Księżycowe zakamarki.

JaLe · 25 Grudnia 2015

Jeszcze takie pytanie. Złożyłem materiał Drizzle x 3 i zastanawiam się czy robienie zdjęć z Barlowem ma sens ?

*Wojtek* · 25 Grudnia 2015

Czasami Drizzle nie wychodzi, więc warto używać Barlowa.

HAMAL · 26 Grudnia 2015

Z wczoraj, seeing słaby ale rejon ciekawy. Humboldt i Barnard na prawo

Przy analizie przydatna ta mapa Loxley http://astropolis.pl/topic/51419-mapy-struktur-lezacych-przy-krawedzi-ksiezyca/?p=598432

Edytowane 26 Grudnia 2015 przez HAMAL

HAMAL · 26 Grudnia 2015

Mare Australe

HAMAL · 27 Grudnia 2015

Ostatni krater Widze na przestrzeni lat że detal zdjęć powyżej jest maksimum dla mojej apertury i tylko przesiadka na coś znacznie większego może przy dobrych seeingach pchnąć temat dalej.

McGoris · 28 Grudnia 2015

Mare Criscum z wczoraj. Mam już kupionego barlowa x2 i mogę focić Niestety seeing był kiepski i tylko max 20 klatek było w miarę dobre.

i crop (crap ):

Loxley · 28 Grudnia 2015

Identyfikacja struktur na zdjęciu Mare Australe wykonanym przez Hamala nie była taka prosta, bo kiedy nie ma cienia dającego plastykę obrazu, wyłuskiwanie różnych elementów powierzchni Srebrnego Globu przychodzi z trudem. Duża skala zdjęcia też nie pomagała.

Potraktowałem więc to, jako wyzwanie. Może kogoś zainteresuje efekt analizy. Bardzo ciekawie wyglądają wszelkie wzgórza na samej krawędzi Księżyca i jasne plamy przy brzegu będące jasnymi pagórkami lub krawędziami karaterów. Ich identyfikację pozostawiam dociekliwym. Dla mnie było to zajęcie bardzo satysfakcjonujące. Fragment mapy dopasowanej do rozmiaru zdjęcia powinien być tu pomocny. Zaznaczyłem na nim żółtą linią przebieg terminatora/krawędzi.

Najlepsze warunki do obserwacji Mare Australe będą dopiero w 2018 roku. Zobaczymy wtedy krater Lyot dalej od krawędzi, a po jednym dniu po pełni, widoczne na zdjęciu Hamala formacje w obrębie basenu będą wyglądały bardzo plastycznie. Co nie znaczy, że okazjonalnie nie watro fotografować tego basenu. Wprost przeciwnie.

Edytowane 28 Grudnia 2015 przez Loxley

Loxley · 30 Grudnia 2015

29 grudnia już po północy zapragnąłem zasmakować w morzu nektaru. Puchar Fracastoriusa już czekał, będąc do połowy w nim zanurzony. Wydawało się, że wraz ze mną, wszyscy bogowie Hellady czekali na ten moment, kiedy Księżyc wzniesie się dostatecznie wysoko, by stamtąd dosięgnąć stołów Olimpu. Uczta się zaczęła.

MAK150/1800, kamerka ASI120M z filtrem czerwonym GSO#29, EQ-ATM, Autostakkert!2 (350/2500), RegiStax6, mozaika Microsoft ICE. Mróz -4 stopnie; uczucie zimna potęgowane wschodnim wiatrem. Klarowne powietrze; obraz ostry, drżący.

Mare Nectaris pięknie oświetlone, choć brakowało już Pirenejów na wschodzie. Rupes Altai meandrowała wśród kraterów na zachodnich rubieżach. Frakastorius zanurzony w falującym nektaryjskim bezmiarze. Piccolomini mocno zacieniony. Plaster miodu na południu czeka na inne światło, które wydobędzie jego prawdziwy urok. To wszystko klasyka. Obok tych oczywistości, na linii terminatora trwa ulotny spektakl światłocieniowy.

Na północy, krater Capella przecięty doliną, będącą długą łańcuchową formacją kraterów, ciągnącą się aż do podnóża Pirenejów. Wszechobecny cień wypełnił obficie wszystkie zagłębienia i w oderwaniu od rzeczywistych struktur, sam kreuje nowe kształty, choćby takie jak: urokliwe zakole przypominające wał dużego krateru, czy obok, szeroki żleb z plątaniną smukłych cieni. Taki widok zapada w pamięć.

Na południu, duży ubytek w linii terminatora to depresja krateru Janssen. Od tego miejsca, na północ, aż do krateru Piccolomini biegnie bardzo szeroka dolina, mocno podkreślona cieniem. Nazwałem ją, już jakiś czas temu, Vallis Piccolomini-Watt, bo nie udało mi się znaleźć jej oficjalnej nazwy. Pierwszy raz, widzę ją oświetloną w tak niezwykły sposób. Warto i ten widok zapamiętać.

ryszardo · 30 Grudnia 2015

Jak bym mógł, to dałbym 100x tak!

Ten nektar...miód pitny? Tyle razy patrzyłem na ten rejon, ale dopiero teraz dostrzegłem puchar. Przyzwyczaiłem się oglądać to zawsze odwrotnie.

Loxley · 30 Grudnia 2015

Dziękuję, ryszardo.

Ciąg dalszy sesji zdjęciowej, 29 grudnia po północy (30.XII). MAK150/1800, kamerka ASI120M z filtrem czerwonym GSO#29, Autostakkert!2 (350/2500), RegiStax6.

W mroźnym powietrzu księżycowy blask wydawał się krystalizować dookoła w igiełkach szronu. Chociaż była to noc nektaru, terminator na północy również tworzył ciekawe obrazy.

Wschodnie tereny Mare Serenitatis: grzbiety, sieci rowów; piękny krater Posidonius i połowa innego - Le Monnier; jeziora, zatoki, góry... i niezwykła struktura, określana mianem megakopuły - Gardner Megadome.
Wyżynny obszar wzięty w symboliczny nawias: Jeziora Snów i Zatoki Miłości.

Loxley · 31 Grudnia 2015

31 grudzień, około godziny 1-szej. Ostatnia sesja w mijającym roku. MAK150/1800, kamerka ASI120M z filtrem czerwonym GSO#29, EQ-ATM, Autostakkert!2 (350/2500), RegiStax6. Mróz -6 stopni; klarowne powietrze; obraz ostry, drżący.

Po ubiegłonocnej uczcie pozostały tylko puste naczynia. Thephilus opróżniony do dna; Cyrillus i Catharina zachowały resztki płynu. Morze nektaru zniknęło, a wraz z nim, cały blichtr Olimpu przelał się za kotarę cienia. Nieśmiertelni bogowie nie mają co wspominać, ale niejeden śmiertelny - doceni i zatęskni.

Plaster miodu miał dzisiaj właściwe światło. Nietrudno dostrzec heksagonalną symetrię i zrozumieć to słodkie skojarzenie. Warto zauważyć, że kiedy brakuje boskiego napoju (nektaru), pojawia się ten słodki przysmak - na osłodę.

Bizantyjskiego przepychu zachodnich rubieży Mare Nectaris zachwalać nie trzeba. Tu z każdą godziną oświetlenie zmienia się i budzi nowe światłocieniowe obrazy. Głębia struktur jest urzekająca. Ornament cieni godny zdobień Alhambry. Jeśli zboczymy z drogi wiodącej do świata oficjalnej nomenklatury, niechybnie zagubimy się w imaginacji. To jakby uboczny skutek nektaryjskiego przedawkowania.
Niedawno chwaliłem zdjęcia Morza Nektaru, które robił Wojtek. Wtedy też myśli błądziły wokół narkotycznego piękna tej formacji. Widzicie - to działa.

Morze jasności musiało zostać prześwietlone - inaczej subtelności na lini terminatora zginęłyby w mroku. A Posidonius i nieśmiałe przecinki światła ślizgającego się po wschodniej stronie warte były uwiecznienia. Na północy, wg. mnie mała rewelacja - krater Burg z siatką rowów, na częściowo zacienionym Jeziorze Śmierci (Lacus Mortis). Włókniste grzbiety tworzą zjawiskową serpentynę - inną w odbiorze niż prostoliniowa struktura kilku małych kraterów Linne, biegnących z północy przez Morze Jasności.

Edytowane 13 Marca 2017 przez Loxley

antwito · 31 Grudnia 2015

Popatrzyłem o 3.00 na Księżyc przez Synte 8 i były świetne warunki. Księżyc wyglądał obłędnie! Przy 400x obraz już był trochę mydlany ale i tak można było podziwiać przepiękne szczegóły na jego powierzchni. W mniejszych powerach musiałem zbierać szczękę z ziemi. Te nierówności, pagórki... Żadne zdjęcie tego nie odda. Czułem się jakbym tam leciał Te emocje zwiekszało to, że dawno nie patrzyłem na łysego, a w szczególności przy takim oświetleniu (z boku). Polecam dzisiaj po zabawie przewietrzyć swoje szkła

Loxley · 2 Stycznia 2016

Nad ranem, 2 stycznia 2016r. Trzeba było mieć silną motywację, aby dzisiaj, przy mrozie -11 stopni, wykonać sesję zdjęciową i to w dwóch turach. A motywacja była szczególna. To jednak będzie wyjaśnione w osobnym wątku.

MAK 150/1800, ASI 120M z filtrem czerwonym GSO#29, EQ-ATM, AutoStakkert!2 (350/2500), Registax6.

Dwa fragmenty środkowej partii terminatora, na około 2 godziny przed trzecią kwadrą. Klasyka - trójka kraterów (skrótowo określana przeze mnie PAA): Ptolemaeus, Alphonsus, Arzachel, oraz inna formacja kraterowa (skrótowo określana PRWD): Purbach, Regiomontanus, Walther, Deslandres. I Rupes Recta jako jasna linia.

Wszystkiego najlepszego w nowym roku.

ekolog · 2 Stycznia 2016

To zdjęcie z lewej jest niezwykle ciekawe bo ujmuje aż dwie struktury liniowe (drugą, ta na dole, nie oznaczoną przeze mnie, jest słynna R.R .- Rupes Recta).

Czy ta struktura, którą wskazuję na obrazku ma jakąś nazwę lub znaną historię? Czy ja ją słusznie przedłużam (jako kontynuację) aż tak daleko - czy to złudzenie/przypadek?

Pozdrawiam

Edytowane 2 Stycznia 2016 przez ekolog

Loxley · 2 Stycznia 2016

To jest jedna z wielu równoległych bruzd/dolin/rozpadlin niemających nazw własnych, za to mających wspólne pochodzenie. Powstały razem z Morzem Deszczów - to struktury wtórne. W kraterze Alphonsus (środkowy z trójki) jest widoczna jedna z takich blizn, podobna do warkocza. Oświetlone światłem skośnym są dobrze widoczne. Na wielu zdjęciach tego obszaru i dalej na wschód można zauważyć ich mnogość. Powinny być też widoczne w kraterze Ptolemaeus, ale zostały przykryte grubą warstwą bazaltu. Arzachel (na dole), jako najmłodszy z kraterów, powstał już po utworzeniu basenu Imbrium i nie ma w nim śladów tego monstrualnego impaktu.

bajastro · 6 Stycznia 2016

Z 19 grudnia 2015, aviki robione w słabych warunkach ciepłym teleskopem, nie chciało mi się długo czekać aż SCT8 się wychłodzi. Pierwsze podejście do mozaiki z ICE, zmniejszone do 70%...dwie składanki po 3 kadry z ASI 224 MC bez filtrów:

Edytowane 6 Stycznia 2016 przez bajastro

lemarc · 16 Stycznia 2016

Góry Kaukaz o świcie zawsze są malownicze.

MarcinSn · 17 Stycznia 2016

Góry Kaukaz o świcie zawsze są malownicze.

Też podjąłem się wczoraj wyprawy w Kaukaz, lecz w z okularem, zdjęcie tylko tak, przy okazji:)

bartoszw · 20 Stycznia 2016

Cześć. Za namową kolegi Krawata wrzucam kilka zdjęć Księżyca z wczorajszej sesji :-)

Wszystkie robione Celestronem C9.25 z barlowem 3x (ogniskowa ok. 7200 mm), kamerką ZWO ASI174MM i z zastosowaniem filtra czerwonego ZWO.

Copernicus

Mozaika 2 kadrów.

Sinus Iridum

Wschodnia część Mare Imbrium

Mozaika 4 kadrów.

Pozdrawiam

McGoris · 20 Stycznia 2016

Księżyc z wczoraj. Cały łysol, Krater Kopernika i jakieś zadupia

Mam też trochę problem z barlowem x2. Zauważyłem że przepuszcza mało światła i są lekkie problemy z ostrością. Czy tak już z barlowem jest?

Edytowane 20 Stycznia 2016 przez McGoris

DarX86 · 20 Stycznia 2016

Wczorajsze zakamarki, GSO 10" na Neq6 + ASI224+barlow gso 2,5x ed.

MarcinSn · 20 Stycznia 2016

Cześć. Za namową kolegi Krawata wrzucam kilka zdjęć Księżyca z wczorajszej sesji :-)

Cudo! Kawał dobrej roboty.

Bardzo miło się ogląda!

JaLe · 20 Stycznia 2016

Podoba mi się ta góra powyżej Aristillusa, ale nie wiem jak się nazywa. Taka "Samotna Góra"

SCT8" + Basler Ace 1600

lemarc · 20 Stycznia 2016

Też walczyłem wczoraj z turbulencjami, ale przy takim mrozie to nieuniknione. W sumie dwa tematy wyszły jako tako, reszta do kosza. Była okazja do zarejestrowania kopuł w okolicy kraterów Hortensius i Tobias Mayer na lewo od Copernicusa. Większość z nich na wierzchołku posiada niewielki kraterek.