Grzędziel

A w dawnych czasach negatywy (jednoklatkowce oczywiście) z dużych teleskopów, wykorzystywane do prac naukowych wyglądały mniej więcej tak:

NGC 7331 i Kwintet Stephana APO 140; Atik 383; 1x600 sek.

Zdjąłem kapeńkę zieleni (HLVG) i odrobinę podkolorowałem gwiazdki. Może ciut lepiej? Nie wiem.

Nie zmieniłem, tylko się pomyliłem. Powinno być AZ-EQ6. Wybaczcie.

Żeby zupełnie nie wyjść z wprawy, mało ostatnio zdjęć obrabiałem, to ten znany, wiosenno-letni klasyk. Niestety z miasta więc wyszło jak wyszło... Setup: APO 140 f/4.9; AZ-EQ5; Atik One 9, L: 90x60, RGB 15x180 sek.

Nie ma sensu zmieniać, 6D to świetna puszka. Pewnie nie uda Ci się idealnie ustawić ostrości na całym polu, ale zawsze można wywalić nieostre boki. Mając do wyboru 6D i 1000D brałbym ten pierwszy. Zalety: mniejszy szum i większy pixel no i jak trafi się dobra optyka to mamy większy FOV.

W teleskopie ma fundamentalne znaczenie. Bez dobrze dobranego korektora ( co nie jest takie proste) pole ostrości to zaledwie kilka milimetrów a pełna klatka to 36 mm

To zapraszam do mojej firmy Antare.pl

Jestem w szoku, przecież tam nic nie widać, zobaczcie w Simbadzie/Aladinie: Znakomicie to pokazałeś

Podpisuję się pod przedmówcami, bardzo mi ta kolorystyka odpowiada

Każdy obserwator odbiera obraz subiektywnie. To co jednemu się podoba drugi uzna za nieakceptowalne. Chyba najlepszą odpowiedź na zadane pytanie dostaniesz na zlocie, kiedy będziesz miał okazję popatrzeć przez wiele różnych teleskopów. Pamiętam jak w Bukowcu oglądałem niebo właśnie przez tą tubę (120/600) i byłem pozytywnie zaskoczony. Spodziewałem się fioletowych obwódek, tymczasem widoczna aberracja wcale mi nie przeszkadzała. Natomiast zetknąłem się z opinią, ze akurat w tym teleskopie jest spora.

Należy zastanowić się nad przytaczanym tu pojęciem "obszar skorygowany". To nie jest tak, że jak producent podaje średnicę krążka skorygowanego to obrazy gwiazd wszystkich obrazowanych w nim będą tak samo dobre. Każdy, nawet najlepszy i najdroższy korektor da lepszy obraz na osi a gorszy na krawędzi. Ważnym parametrem jest wielkość plamki generowanej przez punktowe źródło światła jakim jest gwiazda (spot size). Producenci niechętnie podają ten parametr. Zwykle waha się w granicach kilku mikronów na osi do kilkunastu, a nawet do 20-30 na krawędzi. Biorąc pod uwagę ultra mały pixel Twojej kamery nie oczekiwał bym cudów. Plamka rzędu 20um akceptowalna w wypadku popularnej kamery CCD opartej na Kodak KAI 11000 będzie się "rozlewać" na 4 pixele i będzie to dla oka akceptowalne. W w Twoim setupie gwiazdka w rogu pola zaświetli 25-30 pixeli i obraz będzie robił wrażenie, że jest nieostry. Dodatkowo jakość obrazu może być pogorszona przez błędy optyczne obiektywu. Wszystko to się sumuje. Tego nie przeskoczysz, ważne, żeby się nie stresować. Dla mnie optymalnym rozwiązaniem jest kamera z małym pixelem i małym FOV dla obrazowania drobnych obiektów i z dużym chipem i dużym pixelem dla szerokich pól.

Faktycznie odrobinę jadą, ale jako użytkownik różnych APO, również tej TS 130-tki i tego samego korektora muszę stwierdzić, że jest bardzo dobrze. Trudno wymagać dla formatu FF i tak małego pixela idealnych rogów. Możesz jeszcze poeksperymentować zmieniając odrobinę odległość od matrycy, ale nie oczekujmy cudów. Co do kolorystyki to faktycznie wymaga poprawy więc dla fajnego odbioru zdjęcia proponuję wersję"szlachetną"

Też kiedyś popełniłem podobne zestawienie starego i nowego zdjęcia - zobacz tu. O ile Adam wyszperał naprawdę fotkę -perełkę, to ja stare zdjęcie zaczerpnąłem z ogólnie dostępnego przeglądu nieba POSS I z wczesnych lat pięćdziesiątych XX wieku. Polecam wszystkim astrofotogtafom taką zabawę. Naocznie, na własnym zdjęciu przekonać się jak dynamiczny jest ten nasz Wszechświat.

Świetne! Wersję 8000x8000 aż się chce dokładnie oglądać.

Przepiękne zdjęcia!

Wspaniała sprawa Panowie. Gratuluje i trzymam kciuki, żeby wszystko zagrało. No i czekam na fotki. Powodzenia.

Paweł, obawiam się, że tak ekstremalnie zmniejszanie pixela spowoduje uwypuklenie innych problemów jak choćby kwestie kolimacji czy też jakości optyki. Osobiście nie schodził bym z pixelem poniżej 2,4 mikrona. W tym układzie masz skalę 1.24 "/pixel czyli bardzo przyzwoitą. Zwróć uwagę, że Bogdan w swoim setupie w Hiszpanii robi ze skali 1,27"/pixel i chyba braku rozdzielczości zarzucić mu nie można.

Zastanowiła mnie Twoja uwaga o poziomie czerni. Faktycznie jest ciemno (6 jednostek w PS). Różne są szkoły jak ustawiać poziom tła nieba. Jedni zacni fotografowie sugerowali mi, że najlepiej na 20 inni, że lepiej ciemniej np 15 czy nawet 10. Przeglądając zdjęcia Maćka też widzimy, że te poziomy ma różne dla różnych obiektów. Sam kiedyś trzymałem się zasady, że 20, ostatnio mi się odwidziało, i robię na 15. Ale to zdjęcie uświadomiło mi, że nie o to chodzi, że ma być tyle i tyle i już. Trzeba przyjrzeć się zdjęciu całościowo i poziom czerni dobrać tak, żeby fotka wizualnie wyglądała najciekawiej i najlepiej były wyeksponowane istotne elementy obrazu. W tym wypadku uważam, że Maciek robiąc tak ciemne tło idealnie trafił w dziesiątkę uwypuklając kontrast pomiędzy ciemnym niebem a pięknymi czerwonymi wodorowymi strukturami. Dla mnie fotka referencyjna.

Klasa! a gwiazdek bym nie gasił. One tam są, świecą i niech tak zostanie. Dla koneserów mgławic możesz wrzucić wersję bez gwiazd, nich się napatrzą na same pyły.

Dawaj... Będzie się działo!

Genialne, znowu rozbijasz bank!!! A myślałeś może, żeby walnąć tajmlapsa z klatek zbieranych powiedzmy co minutę?

Co tu pisać - po prostu genialne! No i te czasy ekspozycji, 36 godzin, na dodatek w lecie. Ile to nocy nieprzespanych? Wzór dla wszystkich początkujących, którym się wydaje, że cyk, godzinka dwie i fotka gotowa.

Znakomicie wyszło! Z pewnością to zasługa dobrego nieba ale i światełko f/4,4 robi robotę. Doskonały pomysł z tym reduktorem. Gratulacje Piotrze.