Księżycowe zakamarki.

[Nocny Marek]

16 minut temu, Loxley napisał:

Miyamori Valley jest zadziwiająco prosta, kontrastowa, jakby była częścią arterii komunikacyjnej. Jest pięknym łącznikiem pomiędzy księżycowym dniem i nocą. Jest oszczędnym w formie drogowskazem - do krateru Riccioli, któremu zapewnia (?) wydajny drenaż z resztek nocy.

Pięknie napisane.

[megrez23]

Loxley, dzięki Twoim zdjęciom i opisom można jeszcze raz przeżyć to, co widziało się przed chwilą w okularze. Nie wspomnę o wiedzy, którą można czerpać garściami. Pozdrawiam Jarek

 

[Loxley]

Przyjemność również po mojej stronie.   Dzięki. 

[Przemo23]

Kolejny zakamarek z 02 04 2020.

Plato, Montes Alpes i Cassini.

C9,25E, PM2,5x, ASI290MM.

[lemarc]

W tym cyklu księżycowym miałem najgorsze warunki do avikowania i zamierzałem wszystko posłać do kosza bez obróbki, ale zlitowałem się. Bywało jeszcze gorzej. Dosłownie co dziesiąta klatka pokazywała jakiś detal, a reszta rozmazana. Tyle pogodnych nocy wcale nie musi skutkować dobrym seengiem. (nie lubię tego określenia, trzeba by znaleźć jakiś polski odpowiednik) W tej fazie na obrzeżu tarczy pojawia się dużo ciekawych obiektów w plastycznym oświetleniu, za to w dużym skrócie perspektywicznym. Północno zachodnia krawędź tarczy nie obfituje w ciekawe obiekty, ale już od mniej więcej równika zaczyna się ciąg dużych kraterów, począwszy od Cavaleriusa i przyległego doń Heveliusa. Na załączonym zdjęciu widać miejsce pierwszego udanego lądowania sondy Luna 9 jakie nastąpiło w lutym 1966 roku. Pamiętam jak duże wrażenie to na mnie zrobiło wtedy, bo już od kilku lat interesowałem się astronomią, astronautyką, obserwacjami nieba, a Księżycem w szczególności. Widoczne kratery to od góry:  Cavalerius o średnicy 64 km. poniżej Hevelius 118 km. średnicy z krzyżującymi się rowami na dnie, a jeszcze niżej 34 kilometrowy krater Lohrmann. 

[OBERON RD]

9 godzin temu, Przemo23 napisał:

Kolejny zakamarek z 02 04 2020.

Plato, Montes Alpes i Cassini.

C9,25E, PM2,5x, ASI290MM.

Ładne szczegóły, tylko trochę ten Plato skryty w cieniu, nie wiem czy wszyscy widzieli kratery na jego dnie, ja po rozjaśnieniu zobaczyłem jakiś mniejszy niż te typowe 5 szt. po 2km średnicy.

[Jarkowy123]

Wczorajsza próba z teleskopem Istaroptical 150mm przy zastosowaniu filtra podczerwonego Astronomik 807. Kamera ZWO ASI 174m.

Edytowane 7 Kwietnia 2020 przez Jarkowy123

[ZbyT]

5 godzin temu, megrez23 napisał:

Pomimo trudnych warunków seeingowych Ant. IV, przy bezchmurnym niebie udało mi się naszkicować Kratery Seleucus i Eddington /wygląda jak skalista zatoka na zachodniej krawędzi Księżyca/.

może ożywisz ten wątek

 

pozdrawiam

[ZbyT]

4 godziny temu, megrez23 napisał:

Why not? Szkoda tylko, że sam zostałem na "placu boju".

kto wie ... może zachęcisz innych do szkicowania księżycowych formacji?

kiedyś Wimmer swoim zapałem do szkicowania zaraził innych. Pora by ktoś inny został liderem

 

pozdrawiam

[Loxley]

Księżyc 20 godzin po pełni, 8 kwietnia 2020r o północy, na wysokości około 25^o, w słabych warunkach widoczności. Słaby południowy wiatr, temperatura 10^oC, obraz w ciągu sesji zmienny, drżący.

 

Długi okres czystego nieba nie przekładał się na dobry seeing. Myślałem, że chociaż w ostatniej sesji fotograficznej w tym cyklu lunacji widoczność, zgodnie z zapowiedziami MB, będzie pierwszorzędna. Była co najwyżej przeciętna. Jedynie atrakcyjnie oświetlone formacje wschodniej krawędzi Księżyca ratowały ocenę moich okołopółnocnych księżycowych łowów.

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow GSO 3x ED (F ekw. 2850mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2500), Registax6.

 

Boussingault (Bull's eye), Helmholtz, Neumayer, Boguslawsky, Demonax - kratery południowej części Księżyca przy korzystnej południowo wschodniej libracji (E 2.4^o; S -5.7^o). Zdjęcie zrobione w stosunkowo najlepszych warunkach. Pięknie wyglądają te "odrywające się" od krawędzi globu  wyspy światła.

 

 

Humboldt wchodzi w noc ale jeszcze cieszy oczy atrakcyjnym wyglądem. Podobnie Hecataeus po lewej stronie i dalej Ansgarius i LaPerouse. W głębi lądu Petavius pławi się w słońcu.

 

 

Ansgarius, Laperouse i Kastner a w głębi lądu Langrenus.

 

 

Krater Gauss w ciekawym oświetleniu, obok Berosus i Hahn.

 

 

Mare Humboldtianum i Endymion a w głębi lądu Atlas I Hercules.

 

 

[Przemo23]

Podobnie jak Loxley, zrobiłem kilka fotek krawędzi, tylko 4 godziny później, więc niektóre partie widoczne na zdjęciach powyżej, już są w cieniu.

Sprzęt: C9,25E, PM2,5x, ASI290MM, Baader R.

Panoramka przedstawia fragment Księżyca od Mare Undarum i kraterów Condorcet (po lewej) do kraterów Brisbane i Hanno.

Szczególnie podoba mi się długa dolina (Vallis Snellius), ciągnąca się prawie od krawędzi i kraterów Marinus, wgłąb lądu pomiędzy kraterami Petavius i Fumerius.

[Darek_B]

W dniu 7.04.2020 o 15:50, ZbyT napisał:

może ożywisz ten wątek

 

pozdrawiam

Przeniosłem

[Gość Arek_P]

Przemo23 - świetna panorama, pełna zakamarków. Dla tych co rzadziej oglądają pełną wersję zdjęcia - warto powiększyć - 7700x1520 pikseli. Osobiście wolę nieco większe kontrasty, ale to sobie można "podkręcić" wedle potrzeby samemu

[Nocny Marek]

Popełniłem ostatnio taką małą animację:

 

[lemarc]

Bailly, największy klasyczny krater po naszej stronie - 303 km średnicy. Balansuje na krawędzi tarczy księżycowej. SCT 10" filtr IR 685 nm. zawsze w kamerce.

 

[Charon_X]

Księżyc z 6 kwietnia: SCT 8"+Chameleon2

 

 

SCt 8" + ASI 224

[gawain74]

Tuż przed pandemią zainwestowałem w mojego Ed-ka. Zmieniłem wyciąg, nabyłem reduktor oraz kilka tulei i przejściówek.
O jedną tuleję za dużo, która okazała się niepotrzebna. Po kilku dniach olśniło mnie, że można ją zastosować
do zwiększenia krotności Barlowa Hyperion, którego standardowa krotność wynosi 2,25.
Tuleja o długości 75mm, plus 25mm druga, którą stosowałem wcześniej, spowodowało że dystans między soczewką barlowa
a matrycą wyniósł 100 mm, co przełożyło się na krotność 3,58 i szaleńczą jak na ED80 ogniskową 2150 mm.
Niewiadomą było tylko jak może to wpłynąć na abberację i ogólną jakość obrazu. Dzienne testy wypadły obiecująco
i skierowałem zestaw na Księżyc.
Byłem pozytywnie zaskoczony, niemal dotykałem powierzchni Księżyca. Apeniny ogromne i wciąż kontrastowe.
Mam świadomość, że więcej detalu przy tej ogniskowej nie wypatrzę. Optymalna ogniskowa dla ASI224 i ED80
to około 1400mm, ale punktowo na konkretny obszar 2150mm będę chętnie stosował, detal niby ten sam, ale jednak dużo
większy. Niewielkie cienie przy 1400mm, nagle stały się ogromne

 

Dołączam dwa kadry
Pierwszy:
kreter Clavius, Longomontanus i Tycho
stack 2000 z 8000 klatek
2.04.2020

 

Drugie ujęcie dwupanelowe:
Przedstawiający kratery Aristarchus, Herodotus, a na prawo główny cel tej nocy  dla mnie, Mons Rumker
na ktory wybierałem się od roku albo i dłużej Trochę przypomina mi masyw Ślęży z racji bardzo dużej wysokości względnej.
stack 2000 z 3500 klatek (tej nocy laptop strasznie wolno ściągał klatki)
5.04.2020

 

ED80 / Barlow Hyperion (2,25) 3,58, ogniskowa 2150mm / ASI 224

Edytowane 22 Kwietnia 2020 przez gawain74

[lemarc]

Niezbędnik dla miłośników Księżyca. 

Edytowane 24 Kwietnia 2020 przez lemarc

[Loxley]

Księżyc 4 dni i 16 godzin po nowiu - 27 kwietnia 2020r, o godzinie 20-ej, na wysokości 38o nad zachodnim horyzontem. Ciepło, bezwietrznie, mała mglistość. Obraz zmienny, seeing na poziomie 1,81".

 

Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6.

 

Północna iglica. Kratery: Endymion, Hercules i Atlas.

 

 

Południowa iglica. W najcieńszym końcu dobrze widać krater Demonax i z jego lewej strony jasny szczyt będący częścią pierścienia okalającego Basen Biegun Południowy - Aitken a dalej kratery: Boguslawsky i Boussingault.

 

 

Hercules i Atlas na północy, Messala i Geminus bliżej krawędzi, Cepheus i Franklin po środku i rozległa równina Lacus Somniorum (Jezioro Snów) z ciemną kreską rowu Rima G.Bond.

 

 

Od lewej Piccolomini, dalej podkowiasty Fracastorius, Mare Nectaris i Montes Pyrenaeus.

 

 

Struktura Janssen (Janssen, Fabricius, Metius, Brenner) po środku, obok na północy Vallis Rheita. Na dole zdjęcia kratery: Vlaq, Pitiscus i Hommel.

 

 

 

[ryszardo]

6 minut temu, Loxley napisał:

Księżyc 4 dni i 16 godzin po nowiu - 27 kwietnia 2020r, o godzinie 20-ej, na wysokości 38o nad zachodnim horyzontem.

Wspaniale zdjęcia. Wczoraj też obserwowałem Księżyc, ale gołym okiem na jasno granatowym niebie. W tej fazie wygląda fantastycznie. Podobnie o poranku przed nowiem. Tego nie da się dobrze sfotografować...próbowałem wielokrotnie.

[Loxley]

49 minut temu, ryszardo napisał:

Wspaniale zdjęcia. Wczoraj też obserwowałem Księżyc, ale gołym okiem na jasno granatowym niebie. W tej fazie wygląda fantastycznie. Podobnie o poranku przed nowiem. Tego nie da się dobrze sfotografować...próbowałem wielokrotnie.

Dziękuję ryszardo.

To rzeczywiście jest magiczna pora dnia, kiedy kolory tak jakoś fajnie współgrają ze sobą. Jednak jak się przyjrzeć w szczegółach, nie zawsze wrażenia estetyczne maja kontynuację w jakości powiększonego obrazu. Wczoraj detale były "rysowane gruba kreską". Przyjemnie było pod gołym niebem fotografować a potem w gronie rodzinnym popatrzeć przez teleskop na Księżyc. Jednak jeśli chodzi o zdjęcia, to ciągle mam niedosyt i żal do natury, że nie udostępnia nam tych wspaniałych widoków w idealnych warunkach seeingowych.

Pozdrawiam.

 

[Kubiłan]

W dniu 7.04.2020 o 09:44, lemarc napisał:

 (nie lubię tego określenia, trzeba by znaleźć jakiś polski odpowiednik)

 

Pozwolę sobie tylko podpowiedzieć, że mamy polskie określenie na seeing. W literaturze metrologicznej funkcjonuje pojęcie Widzialności: https://pl.wikipedia.org/wiki/Widzialność

Należy tylko unikać pomylenia z podobnie brzmiącą widocznością  

Edytowane 28 Kwietnia 2020 przez Kubiłan

[szuu]

3 godziny temu, Kubiłan napisał:

Pozwolę sobie tylko podpowiedzieć, że mamy polskie określenie na seeing. W literaturze metrologicznej funkcjonuje pojęcie Widzialności

ładne słowo ale przecież ono określa coś innego - odległość z jakiej widać takie czy inne obiekty.

może być równocześnie dobry seeing i pogorszona widzialność a innym razem super widzialność i seeing do bani.

[anatol]

Może lepsza byłaby "patrzalność" a jeszcze lepsza "paczalność"

[anatol]

5 godzin temu, ryszardo napisał:

Wspaniale zdjęcia. Wczoraj też obserwowałem Księżyc, ale gołym okiem na jasno granatowym niebie. W tej fazie wygląda fantastycznie. Podobnie o poranku przed nowiem. Tego nie da się dobrze sfotografować...próbowałem wielokrotnie.

Niedawno się przeprowadziłem do długo (wiadomo, kasa) remontowanego domu gdzie mam z podwórza całe zachodnie niebo odsłonięte. Siadam sobie na ławeczce i patrzę od kilku tygodni na Wenus i Księżyc w jej towarzystwie. Ten czas po zachodzie Słońca jest po prostu magiczny, kiedy niebo zmienia kolory i na jego tle Wenus i Księżyc wyglądają coraz to inaczej co kilkanaście minut. Tego się nie da opisać ani sfotografować. Kiedy Wenus odwiedziła Plejady to dopiero były widoki. 

W poprzednim miejscu zamieszkania miałem horyzont południowy całkowicie odsłonięty, ale znaczną cześć nieba zasłaniały drzewa i budynki, teraz mam prawie całe niebo odsłonięte poza częścią południową do wysokości ok. 25 stopni (wysokie drzewa). Jowisz i Saturn w tym roku będą dla mnie niedostępne spod domu Mars już będzie dobrze widoczny.

Wolę chyba jednak nowe miejsce tym bardziej, ze mimo podobnego oddalenia od centrum miasta jest ciemniej. A za dwa lata i Jowisz będzie w moim zasięgu.

I wolę chyba mieć zachodni horyzont odsłonięty niż południowy ze względu na te ferie barw związane z zachodem Słońca. 

Edytowane 28 Kwietnia 2020 przez anatol