.

No i traf chciał, że po drodze odnalazłem zguby Kol. @fizyk5. Parka siedziała tuż przy brzegu, po drugiej stronie rzeki, na grubym konarze zwalonego drzewa. Mój wzrok przyciągnął kaczor. Dopiero jak cyknąłem fotkę zoomem, to zorientowałem się, że za kaczorem siedzi samica (nie na darmo nosi na sobie taki kamuflaż). Zakochani urządzili sobie sjestę przed kolejną turą zalotów. "Z tego, to napeeewno będą jaja"!

Zalew Zemborzycki przywitał mnie tradycyjnie zaporą, bo właśnie do niej dojeżdża się ścieżką rowerową z Lublina. Pamiętacie fotki ławicy leszczy, które pokazywałem w zeszłym roku, jak tuż przed spadkiem wody wyłapywały jedzonko, spływające z zalewu. W prześwicie nad śluzą widać odległy o ok. 1,5km ode mnie drugi brzeg zalewu z porastającym go lasem: Dąbrowa (ten bliższy drugi brzeg, bo zalew rozciąga się dalej i w prawą stronę).

Jadąc ścieżką rowerową w prawo, ominąłem ośrodek Marina. Chciałem czym prędzej udać się do ptasich rewirów, znajdujących się na początku zalewu. Kiedy ścieżka rowerowa za ośrodkiem wypoczynkowym ponownie zbliżała się do wody, niespodziewania napadła na mnie banda łysek!! Z wrażenia aż się zatrzymałem - ponad czterdzieści ptaków jednocześnie błyskało złowieszczo w moją stronę swoimi białymi przyłbicami! :new_shocked: Tak jakoś dziwnie się zrobiło i z mety przypomniałem sobie sławetny film Hitchcocka!

Otrząsnąwszy się ze stanu prawie hipnotycznego, pojechałem dalej ku początkowi zalewu, tam gdzie zazwyczaj rządzą mewy śmieszki. Spędziłem z nimi sporo czasu, obserwując szczególnie jedną grupkę, która rywalizowała z innymi klanami. Mewy "polowały na lidera", ganiały się w powietrzu, wyczyniając różne harce, łącznie z bitwami powietrznymi (chyba tylko pozorowanymi), a kiedy się zmęczyły, zafundowały sobie wspólną wycieczkę: spływ na podtopionym konarze. :thmbup:

Z wyprawy jestem zadowolony, a sezon uważam za otwarty (choć do maja jeszcze trochę czasu pozostało).

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 26 Marca przez suchyy

Piotr K. · 24 Marca

Mszaczki z wczorajszej wycieczki do Parku Krajobrazowego Doliny Bystrzycy Przez prawie cały czas było 100% zachmurzenia (ale zdziwko ). Jejku, jak to jest fajnie móc sobie pouprawiać jakieś hobby bez oglądania się na pogodę Wszystkie fotki robione Samsungiem A51 w trybie Pro (kadry ogólne, jako referencja dla balansu bieli) i Macro.

I jeszcze skoczogonek - prawdopodobnie czwórzębiec bielański (Tetrodontophora bielanensis)

A na koniec taki sobie ogólny mchowo-leśny widoczek

suchyy · 24 Marca

2 godziny temu, Piotr K. napisał(a):

...

I jeszcze skoczogonek - prawdopodobnie czwórzębiec bielański (Tetrodontophora bielanensis)

...

@Piotr K., tak to największy europejski skoczogonek się załapał na foto przy okazji. :thmbup:

Pozdrawiam,

Jurek.

Edytowane 24 Marca przez suchyy

Piotr K. · 24 Marca

8 minut temu, suchyy napisał(a):

największy europejski skoczogonek się załapał na foto przy okazji

Heh, nie "się załapał", tylko został załapany świadomie Nad zdjęciem jest link do stronki z opisem tego gatunku

as1 · 24 Marca

Niedzielne przedpołudnie spędzone na stawach. Pobudka 4.30 🙂 . W nagrodę tuż po wschodzie słońca przywitała mnie "złota" tafla wody. Kilka godzin w czatowni spędzone w towarzystwie samotników. Potem jeszcze spacerek po okolicznych stawach i moje pierwsze spotkanie z płaskonosem .

Samotnik ( tak nazywa się ten ptak )