Fazy Wenus, czyli zmienne oblicze Gwiazdy Wieczornej i Jutrzenki - 2020r

[Loxley]

Fazy Wenus, czyli zmienne oblicze Gwiazdy Wieczornej i Jutrzenki - 2020r

 

Projekt obejmujący osiem stanowisk Wenus przed koniunkcją i osiem po koniunkcji, która wystąpiła 3 czerwca br.Obserwacje tak planowałem aby rozmiary Wenus różniły się o około 5". Największy rozmiar kątowy planety na zdjęciu: 15 czerwca - 54.10" odpowiadający odległości od Ziemi 0.31 AU oraz najmniejszy rozmiar: 8 lutego - 16.07" odpowiadający odległości 1.04 AU.

 

Nie sądziłem, że tak to się rozwinie. 2 lutego, zimową porą w słabych warunkach, nisko nad horyzontem, obraz planety nie mógł stać się "punktem zapalnym" projektu - a jednak... Kilka pierwszych faz było raczej poszukiwaniem okazji do zdjęć przy dobrym seeingu ale tak jak rósł rozmiar planety, tak rosło moje zadowolenie a planowanie sięgało coraz dalej i przybliżało mnie do czerwcowej koniunkcji (złączenia dolnego ze Słońcem).

 

Najciekawiej było w maju, kiedy Wenus w malejącej fazie zbliżała się do Słońca i trzeba było wymyślać sposoby aby ją odpowiednio wcześnie zauważyć i dopóki była jeszcze wysoko, sfotografować. Gdy wszystko miałem już opanowane, aura powiedziała - nie! Potencjalnie najciekawsze ujęcia przepadły w morzu kłębiących się chmur. Wtedy to chyba zawziąłem się i postanowiłem nie kończyć projektu. Po koniunkcji Wenus była już łatwiejszym celem. Jako Jutrzenka swoim blaskiem wdzięcznie witała swojego wytrwałego obserwatora i miałem wrażenie, że byłem jedynym, który postanowił asystować wschodom Porannej Gwiazdy, bo moje kolejne posty w dziale "Wenus - 2020" nie były przedzielone innymi obserwacjami. W planowanych momentach nawet pogoda była bardziej przychylna.

 

Symetria naturalnie wpisuje się w kanon piękna, zatem zestawienie faz musiało być symetryczne. Nasuwa się pytanie - dlaczego nie stworzyć coś jeszcze bardziej symetrycznego - weneriański odpowiednik Uroborosa (węża pożerającego własny ogon)? To jeszcze nie jest przesądzone ale realizacja tego pomysłu miałaby moim zdaniem cechy nużącego tasiemca serialowego. Może gdybym zaczął od początku, czyli od fazy pełni i najmniejszej wizualnie tarczy...

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%.

 

Łącznie wykonałem 20 sesji fotograficznych. Przedstawiam składankę zdjęć powiększoną 120% wobec rzeczywistych rozmiarów planety na matrycy.

 

Edytowane 23 Września 2020 przez Loxley

[Tayson]

Pozamiatane w temacie!

[ryszardo]

Wspaniałe. Nawet bym tego nie próbował...

[lemarc]

Konsekwentna robota w tak długim czasie. Brawo. 

[zbyszekzz]

Cześć

Zaiste cuda czynisz tym TS 152/900!

[Grzędziel]

Przepiękne!

Świetna robota, doskonały pomysł.

[HAMAL]

Coś wspaniałego 

[Loxley]

Tayson, ryszardo, lemarc, zbyszekzz, Grzędziel, HAMAL

 

Pozwólcie proszę abym wam zbiorwo podziękował.

Dziękuję, że podkreślacie długotrwałość moich działań. Trochę obawiałem się, że pogoda nie pozwoli mi na swego rodzaju rytmiczność w uzyskiwaniu odpowiednich zdjęć, że będą jakieś schody. Brak płynności pewnie skutkowałby w odbiorze jak fałszywa nuta w orkiestrze. Nie wszystko jest jak spod igły ale jest dość płynnie. I o tą nostalgię, falowanie, pływanie mi najbardziej chodziło. 

 

Nie miałem szans na rejestrowanie jakichś detali chmur, w czarno białym obrazie Wenus mogłem jedynie pokazać fazę i rozmiar planety. Nigdy wcześniej nie skupiałem się na cienkich sierpach wenusjańskich a tym razem to właśnie one dały mi najwięcej frajdy. Cieszę się, że i Wam przedstawiłem "ciekawą lekturę" (?). 

 

[DiBatonio]

Pięknie pokazane fazy Wenus.

[Grzędziel]

Chyba pogoda była Twoim największym przeciwnikiem, szczególnie w fazie tuż przed i po dolnej koniunkcji, gdy zmiany wielkości sierpa następują najszybciej. Dłuższy okres niepogody i złapanie cienkiego sierpa by się nie udało. Szczęśliwie wyszło dobrze, ale domyślam się jakie były emocje.

[Przemo23]

Super wyszło.

[Jarzyna B.]

Piękna sprawa!!!

 

[Darek_B]

Shrek ma warstwy a Wenus fazy. 

Normalnie jak każda kobieta.

[Loxley]

28 minut temu, Grzędziel napisał:

Chyba pogoda była Twoim największym przeciwnikiem, szczególnie w fazie tuż przed i po dolnej koniunkcji, gdy zmiany wielkości sierpa następują najszybciej. Dłuższy okres niepogody i złapanie cienkiego sierpa by się nie udało. Szczęśliwie wyszło dobrze, ale domyślam się jakie były emocje.

Tak, rosło we mnie jakieś zniecierpliwienie, napięcie. 

Zbliżyłem się do 13 dni przed koniunkcją i 12 dni po koniunkcji. Nie grałem o jakąś główną wygraną na loterii ale dystans 6-7 dni był w moim zasięgu. I to by mnie naprawdę satysfakcjonowało. 

Okres załamania pogody był przygnębiający. Długi, niedający promyka nadziei okres deszczowej aury, a myśli szybowały ponad ten chmurny kokon, łowiły wyobrażenie cieniejącej planety - tylko że godziny, dni, tygodnie mijały i jedyne co pozostawało, to owo wyobrażenie. 

[Marvaz]

Inspirująca praca. Brawo za wytrwałość

[Martyn]

Niesamowite. Gratuluję sumienności i wykonania!

[OnlyAfc]

Fantastyczna praca, wymagająca zaparcia, czasu i cierpliwości

Brawo, wygląda świetnie.

[okuul]

Niesamowite !

[RMK]

Praca wygląda imponująco .

Nieśmiało się przyznam, że chciałem kiedyś zrealizować podobny projekt. Jednak, czas, pogoda i inne czynniki nie do końca ode mnie zależne skutecznie zweryfikowały zamiary. Tym bardziej gratuluję wytrwałości!