Księżycowe zakamarki.

[OBERON RD]

@pmamot, znalazłem to był post z 1 maja 2019, tu masz link jak wygląda ostrzenie w AS!2

Życzę pogody i dobrego seeingu, z 300 mm lustra już coś się zbierze.

 

[Kapitan Cook]

Czołem Księżycofanatycy ! Przed Wami post którego nikt się nie spodziewał ani nawet nie chciał. Post który przywróci równowagę we wszechświecie.... Dobra koniec żartów. 3 tyg minęło błyskawicznie a ja dopiero teraz mam czas aby podzielić się z Wami wynikami niespodziewanie dobrej pogody dnia 31.10.2021

 

Poniżej najciekawsze kadry:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Wojsa]

Nawet Mare Orientalis uchwyciłeś. Szacun

[Kapitan Cook]

33 minuty temu, Wojsa napisał:

Nawet Mare Orientalis uchwyciłeś. Szacun

 

Czego się nie robi dla czytelników Teletygodnia... tfu Astropolis ...

[OBERON RD]

@Kapitan Cook Ładne, ostre, choć dla mnie za ciemne cienie.

Mam pytania, ciemne bo ukrywałeś artefakty po składaniu? W czym stackowałeś, że takie zszycie widać? Pozwoliłem sobie rozjaśnić cienie, by zobaczyć lepiej szczegóły na dnie morza, a tam taki zagięty wielokropek. AS!3 ?

[Kapitan Cook]

@OBERON RD Bardzo miło z Twojej strony ! Rzeczywiście wygląda dużo lepiej jak jest rozjaśnione. To wszystko wina pośpiechu. Czemu błędy w składaniu ? Ręczna robota w PS. Powiem szczerze, aż mi trochę wstyd bo nie pierwszy raz to robię a takie kwiatki wychodzą No cóż następnym razem bardziej się postaram.

[Kapitan Cook]

Jak powiedziałem A to muszę i powiedzieć B ! Miałem już przygotowany humorystyczny tekst do tego wpisu ale jak go przeczytałem to stwierdziłem że już tak śmieszny nie jest.

Księżyc z 01.11.2021. Sprzęt zawsze ten sam Newton 1000/200 EQ5 i QHY178 plus Barlow 2x. Nowość to filtr czerwony od SvBony.

Pogoda przez całą noc dopisywała więc na dobitkę rozłożyłem się o 5 rano i coś ponagrywałem. Mimo 3 podejść po 2-3-5 tyś jakiego super detalu nie udało się ugrać.

 

Poniżej najciekawsze fragmenty:

 

 

 

 

 

[Wojsa]

12.grudnia - Cienie Mont Pico, wzgórz na krawędzi krateru Platon i poszczególnych szczytów Alp. Warunki nie były rewelacyjne stąd braki w ostrości.

SW200/1000, ASI290MC , IR

[Nocny Marek]

Zapraszam Was na moją AstroRelację z obserwacji rzadkiego zjawiska światło-cieniowego na Księżycu. Obserwacja miała miejsce we wrześniu.

 

[Nocny Marek]

Moi Drodzy koledzy i koleżanki z forum. Oto zdjęcie zjawiska światło-cieniowego w Zatoce Tęcz oraz gór Jura, z którego zrobiłem AstroRelację. Seeing był słaby, a i Księżyc nie był zbyt wysoko nad horyzontem. Jednak udało się zarejestrować jeden z celów, który był określony na 2021 rok. Parametry: data obserwacji 02.09.2021, teleskop Dobson 12" GoTo, Barlow x2 (TV), korektor komy MPCC, kamera ASI 462 MC, 40% z  5000 kl, gain 182. 

Edytowane 28 Grudnia 2021 przez kosmitek

[Kapitan Cook]

Aby nam zupa z Księżycowymi Zakamarkami nie ostygła wrzucam Sesję Świąteczną. 26.12.2021.

 

Rys sytuacyjny:

 

Po tym jak w przypływie złego humoru i jeszcze gorszej pogody wyrzuciłem cały zestaw do lasu tak tego ranka postanowiłem go odszukać i dać mu jeszcze raz szansę. Grudniowa pogoda jak zwykle nie zawodzi i żadnej nocy nie było dobrych warunków do avikowania. Doś powiedzieć, że jak ten idiota 3 albo 4 noce siedziałem do późna na godzinę przed górowaniem aby tylko rozstawić się i działać tak za każdym razem jak tylko to zrobiłem wesołe chmurki nade mną dzwoniły po towarzystwo i za po 5 minutach przeklinania na czym świat stoi spadałem spać w nie najlepszym nastroju. Poniższa sesja też niekoniecznie musiała się odbyć. Budzik ustawiłem na 4, wstaję niby jest w miarę pogoda. Ale -12C i 3 h snu jakoś nie działają zbyt mobilizująco na człowieka więc uderzyłem w kimono. Jednak zasnąć już nie zasnąłem i tak biłem się z myślami po co wstawać i po co to wszystko rozstawiać. Ani księżyc na dobrej wysokości ani faz też nie szczególna. Niemniej jednak mówię: raz Księżyc śmierć. Rozstawienie w miarę szybko poszło, PA na oko i cyk jedziemy. Seeing mnie nie zaskoczył: słaby łamany na do dupy. Więc przed kamerę poleciał ciemny czerwony. No i lecimy sobie myślę. 5:45 czas najwyższy Tja... 6 kadrów i koniec miejsca na dysku. No to przegrywamy na hdd. Aha - bite 30 min, w międzyczasie jeszcze komputer się zawiesił a wtyk od zasilacza nie chciał wejść w gniazdo tak mocno skurczyła się obudowa. Tylko pliki się przegrały na horyzoncie uśmiechnięty batalion chmurew. Ostatnie kadry były więc wykonane w stylu slalom gigant. Rzutem na taśmę jakoś udało się zebrać materiał. Tym razem jako że nie podobają mi się szumy ze 178ki postanowiłem dać exp na 20ms a gain w zależności od kadru. Jak to wyszło sami oceńcie.

 

10% z 3000 klatek QHY178+1000/200+Barlowx2+czerwony filtr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[zenon-priest]

Dawno mnie te było. To będzie z dzisiaj z godziny 16.00. Teleskop Bresser AR 127, ZWO ASI 178MM, Filtr Baader zielony. Stack z 3200 klatek. Obróbka AS3!, Registax5 i PS. Seeng 4/10 choć przez cirrusa nagrywane. Zdjęcie pełna klatka.

[lemarc]

Testowa fotka niedostatecznie wystudzonego Maksutowa 127/1540 mm. z 7 styczna. 

[OBERON RD]

Dzisiejszy (9 styczeń 2022) Księżyc może i przeszkadzał mi w fotografowaniu DS, ale obrócił się w naszą stronę lekko bokiem i było fajnie widać Morze Humboldta, "normalnie" leżące na krawędzi. Duży krater przed Morzem to Endymion, ma 125 km średnicy. Meade SCT 14" ZWO ASI178MM-Cool z filtrem IR 685. Jutro ogarnę może jeszcze parę zdjęć, ale po roku wróciłem do Księżyca, zabrakło miejsca na dysku i muszę zrobić porządki.

[Loxley]

Brawo. To zdjęcie ma wiele różnych walorów: dobra szczegółowość, duża skala, nienaganna obróbka. Pięknie pokazuje jeden z ciekawszych obszarów leżących przy północno wschodniej krawędzi Księżyca. 

Poza wymienionymi: Morzem Humboldta i Endymionem ma jeszcze jeden wyjątkowy obiekt, który o dziwo pozostał niezauważony, ani przez autora tego pięknego zdjęcia, ani przez autorów innych zdjęć (w dużo mniejszej skali) publikowanych ostatnio. A to z rejestracji tego obiektu autor (autorzy innych zdjęć) powinien być szczególnie dumny.

Ja chylę czoła przed @OBERON RD za to zdjęcie wyjątkowej jakości, choć pozostawiam kwestię "zagadkowej struktury" nie rozwiązaną. Do tego przydałby się osobny temat i mam nadzieję, że @OBERON RD taki temat założy.

[Andrzej Lach]

21 minut temu, Loxley napisał:

Brawo. To zdjęcie ma wiele różnych walorów: dobra szczegółowość, duża skala, nienaganna obróbka. Pięknie pokazuje jeden z ciekawszych obszarów leżących przy północno wschodniej krawędzi Księżyca. 

Poza wymienionymi: Morzem Humboldta i Endymionem ma jeszcze jeden wyjątkowy obiekt, który o dziwo pozostał niezauważony, ani przez autora tego pięknego zdjęcia, ani przez autorów innych zdjęć (w dużo mniejszej skali) publikowanych ostatnio. A to z rejestracji tego obiektu autor (autorzy innych zdjęć) powinien być szczególnie dumny.

Ja chylę czoła przed @OBERON RD za to zdjęcie wyjątkowej jakości, choć pozostawiam kwestię "zagadkowej struktury" nie rozwiązaną. Do tego przydałby się osobny temat i mam nadzieję, że @OBERON RD taki temat założy.

 

Wygląda na to że widoczna jest również górka centralna krateru Compton  

 

[OBERON RD]

@Loxley Dzięki, tak myślę że założę, byłem zdumiony jak daleko za typowy horyzont widać. Ale wczoraj, a raczej dziś do 3.40 zajmowałem się zbieraniem fotonów w każdą wolną puszkę Poczekaj do pierwszego pochmurnego wieczoru!

[zenon-priest]

Tak jak w temacie. Z dnia wczorajszego. HEQ5, Bresser AR-127, ZWO ASI 178mm, filtr Baader G. Stack z 3500 klatek. Obróbka AS3!, Registax5, FSIV. Seeng 5/10

[OBERON RD]

Wczoraj nie tylko Morze Humboldta było fajnie widoczne, ale i Mare Smyhii leżące nie na "godzinie 2" ale na "godzinie 4" tarczy Księżyca. Jeszcze lepiej będzie widać górkę Comptona w dniach 4 i 5 lutego (jak chmur nie będzie). Mare Smythii z 3555 mm wyglądało wczoraj tak, a poniżej smaczek czyli okolice krateru Littrow i miejsce lądowania Apollo 17. Skoro później Amerykanie już na Księżyc nie latali, to tam musiało być TO COŚ co ich zniechęciło

 

[Nocny Marek]

Zapraszam Was od 19.00 na obserwację Księżycowych zakamarków "na żywo".

https://youtu.be/MQe5QI8JyYQ

[OBERON RD]

Pochmurno, to obrobiłem zdjęcia z niedzieli. Można było obejrzeć parę czy trio "klasyków" jak choćby Teophilusa (100km) z Cirilusem (98). Teofil był biskupem Aleksandrii, po nim następował Cyryl - jak na obrazku. Teophilus z wyraźniejszą górką, za nim Cirilus. Poniżej nieco zniszczony ale podobny krater Katarzyny (100km), a jakże, też aleksandryjskiej. Przed Teofilem Madler ( 28km)- na cześć niemieckiego selenografa z XIX wieku. Moje pierwsze zdjęcia kraterów księżycowych zaczynałem od Teophilusa, stąd ta sympatia.

 

 

Przesuwając teleskop w prawo w dół od krateru Katarzyny Aleksandryjskiej (na dole powyższego zdjęcia lekko obcięty Beamount) na fotce poniżej (Rukl 58) widzimy Beamounta (53 km) ku pamięci francuskiego geologa i dalej "uśmiechnięty" rysą przez całą buźkę Fracastorius (124 km) upamiętniający włoskiego fizyka, astronoma i poety z przełomu XV i XVI wieku. Uśmiecha się, bo leży nad brzegiem Morza Nektaru!

 

 

Z kolej ruszyłem wyżej, na stronę 34 Rukla Tym razem w centrum Juliusz Cezar (90 km). Emperator a nie fizyk? No, dzięki niemu mamy kalendarz juliański. A na powierzchnię Księżyca wprowadził go twórca nazewnictwa księzycowego, żyjący w XVI wieku Giovanni Battista Riccioli, włoski ksiądz, jezuita. Więcej o nim mozna poczytać na angielskojęzycznej Wikipedii.

Nie chodziło mi jednak o Cezara, ale o szczelinę poniżej - Rima Ariadaeus długa na 220 km. Nazwa nie pochodzi od nici Ariadny, ale macedońskiego króla żyjącego 300 p.n.e, którego to króla imię otwiera listę zaćmień Słońca spisaną w Babilonie. Rima Ariadaeus wpada jak rzeka do Morza Spokoju gdzie lądował Apollo 11. Wylądował jednak poza tym kadrem, ciut poniżej i w prawo!

Drugi fajny szczegół tego zdjęcia to inna kreska, prostopadła do R. Ariadaeus - Rima Sosigenes (150 km). Sosigenes był greckim astronomem, doradcą, a jakże Juliusza Cezara. Czy to Riccioli pomógł dostać się blisko jego władcy, nie wiem, ale wiadomo, że Sosigenes pomagał przy reformowaniu kalendarza.

 

 

Ciut niżej od powyższego zdjęcia, dalej nad brzegiem Morza Spokoju jest pokancerowane wybrzeże, gdzie nieco powyżej środka zdjęcia ulokowny jest 52 km krater Delambre (francuski astronom). Na prawo od niego cienkie kreski systemu szczelin Rima Hypatia (180 km). Dochodzą u góry do dwóch kraterów: Bitter i Sabine, na południu trafiając prawie w "świeży" krater Moltke - ten z wyrzutem białej materii dookoła. Ważne są na tym zdjęciu trzy kraterki powyżej Moltke, leżące w jednej linii. Zacznę po hebrajsku, bo od prawej do lewej. Na prawej krawędzi zdjęcia największy Armstrong (4,6 km), w lewo od niego Collins (2,4 km), dalej w lewo Aldrin (3,4km). Ciut niżej linii łączącej Aldrina z Collinsem, równo oddalone od obu są dwa kraterki. Wyżej położony to Sabine C. Na prawo od Sabine C lądował Apollo 11. Mamy to!

 

 

Żeby nie zanudzić dziejami cesarstwa rzymskiego - środkowy krater na poniższym zdjęciu to Eudoxus (Eudoksos z Knidos) krater ma 67 km, ale nawet polska Wikipedia pisze o tym uczniu Platona wiele. Nad Eudoksosem wychodzący z cienia spory krater Arystoteles (87 km). Poniżej Eudoksosa poniszczony, pobrużdżony krater (82 km) upamiętniający Aleksandra Macedońskiego. Zdjęcie robiłem jednak dla ostrych cieni w lewo od Arystotelesa, rzucanych na mniejszy krater Egede (37 km) na cześć duńskiego misjonarza pracującego na Grenlandii (tu też jest na północy, ale Księżyca). No i lewym dolnym rogu jest Rima Calippus. Callipus był uczniem Eudoksosa, razem pracowali nad modelem sfer niebieskich.

A na prawej krawędzi ucięte Jezioro Śmierci i Rima Burg.

 

 

Technikalia: 14" SCT Meade, ASI 178 mono, IR pass 685, filmy 3 do 5 tys. klatek, składane w AutoStakkert2, 20 do 40% klatek wyostrzone ImPPG i lekko rozjaśniane cienie w Corel PaintShop8. Seeing 4/5, lekka mgiełka bo spadała temperatura, było -4*C. Bezwietrznie.

[OBERON RD]

Tym razem wrzucam coś dla miłośników wschodów słońca i dla narciarzy

Wschód słońca nad księżycowymi Alpami na pierwszym zdjęciu. W tym postrzępionym grzebieniu poniżej Doliny Alpejskiej jest nawet Mont Blanc! Poniżej postrzępionych cieni Alp prawie samotnie, a na pewno wybitnie sterczący z Morza Deszczów Mons Piton - nazwa nawiązuje do szczytu na Teneryfie. Góra wznosi się z Morza Deszczów na 2250 m, podstawa ma około 25 km średnicy. Dół zdjęcia kończy krater Cassini (ten od Saturna).

 

Jak nie Alpy to może Apeniny? To tu lądował Apollo 15. Kiedy robiłem zdjęcie, na lądowisku wschodziło słońce. Jeszcze nie cała Rima Hadley jest widoczna. W lewym górnym rogu Archimedes jeszcze śpi pogrążony w mroku. Pomiędzy Archimedesem a przeciętym górna krawędzią Autolycusem twardo lądowała Luna 2. Tzn. wg Wiki łuna miała się rozbić i osiągnięto sukces. Między Archimedesem a lądowiskiem Apolla rozciąga się spora prawie równa przestrzeń. To Bagno Zgnilizny. Hm. Bez wody?

 

 

Pozdrawiam i życzę pogody!

 

 

[karp_killer]

Widać wyschnięty strumyk lawy (czy cokolwiek to jest) w Dolinie Alpejskiej. Super!

[Nocny Marek]

@OBERON RD absolutnie piękne chwile sfotografowałeś! Alpy i ich cienie oraz Dolina Alpejska cudnie ujęte. Uwielbiam to!

[anatol]

Piękne zdjęcia, niesamowita skala, jednak 35 cm lustra robi robotę. Mała poprawka, Riccioli żył w XVII wieku. Tzn. w XVI też, bo aż całe dwa lata (urodził się w 1598), ale jego "księżycowe lata" to już następny, XVII wiek.